ارسالها: 23330
#1
Posted: 13 Dec 2015 09:29
درود
درخواست ایجاد تاپیک در تالار تخصصی سینما و موسیقی را دارم
نام تاپیک : سینما اروتیک | Erotic Cinema
تعداد صفحات: : 6
کلمات کلیدی: سینما اروتیک + اروتیک + سینما + معرفی فیلم های سینمای اروتیک
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#2
Posted: 13 Dec 2015 13:37
«فـــــــــهــــــــــرســــــــــتـــــــــــ»
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#3
Posted: 13 Dec 2015 13:43
«فیلم اروتیک»
فیلم اروتیک به فیلم‌هایی گفته می‌شود که دارای صحنه‌های جنسی و اروتیک و یا با مفهوم آمیزش جنسی است، که شامل صحنه‌های معاشقه می‌شود. این فیلم‌ها متمایز از فیلم‌های سکسی می‌باشند که از آنها با نام فیلم پورنوگرافی و یا فیلم‌هایی با مفهوم آموزش مسائل جنسی یاد می‌شود.
از دوره فیلم صامت در دنیای فیلمبرداری، صحنه‌های اروتیک در فیلم‌ها موجود است. بسیاری از بازیگران زن و مرد اندام بدن خود را آشکار نموده و در صحنه‌های برانگیزنده و خارج از عرف زمان خود در دوره کاری خود نقش ایفا نمودند. برخی از این فیلم‌ها توسط محافل دینی نقد شده‌اند و یا برخی حکومت‌ها ممنوع‌شان کرده‌اند و یا هردو.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#4
Posted: 13 Dec 2015 14:08
هالیوود در عصر پیش از سانسور
ویلیام اچ هِیز که فردی مذهبی و محافظه کار بود، به عنوان رئیس تولید و توزیع فیلم آمریکا انتخاب شد
در دهه بیست میلادی، در حالی کمتر از یک دهه از عمر سینمای هالیوود می‌گذشت، تولید برخی فیلم های بی پروا از نظر نمایش سکس و برهنگی در سینمای آمریکا و نیز به دنبال افشای رسوایی ها و فاش شدن روابط پنهان و جنجال برانگیز برخی از ستارگان ، باعث کاهش محبوبیت هالیوود در نظر مردم آمریکا و نگرانی کلیسا و گروه های مذهبی شد.
از این رو استودیوهای هالیوود مجبور شدند برای جلب دوباره اعتماد از دست رفته مردم و پیشگیری از سانسور دولت، شخصی به نام ویلیام اچ هِیز(William H. Hays) را که فردی مذهبی و محافظه کار بود، به عنوان رئیس تولید و توزیع فیلم آمریکا انتخاب کنند.
در سال ۱۹۲۹ فردی مذهبی به نام مارتین کوئیگلی، از طرف کلیسای کاتولیک مامور شد که با همکاری تعدادی از مقامات مذهبی و هِیز، ضوابطی را برای تولید فیلم تهیه کرده و به استودیوها ابلاغ کند. این ضوابط که چندی بعد به "ضوابط هِیز" (Hays Code) مشهور شد، شامل مجموعه ای از "نبایدها و احتیاط ها" بود.
ضوابط پیشنهادی هِیز، نوعی خودسانسوری بود که به استودیوها و فیلمسازان تحمیل شد اما استودیوها با اینکه مکلف به اجرای این ضوابط بودند، آنها را رعایت نمی کردند و از زیر آن درمی رفتند.
تا این که در دوم جولای ۱۹۳۴ تحت فشار "لژیون کاتولیک نجابت"، اجرای ضوابط هِیز به صورت اجباری درآمد. بعد از آن بود که کمیته سانسور فیلم در هالیوود با دقت، به بازبینی فیلم ها پرداخت و نمایش برهنگی، فحشا، همجنس گرایی، مصرف مواد مخدر و خشونت در سینما به شدت محدود و کنترل شد.
ضوابط هِیز و سانسور اخلاقی در سینمای آمریکا تا سال ۱۹۶۸ پابرجا بود. در سال ۱۹۶۸ سیستم درجه بندی سنی فیلم ها در هالیوود، جایگزین ضوابط هِیز گردید.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#5
Posted: 13 Dec 2015 14:14
هالیوود و عصر رکود اقتصادی
فیلم موزیکال "جویندگان طلا" ساخته مروین لروی (۱۹۳۳)
عصر پیش از سانسور هالیوود مصادف با یکی از بدترین دوران تاریخ معاصر آمریکا یعنی عصر رکود اقتصادی و فقر است. به رغم وجود ضوابط هِیز، واقعیت های تلخ اجتماعی این دوره در فیلم های گانگستری، درام های اجتماعی و فیلم های جاده ای این دوره به ویژه در آثار ویلیام ولمن با آزادی بیشتری منعکس شده است.
حتی در فیلم موزیکال "جویندگان طلا" ساخته مروین لروی (۱۹۳۳) نیز می توان تصویر عصر رکود اقتصادی را مشاهده کرد.
فیلم جاده ای "پسرهای وحشی جاده" ساخته ولمن که با لحنی بسیار بدبینانه داستان جوانان بیکار و سرخورده ای است که در جستجوی کار سفر می کنند. این فیلم، تصویری از آمریکای در حال سقوط و ناتوانی حکومت و نهادهای فاسد آن بود.
عصر رکود اقتصادی تاثیر هولناکی بر زندگی میلیون ها آمریکایی گذاشت اما تاثیرش بیش از همه روی جوانانی بود که با هزار امید از جبهه های جنگ بازگشته بودند.
قهرمانانی فراموش شده که به طور سیستماتیک از سوی حکومت نادیده گرفته می شدند. ویلیام ولمن در "قهرمان ها برای فروش" (۱۹۳۳)، با نشان دادن صف های نان، دسته های اشرار، قاضی های بی رحم و بانکداران استثمارگر و حریص، چهره برهنه و تیره ای از آمریکای عصر رکود را به نمایش گذاشت.
"سزار کوچک"(مروین لروی ۱۹۳۱) با بازی ادوارد جی رابینسون و داگلاس فربنکس، اگرچه نخستین فیلم گانگستری آمریکایی نیست اما قطعا اولین نمونه ناطق در این ژانر است و تاثیر زیادی بر فیلم های گانگستری بعد از خود گذاشت و راه را برای ساختن آثاری چون "دشمن مردم" و "صورت زخمی" هموار کرد . ادوارد جی رابینسون در نقش ریکو بندلو، چهره آیکونیک ژانر گانگستری فراموش نشدنی است.
فیلم گانگستری دیگری که در این دوره ساخته شده و از نظر ضوابط هِیز می توانست غیراخلاقی محسوب شود، فیلم "۲ ثانیه"(۱۹۳۲) ساخته مروین لروی است و یکی از نخستین نمونه های فیلم های نوآر سینماست که بیشتر به نوآرهای دهۀ چهل شباهت دارد تا فیلم های گانگستری دهۀ سی و از این نظر نمونه منحصر به فردی است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#6
Posted: 13 Dec 2015 14:19
هالیوود سانسور نشده
مائه وست
مائه وست، ستاره هالیوودی گفته است: "وقتی هالیوود خوب بود، خیلی خوب بود اما وقتی بد بود، خیلی بهتر بود."
در فاصله بین ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۴، ما با همین چهره "بد" هالیوود مواجه ایم؛ هالیوودی که سانسور نشده و جنبه های واقعی و پنهان زندگی آمریکایی را با صراحت بیشتری به نمایش می گذارد: نمایش سکس، اروتیسم، هرزگی، خشونت عریان و فقر. موضوع هایی که در فیلم های کلاسیک آمریکایی دهه های بعد تقریبا غایب است یا به ندرت دیده می شود.
به عنوان نمونه در فیلم "سه زن در یک مسابقه"(۱۹۳۲) ساخته مروین لروی (با شرکت جون بلوندل و بت دیویس)، همه عناصر تابوی سینمای هالیوود وجود دارد، از خیانت و بی وفایی زنان به همسران گرفته تا برهنگی، سوء استفاده از کودکان، الکلیسم و مصرف مواد مخدر.
جین هارلو نیز در "زن موقرمز" (جک کانوی ۱۹۳۲) در نقش زنی اغواگر و اروتیک، غافلگیرکننده ظاهر شده که می داند چگونه از زیبایی خود برای اغوای مردان و گذران زندگی استفاده کند. برهنگی، روابط نامشروع، خشونت و اروتیسم فیلم برای توقیف آن در دوره های بعد کافی بود.
همچنین ساخته شدن فیلم کمدی "سرقت جواهر" (۱۹۳۲) به کارگردانی ویلیام دیترل (با شرکت ویلیام پاول و کِی فرنسیس) با نمایش سکس، روابط نامشروع، سرقت مسلحانه، مصرف مواد مخدر و دیالوگ های اغواگرانه اش، تنها در عصر پیش از سانسور هالیوود ممکن بود. کِی فرنسیس در این فیلم، نقش زن شوهرداری را بازی می کند که عاشق یک دزد جواهر می شود.
"طرحی برای زندگی"(۱۹۳۳) ساخته ارنست لوبیچ (بر اساس سناریوی بن هکت با اقتباس از نمایشنامه نوئل کوارد، نمایشنامه نویس انگلیسی)، یکی از نخستین فیلم های هالیوودی است که در این دوره درباره مثلث عشقی ساخته شده است. این فیلم، داستان زنی به نام گیلدا(میریام هاپکینز) است که بین عشق دو مرد(گری کوپر و فردریک مارچ) گرفتار شده است.
فیلم "بچه صورت"( آلفرد ای گرین ۱۹۳۳) نیز یکی از جسورانه ترین فیلم های این دوره است. داستان دختری به نام لیلی( باربارا استانویک) که از خانه و زندگی فقیرانه اش فرار کرده و در جستجوی خوشبختی به نیویورک می رود. فیلم نسبت به زمان خودش آنقدر بی پروا و جسورانه بود که ۵ دقیقه آن حذف شد.
در فیلم "در ورودی کارکنان" (روی دل روث ۱۹۳۳)، وارن ویلیام (از بازیگران مطرح عصر صامت)، نقش صاحب زورگوی یک فروشگاه بزرگ در نیویورک را بازی می کند که از دخترانی که برایش کار می کنند سوء استفاده جنسی می کند. موضوعی که طرح آن در سینما، طبق ضوابط اخلاقی هِیز ممنوع بود.
اما یکی از جنجالی ترین فیلم های این دوره، "داستان معبد دِرِیک" ساخته استیون رابرتز (۱۹۳۳) است که بر اساس رمان پر سر و صدای "حریم" اثر ویلیام فاکنر ساخته شده. داستان دختر زیبای جنوبی به نام تمپل(با شرکت میریام هاپکینز) که به وسیله یک قاچاقچی مشروب مورد تجاوز واقع شده و به روسپی گری کشیده می شود. نیویورک نیوز، همان زمان در اعتراض به نمایش آن نوشت: "پس فایده اداره هِیز چیست اگر نمی تواند جلوی نمایش این نوع فیلم ها را بگیرد؟"
"تقوا"(ادوارد بازل ۱۹۳۲) با شرکت کارول لمباردی و پت او برایان نیز داستان دختر روسپی ای است که می خواهد از طریق ازدواج با یک راننده تاکسی نیویورکی از گذشته سیاهش فرار کند. این فیلم که بر اساس فیلمنامه ای از فرانک کاپرا ساخته شده، چرخش آمریکا از دهه بیست غراّن به عصر رکود اقتصادی دهه سی را به خوبی منعکس می کند.
در میان مجموعه فیلم های بی اف آی، چند فیلم هارِر (ترسناک) نیز دیده می شود از جمله "قتل در باغ وحش"(۱۹۳۳) ساخته ادوارد ساترلند (با بازی لیونل اتویل در نقش رئیس سادیست یک باغ وحش)، که یکی از نخستین فیلم های ژانر وحشتناک هالیوود در ابتدای عصر سینمای ناطق است. ساخت و نمایش صحنه های وحشتناک این فیلم هرگز در عصر بعد از سانسور قابل تصور نبود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#7
Posted: 13 Dec 2015 16:45
اروتیسم در سینمای ایران قبل از انقلاب در دهه سی و چهل شمسی
فرانک میر قهاری
در دهه‌های سی و چهل، رویکرد فیلمسازان ایرانی نسبت به سکس و برهنگی، رویکرد بسیار محتاطانه و محافظه‌کارانه‌ای است. فضای فرهنگی جامعه هنوز برای برهنه شدن زنان در سینما آماده نیست و شرم و حیای ستارگان زن و ترس از بی‌آبرویی، مانع از نمایش اندام برهنه آنها در برابر دوربین است. این روحیه محافظه‌کارانه بیشتر در سینمای فارسی و فیلم‌های موسوم به فیلم فارسی دیده می‌شود. فرانک، ثریا بهشتی، تهمینه، ویکتوریا، کتایون و سهیلا، بازیگرانی بودند که قسمت‌هایی از بدن خود را در برابر چشمان مردان ایرانی به تماشا گذاشتند.
اما در همین دوره وقتی مهین معاون‌زاده با بی‌پروایی تمام، در فیلم "هفده روز به اعدام" دکتر هوشنگ کاووسی، اندام برهنه خود را به تماشاگران نشان داد، جنجالی در مطبوعات و جامعه سینمایی آن موقع ایجاد شد.
ثریا بهشتی
در سال 1338، ساموئل خاچکیان در فیلم "تپه عشق"، دختری اغواگر (فرانک میرقهاری) را با مینی شورت نشان داد که بعدها شهرت بسیاری یافت و تا سال 1348 (فیلم روسپی)، ستاره اصلی فیلم‌های فارسی بود.
بازی دختری به نام تهمینه در فیلم "چشمه عشاق" (صمد صباحی) در کنار ویگن، به خاطر داشتن صحنه‌های برهنگی، نیز در زمان خود پر سرو صدا بود.
در این دوره حتی بین بازیگران زن بر سر بازی در نقش‌های سکسی، رقابت شدیدی جریان داشت که به عنوان نمونه باید از رقابت بین ایرن و تهمینه بر سر این که کدام یک سکسی‌ترند یاد کرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#8
Posted: 13 Dec 2015 16:51
اروتیسم در سینمای ایران قبل از انقلاب در دهه پنجاه شمسی
ایرن
در دهه پنجاه است که با حرکت جامعه به سمت مدرنیزه شدن و عمیق‌تر شدن شکاف بین زندگی مدرن و سنتی در ایران، سینما نیز دچار تحولی اساسی شد و رویکرد فیلمسازان نسبت به نمایش سکس بر پرده سینما تغییر کرد و گستاخی و بی‌پروایی در نمایش سکس، گسترش یافت. در این دوره است که نمایش فیلم‌های سکسی ایتالیایی، آمریکایی، فرانسوی و سوئدی بر پرده سینماهای ایران، تماشاگران را غافلگیر کرد. کسانی که پیش از آن، هیچ‌گاه پیکر کاملا عریان یک بازیگر زن را بر پرده سینما ندیده بودند ناگهان با تصویر تمام قد اندام‌های برهنه ستارگان فرانسوی و ایتالیایی از جمله بریژیت باردو، راکوئل ولش، سوفیا لورن، ویرنالیزی، آنی ژیراردو و رمی اشنایدر روبه‌رو شدند. برای آنها این تصاویر، رویایی دست نیافتنی و وسوسه‌انگیز بود که با واقعیت زندگی روزمره و جهان پیرامونشان فاصله زیادی داشت.
استقبال عامه سینمارو از فیلم‌های سکسی کمدی ایتالیایی و یا رمنس‌های فرانسوی و آمریکایی و فروش سرسام آور این فیلم‌ها، تهیه کنندگان فیلم فارسی را به چاره‌اندیشی واداشت. آنها برای رقابت با این نوع آثار، به جای بهبود کیفیت عناصر داستانی و دراماتیک فیلم فارسی، تنها راه چاره را در استفاده از سکس و نمایش بدن‌های برهنه ستارگان زن دیدند. اما آنها با درک ذائقه تماشاگر سنتی ایرانی و محرومیت‌های جنسی او، به ارائه شکل دیگری از برهنگی و سکس در فیلم‌های فارسی پرداختند که با نمایش آن در فیلم‌های عامه پسند اروپایی و آمریکایی متفاوت بود. بدن‌های لخت، گوشتالود و فربه زنان فیلم فارسی (مثلا مهوش یا شهناز تهرانی)، فاقد زیبایی شناسی جنسی و اروتیک فیلم‌های اروپایی و آمریکایی بود و به شکل بسیار ناشیانه، دم دستی و شلخته‌ای تصویر می‌شد. به علاوه نمایش سکس در این فیلم‌ها، بر مبنای هیچ ضروت داستانی یا نمایشی نبود و تنها خصلتی پورنوگرافیک داشت و برای پاسخ به نیازها و عقده‌های جنسی تماشاگران این نوع فیلم‌ها تهیه می‌شد. از سوی دیگر، سازندگان فیلم فارسی، سکس را به سادیستی‌ترین و خشن‌ترین شکل آن یعنی تجاوز به پیکر زن و خشونت جنسی، ترسیم می‌کردند.
چهره‌هایی چون فروزان، مرجان، ارغوان، نوش آفرین، شورانگیز طباطبایی، سپیده، جمیله و نادیا از بازیگران زن این دوره‌اند که بارها در فیلم‌های فارسی برهنه ظاهر شدند.
اما برخی ستارگان سینمای فارسی مثل نوری کسرائی، زری خوشکام و ژاله سام، به عنوان نماد سکس و برهنگی نه تنها در صنعت فیلم فارسی فعال بودند بلکه برای فیلمسازان موج نو هم جذابیت جنسی زیادی داشتند.
ژاله سام بازیگر زیبایی بود که با بازی در فیلم‌های عامه پسند خاچیکیان و متوسلانی و جلال مقدم شروع کرد و بعد به ستاره جنسی فیلم‌های موج نویی مثل "پستچی"، "هشتمین روز هفته" و "ملکوت" تبدیل شد.
"کلبه‌ای آن سوی رودخانه" (احمد شیرازی)، فیلمی بود که زری خوشکام را به سینمای ایران معرفی کرد، ستاره زیبایی که بعد از آن نقش بی‌پروا و جسورانه‌ای در فیلم‌های "آدمک" (خسرو هریتاش)، "تپلی" (رضا میرلوحی)، و "رشید" (پرویز نوری) بازی کرد.
زیبایی چشم‌گیر زری خوشکام و بی‌پروایی‌اش در پذیرش نقش‌های برهنگی، تنها مطلوب سینماگران موج نویی نبود بلکه فیلم فارسی سازان نیز به دنبال او بودند تا در فیلم‌هایشان بازی کند و در مقابل دوربینشان برهنه شود و او پذیرفت و در چند فیلم فارسی از جمله "الکلی" (محمدعلی جعفری) و "توبه" (اسماعیل پورسعید) برهنه شد.
اگرچه او بعد از ازدواج با علی حاتمی، از بازیگری در فیلم‌های فارسی کناره گرفت و جز فیلم "خواستگار" (علی حاتمی)، تنها در سال‌های بعد از انقلاب با نام زهرا حاتمی، در برخی فیلم‌ها و سریال‌های همسرش بازی کرد از جمله سریال "هزاردستان" که در آن کاملا پوشیده ظاهر شد.
نوری کسرایی نیز بازیگر زیبای دیگری بود که در برخی فیلم‌های موج نویی مثل "تنگنا"، "تنگسیر" و "شازده احتجاب" بازی کرد اما نوع برهنگی‌اش بسیار ظریف و اروتیک بود و با برهنگی خشن و پورنوگرافیک فیلم‌های فارسی متفاوت بود.
شاید در میان زنان بازیگر پیش از انقلاب، ایرن را بتوان جسورتر و بی‌پرواتر از دیگران دانست. او زنی بود که ابتدا در فیلم "قاصد بهشت"، پستان‌های برهنه‌اش را نشان داد و بعد در فیلم "بلوچ" (مسعود کیمیایی)، "برهنه تا ظهر با سرعت" (خسرو هریتاش)، و "موسرخه" (ایرج قادری)، سرتاپا عریان شد و با بهروز وثوقی، فرامرز صدیقی و ایرج قادری به رختخواب رفت.
اما برخی سازندگان فیلم فارسی، سلیقه بیشتری به خرج می‌دادند و در داستان‌هایی که با فضای جاهلی فیلم فارسی متفاوت بود، استانداردهای دیگری از سکس را ارائه کردند. به عنوان مثال بازی هنرپیشه‌ای به نام مژگان در صحنه‌های سکسی و داغ فیلم "امشب دختری می‌میرد"، با تصاویر برهنه بازیگران فیلم فارسی جاهلی متفاوت بود.
اما حضور گوگوش در فیلم‌های قبل از انقلاب، با همه بازیگران آن دوره متفاوت بود. گوگوش، با نوآوری‌هایش در موسیقی پاپ ایرانی و نوع لباس و مدل مدرن موهایش، به شمایل زن ایده‌آل و مدرن ایرانی در چشم مردان تبدیل شد. اما سینمای فارسی، از تماشاگران حریصش گرفته تا تهیه کننده و کارگردانش، به این حد از گوگوش رضایت نمی‌داد و او را تماما برهنه می‌خواست. گوگوش نیز با برهنه کردن خود در فیلم‌ها به این هیستری جنسی جامعه ایرانی پاسخ مثبت داد. او که ابتدا با بیکینی در فیلم "پنجره" جلال مقدم در کنار بهروز وثوقی ظاهر شد، بعدها در فیلم "طلوع" در برابر دوربین برادران میناسیان، برهنه شد و در فیلم "در امتداد شب" صیاد، با سعید کنگرانی به عشق بازی پرداخت.
با این که در فیلم‌های فارسی، از صحنه‌های اروتیک خبری نیست اما استثناهایی هم وجود دارد. مثلا بازیگری سکسی به نام مرجان در صحنه‌ای از فیلم "قلاب" ساخته عباس دستمالچی، در مقابل چشم یکی از قهرمانان فیلم، جوراب سیاه و بلند خود را به شکل بسیار اروتیک و اغواگرانه‌ای می پوشد.
رقص شهرزاد با آهنگ آی حمومی در صحنه حمام زنانه فیلم "تختخواب سه نفره" نصرت کریمی هم از صحنه‌های سکسی نادر در سینمای ایران است. صحنه‌ای که شهرزاد با لنگ حمام وارد پاشویه حمام می‌شود و در حالی که آواز حمومی را می‌خواند، با باز کردن لنگ دور تنش در واقع برای زنان داخل حمام استریپ‌تیز می‌کند.
یا در یکی از فیلم‌های فارسی که اسمش را به خاطر ندارم، صحنه‌ای داریم که دو بازیگر زن در یک ویلای ساحلی، دور از چشم مردان جاهل فیلم، در حالی که بیکینی بر تن دارند، به طرز شهوت‌انگیزی همدیگر را ماساژ می‌دهند که از نمونه‌های معدود نمایش همجنس‌گرایی در سینمای فارسی است و عینا بر اساس الگوی فیلم "امانوئل" که آن زمان بر پرده سینماها آمد، ساخته شد.
در دهه پنجاه دیگر حتی اسم فیلم‌ها نیز آشکارا سکسی است مثل فیلم "یک چمدان سکس" ساخته محمد متوسلانی که در سال 1350 ساخته شد یا "مهدی مشکی و شلوارک داغ" ساخته امان منطقی یا "تختخواب سه نفره" ساخته نصرت کریمی.
بسیاری از بازیگران زن فیلم‌های فارسی، علناً و بی پروا از سکس و برهنگی در فیلم‌ها دفاع می‌کردند.
زمانی از فروزان ستاره سکسی فیلم‌های فارسی، پرسیدند فکر نمی‌کنید دیدن صحنه‌های سکسی در فیلم فارسی باعث انحراف اخلاقی جماعت ببیننده شود؟ و او جواب داد: «تو تمام دنیا فیلم سکسی می‌سازند، چرا باید باعث انحراف بشه؟»
این مصاحبه در دهه پنجاه با فروزان انجام شده در دوره‌ای که سینمای فارسی، دو دهه پر رونق را پشت سر گذاشته و به تدریج با مسئله سکس در فیلم‌ها کنار آمده است. اما جامعه ایران به ویژه بخش سنتی و محافظه‌کار آن هنوز با فیلم فارسی به دلیل «مبتذل بودن» و نمایش سکس و صحنه‌های «زننده» مشکل داشت و آن را نمی‌پذیرفت.
در همین زمینه مصاحبه خانم نادیا، رقاصه مشهور فیلم‌های فارسی با رادیو فردا بسیار جالب و روشن‌گرانه است. نادیا در فیلم "ماه عسل" ساختۀ فریدون گُله، برهنه با جمشید مشایخی همبستر می‌شود.
نادیا در این مصاحبه در پاسخ به این پرسش که چه شد او بازی در نقش‌های سکسی را پذیرفت و آیا از برخورد جامعۀ آن زمان می‌ترسید یا نه پاسخ می‌دهد: «خیلی ترس داشت. مگر می‌شد نترسید؟ بالاخره آن زمان هم قدغن بود با دامن کوتاه یا با شلوارک کوتاه روی صحنه ظاهر شدن. دورۀ ما، دقیقاً یادم است، کلاه‌مخملی‌ها با کلاه شاپو و کفش پاشنه خوابیده می‌آمدند به کاباره‌ها و رقصنده‌ها و خواننده‌ها اجازه نداشتند با دامن کوتاه بروند روی صحنه. خدا رحمت کند آقای محمد کریم ارباب را... کاباره مولن‌روژ را داشت. من برای اولین بار شلوارک پوشیدم که بروم روی صحنه. به من گفت: «از این‌جا به بعدش، اصلاً به من مربوط نیست!» بعدها، یواش یواش، به‌مرور زمان، فضا مقداری بازتر شد.»
وی در ادامه این مصاحبه به باورهای مذهبی و اخلاقی جامعه و خانواده مذهبی‌اش و تضادی که در زندگی خصوصی و زندگی حرفه‌ای‌اش با آن مواجه بود، اشاره می‌کند و می‌گوید: «من در خانه خیلی مؤمن بودم. ولی در فیلم‌ها، رُل من آن‌طور بود. من از خانواده‌ای مذهبی آمده بودم. در خانه، نماز و روزه‌ام سر جایش بود. ولی شغل من آن‌طور بود که باید می‌رفتم روی صحنه، باید لباس کوتاه می‌پوشیدم، باید نقشم را بازی می‌کردم، باید می‌رقصیدم ... در فیلم "آقای جاهل" (رضا میرلوحی)، صحنه‌ای داشتم همراه با آقای مرتضی عقیلی که زیرپیراهن تن من است. آن موقع می‌گفتند: «سکسی بازی کرده‌ای!» یا در فیلم "ماه عسل"، صحنه‌ای توی حمام دارم یا صحنۀ دیگری هست که بغل آقای جمشید مشایخی دراز کشیده‌ام... [آن زمان می‌گفتند:] «وای! این سکسی کار کرده... توی حموم لخت بوده...» اگرچه هیچ چیزی پیدا نبود. آن موقع، ما خودمان هم مخالف بودیم. می‌گفتیم: «این‌جور صحنه‌ها را نگیرید!» کارگردان و دست اندرکاران فیلم می‌پرسیدند: «چرا؟» می‌گفتیم: «درست نیست. مردم یک فکرهایی می‌کنند!» تا این حد بود.»
اما برخی دیگر از بازیگران مثل پوری بنائی که کمتر از دیگران در سینما برهنه شد، همان زمان در مصاحبه‌ای در مورد نحوه ارائه سکس در فیلم‌های فارسی به انتقاد از آن پرداخت و گفته بود:«سکس برای فیلم واجب است ولی نه با این فرم زننده. سکس باید ظریف و قشنگ باشد.»
برخی نیز به طور کلی با برهنه شدن زنان در فیلم‌ها مخالف بودند و به آن اعتراض می‌کردند. مثلاً آذر شیوا، از جمله ستارگان محبوب دهه چهل سینمای ایران بود که هرگز در هیچ فیلمی برهنه ظاهر نشد. وی در سال 1350 در اعتراض به «ابتذال» و «فساد» موجود در سینمای ایران، از بازیگری دست کشید و به آدامس فروشی در برابر دانشگاه تهران پرداخت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#9
Posted: 13 Dec 2015 18:41
برترین فیلم‌های تاریخ سینمای اروتیک
1
Malèna
- کارگردان جوزپه تورناتوره
- تهیه‌کننده هاروی وینشتین
- نویسنده فیلمنامه:
- جوزپه تورناتوره
- بازیگران مونیکا بلوچی
- جوزپه سولفارو
- لوچیانو فردریکو
- ماتیلدا پیانا
- موسیقی انیو موریکونه
- فیلمبرداری لایوش کولتای
- تدوین ماسیمو کواگلیا
- توزیع‌کننده میرامکس
- تاریخ‌های انتشار
- ۲۷ اکتبر ۲۰۰۰
- مدت زمان
- ۱۰۹ دقیقه (نسخه اصلی در ایتالیا)
- کشور ایتالیا
- زبان ایتالیایی
مالنا (به ایتالیایی: Malèna) فیلمی ایتالیایی به کارگردانی جوزپه تورناتوره با بازی مونیکا بلوچی محصول سال ۲۰۰۰ بر اساس داستانی از لوچانو وینچنزونی است. این فیلم در جزیره سیسیل فیلمبرداری شده است.
- خلاصه :
- داستان فیلم از سال ۱۹۴۰ و شرکت ایتالیا در جنگ جهانی دوم آغاز می‌شود؛ همسر مالنا، نینو اسکوردیا به جنگ می‌رود و مالنا در شهر کوچکی در جزیره سیسیل همراه با امید به پایان جنگ و بازگشت شوهرش تنها می‌ماند. فیلم در ادامه به زندگی فلاکت‌بار مالنای تنها و زیبا و همچنین ماجرای عشق شیفته‌وار پسری تازه بالغ به او می‌پردازد. مالنای زیبا به زودی برخوردهای جدیدی از اهالی روستا دریافت می‌کند. او هر گاه از پیاتزا می‌گذرد، با نگاه‌های شهوانی و صدای سوت مردان و نگاه سنگین و پچ پچ‌های زنان رو به رو می‌شود. سپس خبر کشته شدن همسرش به او می‌رسد و پدرش که او را طرد کرده است نیز در بمباران سیسیل به وسیله متفقین کشته می‌شود. او «دیگر تکیه گاهی ندارد و هیچ‌کس نیست که از ارزش‌های اخلاقی او دفاع کند و هدف شکار جنسی او است. پس از هتک حرمتی که دندانپزشک شکست خورده از او می‌کند، باید در دادگاه از اتهام «رفتار نانجیبانه» که او را به آن متهم کرده‌اند، دفاع کند و یا به مدت دو سال به زندان برود.» وضع زندگی مالنا روز به روز بدتر می‌شود و تاجری محلی شکر و قهوه و مایحتاج او را به ازای رابطه جنسی به او می‌دهد. مالنا تسلیم شده و روسپی مردان محلی و سپس افسران آلمانی می‌شود.می‌توان گفت بدن و داستان مالنا به صورت اجزای سمبلیک ملی در آمده‌است: بدن‌های مالنا و رناتو بدن‌هایی ملی می‌شوند و به داستانی ملی در نوستالژی موهوم برای ایتالیای آرمانی پیش از موسولینی در زمانی پس از آشویتس تبدیل می‌شود. هنگامی که مالنا در برابر فشار فقر و تقاضاهای جنسی به روسپی گری رو می‌آورد و قربانی تاجر محلی و افسران ارتش آلمان که خاک آن ها را تسخیر کرده‌اند می‌شود، به موسولینی می‌ماند که خود را به آلمان هیتلری فروخته‌است.پس از جنگ، ملت باید خود را بازسازی کند و خاطرات جنگ را از خود بزداید. در روستا این کار با طرد کردن بدن فروخته شدهٔ مالنا و وضع زندگی اش در طول جنگ انجام می‌شود؛ مردم روستا تلاش می‌کنند تاریخ و نقش خود را در آن پاک کرده و از نو بنویسند. هنگامی که موسولینی از قدرت برکنار می‌شود و ارتش آمریکا سیسیل را آزاد می‌کند، در صحنه تلخی، زنان روستا مالنا را به پیاتزا می‌برند، کتکش می‌زنند، موهایش را می‌تراشند و تبعیدش می‌کنند. همان تاجر محلی درباره جایگاه مالنا حرف می‌زند و زمزمه می‌کند که شاید مالنا کمونیستی است که به شوروی رفته‌است. او به راحتی عضویت سابق خود در حزب فاشیست را نفی می‌کند و مالنا را کمونیست می‌خواند، گویی کمونیسم دشمن جدیدی است که افکار عمومی روی آن متمرکز می‌شود تا فاشیسم خود را فراموش کند.با وجود تلاش همه برای طرد و فراموش کردن مالنا، و نقش خود در زمان جنگ، سرانجام مالنا به کاستل کوتو برمی گردد و وجود او یادآور همیشگی گذشته می‌شود، معصومیت از دست رفتهٔ دوران جنگ. مالنا به وجدانی تاریخی تبدیل می‌شود.
- صحنه‌های جنسی :
- بخش‌های مهمی از فیلم به نمایش روابط جنسی مالنا می‌گذرد. حدود ۱۷ دقیقهِ نسخه‌ای از فیلم که در ایالات متحده به نمایش درآمده، سانسور شده‌است که بیشتر آن تخیلات رناتو پسر سیزده ساله‌است که در ذهن خود آمیزش با مالنا را تصویرسازی می‌کند. یکی از این بخش‌ها صحنه‌ای است که رناتو به یک روسپی‌خانه رفته و با یک روسپی که او را در تخیل خود مالنا فرض می‌کند، به بستر می‌رود.
- نقد فیلم :
- از نقدهای وارد بر فیلم این است که «دادگاه مالنا گزارش ناقصی از جایگاه زنان در اجتماع کاتولیک سیسیلی که به طور کلی زنان را به دو دسته عمده باکره و یا فاسد تقسیم می‌کنند، ارائه داده‌است. ضعف دوم فیلم، هنگامی است که سرانجام پس از این که جنگ تمام می‌شود و رناتو به بلوغ و درک می‌رسد بدون آن که به مالنایی دست پیدا کند که تا آن زمان بارها مورد سوءاستفاده و بهره‌برداری قرار گرفته‌است، مثل همیشه رنج‌های دنیا به مفهوم واقعی از کانال زنان شناخته شده‌اند.»
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#10
Posted: 13 Dec 2015 18:55
2
9½ Weeks
-
- کارگردان آدریان لین
- تهیه‌کننده مارک دیمون
- زلمان کینگ
- بر پایه نه و نیم هفته اثر
- الیزابت مک‌نیل
- بازیگران کیم بسینگر
- میکی رورک
- مارگارت ویتون
- کریستینه بارانسکی
- کارن یونگ
- دیوید مارگولیس
- هلن هنت
- رونی وود
- موسیقی جک نیچه
- فیلمبرداری پیتر بیزیو
- تدوین کارولین بیگر-استف
- اد هنسن
- تام رولف
- مارک وینتسکی
- شرکت
- تولید
- پرودیوسرز سیل ارگانیزیشن
- توزیع‌کننده مترو گلدوین مایر
- تاریخ‌های انتشار
- ۲۰ فوریه ۱۹۸۶
- مدت
- ۱۱۲ دقیقه (Theatrical cut)
- ۱۱۷ دقیقه (Video)
- کشور آمریکا
- فرانسه
- زبان انگلیسی
- بودجه $۱۷ میلیون
- گیشه $۱۰۶٬۷۳۴٬۸۴۴
«نه و نیم هفته» (انگلیسی: 9½ Weeks) یک فیلم در سبک رمانتیک و درام به کارگردانی آدریان لین است که در سال ۱۹۸۶ منتشر شد.
این فیلم در فهرست سکسی‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای جهان که توسط وبگاه بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها (IMDb) منتشر شد، مقام دوم را کسب کرد.
- خلاصه :
- روزی «الیزابت» (بیسینگر) که در گالری سوهوکار می‌کند، به‌طور اتفاقی «جان» (رورک) مردی مرموز را در یک خواربارفروشی چینی ملاقات می‌کند. در ملاقات بعدی، «جان» پیشنهاد رابطه‌ای نزدیکتر را می‌دهد. «الیزابت» قبول می‌کند. از این پس «جان» کنترل اوضاع را در دست می‌گیرد و «الیزابت» به تمامی خود را تسلیم خواسته‌های او و این تجربه جدید می‌کند. «جان» هر زمان که دلش بخواهد، «الیزابت» را فرا می‌خواند و در مکان‌های عجیب با او قرار می‌گذارد تا اینکه «الیزابت» احساس می‌کند در این بین احترام شخصی‌اش پایمان می‌شود. او که تاکنون اعتراض جدی به این نوع رابطه نکرده، هنگامی که خواستار آزادی و احترام شخصی‌اش می‌شود، رفتارهای بیمارگون «جان» بروز می‌کند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
صفحه 1 از 20