ارسالها: 23330
#41
Posted: 23 Apr 2017 16:10
عکس های ملوک ضرابی
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#42
Posted: 23 Apr 2017 16:18
ملوک ضرابی خواننده ترانه جنجالی « دختران سیروس » - ضبط آهنگ سال ۱۳۰۶ خورشیدی
ترانه دختران سیروس که در زمان خودش ترانه انتقادی از وضع جامعه بسته ی بود که برای زنان در آن زمان وجود داشت، و حتی تحصیل برای زنان امری ناپسند بشمار می رفت. خواندن این ترانه که در زمان خود جسارت زیادی می خواست. را ابتدا به قمر پیشنهاد کردند.اما بنا به دلایلی ؟ ملوک ضرابی انرا اجرا کرد که زمینه ساز کشف حجاب بود.
امیر جاهد که سراینده این ترانه است ، از ذکر نام خود بر روی صفحه یا در محافل عمومی بعنوان شاعر این ترانه پروا کرده است.اما بر روی صفحه نام بقیه سازندگان می باشد.
امیرجاهد صراحت و بی پروایی عارف را در برخورد با ناهنجاريها نداشته و غالباً حرفهای خود را در کلی گویيهای اخلاقی پنهان کرده است، تصنیفهایی بدون امضای او ولی در سبک و روش او از آن سالها باقی مانده که جه بسا واقعاً از او باشد.
شاید امیرجاهد آنچه را غیرمجاز یا خطرناک تشخیص می داده بدون نام انتشار داده باشد.
اگر هم چنین نبوده باشد، می توان دست کم برآن بود که سازندگان اصلی تصنیفها سخت زیر تأثیر اندیشه های او بوده اند.
یکی از این تصنیفهای بدون شناسنامه "دختران سیروس" نام دارد که آن را در سالهای اخیر زويا ثابت در آمریکا و گیسو شاکری در اروپا بازخوانی کرده اند و رنگ و بوی امیرجاهدی در آن جلوه بسیار دارد؛ از دختران سیروس و ساسان می گوید که زیر دست مردان محبوس مانده اند.
آن ها را فرا می خواند که "خموشی" را بشکنند، حجاب را به یک سو نهند، از خواب غفلت و بندگی بیدار شوند و دشمنان واقفی خود را بشناسند.
در تکه ای از تصنیف حتی زنان به انقلابی دیگر فراخوانده شده اند.
مملکت خواب است
ملتش به خواب است
ای زنان ملت
وقت انقلاب است
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#43
Posted: 23 Apr 2017 16:25
ملوک ضرابی -
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#44
Posted: 23 Apr 2017 16:31
ملوک ضرابی - دختران سیروس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#45
Posted: 23 Apr 2017 16:33
ملوک ضرابی و انوشیروان روحانی در سال ۱۹۷۷ میلادی
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#46
Posted: 23 Apr 2017 18:18
5
پروانه (خانم موچول) | Parvaneh
- نام اصلی : بتول رضایی
- نام مستعار : پروانه خانم موچول
- تولد : ۱۲۸۹ خورشیدی در تهران
- مرگ :۱۳۱۰ یا ۱۳۱۲ خورشیدی
- سبک(ها) : موسیقی کلاسیک ایرانی
پروانه موچول خانوم با نام اصلی بتول رضایی متولد سال 1289 در تهران است اجداد او از قشقایی های شیراز بودند.خاطره پروانه خواننده موسیقی سنتی ایران دختر پروانه موچول خانم است.
پروانه مراحل مقدماتی آواز را در اندرونی دربار قاجار نزد دختر دایه ی خود به نام اکرم الدوله دختر خواننده ی دربار ناصری آغاز کرد و مدتی هم نزد رضا قلی خان نوروزی {(شام بیاتی) از خوانندگان اثر قاجار} مراحل تعلیم آواز را پشت سر گذاشت.
ارفع اطرائی می نویسد: پروانه تا مدتی برای فرا گرفتن ویلن به کلاس حسین خان اسماعیل زاده می رفت ولی بعد سه تار را ترجیح داد به طوری که تا پایان حیات این ساز را می نواخت.
پروانه عاشق شعر و موسیقی بود و شعرهای سعدی را ترجیح می داد و در یک کتاب خطی سعدی که در دسترس وی بود به خط خود بالای بعضی غزلیات، دستگاه یا آواز مناسب آن را یادداشت کرده بود. پروانه را از نظر هنری، تکنیک صدا و دانش موسیقی همواره ستوده اند.
صدای لطیف، ویبراسیون خاص و حزن صدایش عامل مهم معروفیت اوست از معروف ترین آثار به جا مانده از وی تصنیف آب حیات است این تصنیف در بیات اصفهان از ساخته های استاد حبیب سماعی است که بعد ها توسط خوانندگان دیگری بازخوانی شد.
آب حیات من است جانم جانم
خاک سر کوی دوست حبیب دلم
گر دو جهان خرمیست امان امان
ما و غم روی دوست ای جانم
همچنین از نوآوری های پروانه می توان به ضبط «سه تار» برای اولین بار بر روی صفحات گرام نام برد تا آن دوره همیشه صدای تار، کمانچه و ساز های دیگر ضبط شده بود اما سه تار چون صدای ضعیفی داشت بعد از مدتی به حاشیه رفته بود که پروانه با استعداد توانسته بود این ساز را در آثارش استفاده کند.
روح الله خالقی در کتاب «سرگذشت موسیقی ایران» از پروانه به عنوان یکی از زنان خواننده ی عصر قاجار یاد می کند اما ساسان سپنتا و حسن مشحون شرح او را در بانوان هنرمند بعد از دوره ی ناصری و قبل از 1320 (یا قبل از تاسیس رادیو) آورده اند. گر چه آثاری که از وی در صفحه های گرامافون باقی مانده مربوط به سال های پایانی زندگی کوتاه اوست ولی از آن رو که تاریخ 1300 هـ.ش را برخود دارند، بهتر است، پروانه را از اولین خوانندگان «قبل از 1320» برشمرد.
همسر پروانه از خانواده شیخ الاسلامی های قزوین بود و به شغل خیاطی اشتغال داشت پس از مرگ او پروانه ازدواج نکرد اما حبیب میکده، فرزند سلیمان خان میکده، آزادیخواه معروف که جوانی نجیب و آراسته بود به پروانه عشق می ورزید و پروانه هم دلباخته ی او بود این جوان در سال 1303 هـ.ش خودکشی کرد و پروانه را در آتش ماتم خود سوزاند. استاد شهریار که حبیب میکده را می شناخت شعری بدین مضمون برایش سرود:
وا حسرتا به مرگ حبیبی به روزگار
چون او گلی نداشت اگر صد بهار کرد
اوخ که شمع بزم محبت حبیب مرد
پروانه را بلاکش شب های تار کرد
زمان دقیق فوت پروانه مشخص نیست اما بنابر گفته ها، عموما همگی آنها سال مرگ وی را حدود سال های 1310 تا 1312 و به خاطر بیماری سل عنوان می کنند.
در یک از صفحات به جا مانده از آن زمان تصنیفی در شهناز از ملک الشعرای بهار به نام و به یاد پروانه است که با همخوانی دو خانم به نام های مه لقا و بهجت خانم به همراهی ویلون منصوری تار سالاری و ضرب مهدی غیاثی اجرا گردیده که مطلع آن چنین است:
پروانه ای موجود شریف
پروانه ای مخلوق ظریف
چون شد که از دشمن تو پروا نکنی
جز جانب آتش تو پروا نکنی
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#47
Posted: 23 Apr 2017 18:29
پروانه موچول خانم اولین پروانه موسیقی ایران
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#48
Posted: 23 Apr 2017 18:59
6
مهوش | Mahvash
- نام اصلی معصومه عزیزی بروجردی
- نام مستعار مَهوَش
- تولد زمستان ۱۲۹۹ خورشیدی
- بروجرد، لرستان
- ملیت ایرانی
- مرگ ۲۶ دی ۱۳۳۹
- تهران
- حادثهٔ رانندگی
- سبک(ها) عامه‌پسند یا کوچه‌بازاری
- سالهای فعالیت ۱۳۳۹–۱۳۲۴
معصومه عزیزی بروجردی یا مَهوَش (زادهٔ زمستان ۱۲۹۹ در بروجرد – درگذشتهٔ ۲۶ دی ۱۳۳۹ در تهران) یکی از خوانندگان زن ایرانی در سبک موسیقی کوچه‌بازاری (عامیانه یا لاله‌زاری) در دههٔ ۱۳۳۰ خورشیدی بود. این هنرمند از خوانندگان لاله‌زاری به شمار می‌آمد و از چهره‌های کابارهای تهران بود. مهوش در آغاز در محافل و مجالس خصوصی و عروسی‌ها برنامه داشت ولی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در نخستین کابارهٔ مدرن تهران یعنی کافه جمشید به روی صحنه رفت و در بعد به موازات آن در باغ-کاباره بهشت تهران فعالیت می کرد.
خوانندگی مهوش شمار زیادی از مردم عادی و افراد معروف به داش‌مشدی یا جاهل‌ها (اوباش) را به خود جذب می‌کرد که در بسیاری مواقع رقابت بین جاهل‌ها باعث جنگ و جدال میان این افراد نیز بود. از جمله، بزرگ‌ترین دعوا در کافه جمشید میان گروهی به نام هفت‌کچلان با دیگر اوباش بر سر مهوش اتفاق افتاد. مهوش در چند فیلم سینمایی نیز علاوه بر رقص و خوانندگی بازی نیز کرد. برخی از کارگردانان سینمای آن روز ایران برای تضمین موفقیت فیلم‌های خود حتماً صحنه‌ای از رقص و آواز مهوش را در فیلم خود می‌گنجاندند. عباس شباویز در آخرین سال زندگی مهوش چهار ترانه از او را در فیلم گل گمشده جای داد.
بسیاری از ترانه‌های مهوش تا مدت‌ها سر زبان مردم ایران بود و هنوز نیز گاه اشاراتی به آنها می‌شنوید که نسل‌های بعدی نمی‌دانند این اشاره‌ها به چیست. مانند ترانهٔ «مادر شوهر، دشمنته» یا «این دست کجه؟ کی می‌گه کجه» یا «وقتی که از هند اومدم، این‌قده بودم و این‌قده شدم» یا «غلطه، آی غلطه، غلط‌غلوط و غلطه».
معصومه عزیزی بروجردی در زمستان سال ۱۲۹۹ خورشیدی در بروجرد به دنیا آمد. کودکی را در همین شهر گذراند اما در نوجوانی به همراه خانواده به تهران رفت. وی در تهران به یکی از بنگاه‌های موسیقی شاد و محفلی پیوست که به اجرای موسیقی زنده در مجالس عروسی و کافه‌ها می‌پرداخت. مهوش بعدها با یکی از اعضای همین گروه به نام حسن‌زاده ازدواج کرد. حسن‌زاده نوازندهٔ ویولون بود او تا پایان زندگی مهوش او را در کافه‌های مختلف همراهی می‌کرد. صدای خوش و رقص هنرمندانهٔ مهوش و تصنیفهای ساده و اشعار همه‌فهم عامل معروفیت و شهرت او شده بود. این شرایط پای وی رابه کابارههای معروف تهران باز کرد. مهوش بعدها به هنرپیشگی در فیلم‌های آن زمان نیز پرداخت که برای وی شهرتی در سطح کشور به ارمغان آورد.∗.
مهوش در شهرهای مختلف ایران به اجرای کنسرت پرداخت و برای اجرای آخرین کنسرتش به اراک رفته بود، او در اراک در چندین کاباره و مجموعه فرهنگی، هنری باغ فردوس اراک به اجرای کنسرت پرداخت. وی در شب ۲۶ دی ماه در حال رانندگی یک اتومبیل فولکس واگن Karmann Ghia در خیابان شاه تهران بود وی در تصادف با یک تاکسی کشته شد و این خبر رکورد جدیدی از فروش روزنامه در ایران آن زمان را به جای گذاشت. در مراسم تشییع جنازهٔ مهوش جمعیت عظیم و قابل توجهی از دوستدارانش شرکت داشتند.
پس از درگذشت مهوش، معلوم گشت که وی بخش اعظم درآمد خود را صرف نیکوکاری می‌کرده و هزینهٔ ده‌ها کودک یتیم را تقبل کرده بوده.∗
آرامگاه مهوش در گورستان ابن‌بابویه شهر ری واقع شده. بر روی سنگ قبر وی سال فوت را ۱۳۴۰ نوشته در حالی که وی در دی ۱۳۳۹ در گذشته است.
آرامگاه مهوش در گورستان ابن‌بابویه، شهر ری
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#49
Posted: 23 Apr 2017 19:04
مهوش و خوانندگی در سینما
مهوش در چندین فیلم سینمایی به خواندن ترانه پرداخته است.این فیلم ها عبارتند از :
- گل گمشده (زمان اکران: ۱۳۴۱)
- یکی بود یکی نبود (۱۳۳۸)
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#50
Posted: 23 Apr 2017 19:10
مهوش و بازی در سینما
مهوش علاوه بر خواندن در چندین فیلم سینمایی به بازی نیز پرداخته است.این فیلم ها عبارتند از :
- دختری از اصفهان (۱۳۳۹)
- از پاریس برگشته (۱۳۳۸)
- دو عروس برای سه برادر (۱۳۳۸)
- یکی بود یکی نبود (۱۳۳۸)
- شاباجی خانم (۱۳۳۷)
- برهنه خوشحال (۱۳۳۶)
- نردبان ترقی (۱۳۳۶)
- لیلی و مجنون (۱۳۳۵)
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 5 از 13