ارسالها: 23330
#71
Posted: 4 Jun 2017 10:17
15
ملوک پروین خانم | Moluk Parvin Khanom
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#72
Posted: 4 Jun 2017 10:20
16
عزت الملوک خانم | Ezzat-ol-Moluk Khanom
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#73
Posted: 4 Jun 2017 10:22
17
خانم مهرآفاق | Khanom Mehrafagh
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#74
Posted: 4 Jun 2017 10:28
18
خانم مهرباقری | Khanom Mehr Bagheri
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#75
Posted: 4 Jun 2017 10:33
19
زهرا خانم کوچک | Zahra Khanom Kochak
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#76
Posted: 4 Jun 2017 10:42
20
گلریز خانم | Golriz Khanom
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#77
Posted: 4 Jun 2017 10:52
21
پری آقا بابایف | Pari Agababayev
ساتنیک آقابابیان یا پری آقابابایف (به ارمنی: Սաթենիկ Աղաբաբյան) معروف به ساتو پری، (۱۲۷۹–۱۳۵۸ خورشیدی)، خوانندهٔ اپرا ایرانی ارمنی‌تبار و نخستین خوانندهٔ زن ایرانی است. او همچنین در زمینهٔ بازیگری نمایش و نمایشنامه نویسی نیز فعالیت داشته است. آقابابیان دانش‌آموختهٔ کنسرواتوار شارلتنبورک برلین و کنسرواتوارهای سلطنتی مسکو، رم و فرانسه در رشتهٔ آواز، باله و نمایش بود.
وی در ۱۳۰۶ خورشیدی اپرت الههٔ جشن گل‌ها را به نگارش در آورد و در ۱۳۰۷ خورشیدی سینما - تئاتر پری را در میدان مخبرالدوله پایه‌گذاری کرد. مادام پری را می‌توان نمادی از هنرمندان عرصهٔ نمایش ایران در آغاز سدهٔ اخیر و به ویژه، نمادی از نهضت هنری زنان آن دوره دانست. سعید نفیسی در ۱۳۰۴ خورشیدی، در آستانهٔ سفر کوتاه مدت مادام پری به خارج، از او به منزلهٔ مردمک چشم جامعهٔ هنری تهران یاد کرده و مسعود کوهستانی نژاد وی را در زمرهٔ بزرگان عرصهٔ نمایش در ایران دانسته است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#78
Posted: 4 Jun 2017 10:58
آوازه‌خوان زن پری آقابابایف
از نخستین دهه قرن جاری خورشیدی، رفته رفته پای زنان نیز به عرصههای هنری و از جمله موسیقی باز شد. البته پیش از آن، زنان ارمنی که غالباً در صحنههای تئاتری بازی میکردند، سرکی هم به تالارهای کنسرت میزدند. حضور و شرکت آنان، اگرچه به سبب لهجه ارمنیشان با اجرای موسیقی سنتی سازگار نبود، ولی به هر حال بودش به ز نبود جلوه می‌کرد و میتوانست تا حدودی جای خالی زنان مسلمان ایرانی را بگیرد.
از میان این زنان، چند تنی، هم به دلیل بازیگری و هم به سبب آوازخوانی، شهرت بسیار پیدا کردهاند و علاوه بر کنسرتگذاری، در برخی از اُپرتها و موزیکالهای آن سالها نیز شرکت داشتند. نام پری آقابابایف در صدر فهرست زنان ارمنی نشسته که با آوازخوانی خود، موسیقی مردانه سنتی را نیز از ظرافت زنانه برخوردار ساختهاند.
میدانیم که پری آقابابایف در سال‌های دهه ۱۳۰۰، در نمایش‌های رضا کمال شهرزاد نیز شرکت می‌کرد و هر جا که نمایش حکم می‌کرد، آواز نیز میخواند. او از جمله، در نمایش «پریچهر و پریزاد»، اثر شهرزاد، در گراندهتل تهران، نقشآفرینی می‌کرد که موسیقی آن را درویش خان معروف ساخته بود.
نمایندگان کمپانی «هیزماسترز وُیس» (His Master «s Voice) که در همان سالها به ایران آمدند، خواندههای پری آقابابایف را نیز ضبط کردند. در میان این ضبط شده‌ها، ترانه‌ای انقلابی وجود دارد با عنوان «دختران سیروس» که خیلیها آن را از آن عارف قزوینی میدانند. ولی فرم و ساختار ترانه، بیشتر به سبک امیرجاهد است؛ اگرچه از آن او نیز نیست. شاید آهنگساز نا‌شناسی آن را به شیوه امیرجاهد ساخته و از ترس تکفیر ملایان، نام خود را بر آن ننهاده باشد.
پری آقابابایف، آنگونه که بدیعزاده میگوید، چند ترانهی او را نیز خوانده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#79
Posted: 4 Jun 2017 11:05
22
ایران دفتری | Iran Daftari
- زمینه فعالیت سینما، تئاتر
- تولد ۱۲۸۶
- رشت
- مرگ ۲۶ اسفند ۱۳۷۴ (۸۸ سال)
- تهران
- مدفن قطعه هنرمندان بهشت زهرا
- ملیت ایرانی
- پیشه بازیگر
- سال‌های فعالیت در سینما: (۱۳۵۱–۱۳۱۳)
- همسر(ها) ضیاء دفتری
- مدرک تحصیلی ابتدایی
ایران دفتری (زادهٔ ۱۲۸۶ - درگذشته ۲۶ اسفند ۱۳۷۴) بازیگر سینما و تئاتر ایران بود. معروف ترین نقش کارنامه بازیگری او در فیلم قیصر ساخته مسعود کیمیایی رقم خورد. او در این فیلم نقش مادر قیصر را بازی کرد. او همچنین برنده جایزه از جشنواره سپاس شد. رخشان بنی‌اعتماد مستندی دربارهٔ او تحت عنوان آخرین دیدار با ایران دفتری ساخته است.
او در بعضی تئاتر ها به خوانندگی هم روی آورده است.او برگزیدهٔ نقش دوم زن در دور دوم «جشنوارهٔ سینمایی سپاس» سال ۱۳۴۸ برای فیلم قیصر است.
ایران دفتری در ۲۶ اسفند ۱۳۷۴ درگذشت. پیکر وی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا مدفون است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#80
Posted: 4 Jun 2017 11:35
23
لرتا | Loreta
- نام اصلی لرتا هایراپتیان تبریزی
- زمینه فعالیت تئاتر، سینما و تلویزیون
- تولد ۱۲۹۰ خورشیدی
- ۱۹۱۱ (میلادی)
- محله زرگنده، تهران، ایران
- مرگ ۷ فروردین ۱۳۷۷
- ۲۸ مارس ۱۹۹۸
- وین، اتریش
- ملیت ایرانی ارمنی‌تبار
- پیشه هنرپیشه
- سال‌های فعالیت تئاتر:
- -۱۳۱۴
- سینما: ۱۳۵۳–۱۳۴۹
- همسر(ها) عبدالحسین نوشین (۱۳۵۰–۱۳۱۳)
- فرزندان کاوه
- مدرک تحصیلی رشته تئاتر دانشگاه مسکو
لرتا هایراپتیان تبریزی (ارمنی: Լորետա Հայրապետեան) با نام هنری لرتا (زاده ۱۲۹۰ - درگذشته ۷ فروردین ۱۳۷۷) هنرپیشه تئاتر و سینما ایرانی ارمنی‌تبار بود. وی در ۱۳۳۲ از ایران رفت و سپس در ۱۳۴۲ بازگشت.
لرتا در سال ۱۲۹۰ خورشیدی برابر با ۱۹۱۱ میلادی در تهران متولد شد به مدرسهٔ فرانسوی ژاندارک رفت و از کلاس سوم دبستان، خود را به مدرسه روس‌ها منتقل کرد، وارد گروه تئاتری مدرسه شد و در ده سالگی بر صحنه رفت. در چهارده سالگی در نمایشی موزیکال به کارگردانی ساتو پری (ساتنیک آقابابیان) در تئاتر گراند هتل در نقش یک غنچه گل ظاهر شد و در پانزده سالگی برای بازی در نمایش‌های هایک کاراکاش به آموختن زبان فارسی پرداخت. پس از گرفتن دیپلم از مدرسهٔ روس‌ها، لرتا فعالیت تئاتری اش را به طور حرفه‌ای دنبال می‌کند و به زودی گل سرسبد گروها و مجامع تئاتری دوران خود می‌شود و در کلوپ موزیکال، کمدی اخوان، کمدی ایران، جامعهٔ باربد، گروه نکیسا، کانون ایران جوان، کانون صنعتی، مجمع تئاترال تهران همراه با چهره‌های برجستهٔ تئاتر همکاری می‌کند. در سال ۱۳۱۲خ. در نمایش‌های واهرام پاپازیان بازی می‌کند و در همین سال در سه نمایش (تابلو) از داستان‌های شاهنامه در جشن هزاره فردوسی که به همت نوشین و مجتبی مینوی و حسین خیرخواه در کلوب فردوسی برگزار شد به ایفای نقش می‌پردازد.
در هجده سالگی در تعدادی از نمایش‌های ویلیام شکسپیر به کارگردانی واهرام پاپازیان بازی کرد و در ۱۳۱۴ پس از ازدواج با نوشین فعالیت تئاتری اش را گسترش داد و در کلوب ایران در نمایش اتلو بازی کرد از دیگر نمایش‌هایی که بازی کرده می‌توان به ولپن پرنده آبی و چراغ گاز اشاره کرد.
در سال ۱۳۱۳خ. با عبدالحسین نوشین ازدواج می‌کند. در سال ۱۳۱۶ همراه با نوشین و خیرخواه به «جشنوارهٔ تئاتر مسکو» دعوت می‌شود. در بازگشت به ایران، گروه نوشین چندین نمایش (ولپن، مستنطق، سرنوشت، پرنده آبی، شنل قرمز) در تئاتر سعدی بر صحنه می‌برد که لرتا مثل همیشه نقش اول زن را برعهده دارد. در پی کودتا و تعطیلی تئاترها و غارت تئاتر سعدی، نوشین دستگیر می‌شود به زندان می‌افتد اما ارتباطش را با جریان تئاتر قطع نمی‌کند. لرتا در این دوره با جمعی از یاران نوشین، نمایش نامه‌هایی را که او در زندان می‌نوشت یا ترجمه می‌کرد به اجرا در می‌آورد. در سال ۱۳۳۲[پانویس ۳]، لرتا نیز از طریق فرانسه برای پیوستن به او به اتحاد شوروی رفت و در دوران ما (۱۳۳۲ تا ۱۳۴۲) در «استودیوی تئاتر هنری مسکو» تحصیل کرد. با اعلام ممنوع‌الورود بودن نوشین، لرتا به ایران بازگشت و همراه با همکاران قدیمی، تئاتر کسری را تشکیل داد و به عنوان اعلام موجودیت، نمایش «گناهکاران بی گناه»، را بر صحنه برد.
در دهه پنجاه، او به جمع جوانان «کارگاه نمایش» می‌پیوندد و در چند نمایش (به کارگردانی آربی آوانسیان، ایرج انور و داریوش فرهنگ) بازی می‌کند. به افتخار پنجاه سال خدمت تئاتری، سالن چارسو ، مجتمع تئاتر شهر، با اجرای نمایش «خلوت خفتگان» (به کارگردانی آربی آوانسیان و بازی لرتا و سوسن تسلیمی) به نام لرتا افتتاح می‌شود و ...
لرتا هایراپتیان بدون تردید در قلمرو تئاتر حضوری تاریخی دارد و به وِیژه پس از همفکری و همکاری با نوشین، زندگی او با حساس‌ترین و مهم‌ترین برههٔ تاریخ سیاسی تئاتر معاصر ایران گره خورده است، اما حضور او در سینمای ایران، بیشتر شبیه به یک زنگ تفریح است.
نخستین فبلمش را در ۱۳۴۹ نام به شب اعدام (داود ملاپور) بازی کرد و سپس در پنج فیلم دیگر حضور یافت که همگی در سال‌های ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ تولید شدند که از آن جمله همای سعادت به عنوان یک محصول مشترک با هند و اسرار گنج دره جنی به کارگردانی ابراهیم گلستان قابل اشاره‌اند. هم چنین در فیلم احساس داغ و معرکه نیز با کارگردان ارمنی روبیک زادوریان همکاری کرد. مجموعه تلویزیونی خسرو میرزای دوم (نصرت کریمی) آخرین کار تصویری این بانوی بازیگر است.
در ۱۳۵۸ به همراه تنها فرزندش، کاوه از ایران مهاجرت کرد و سال‌های آخر عمرش را در وین-اتریش گذراند در ۷ فروردین ۱۳۷۷ برابر با ۲۸ مارس ۱۹۹۸ درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
صفحه 8 از 13