صفحه 1 از 6: 1 2 3 4 5 6 پسین »

Liverpool Club | لیورپول، پادشاه اروپا افتخار بریتانیا

میهمان

#1 Posted: 12 Jul 2012 14:51

سلام

میخوام تاپیکی برای عشقم بزنم . عکساشو بزارم . هواداراش بیان توتاپیک . اخبار و حواشی در موردش رو بزارم تا همه حال کنن .
البته تاپیکم تو تالار ورزش باید باشه چون عشق من دختر و اینا نیست

. لیورپوله

مرسی

اسم تاپیک هم باشه . لیورپول، پادشاه اروپا افتخار بریتانیا به یه سری قلب و اینا کنارش

ویرایش شده توسط: مدیر

liverpooli

میهمان

#2 Posted: 13 Jul 2012 17:50

WHEN YOU WALK THROUGH A STORM,
HOLD YOUR HEAD UP HIGH,
AND DON’T BE AFRAID OF THE DARK.
AT THE END OF A STORM,
THERE’S A GOLDEN SKY,
AND THE SWEET SILVER SONG OF A LARK.
WALK ON THROUGH THE WIND,
WALK ON THROUGH THE RAIN,
THOUGH YOUR DREAMS BE TOSSED AND BLOWN…
WALK ON, WALK ON, WITH HOPE IN YOUR HEART,
AND YOU’LL NEVER WALK ALONE…
YOU’LL NEVER WALK ALONE.
WALK ON, WALK ON, WITH HOPE IN YOUR HEART,
AND YOU’LL NEVER WALK ALONE…
YOU’LL NEVER WALK ALONE

وقتی تو باد و توفان راه میری،
سرتو بالا نگه دار،
و از تاریکی نترس.
وقتی توفان تموم شد،
یه آسمون طلائی،
با یه موسیقی دلنواز نقره ای از یه زندگی خوش پدیدار میشه.
وقتی باد میاد راه برو،
زیر بارون راه برو،
و با وجود همه اینها رویاهات رو به باد و بارون بسپار...
حرکت کن، برو، با امید توی قلبت،
و تو هیچ وقت تنها نمیمونی...
تو هیچ وقت تنها نمیمونی.
حرکت کن، برو، با امید توی قلبت،
و تو هیچ وقت تنها نمیمونی...
تو هیچ وقت تنها نمیمونی.

liverpooli

میهمان

#3 Posted: 13 Jul 2012 17:52

لیورپول

اگر شخصی به نام جان هولدینگ نبود باشگاه فوتبال لیورپول هرگز به وجود نمی آمد.وقتی اورتون آنفیلد را بعد از درگیری بر سر اجاره آن در سال 1892 ترک کرد، رئیس باشگاه "جان هولدینگ" به همراه تعداد کمی از طرفداران و تنها 3 بازیکن تیم ماندند. او مصمم بود که فوتبال در زمین آنفیلد ادامه پیدا خواهد کرد. او باشگاه جدیدی را شکل داد، اسم آن را لیورپول گذاشت... و یک افسانه آفرید.

حتی جان هولدینگ هم نمیتوانست پیشبینی کند که چه موفقیت هایی برای لیورپول در راه است. بعد از گذشت بیش از 100 سال هیچ باشگاه انگلیسی نتوانسته است افتخارات لیورپول را بدست آورد. 18 بار قهرمانی لیگ، 7 بار قهرمانی جام حذفی، 7 بار قهرمان جام اتحادیه، 5 قهرمانی در جام قهرمانان اروپا، 3 قهرمانی در جام یوفا و 3 بار هم قهرمان جام در جام اروپا.

در این قسمت ما به چند مورد از مهمترین لحظات تاریخ باشگاه اشاره می کنیم. این داستان باورنکردنی و غرورآفرین بزرگترین باشگاه فوتبال انگلیس است، این داستان تنها برای هواداران لیورپول جالب نیست بلکه برای تمام هواداران فوتبال در تمام دنیا زیباست.
شکل گرفتن باشگاه فوتبال لیورپول - 1892

تاریخچه باشگاه از زمانی آغاز شد که اورتون به عنوان بزرگترین رقیب ما معرفی شد.
اولین قهرمانی لیگ - 1901

در اواسط فبریه فصل 1900 - 1901 لیورپول 8 شکست داشت و 31 گل دریافت کرده بود و قهرمانی یک رویای بزرگ به حساب می آمد. بعد از 12 بازی و 9 پیروزی و 3 تساوی،جام قهرمانی در دست ما بود.
اولین نمایش ومبلی - 1950

آرسنال آماده مقابله با لیورپول برای اولین بار در ومبلی بود. موقعیت بسیار خوبی بود تا در تاریخ باشگاه بماند اما شکست دو بر صفر باعث شد تا لیورپول باز هم برای جام حذفی انتظار بکشد.
بیل شنکلی به عنوان مربی منصوب شد - 1959

اول دسامبر 1959 روزیست که همیشه در تاریخ لیورپول باقی می ماند. در آن روز لیورپول بیل شنکلی را به عنوان مربی و جانشین تیلور معرفی کرد.
قهرمانی در جام حذفی برای اولین بار - 1965

لیورپول سلطان لیگ بود و همراه با بیل شنکلی همه چیز ممکن بود و این بار جام حذفی انگلیس و قدیمی ترین جام فوتبال برای لیورپول بود و بزرگترین افتخار برای باشگاه به حساب می آمد.
قهرمان اروپا - 1977

اگر بردن جام حذفی برای اولین بار در سال1965 بهترین و بزرگترین روز در تاریخ لیورپول بود، پس در این شکی نیست که بردن جام قهرمانان اروپا برای اولین بار در سال 1977 بهترین شب تاریخ باشگاه باشد.
حادثه بد هیسل - 1985

هرگز کسی واقعه غم انگیز ورزشگاه هیسل در 29 می 1985 را فراموش نخواهد کرد. لیورپول در فینال جام قهرمانان اروپا در مقابل یوونتوس قرار گرفته بود و شبی که می توانست یکی از بزرگترین شبهای تاریخ باشگاه شود به یکی از تلخ ترین شبها تبدیل شد.
هیلزبورو - 1989

در 15 آپریل 1989 بیش از 25000 طرفدار لیورپول به هیلزبورو رفتند تا شاهد بازی لیورپول در مرحله نیمه نهایی مقابل ناتینگهام فارست باشند. 96 نفر از آنها هیچوقت برنگشتند.
جام حذفی ، اتحادیه و یوفا - 2001

پس از پیروزی در فینال جام حذفی مقابل آرسنال و در حالی که قهرمان جام اتحادیه بودیم افتخارات سال 2001 را با پیروزی در فینال جام یوفا تکمیل کردیم.
برنده جام قهرمانان اروپا در سال 2005

در باورنکردنی ترین شب تاریخ درخشان باشگاه در حالی که نیمه اول را تیم میلان با نتیجه 3 بر صفرپیروز به رختکن رفته بود لیورپولی ها با یک بازگشت معجزه آسا برای پنجمین بار در ورزشگاه آتاتورک شهر استانبول خود را به عنوان پادشاه اروپا معرفی کردند.

شنکلی افسانه ای
یل شنکلی: پدر لیورپول مدرن. اصلاحگر بزرگ و افسانه ای تاریخ باشگاه. شخصی که پایه های امپراطوری لیورپول در دهه 1970 و 80 را پی ریخت. یکی از 2 اسطوره بزرگ تاریخ آنفیلدرود.
عناوینی که اوکسب کردعبارتند از:

3 عنوان قهرمانی لیگ درسالهای 1964-1966-1973

2 عنوان قهرمانی جام حذفی درسالهای 1965 و1974

قهرمان جام یوفادر1973

3 عنوان قهرمانی چارتی شیلد( سوپرجام انگلستان) درسالهای 1964( بطورمشترک)، 1965 (بطورمشترک) و1966

نایب قهرمانی جام حذفی اروپادر1967

بیل شنکلی در9 فوریه 1913 درگلن باک پابه جهان گذاشت ودر1981 باسکته قلبی درگذشت. از1959 تا1974 مربیگری قرمزهارابرعهده داشت ودر1974 خودرابازنشسته کردوجارابه باب پیزلی داد.
آنفیلد

آنفیلد ، خانه رویایی لیورپول
آنفیلد یکی از ورزشگاه های فوتبال در ناحیه آنفیلد واقع در شهر لیورپول می باشد . ورزشگاه چهار ستاره آنفیلد خانه تیم لیورپل ، قهرمان 18 بار لیگ انگلستان و 5 بار جام باشگاه های اروپا است که علاوه بر بازی های لیورپول ، بعضی از بازیهای ملی انگلیس و اکثر بازی های باشگاه های معروف بریتانیا در این ورزشگاه برگزار می شود . استادیوم به خاطر جایگاه معروف کپ در ناحیه جنوب غربی زمین در انگلستان و اروپا معروف است . هواداران پرشور و دو آتشه لیورپول در این قسمت از زمین مستقر می شوند که با سرو صداها ی فراوان و سرود های مهیج و با نشاطی که می خوانند باعث ترس و اضطراب در روحیه حریفان لیورپول می شوند ، در واقع هواداران جایگاه کپ مظهر تعصب و غیرت تیم به حساب می آیند که در سخت ترین و بحرانیترین شرایط ،تیم محبوب خود را تنها نمی گذارند . آنها همواره با سرود معروف خود (هرگز تنها نخواهی رفت...) به تیم در هنگام مسابقه روحیه می دهند ...
یادبود ها:

آنفیلد دارای دو دروازه ورودی است که این دروازه ها به احترام دو مربی بزرگ باشگاه ، باب پیسلی و دیگری بیل شنکلی نامگذاری شده است . باب پیسلی موفق شد لیورپول را به سه قهرمانی در جام باشگاه های اروپا و 6 قهرمانی در لیگ اول انگلستان در دو دهه 70و 80 برساند و بیل شانکلی که در دهه 50 به یکباره تیم را از بحران خارج نمود وبه اوج موفقیت در دهه 60 رساند.به روی سر در دروازه شانکلی جمله معروف هرگز تنها نخواهی رفت آورده شده که در مدخل ورودی این دروازه ، بیرون ازفروشگاه باشگاه مجسمه ای از بیل شنکلی وجود دارد و همچنین در تونلی که بازیکنان به سوی میدان می روند ، لوحی یادبود از شانکلی است که این جملات به روی آن حک شده است : « این آنفیلد است یاد آور جوانانی که برای ما بازی می کردند و نیز یاد آور موقعیتی است که آن ها برای ما فراهم ساختند» .
یکی از معروفترین قسمت های آنفیلد، The Boot Room به شمار می آید به این خاطر که مربیان معروفی از جمله شنکلی ، باب پیسلی ، فاگان و دالگلیش در این اتاق مدت ها به صرف چای و بحث راجع به تیم ، نقشه کشیدن برای شکست رقبا و همچنین برنامه ریزی برای تیم می پرداختند . ضمناً لوح یادبودی برای زنده نگه داشتن خاطره کشته شدگان هیلزبورو در این مکان وجود دارد که هواداران تیم و رقیب با گذاشتن گل ، خاطرات آن واقعه تلخ را یاد آوری میکنند . در فاجعه هیلز بورو 96 نفر از هواداران لیورپول به علت ازدحام بیش از حد جمعیت کشته شدند .
جایگاه معروف KOP : این جایگاه در جنوب غربی ورزشگاه قرار دارد وجایگاه پر شورترین هواداران در سراسر دنیاست .نام KOP از کوههای Spion kop واقع در آفریقای جنوبی گرفته شده است که ارتش انگلستان در آنجا تلفات سنگینی را در جنگ بوئر دوم داد به همین خاطر بسیاری از تیم های انگلیسی جایگاهی به نام kop در ورزشگاه های خود به یاد کشته شدگان آن جنگ بوجود آردند مانند بلک پول، شفیلد یونایتد، ولور همپتون و ... که از بین آنها جایگاه kop در ورزشگاه آنفیلد مشهورتر است .این جایگاه در سال ۱۹۰۶ ساخته شد . هواداران جایگاه kop حامیان اصلی باشگاه به حساب می آیند که نقش بسزایی در پیروزی های تیم به عهده دارند و نیز همواره به عنوان طرفداران باوفا ی باشگاه تلقی می شوند .این جایگاه در ابتدا می توانست در برگیرنده 30000 نفر شود اما برای امنیت تماشاگران گنجایش این جایگاه در سال 1975 ، 22000 نفر شد که در سال 1989 پس از رخ دادن فاجعه هیلز بورو تا حدی برای امنیت ورزشگاه ، ظرفیت این جایگاه باز هم کاهش پیدا کرد . در سال 1994 جایگاه kop بازسازی شد و اکنون ظرفیت رایج آن 12409 نفر می باشد.هواداران kopشعار های مهیجی را در هنگام بازی زمزمه می کنند زمانی که لیورپول به طرف آن ها بازی می کنند ، هواداران با سر دادن یک شعار قدیمی و محلی ( توپ را بچسبان به گل ) تیم را برای گلزنی تشویق می کنند .
جایگاه اصلی و زمینی برای گرم کردن بازیکنان ذخیره (Main Stand / Paddock Enclosure): این جایگاه در سال 1973 بازسازی شد و کمترین تغییر را تا به امروز داشته که گنجایش آن به 12277 نفر می رسد . در این قسمت بازیکنان ذخیره دو تیم نزدیک زمین مسابقه مستقر می شوند که زمینی کوچک نیز برای گرم کردن بازیکنان ذخیره وجود دارد .

جایگاه صد سالگی ( Centenary) : این جایگاه در سال 1963 ساخته شد که قبلا به نام جایگاه جاده کملین معروف بود و گنجایش 6600 نفر را داشت . در دهه 70 نقشه باشگاه این بود که تمام خانه های اطراف جاده کملیش را بخرد و با ویران کردن آن ها این جایگاه را گسترش دهد.در سال 1981 باشگاه تقریباً تمام خانه ها در این جاده را خرید اما نقشه گسترش جایگاه دقیقاً یک دهه به تأخیر افتاد زیرا آغای جان و خانم نورا میسون حاضر به فروش خانه خود نبودند تا اینکه سرانجام در سال 1990 خانه خود را ترک گفتند و کار توسعه جایگاه شروع شد که اکنون گنجایش این جایگاه به 11762 نفر رسیده است . در این جایگاه ، مسئولان باشگاه و افراد برجسته فوتبال و نیز کارگردان تلویزیونی مستقر می شوند . جایگاه جدید در جشن صد سالگی باشگاه در سال 1992 افتتاخ شد که به همین خاطر به آن جایگاه صد سالگی(Centenary) می گویند.

جایگاه خیابان آنفیلد (Anfield Road Stand): این جایگاه در سال 1998 بازسازی شد که گنجایش 9074 نفر را دارد و شامل قسمت هواداران خارجی می شود که در طبقه پایین قرار می گیرند و تنها 2000 صندلی برای آن ها درنظر گرفته شده است . از این جایگاه ، هواداران خانگی نیز سهم می برند و تعدادی از هواداران نیز در بالای قسمت مهمان جای می گیرند .

منبع:LIVERPOOLFC.IR

liverpooli

میهمان

#4 Posted: 13 Jul 2012 17:56

قهرمانی در لیگ
01-1900 ، 06-1905، 22-1921، 23-1922، 47-1946، 64-1963، 66-1965، 73-1972، 76-1975، 77-1976، 79-1978، 80-1979، 82-1981، 83-1982، 86-1985، 88-1987، 90-1989

قهرمان لیگ قهرمانان اروپا

77-1976، 78-1977، 81-1980، 84-1983، 05-2004

قهرمان اف ای کاپ

65-1964، 74-1973، 86-1985، 89-1988، 92-1991، 01-2000، 06-2005

قهرمان لیگ کاپ
81-1980، 82-1981، 83-1982، 84-1983، 95-1994، 01-2000، 03-2002، 12-2011

قهرمان جام یوفا

73-1972، 76-1975، 01-2000

قهرمان سوپر کاپ اروپا

1977، 2001، 2005

قهرمان سوپر کاپ

86-1985

قهرمان جام خیریه

1964*، 1965*، 1966، 1974، 1976، 1977*، 1979، 1980، 1982، 1986*، 1988، 1989، 1990، 2001، 2006 (* مشترک)

قهرمان لیگ دو

94-1893، 96-1895، 05-1904، 62-1961

قهرمان جام لنکشایر

93-1892

جام کالسبرگ

98-1997، 99-1998، 2000-1999

قهرمان رزرو لیگ یک

57-1956، 69-1968، 70-1969، 71-1970، 73-1972، 74-1973، 75-1974، 76-1975، 77-1976، 79-1978، 80-1979، 81-1980، 82-1981، 84-1983، 85-1984، 90-1989، 2000-1999، 08-2007

قهرمان جام بارکلی رزرو

08-2007

قهرمان اف ای کاپ جوانان

96-1995، 06-2005، 07-2006

liverpooli

میهمان

#5 Posted: 13 Jul 2012 18:05

بیل شنکلی (74-1959)

تاریخ تولد: دوم سپتامبر 1913
محل تولد: گلنباک، ایرشایر

افتخارات: 3 جام قهرمانی لیگ در فصلهای 64-1963، 66-1965 و 73-1972؛ 2 جم حذفی 65-1964 و 74-1973؛ 1 جام یوفا 73-1972؛ 1 قهرمانی در لیگ دسته دوم 62-1961؛ 3 جام خیریه 1964 (مشترک)، 1965 (مشترک) و 1965؛ 2 مقام دوم لیگ در فصلهای 69-1968، 74-1973 و مقام دوم جام حذفی در فصل 71-1970 و مقام دوم در جام در جام اروپا 66-1965 و مقام دوم در جام خیریه 1971.

بیوگرافی

بیل در خانواده ای 10 نفره در منطقه ایرشایر در روستای معدنی گلنباک چشم به جهان گشود. وضعیت زندگی در آن دوران دشوار بود اما با اینحال شنکلی رؤیای پرورش در زمینهای سبز را در سر داشت. کایر هردی، یکی از بانیان حزب کارگر، از همان منطقه معدنی ایرشایر می آمد، اما بیل، که هیچگاه بینش سوسیالیسم جامعه انسان دوستانه خود را هرگز از دست نداد، فوتبال و نه سیاست هدف زندگی تصور می شد.

همچون 49 روستایی نشین دیگری که در قرن 19 و اوایل قرن 20 زندگی می کردند، شنکلی فوتبالیست شد. فوتبال در گلنباک اکسیر زندگی بود، تکیه گاه روح بخشی از محیط طاقت فرسای معادن ذغال سنگ بود. در سال 1932 او با باشگاه کارلایل یونایتد قرارداد امضا کرد و در عرض یکسال تا آنجا پیش رفت که به ورزشگاه دیپ دیل ورزشگاه خانگی پرستون نورث اند راه یافت. بازی متمایز او در جناح زمین موجب شد تا برای تیم ملی اسکاتلند 7 بار به میدان برود اما با بد اقبالی با شروع جنگ جهانی دوم در سال 1939 این روند متوقف شد. با شروع فصل منظم و سازمان یافته لیگ حرفه ای در سال 47-1946، شنکلی 33 ساله بود و در دوران آخر بازیگری خود به سر می برد. او تصمیم گرفت که بزرگترین مربی تاریخ فوتبال شود.

با اینحال، در زمان ریاست باشگاه لیورپول، تی وی ویلیامز در دسامبر 1959 شنکلی را به عنوان مربی لیورپول انتخاب کرد. بیل در آن زمان 10 سال سابقه مربیگری در تیمهای کوچکتر را داشت. بیل حرفه مربیگری خود را در کارلایل یونایتد، در باشگاهی آغاز کرده بود که 17 سال پیش این شانس را در فوتبال حرفه ای به او داده بود. او سپس در باشگاههای منطقه شمال انگلستان دوره هایی مربیگری گریمزبی، ورکینگتون و در نهایت هادرزفیلد را بر عهده گرفت. او در هادرزفیلد اولین شانس بازی را به جوان 16 ساله ای به نام دنیس لاو داد. متأسفانه شنکلی نتوانست با اعضای هیئت مدیره باشگاههای که کار می کرد کنار بیاید به این دلیل که آنها تعهد و اشتیاق لازم در فوتبال را همچون او نداشتند. این شور و اشتیاق خود شنکلی بود که برای اولین بار طی مصاحبه او در گزینش پست مربیگری لیورپول در سال 1951 مورد توجه رییس باشگاه تی وی ویلیامز قرار گرفت. آن زمان تصور می شد که او مربی چندان بزرگی در حد نام باشگاه نیست، و به گونه ای کم تجربه بود، اما این بار ویلیامز ذاتاً دریافت که شنکلی و لیورپول برای همدیگر ساخته شده بودند.

شرح موقعیت باشگاه لیورپول در سال 1959 دشوار است. تیم در لیگ دسته دوی قدیم بازی می کرد، وضعیت نامساعد ورزشگاه انفیلد و امکانات ترمین ضعیف و کادر فنی و تیم بسیار بزرگ، چالش بزرگی برای شنکلی بود. او عذر 24 نفر از اعضای کادر فنی را خواست. از خوش شانسی لیورپول و خود بیل، با وجود افرادی همچون باب پیزلی، جو فگن و روبن بنت، لیورپول کادر مربیگری باتجربه ای داشت. او قصد نداشت تا این جمع را به هم بزند. اضافه شدن شنکلی به این جمع موجب تسریع حرکت رو به جلوی آنها و جا افتادن موقعیت شغلی و نقش مهم آنها در آینده باشگاه شد. با شروع کند اما سپس بسیار سریع، شنکلی و کادر فنی او لیورپول را دگرگون کردند. کادر مربیگری افسانه ای شکل گرفت. تماشاگران و هواداران در انفیلد متوجه این تغییرات شده بودند. بطور میانگین بیش از 40000 هوادار برای تماشای هر بازی به انفیلد می آمدند و تیم سریعاً به لیگ دسته یک صعود کرد. شنکلی تیم را حول محور دو بازیکن اسکاتلندی یکی ران یتس و دیگری ایان سنت جان شکل داده بود. لیورپول در فصل 62-1961 با 8 اختلاف امتیاز نسبت به نزدیکترین رقبای خود قهرمان لیگ دسته دو شد و درآن دوران که هر برد 2 امتیاز داشت لیورپول 62 امتیاز کسب کرد و 99 گل به ثمر رساند.

با حضور لیورپول در لیگ دسته یک، شکستن قدرت برتر اورتون در شهر اولین انگیزه شنکلی بود و در فصل 64-1963، اورتون جام قهرمانی لیگ دسته یک را به همشهری خود لیورپول داد و مردان شنکلی برای ششمین بار قهرمان لیگ شدند. نبرد بین لیورپول و اورتون همچون گروههای موسیقی بیتلز و جری و پیس میکرز آغاز شده بود تا نام لیورپول در سطح جهان در اواسط دهه 60 مطرح شود.

شرایط نامساعد چمن زمین تمرین ملوود، در سال 1959 به زمین تمرین بسیار خوبی تبدیل شد. شنکلی بازیهای 5 نفره را طبق تفکرات فوتبالی خود در لیورپول پیاده کرد. دادن پاس و حرکت رو به جلو و بازی راحت چیزی بود که سالها پیش شنکلی در هنگام بازی کارگران معادن در گلنباک یاد گرفته بود. او روتینی را پیاده کرد که بر آن اساس بازیکنان در انفیلد لباس خود را عوض می کردند و به صحبتهای مربیان گوش می دادند و سپس با اتوبوس به زمین تمرین ملوود که در آن نزدیکی قرار داشت می رفتند. پس از انجام تمرینات آنها با اتوبوس به انفیلد باز می گشتند تا حمام کرده و احتمالاً چیزی می خوردند. بدین ترتیب شنکلی مطئن بود که تمام بازیکنان بدرستی بدنهای خود را گرم کرده و مصدوم نمی شدند. در واقع، در فصل 66-1965، لیورپول تنها با 14 نفر قهرمان لیگ شد و دو بازیکن تنها در پاره ای اوقات به میدان می رفتند.
اولین قهرمانی لیورپول در جام حذفی در سال 1965 همزمان با ظهور سبک بازی پاس و حرکت بود که در سطح جهان زبان زد خاص و عام شد. در بهبوحه آن زمان شنکلی با هدایت وقایع در انفیلد رابطه بسیار خوبی با هواداران برقرار کرد. او کاملاً خود را جزو هواداران کاپ می دید و از احساس و نگاه آنها به فوتبال آگاه بود و درک می کرد و غرور تیم موفقی را به آنها ارزانی داشت. و طبق معمول همیشه خود و کادر مربیگریش در دسترس بودند. او به تمام کسانی که گوش شنوا داشتند می گفت که بازیکنانش با اخلاق سوسیالیستی بازی می کنند. اگر بازیکنی بازی ضعیفی انجام می داد از هم بازی او انتظار داشت تا پوشش لازم را بدهد و همچون همکاران کارگر در معادن ذغال سنگ همدیگر را یاری دهند. همه در راستای موفقیت تیم گام بر می داشتند. هواداران کاپ این فلسفه ساده را درک کردند.

افت تیم بزرگ دهه 60 شاهد شکوفای تیم بزرگ دوم لیورپول تحت هدایت شنکلی شد. ستاره هایی چون راجر هانت، ایان سنت جان، ران ییتس و تامی لارنس باشگاه را ترک کرده و بازیکنان جویای نامی چون کوین کیگان، استیو هایوی، لوید و ری کلمنس به باشگاه وارد شدند. موفقیت پشت سر موفقیت برای لیورپول حاصل شد. اولین جام اروپایی باشگاه (جام یوفا) در سال 1973 با فتح هشتمین جام قهرمانی در لیگ همراه شد. در سال 1974 جام حذفی به انفیلد بازگشت و در دیدار نهایی در ورزشگاه ویمبلی، لیورپول توانست با یک بازی مقتدرانه نیوکاسل را با نتیجه 3-0 شکست دهد. سپس در جولای در تابستان 1974 شنکلی با استعفای خود همه را شوکه کرد. شنکلی 60 ساله بود و می خواست وقتش را در کنار همسرش نس و خانواده اش سپری کند. او باشگاه را در دستانی رها کرد که در آینده موفقیتهای او را ادامه دادند. کارد مربیگری تیم شاهد ورود بازیکنان قدیمی چون رانی موران و روی ایونس بود و با هدایت مربی جدید خود باب پیزلی، لیورپول به سمت دوران موفقتری گام برداشت.

بدون شک دوران پیزلی به عنوان مربی تیم بر حسب کسب موفقیت و جامهای قهرمانی پربارتر از شنکلی بود. همچنین منصفانه تر است بگوییم که بیشتر موفقیتهای شنکلی بدون حضور آرام و تأثیر دانش بسیار پیزلی از فوتبال بر تیم حاصل نمی شد. اما همچنین باید اعتراف کرد که بدون تلاشهای بی وقفه و حضور پر رنگ شنکلی، دوران ناموفق لیورپول در دهه 50 فراتر از دهه 60 می رفت و شاید حتی هیچگاه باب پیزلی مربی لیورپول نمی شد. اینگونه بود که باشگاه این دو را در کنار هم در آن روزهای تاریک پپس از جنگ قرار داد و هواداران لیورپول برای همیشه مدیون تلاش آنها خواهند بود.

شهر لیورپول پس از مرگ شنکلی در سپتامبر 1981 در اثر حمله قلبی شوکه شد. دوست خوب او سر مت بیزبی آنقدر ناراحت شد که با شنیدن خبر مرگ او نتوانست جواب تلفن را در آن صبح غمگین بدهد. در سالهای پس از استعفای او، هواداران به غلط تصور می کردند که رابطه او با باشگاهی که عاشق آن بود، تیره و تار شده بود. اما هواداران چنین مشکلی را احساس نمی گردند و نشان نمی دادند. در اولین بازی پس از مرگ او در انفیلد، پرجم بزرگی در جایگاه کاپ با عنوان "شنکلی برای همیشه زنده است" خودنمایی می کرد. شاید اختلاف نظر شنکلی و کایر هردی و بیل شنکلی ناچیز بود. هر دوی آنها به اعتقاد سوسیالیزم خود نقش مهمی در موفقیتهای تیم ایفا کردند. یکی در دفتر کار ریاست و دیگری در زمین سبز انجام وظیفه کردند.

روحیه او تا به امروز در انفیلد به چشم می خورد و مجسمه یادبود آن مرد بزرگ در جلوی ورزشگاه محبوب او خودنمایی می کند و عبارت You’ll Never Walk Alone بر روی دربهای شنکلی می درخشد. قطعاً شنکلی هرگز تنها نخواهد ماند و تا به امروز هواداران لیورپول به نیکی از او یاد می کنند.

این واقعیت در چهلمین سالگرد ورود او به انفیلد در سال 1999 به زیبایی جشن گرفته شد بطوریکه هر بیینده ای را مجذب خود می کرد. در آن مراسم تقریباً تمام بازیکنان فاتح لیگ در سال 1965 و جام حذفی 1974 یکبار دیگر در انفیلد دور افتخار زدند و هواداران ساکت ایستاده ناظر این شکوه مجدد بودند و ترانه مشهور Amazing Grace در ورزشگاه طنین انداز شد.
12000 هوادار کاپ آرام هماهنگ با موسیقی آن ترانه نام شنکلی را می خواندند و پرچمی بزرگی از او برافراشته شد. نسخه جدید سرود You’ll Never Walk Alone جایگزین نسخه های قبلی این سرود شد. روحیه و افسانه او به درستی به قرن جدید منتقل شد

liverpooli

میهمان

#6 Posted: 13 Jul 2012 18:19

این پست ، پست شماره "۸" این تاپیکه ، و شماره ۸ برای لیورپولی ها خیلی مقدسه .
۸ یعنی تعصب
۸ یعنی عشق
۸ یعنی اســــــتــــــیـــــــون جـــــــــرارد

استیون جورج جرارد (زادهٔ ۳۰ مه ۱۹۸۰) (معروف به استیوی جی) فوتبالیستی انگلیسی است که در حال حاضر در باشگاه فوتبال لیورپول بازی می‌کند. او را از بهترین هافبک‌های حال حاضر جهان می‌دانند. او، پس از دیدیه دشان، جوان‌ترین کاپیتانی است که جام باشگاه‌های اروپا را بالای سر برده‌است (در قهرمانی لیورپول در جام ۲۰۰۵).

زندگی‌نامهٔ شخصی
جرارد در ویستون، مرسی‌ساید متولد شد و در هویتون، مرسی‌ساید بزرگ شد. او در وست‌دربی، لیورپول به دبیرستان کاتولیک کاردینال هینان می‌رفت.

بر خلاف بسیاری از اسطوره‌های تیم لیورپول همچون رابی فاولر، مایکل اوون و جیمی کاراگر، جرارد از زمان کودکی طرفدار لیورپول بود. تصادفا یکی از اقوام کم‌سن‌وسال‌تر او به نام آنتونی جرارد فوتبالیستی حرفه‌ای است که کار را با اورتون (رقیب سنتی لیورپول) آغاز کرد و اکنون در لیگ دستهٔ دوم انگلستان برای والسال بازی می‌کند.

جرارد در حال حاضر با الکساندرا کوران (Alexandra Curran) از مرسی‌ساید نامزد کرده‌است. او از سال ۲۰۰۲ با الکساندر رابطه داشت و از ۲۰۰۴ با او نامزد کرد. آن‌ها صاحب دو فرزند هستند و قرار است در تابستان ۲۰۰۷ ازدواج کنند. فرزندان استیون و الکساندر، لیلی-الا(Lilly-Ella) (زادهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۰۴) و لکسی(Lexie) (زادهٔ ۹ مه ۲۰۰۶) نام دارند.

زندگی ورزشی
وضعیت کنونی :
جرارد معمولاً به عنوان هافبک میانی بازی می‌کند گرچه در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶ بیشتر به عنوان هافبک راست به میدان آمد. او گاها به عنوان دفاع راست نیز بازی کرده است که معروف‌ترین مثال آن وقت‌های اضافهٔ فینال جام باشگاه‌های اروپای ۲۰۰۵ است.

جرارد تمام عمر ورزشی خود را در لیورپول گذرانده‌است. او در ردهٔ زیرسن از سال ۱۹۸۹ (۹ سالگی) تا سال ۹۸ برای تیم‌های پایهٔ لیورپول بازی می‌کرد و از سال ۹۸ نیز برای تیم بزرگسالان لیورپول بازی می‌کند. او در حال حاضر شمارهٔ ۸ این تیم را به تن دارد و کاپیتان آن است. از سال ۹۸ تا بحال مجموعا در 341 بازی لیورپول حاضر بوده و 64 گل به ثمر رسانده‌است. (این آمار تنها آمار لیگ داخلی را دربر می‌گیرد و تا 5 سپتامبر ۲۰۰۶ به‌روز شده‌است).

جرارد در تیم ملی انگلستان شمارهٔ ۴ را به تن می‌کند . او از سال ۲۰۰۰ در این تیم بازی می‌کند و تا بحال در 49 بازی ملی حاضر بوده و 10 گل به ثمر رسانده‌است. (این آمار تا ۵ سپتامبر ۲۰۰۶ به روز شده‌است). در حال حاضر استیون کاپیتان دوم تیم ملی انگلستان است.

تاریخچهٔ بازی
جرارد برای اولین بار در ۳۰ نوامبر ۱۹۹۸ برای لیورپول به میدان آمد. او در نیمهٔ دوم بازی مقابل بلک‌برن با وگارد هگم تعویض شد. اولین ۹۰ دقیقهٔ او در جام یوفا و بازی مقابل سلتاویگو بود و با این‌که لیورپول در آن شب شکست خورد، جرارد ۱۸ ساله نام خود را مطرح کرد. او در ۵ دسامبر ۱۹۹۹ در بازی مقابل شفیلد ونزدی اولین گل خود را بری لیورپول به ثمر رساند.

در سال ۲۰۰۱ او به عنوان بازی‌کن جوان سال در انگلستان از سوی «انجمن بازی‌کنان حرفه‌ای» انتخاب شد. در همان فصل او به همراه لیورپول به فینال سه جام راه یافت و در همهٔ آن‌ها بازی کرد. در فینال جام یوفا مقابل آلاوز گل دوم را به ثمر رساند.

در سپتامبر ۲۰۰۱ او در بازی معروف انگلستان مقابل آلمان (در مسابقات راه‌یابی به جام جهانی) یک گل به ثمر رساند و این اولین گل او برای تیم ملی انگلستان بود. انگلستان در آن بازی در خانهٔ حریف با نتیجهٔ پنج بر یک پیروز شد.

اما جرارد به علت مصدومیت نتوانست در جام جهانی ۲۰۰۲ حضور یابد. در تابستان ۲۰۰۴ چلسی وارد مذاکره برای خرید او شد اما نهایتا جرارد ماندن در لیورپول را ترجیح داد. دلایل این ماندن متفاوت و قابل بحث هستند. بعضی می‌گویند او می‌خواست پیش دوستان و خانواده‌اش بماند، بعضی می‌گویند مربی جدید لیورپولی‌ها، رافائل بنیتز، علت این انتخاب بود و بعضی می‌گویند طرفداران لیورپول او را به مرگ تهدید کرده بودند.

او در ۲۰ سپتامبر ۲۰۰۴ مقابل منچستر یونایتد مصدوم شد و این مصدومیت تا نوامبر آن سال او را از بازی محرم کرد.

در آخرین بازی مرحلهٔ گروهی جام باشگاه‌های اروپای همان سال جرارد از فاصلهٔ بیست و پنج یارد گلی حیاتی مقابل المپیاکوس یونان به ثمر رساند. لیورپول در آن بازی برای صعود نیاز به پیروزی با دو گل داشت و جرارد با به ثمر رساندن گل سوم صعود را تضمین کرد. خود جرارد آن گل را بهترین گلش برای لیورپول می‌داند.

از دیگر گل‌های معروف او گلی است که در فینال جام باشگاه‌ةای همان سال در ۲۵ می‌۲۰۰۵ در استانبول مقابل آث میلان به ثمر رساند. در آن هنگام آث میلان ۳ بر ۰ از لیورپول جلو بود و گل جرارد که با ضربهٔ سر به ثمر رسید آغاز بازی طوفانی لیورپولی‌ها بود. چند دقیقه بعد ولادیمیر اسمیچر گل دوم لیورپول را زد. سپس گنارو گاتوزو در یکی از حملات جرارد در محوطهٔ جریمه روی او خطا کرد، داور اعلام پنالتی کرد و ژابی آلونسو توپ را در دو ضرب به گل تبدیل کرد تا لیورپول ۳-۳ مساوی کند و نهایتا جام را فتح کند. فینال آن جام را کلا می‌توان اوج دورهٔ ورزشی جرارد دانست، خود او در مورد آن بازی گفته‌است:«چگونه می‌توانم پس از شبی مثل این، (لیورپول را) ترک کنم؟» او در آن مسابقات به عنوان باارزش‌ترین بازیکن فصل نیز انتخاب شد.

جرارد در فینال جام حذفی مقابل وست‌هام نیز به عنوان کاپیتان به میدان آمد و دو گل به ثمر رساند. گل دوم او در وقت‌های تلف‌شدهٔ نیمهٔ دوم به ثمر رسید و باعث به تساوی رسیدن بازی شد. جرارد از ۳۵ یاردی دروازهٔ شاکا هیسلوپ را باز کرد. گل او از طرف برنامهٔ مشهور «بازی روز» به عنوان گل فصل انتخاب شد و از بهترین گل‌های تاریخ جام حذفی انگلستان است. طبق محاسبات توپ او در یک ثانیه ۳۵ یارد را طی کرد و این بدین معنی است که حدود ۶۸ مایل در ساعت سرعت داشته‌است. در ضمن با این گل جرارد به افتخار بزرگی نایل آمد. او به عنوان یک هافبک در فینال چهار جام بزرگ گل زده بود. یعنی جام حذفی (۲۰۰۶ مقابل وست‌هام)، جام اتحادیه (۲۰۰۳ مقابل منچستر یونایتد)، جام یوفا (۲۰۰۱ مقابل آلاوز)، و جام باشگاه‌های اروپا (۲۰۰۵ مثابل آث میلان).

در ۸ ژولای ۲۰۰۵ پس از ماجراهایی جرارد نهایتا پیشنهاد چلسی را کنار زد و به همراه جیمی کاراگر قراردادش را به مدت چهار سال تمدید کرد.

در پایان فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶ او از طرف «انجمن بازی‌کنان حرفه‌ای» به عنوان بازی‌کن سال انگلستان انتخاب شد. از زمان جان بارنس در ۱۹۸۸ هیچ کس از لیورپول به چنین افتخاری نایل نیامده بود.

بعدها بنیتو فلورو، مدیر رئال مادرید، نیز برای خرید او وارد مذاکره شد اما جرارد با رد هرگونه پیشنهاد اعلام کرد:«تا وقتی که کسی بگوید مرا نمی‌خواهد، این‌جا می‌مانم!»

افتخارات
با لیورپول
قهرمانی جام یوفا، جام حذفی و جام اتحادیه در فصل ۲۰۰۰-۲۰۰۱
قهرمانی جام خیریه و سوپرکاپ اروپا و نایب قهرمانی لیگ برتر در فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۲
قهرمانی جام اتحادیه و نایب قهرمانی جام خیریه در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳
قهرمانی جام قهرمانان اروپا و نایب قهرمانی جام اتحادیه در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵
قهرمانی جام حذفی و سوپرکاپ اروپا و نایب قهرمانی جام باشگاه‌های جهان در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۶
قهرمانی جام خیریه ۲۰۰۶
قهرمان جام اتحادیه ۲۰۱۲
جوایز شخصی
بازیکن جوان سال انگلستان در سال ۲۰۰۱ (از سوی انجمن بازی‌کنان حرفه‌ای)
باارزش‌ترین بازیکن فصل جام باشگاه‌های اروپا در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵
بازیکن سال انگلستان در سال ۲۰۰۶ (از سوی انجمن بازی‌کنان حرفه‌ای)
" جرارد در سال ۲۰۱۲ از سوی گاردین بعنوان یکی از یازده ستاره برتر تمام دوران ها انتخاب شد "

ویرایش شده توسط: liverpooli

Hitler_is_all

کاربر

ارسالها: 490

#7 Posted: 14 Jul 2012 05:16

مهاجم رم رسما به ليورپول پيوست

مهاجم تبم فوتبال رم ايتاليا به طور رسمي به ليورپول انگليس پيوست.
فابيو بوريني بازيکن 21 ساله رم سرانجام به طور رسمي راهي آنفيلد شد تا فصل آينده براي قرمزپوشان ليورپول به ميدان برود.

به نقل از فارس بازيکن تيم ملي فوتبال ايتاليا که در يورو 2012 توسط چزاره پرندلي مورد استفاده قرار نگرفت با پيشنهاد 14 ميليون يورويي به بندرنشينان پيوسته است.

خبر حضور بوريني در ليورپول توسط سايت اين باشگاه مورد تاييد قرار گرفته و اين بازيکن 21 ساله ايتاليايي از حضور در اين تيم ابراز خوشحالي کرده است.

بوريني در اين‌باره عنوان کرد: واقعا از حضور در ليورپول و بازي مجدد در ليگ برتر انگليس احساس خوبي دارم. آن‌ها در گذشته موفقيت بسياري را بدست آورده‌اند و اميدوارم که در آينده نيز بتوانيم موفق باشيم. از اعتماد مديران و مسئولان ليورپول نيز تشکر مي‌کنم.

فابيو بوريني قرار است در فصل آينده پيراهن شماره 29 قرمز پوشان آنفيلد را بر تن کند.

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد
پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید ، نتواند
که ره تاریک و لغزان است .

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#8 Posted: 14 Jul 2012 08:28

رودريگوئز: آنفيلد هميشه در قلبم باقي خواهد ماند

ستاره آرژانتيني به هنگام ترک آنفيلد از هواداران تيم سرخ‌پوش قدرداني کرد و گفت: ليورپول با تماشاگران مشتاق، خانواده‌اي بامحبت و بزرگ است.
«ماکسي رودريگوئز» روز جمعه به کشورش بازگشت و با تيم نيو ولز اولد بويز قراردادي 2.5 ساله امضا کرد.
وي به هنگام ترک تيم انگليسي اقدام به صدور نامه‌اي کرد و از همه هواداران بخاطر حمايت‌ گسترده‌اي که از وي داشتند، قدرداني کرد.
به نقل از فارس هافبک 31 ساله آرژانتيني اظهار داشت: هواداران تيم سرخ‌پوش، امروز آنفيلد را ترک کردم. پيش از بازگشت به کشورم و امضاي قرارداد با نيوولز، ليورپول را در شرايطي مناسب ديدم. چون به چالش جديدي نياز داشتم، ترجيح دادم به فوتبال در نيوولز ادامه دهم. اما اين مساله سبب نمي‌شود از ليورپول و تماشاگران با محبت و دوست‌داشتني‌اش غافل شوم. به نظرم ليورپول نه فقط يک باشگاه قديمي که با داشتن اين خيل عظيم تماشاگر مشتاق، خانواده‌اي بزرگ است.
او ادامه داد: در تمام سال‌هاي حضورم در آنفيلد، هر آنچه را که در توان داشتم، براي موفقيت و سربلندي تيم خرج کردم. براي مدتي که پيراهن اين تيم را به تن داشتم به خود مي‌بالم. چرا که پوشيدن پيراهن ليورپول به معناي واقعي خود يک افتخار است. هر چند پس از اين به لحاظ فيزيکي همراه شما نيستم، اما بدانيد که خاطرات خوشي از ليورپول دارم و هميشه شما هواداران با محبت در قلبم باقي خواهيد ماند.
رودريگوئز 31 ساله تا سال 1999 در نيوولز بازي مي‌کرد و همراه با اين تيم با الفباي ورزش حرفه‌اي آشنا شد.وي سپس به تيم اسپانيول اسپانيا نقل مکان کرد و تا سال 2002 در آنجا ماند. سپس بازي در اتلتيکو مادريد اين کشور را برگزيد تا اينکه در ژانويه سال 2010 به آنفيلد و ليورپول مهاجرت کرد.

هله

liverpooli

میهمان

ارسالها: 7797

#9 Posted: 14 Jul 2012 09:04

شایعات در مورد احتمال خروج چارلی آدام بیشتر شده.با توجه به بازگشت آکوا و جو کول و همچنین گزینه هایی مثل جو آلن و هالتبی به نظر میرسه آدام جایی در برنامه های لیورپول نداره.احتمال اینکه چارلی آدام بخشی از قرارداد دمپسی باشه هم وجود داره.

از طرفی گزارشات حاکی از این است که لوئیز سوارز یه بار دیگه به ایجنتش اعلام کرده که قصد جدایی از لیورپول و پیوستن به یوونتوس رو نداره.

لوییس سوارز تعصب فوق العاده ای به باشگاه داره . دوسش دارم . یکی از سه بازیکن تکنیکی فوتبال دنیاس بدون شک

roohiiii

کاربر

ارسالها: 1404

#10 Posted: 15 Jul 2012 10:52

10حقیقت در مورد فابیو بورینی

فابیو بورینی اولین خرید برندن راجرز پس از انتصاب وی به عنوان سرمربی لیورپول نام گرفت.
اما شما چقدر در مورد این بازیکن ملی پوش ایتالیایی میدانید؟در اینجا 10 واقعیت را از فابیو بورینی می آوریم...

1)فابیو بورینی در29 مارس 1991 در ایتالیا درشهر کوچکی در بنتو وولیگوی بولونیا بدنیا آمد.او قبل از پیوستن به چلسیِ خوزه مورینیو در 16 سالگی ،فوتبال خود را در تیم زادگاهش شروع کرد.

2)اولین حضور او در لیگ برتر در پیراهن چلسی در سپتامبر 2009 بود که در دقیقه ی 89 در مقابل تاتنهام وارد زمین شد.در کل او 4بازی در تیم اصلی آبی ها انجام داد.همچنین او جزوی از تیم چلسی در لیگ قهرمانان 2009-2010 بود که به عنوان یار تعویضی در مقابل آپوئل وارد زمین شد.

3)این سومین باری است که او برای برندن راجرز کار خواهد کرد.او اولین بار با این سرمربی در تیم رزرو های چلسی پیش از اینکه راجرز اورا به صورت قرضی در سال 2010-2011 به سوانسی برای ارتقای جایگاه قوها ببرد کار میکرد.این ایتالیایی به خاطر اعتقاد سرمربی به او با به ثمر رساندن 6 گل در 12 بازی به وی پاداش داد.

4)فابیو با به ثمر رساندن 2گل در مقابل ناتینگهام فارست در یک بازی تماشایی،فوری در تیم اثر گذار واقع شد.پس از آن راجرز درباره ی او گفت:
"این برای یک سرمربی بسیار لذت بخش است که بازیکنی را ابتدا به عنوان پسرکی میبیند ولی آن بازیکن عملکرد یک مرد را دارد"

5)پس از این که دوران حضور او به صورت قرضی در استادیو آزادی به پایان رسید بورینی چلسی را ترک کرد و به پارما پیش از اینکه به صورت قرضی به آ.اس رم قبل از شروع فصل 2011-2012 برود پیوست.در اینجا بود که او واقعاً شروع به نشو و نما و پیشرفت کرد و در 20 بازی که در ترکیب ابتدایی بود 9 گل را در استادیوم المپیک به ثمر رساند.

6)بورینی شادی پس از گل خاصی دارد،ولی آن کمی عجیب است.او پس از به ثمر رساندن گل دست راستش را میان دندان هایش میگذارد.او میگوید:"در ایتالیا به معنای آن است که شما چاقو را میان دندان هایتان میگذارید.این به آن معناست که شما شدید چیزی را میخواهید و شما برای به ثمر رساندن گل عصبانی هستید."

7)در حقیقت هواداران سوانسی اورا بخاطر این شادی خود بسار دوست داشتند.او خودش اذعان میکنداین خصیصه را از بت خود افسانه ی ایتالیا فیلیپو اینزاگی یاد گرفته است."من اینزاگی را دوست دارم و همچنین نوع شادی پس از گل او حتی اگر تیمش 6-0 پیروز میدان باشد را دوست دارم.به افتخارات او نگاه کنید:جام جهانی،2 جام لیگ قهرمانانا و قهرمانی های بسیاری در ایتالیا.حتی اگر شما نصف تجربه ی حرفه ی او را داشته باشید شما کار بزرگی کرده اید.من اینزاگی را بسیار تماشا کرده ام و چیزهایی را از او یاد گرفته ام."

8)این منصفانه است که بگوییم هدف بازیکن جدیدمان والاست.او یک بار گفت:"هدف من تور دروازه است.من تلاش میکنم هر بازی را که هستم گلی به ثمر برسانم بعضی اوقات این امکان پذیر نیست ولی هدف من همین است."

9)همچنین فابیو،بازی در آنفیلد را تجربه کرده است.او در فوریه 2009 در رقابت های FA CUPزیر 18 سال در مقابل جوانان لیورپول به میدان رفته است.هرچند او از نتیجه ی بازی که در آن دیوید آمو با به ثمر رساندن یک گل باعث پیروزی 1-0 لیورپول شد ناامید شد.

10)بورینی اولین بازی ملی اش را برای ایتالیا در فوریه در مقابل آمریکا انجام داد.او همچنین در یورو 2012 که در اوکراین و لهستان برگزار شد در تیم ملی ایتالیا حضور داشت ولی به میدان نرفت.همچنین او کاپیتانی تیم ملی زیر 19 سال ایتالیا را در رقابت های قهرمانی اروپا برعهده داشت.

ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﻢ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ . . .
ﻭﻟﯽ ...
ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺘﻢ . . . .

ویرایش شده توسط: roohiiii

صفحه 1 از 6: 1 2 3 4 5 6 پسین »

ورزش /

Liverpool Club | لیورپول، پادشاه اروپا افتخار بریتانیا

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا