ارسالها: 3747
#1
Posted: 25 Oct 2012 12:33
تاریخچه ورزش راگبی در حدود سده ۱۸۰۰میلادی اغاز شد ، در آن زمان هفت آموزشگاه بزرگ به عنوان محل آموزش ورزش در انگلستان وجود داشت ۶۰ تا ۷مدرسه بازیکنان بزرگی را در رشته های مختلف ورزشی تربیت کرده بود اما مدرسه هفتمی که در سال ۱۵۶۷در منطقه واویکشایر تاسیس شده بود به طور مشخص یک مدل متفاوت از فوتبال را ارائه داد .
آن ورزش امروز راگبی نامیده میشود . بقیه مدارس با ادامه دادن این حرکت سرانجام انجمن راگبی و فوتبال را به وجود آوردند . در ۱۸۲۳ سال یک دانش آموز جوان آموزشگاه ورزشی به نام ویلیام وب در یک حرکت غیر قابل پیش بینی و بدون توجه به قواعد در حین بازی توپ را از زمین برداشت و با آن شروع به دویدن کرد و همین سرآغاز به وجود آمدن راگبی شد.
الیس یک دانش آموز آموزشگاه فوتبال بود که از سال ۱۸۱۶تا۱۸۲۵ در آن محل تعیم می دیداما هرگز هیچ کس او را به خاطر نداشت . اولین مطلبی که در آن به نام الیس اشاره شد در مجله مدرسه راگبی در سال ۱۸۷۵ چهار سال بعد از مرگ الیس بود که توسط یک راگبی باز قدیمی به نام ام بلو کز ام انجام شد و این نشان دهنده قدمت این ورزش است . حرکت الیس سبب بوجود آمدن ورزشی شد که امروزه طرفداران زیادی دارد و علاقمندان بسیاری را جذب خود کرده است.
دانشگاه کمبریج بلافاصله بعد از این جریان ورزش راگبی را تایید کرد و آن را به ورزش دانشگاه اضافه کرد و بعد از مدتی محلی هم برای این رشته ورزشی ساخت این بازی نزد مردم از محبوبیت زیادی برخوردار و از سال ۱۸۷۱ در مدارس بازی شد .ده سال بعد در لندن در سال ۱۸۹۵لیگ راگبی راه اندازی و تیم ها با ۱۳ بازیکن و به صورت حرفه ای این بازی انجام دادند. راگبی گسترش پیدا کرد وکمکم مسابقات بین کشورهای مختلف برگزار شد و قسمت ساحل غربی آمریکا در ایالت کالیفرنیا هم علاقمندانی راپیدا کرد.
در ابتدا وجود یک قانون ناقص و مختصر و مبهم در بازی باعث سردرگمی بازیکنان شده بود و به همین دلیل در طول بازی همیشه برخوردهای تند و کشمکشهای زیادی صورت می گرفت در سال ۱۸۸۰یک نوع بازی شبیه راگبی به نام اسکرام در آمریکا انجام می شد ولی بعد از مدتی به علت عدم استقبال از این ورزش و همین طور جذاب نبودن آن راگبی معمولی از سر گرفته شد .در سال ۱۹۰۵ یک بازی بین دو تیم سارتمور و پنسیلوانیا انجام شد.
به قدری این بازی خشن و پرزدو خورد بود که رئیس جمهور وقت آمریکا- تئودورروزولت – با پافشاری برای بازسازی این ورزش وتهدید از بین بردن و ممنوع کردن راکبی موفق شد اصلاحاتی را در این رشته ورزشی به وجود بیاورد در سال ۱۹۰۶ایالات متحده توانست مدل جدید این ورزش را معرفی نماید.حکومت راگبی در آمریکا تمام شد و ورزش فوتبال آمریکایی تبدیل به محبوبترین بازی آمریکا در آن زمان شد.
به غیر از آمریکا راگبی در همه جا پیشرفت کرد و کشورهای بریتانیا ،نیوزیلند ، استرالیا و آفریقای جنوبی با احترام فوقالعاده ای به این ورزش نگریستند. اگر چه تنی چند از باشگاهها در آمریکا به راگبی بازگشته اند ولی راگبی دیگر از دهه۱۹۶۰ به بعد در آمریکا محبوبیتی نداشت .در دانشگاه کامپوسس این بازی اولبه خاطر حضور تعداد زیادی علاقمندان ودو به دلیل نبود انضباط خشک وسخت انجام می گرفت.
در بین سالهای ۱۹۶۴تا۱۹۸۰ تعداد باشگاهها از ۸۰ تا۱۰۰۰ رسید و اتحادیه فوتبال و راگبی ایالات متحد (USARFU) در سال ۱۹۷۵ بنا نهاده و به عنوان مهمترین ارگان این رشته ورزشی به رسمیت شناخته شد .امروزه در بیش از ۸۰ کشور مختلف این ورزش وجود دارد و افراد تازه کار هم میتوانند به راحتی به این ورزش بپردازند. تورنمنت شش گانه مهمترین ترنمنت ورزش راگبی و قدیمیترین آن شش گانه نام دارد که سرآغاز آن در سال ۱۸۷۱بین دو تیم انگلیس و اسکاتلند انجام شد.
در آن زمان ولز و ایرلند با هم جنگ میکردند و در دهه ۱۸۸۰ جام قهرمانی پایه ریزی شد تیم های انگلیس و اسکاتلند در روزهای اولیه موفق بود اما در اواسط سالهلی ۱۸۹۰دهه میلادی ولز به یکباره به قدرت بزرگی در این رشته ورزشی تبدیل شد و با تغییر دادن سیستم بازیشان چهره این ورزش را عوض کردند.
این سیستم که چهار سوم کوارتر نام دارد.به ولز کمک کرد تا در سال ۱۸۹۳ برای اولین بار قهرمان این ترنمتر شود و بعد از آن هم جامهای معتبر دیگری از جمله جام سه گانه را با غلبه بر سه حریف خود یعنی انگلیس ،اسکاتلند و ایرلند به دست آورد. آنها نمایش باشکوهی را در زمین انجام دادند و با سیستم جدیدی که اختراع کرده بودند و با حضور ۶ بازیکن در عقب و۹ بازیکن در جلو توانستند از سد همه حریفان بگذرند.
در سال ۱۹۰۰ میلادی هم این ۴ تیم با حضور در تورنمتی باعث محبوبیتشان در بین مردم شدند.در اولین دهه قرن بیستم تیم ولز در بین سالهای ۱۹۰۰تا۱۹۱۳ یعنی حدود ۱۳ سال نباخته بود که به آنها لقب شکست ناپذیر را داده بودند و این موفقیت با افتتاح اتحادیه راگبی در توینکهام در سال ۱۹۱۰ همزمان بود. در اولین بازی بین المللی در توینکهام، انگلیس موفق شد بر ولز پیروز شود و این خبر از به وجود آمدن یک مرحله طلایی برای انگلیس داد.در ۱۹۱۴ سال فرانسه در ۴ تورنمت شرکت کرد و توانست در بالاترین مقام قرار بگیرد. به همین مناسبت کشور فرانسه سکه هایی ضرب کرد که عبارت ۵ ملت روی آن به تصویر حک شده بود.
اما در سال ۱۹۳۱ بی کفایتی سازمان ورزش راگبی فرانسه باعث شد آنها به مدت هشت سال از مسابقات بین المللی دور بمانند و بعد از آن هم بین ۱۹۴۰ سال های ۱۹۳۹ با درگیر شدن در جنگ جهانی دوم نزدیک به ۱۶ سال از این ورزش عقب ماندند و این بزرگترین ضربه ای بود که به تیم فرانسه زده شد.
در سال ۱۹۲۶ اسکاتلند در اولین بازی خانگی اش توانست انگلیس را در توینکهام شکست دهد و قبل از آن انگلیس توانسته بود در مسابقات گرنداسلم ۵ بار در هشت فصل پیروز شود و اسکاتلند در ۱۹۲۵ اولین پیروزی خود را در این رشته بدست آورد در ۱۹۴۷ دوباره ۵ کشور در ترنمنت شرکت کردند و فقط دو کشور ولز و اسکاتلند بازی در مقابل ایرلند را به دلیل سه پیروزی پشت سر هم در جام های سه گانه بین سال های ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ به دست بیاورد .
در دهه ۱۹۵۰ میلادی این ورزش دوباره در فرانسه حکمفرما شد و در سال ۱۹۵۹ تیم فرانسه باپیروزی در دیدار پایانی قهرمان شد و برای اولین بار به آنها لقب سه رنگ( (TRICOLOUR دادند. آنها برای ۴ سال قهرمان بودند و در سال ۱۹۶۸ اولین مقام گرنداسلم را از آن خود کردند. در بین سالهای ۱۹۶۹ تا۱۹۷۹ ولز دوباره به قدرت رسید و این حرکت ولز یاد آور خاطره های طلایی از روزهایی بود که در اوج قدرت توانسته بود در ۶ فصل پیروز شود.
ولز در راگبی به یک قدرت استبدادی تبد یل شده بود تا اینکه فقط فرانسه توانست از گرفتن سومین گرنداسلم ولز در این دهه جلوگیری کند و آنها را ناکام بگذارد.
در دهه ۱۹۷۰ تورنمنت پنج کشور، برجسته ترین ترنمنت راگبی در نیم کره شمالی بود و در هنگام مسابقات تمام بلیط های آن فروخته و تبد یل به یکی از کارهای سود آور شدو محبوبیت فوق العاده ای هم بین مردم داشت بعد از این دهه بازی راگبی قدم در راهی نوینی گذاشت و به این ورزش حرفه ای تبدیل شد.
در جامهای قهرمانی انگلیسی ها زیاد قهرمان می شدند. به طوری که سه دفعه در مسابقات گرنداسلم پیروز شدند و طی ۸ فصل مسابقات ۶ دفعه جام سه گانه را از آن خود کردند. تنها تیمی که در مقابل انگلیس قرار گرفت باز هم فرانسه بود که در سال های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ توانسته بود این تیم را در گرانداسلم متوقف کند. اخیرا تیم های قدرتمند دیگری هم به این رشته اضافه شداند که شانس را برای انگلیسی ها کاهش داد.
در سالهای گذشته اسکات گیبسن انگلیس را در گرفتن پنجمین جام پی درپی فصل ناکام گذاشت و همراه اسکاتلند به عنوان آخرین فاتح جام ۵ کشور نام گرفتند. این تورنمنت اکنون هم ادامه دارد و با اضافه شدن تیم ایتالیا به آنها تبدیل به ترنمنت شش گانه یا ۶ کشور یا ۶ گانه پیشرفت زیادی خواهد کرد و شاید در آینده تیم های زیادی در آن شرکت کنند. تاریخچه باشگاه تریتون قدیمیترین باشگاه دانشگاهی تریتون است که تاریخچه جذابی دارد در سال ۱۹۶۶ این باشگاه در فضای باز بنا نهاده شد.
در حدود سالهای ۱۹۶۰ تا۱۹۷۰ یک تحول جدید در راگبی بوجود آمد.یکی از باشگاه هایی که خیلی زود تبدیل به باشگاه در سال ۱۹۷۵ شد. باشگاه تریتون (UCSD) بوذ که در جام قهرمانی دانشگاهها در ترنمنت سانتاباربارا توانست در مدت زمان طولانی به عنوان قهرمان حضور پیدا کند. باشگاه تریتون در دهه ۱۹۸۰ با ادامه دادن و موفقیت هایشان بنیاد بزرگیرا برپا داشتند و هر ساله به منظور آشنایی شهر های مختلف با این رشته ورزشی مسافرت هایی انجام میدادند و در آنجا شروع به تبلیغ راگبی و آموزش آن به مردم میکردند. در پایان دهه دوباره باشگاه (UCSD) موفق شد به عنوان اولین کالج در کالیفرنیای جنوبی با کسب ۳ مقام قهرمانی پیاپی در تاریخ این ورزش ماندگار شود.
در ۱۹۹۰ دهه دوباره باشگاه تریتون به پیروزیهای بزرگی دست پیدا کرد. در سال ۱۹۹۷ در (UCSD) توانست در جام قهرمانی مسابقات دانشگاه های کالیفر نیای جنوبی ۴ بار به مقام قهرمانی برسد و همه ساله این بازیها در استادیوم تریتون انجام میگرفت. در سال ۱۹۹۸ (UCSD) نه تنها از مقام قهرمانیش در جام قهرمانی دفاع کرد بلکه توانست به لیگ دسته ۲ آمریکا هم پا بگذارد و طی ۵۱۰ فصل با قهرمان شد. باشگاه تریتون هم اکنون عضو کمیته رقابت های جهانی لین رشته ورزشی است. محبوبیت راگبی همچنان ادامه دارد و باعث رشد این ورزش در ایالات متحد شد به خاطر همین جریان باشگاه تریتون تعدادی بازیکن را از تمام نقاط دنیا به خصوص انگلیس و ولز و استرالیا و نیوزلند جذب کرد و مسافرت هایی را هم به نقاط مختلف شرقی آمریکا انجام داد و درسالهای ۱۹۹۲ و۱۹۹۳ به کشور های باهاما و جامائیکا و در سال ۱۹۹۹ به ولز مسافرت کرد تا در مسابقات جام جهانی راگبی شرکت کند.
با افزایش موفقیت ها در عرصه ورزشی تیم تریتون به عنوان یک مدعی در این رقابتها همیشه یک حریف جدی محسوب میشد. تنه مشکلی که بازیکنان تیم تریتون داشتند زمان استراحت و درسشان بود و از این رو که (UCSD) یک آکادمی برجسته در کشور بود مسئولان با فراهم کردن امکانات رفاهی از هردو جهت ورزش و درس تبدیل به نمونه های خوبی در ایالات متحده شدند.باشگاه راگبی ترتیون عضو انجمن راگبی آمریکا است و همراه با بقیه دانشگاه ها مثل USC و لویولا،ماریمونت،UNLV در مسابقات بین المللی بین دانشگاه ها شرکت می کرد.
با افزایش تعداد تیم های ،UCLA،دانشگاه استانفورد ،BYUو دانشگاه سان دیه گو همراه با تیم UCSDاولین لیگ باشگاه های دانشگاهی را افتتاح کردند و این بازیها در زمین دانشگاه سان دیه گو انجام میگرفت. در انگلیس جرقه های اولیه برای علاقمند شدن به این ورزش در دانشگاه کمبریج ایجاد شد و این بازی را سریعا قبول کردند و محبوبیت فوق العاده پیدا کرد حدود ده سال بعد ازایجاد این بازی اولین اتحادیه این ورزش در انگلیس تاسیس شد در سال ۱۸۹۵ یک باشگاه راگبی در شمال انگلیس تیم ها را برای یک مسابقه دعوت کرد که در این دور از مسابقات لیگ راگبی انگلیس تشکیل شد و تغییراتی در قوانین بازی ایجاد کردند که یکی از انها حضور۱۳ نفر بازیکن در زمین مسابقه بود و این روش راهی بود برای رسیدن به دوران حرفه ای راگبی
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
ارسالها: 3747
#2
Posted: 25 Oct 2012 13:16
فوتبال استرالیایی
در سال ۱۸۵۸ شخصی بنام تام ولز در ملبورن اقدام به معرفی فوتبال نمود. ویلز تحصیل کرده انگلستان در مدرسه راگبی بوده و در دانشگاه کمبریج کریکت بازی کرده بود. حدود نفوذ مستقیم بازی‌های فوتبال انگلیسی و ایرلندی بروی ویلز نامشخص است ولی بهرحال شباهت هائی بین این نوع بازیها و بازی ابتکاری وی موجود بود. همچنین شباهت‌هائی بین بازی ولز با فوتبال گیلیک (به نحوی که در سال ۱۸۸۷ قانونمند گشته بود) دیده میشد. به‌نظر می‌رسد که فوتبال استرالیائی شباهت هائی با بازی «مارن گرووک» بومیان استرالیا نیز داشته‌است).
باشگاه فوتبال ملبورن نیز در سال ۱۸۵۸ تأسیس شد که کهن‌ترین باشگاه زنده فوتبال در استرالیا بحساب می‌آید، ولی قواعدی که این باشگاه در اولین فصل بازی‌های خود مورد استفاده قرار داد نامشخص است. قواعد باشگاه در سال ۱۸۵۹ قدیمیترین قانون زنده فوتبال استرالیائی بحساب می‌آیند. این قوانین در هتل پاراد واقع در شرق ملبورن در ۱۷ مه توسط ویلز، دبلیو. جی. هامرسلی، جی. بی. تامپسون و توماس اسمیت (برخی منابع از شخصی بنام اچ. سی. ای. هریسون نیز نام می‌برند) تدوین شد. این مردان سوابقی مشابه ویلز داشته و قواعد آنها نیز شباهت هائی با قانون شفیلد داشتند، خصوصا در نبود قاعده «آفساید» (گرچه شباهت‌ها نیز بصورت هم متلاقی بودند). یک ضربه آزاد در قبال «علامت» (گرفتن کامل). بهرحال اگرچه در قوانین ذکر نشده بود، ولی نگه داشتن و دویدن با توپ آزاد بود. توپ مورد استفاده نیز (نظیر آنچه بعداً در راگبی مورد استفاده قرار گرفت) بشکل «بیضی» بود. باشگاه همکاری قوی و دراز مدتی با باشگاه کریکت ملبورن و «کریکت بیضی» داشت که از لحاظ سایز تنوع داشته ولی از زمین‌های مورد استفاده در انواع دیگر فوتبال بسیار بزرگ‌تر بوده‌اند، به‌عنوان زمین استاندارد فوتبال برگزیده شد. در سال ۱۸۵۹ قوانین هنوز شامل اجزائی که طی مدتی کوتاه بصورتی مهم در آمدند نمی‌شدند. مانند الزام شوت کردن توپ فقط در حین دویدن.
گاهی اوقات از فوتبال استرالیائی به‌عنوان اولین شکل قوانین تدوین گشته یاد می‌گردد. ولیکن – همانگونه که در تمام انواع فوتبال در آن زمان صادق بود، هیچ سازمان رسمی قوانین را پشتیبانی نمی‌نمود- بنابر این در هر باشگاه به نوعی بازی میشد. بهر حال در سال ۱۸۶۶ تعداد باشگاه‌های بیشتری در ویکتوریا قبول کردند که با قوانین بروز شده ملبورن اف. سی، که بعداً بنام «قوانین ویکتوریا و / یا قوانین استرالازیای» معرفی شد بازی کنند. نام رسمی این قوانین بعداً به قواعد فوتبال استرالیائی (و حالا فوتبال استرالیائی) تغییر یافت. در مستعمرات دیگر مانند تاسمانی در دهه ۱۸۶۰ و استرالیای جنوبی در دهه ۱۸۷۰ نیز قوانین مشابه‌ای برای بازیها در نظر گرفته شد. فوتبال استرالیائی خصوصا از دهه ۱۹۹۰ در بسیاری از کشورها حضوری کوچک ولی فزاینده‌ای در سطح آماتوری داشته‌است ولی بیشترین نرخ مشارکت در پاپوآ گینه نو، نائورو، زلاندنو و آفریقای جنوبی بوده‌است.
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
ارسالها: 3747
#3
Posted: 25 Oct 2012 13:29
راگبی فوتبال
در سال ۱۸۷۰ در بریتانیا، ۷۵ باشگاه وجود داشتند که به بازی راگبی مدرسه‌ای می‌پرداختند. این مدارس عبارت بودند از باشگاه راگبی بلک هیس (سال تأسیس ۱۸۵۸ که طبق سوابق مورد مناقشه به‌عنوان قدیمیترین باشگاه غیر دانشگاهی راگبی که هنوز وجود دارد، شناخته میشود). باشگاه‌های راگبی همچنین در کشورهای ایرلند، استرالیا، کانادا و زلاند نو فعال بودند. بهرحال، تا سال ۱۸۷۱ یعنی زمانی که ۲۱ باشگاه لندن گرد آمده تا اتحادیه راگبی را تشکیل دهند، قواعد قابل قبولی برای راگبی وجود نداشت. (بصورت کنایه‌ای، بلاک هیس اقدام به ممنوع ساختن ضربه زدن نمود.) اولین قواعد این اتحادیه در ماه ژوئن سال ۱۸۷۱ بکار گرفته شد. بر طبق این قوانین پاس دادن توپ مجاز اعلام شده بود. آنها همچنین ترای را در جائیکه به سمت دروازه و در بیرون خط با توپ تماس ایجاد شود شامل نمودند، اگر چه گل‌های ناشی از امتیاز و بازی عمومی و برگشت پنالتی هنوز در مناقشه بودند.
فوتبال آمریکای شمالی
همانطور که در بریتانیای اوایل قرن ۱۹ متداول بود، مدارس و دانشگاه‌های آمریکا نیز بازی‌های محلی خود را بین تیم‌های دانشجوئی برگزار می‌نمودند. در سالهای دهه ۱۸۲۰، یک بازی به نام بالون که در ابتدا در کالج نیوجرسی (که بعدها دانشگاه پرینستون نامیده شد) و واحد قدیمی فوتبال بازی میشد، در کالج دارتماوس و نیو همپشایر برگزار شد. در سال ۱۸۲۷، یک دانشجوی دانشگاه هاروارد یک شعر حماسی کمدی بنام " نبرد دلتاً سرود که از اولین اشارات فوتبال در دانشگاه‌های آمریکا محسوب گشت.
اولین مسابقه ثبت شده فوتبال در کانادا در دانشگاه تورنتو در ۹ نوامبر ۱۸۶۱ برگزار شد. کمی بعد از این بازی، یک باشگاه فوتبال تشکیل گردید. اگر چه قواعد بازی در این مقطع نامشخص است: یعنی مشخص نیست که آیا آنها یک بازی «ضربه با پا» یا «کار با دست» و یا هر دو را انجام میدادند و اینکه آیا اعضاء بطور عمده در مقابل هم قرار می‌گرفتند.
اولین «باشگاه فوتبال» در آمریکا که عمر کوتاهی نیز داشت باشگاه فوتبال اونیدا واقع در بوستون در ایالت ماساچوست بود که در سال ۱۸۶۲ تأسیس گردید. اغلب گفته میشد که این باشگاه اولین باشگاه در خارج از بریتانیا بود که در آن بازی فوتبال (ساکر) انجام میشد. بهرحال قواعد مورد استفاده باشگاه اونیدا نیز ناشناخته بوده ولی قبل از تدوین قواعد انجمن فوتبال (فوتبال امروزین) شکل گرفته بود. این باشگاه مبتکر یک نوع بازی با قواعد «دویدن» بنام بازی بوستون بود که در سالهای بعد در ماساچوست بازی میشد.
در سال ۱۸۶۴ در کالج ترینیتی تورنتو، دو نفر بنام‌های اف. بارلو کامبرلند و فردریک ای. بتان قوانینی را بر اساس بازی مدرسه راگبی، تدوین نمودند. بهرحال عقیده عمومی آن است که اولین بازی راگبی کانادا به سال ۱۸۶۵ در شهر مونترال بین افسران ارتش بریتانیا و شهروندان محلی برگزار شد. این بازی بتدریج ادامه یافته و باشگاه فوتبال مونترال در سال ۱۸۶۸ به‌عنوان اولین باشگاه ثبت‌شدهٔ کانادا تأسیس گردید.
اولین مسابقه‌ای که بعقیده عامه تحت قوانین اف ای انگلیسی (ساکر) در ایالات متحده آمریکا برگزار شد یک بازی بود که بین پرینستن و راتگرز در سال ۱۸۶۹ انجام شد. این بازی همچنین به‌عنوان اولین بازی کالج فوتبال ایالات متحده که بین تیم کالج‌های مختلف انجام شد، شناخته گردید (اگرچه فرم نهائی فوتبال آمریکا حاصل راگبی و نه ساکر بود).
رشد فوتبال مدرن آمریکایی ناشی از انجام یک بازی بین تیم‌های دانشگاه مک‌گیل مونترال و دانشگاه هاروارد در سال ۱۸۷۴ بود. در آن زمان، گفته میشد که دانشجویان هاروارد به «بازی بوستون» و ام دش؛ یک بازی «دویدنی» و ام دش می پرداختند و ام دش بیش از بازی‌های «ضربه با پای» تحت قوانین انجمن فوتبال مورد علاقه دانشجویان ایالات متحده بود. این امر اتخاذ بازی پایه راگبی را که بین تیم مک‌گیل و دو تیم جایگزین با سلسله قوانین مورد قبول خود انجام میشد را برای تیم هاروارد تسهیل می‌نمود. به هر حال طی سالیان بعد، دانشگاه هاروارد هم قواعد راگبی مک‌گیل را پذیرفت و تیم‌های دانشگاه‌های دیگر ایالات متحده را به پذیرش این قواعد ترغیب نمود. در سال ۱۸۷۶، در همایش ماساسوئیت این دانشگاهها قبول کردند که بیشتر قواعد اتحادیه راگبی را بپذیرند. بهر حال قانون «بردن توپ با دست به سمت دروازه» (که در آن زمان به‌عنوان راگبی فوتبال شناخته میشد) فقط در حالتی به‌عنوان امتیاز شناخته میشد که هیچ یک از دو تیم ضربه‌ای به دروازه‌ها وارد نسازند. در این همایش تصمیم گرفته شد که، در بازی آمریکائی، چهار حمله امتیاز یک گل را داشته باشد. در صورت امتیاز مساوی، یک گل از تبدیل یک حمله بجای چهار حمله، اولویت می‌یافت.
تا چند سال بعد، تیم‌های پرینستن، راتگرز و دیگران با استفاده از قواعد پایه فوتبال به بازی ادامه دادند و این بازیها تا زمان جایگزینی قواعد پایه راگبی دانشگاه هاروارد و رقیبانش ادامه یافت. دانشگاه‌های ایالات متحده تا اوایل قرن بیستم به بازی فوتبال بازنگشتند.
در سال ۱۸۸۰ والتر کمپ مربی دانشگاه ییل تغییراتی عمده را در بازی فوتبال آمریکائی بوجود آورد که اولین آنها کاهش تعداد بازیکنان از ۱۵ نفر به ۱۱ نفر بوده و با کاهش مساحت زمین بازی به تقریباً نصف و معرفی «مبارزه» که در آن بازیکن با پاشنه پا توپ را به عقب زده و بازی را شروع می‌نمود، ادامه می‌یافت. این تغییرات در سال ۱۸۸۲ با نوآوری بعدی کمپ ادامه یافت: اگر تیم نمی‌توانست بعد از سه عقب‌ماندگی امتیاز، پنج یارد را بدست آورد، می‌باید مالکیت توپ را واگذار می‌نمود (تکل موفق).
تیم فوتبال کالج راگترز، ۱۸۸۲
با گذشت سال‌ها فوتبال کانادا برخی پیشرفت‌های فوتبال آمریکا را در خود جذب نمود ولی در عین حال برخی از خصوصیات یکتای خود را نیز حفظ نمود. یکی از این خصوصیات فوتبال کانادا آن بود که برای سالیان متمادی، بطور رسمی از پذیرش تفاوت بین خود و راگبی سر باز زد. به‌عنوان مثال، «اتحادیه راگبی کانادا» که در سال ۱۸۸۴ تأسیس گردید، بیش از خود اتحادیه اصلی راگبی، پیشرو برگزاری فوتبال لیگ کانادا بود (اتحادیه راگبی کانادا تا سال ۱۹۶۵ تأسیس نگردیده بود). همچنین فوتبال آمریکائی در دهه ۱۸۸۰ بطور مکرر به‌عنوان «راگبی» خوانده میشد.
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
ارسالها: 3747
#4
Posted: 25 Oct 2012 13:39
فوتبال گیلیک
در نیمه قرن ۱۹، بازی‌های فوتبال سنتی که بطور کلی با عنوان « کاید» خوانده می‌شدند در ایرلند و مخصوصا استان کانتی محبوبیت خود را حفظ نمودند. در این دوران، یک ناظر بنام پدر دبلیو. فریس دو فرم اصلی «کاید» به این شرح توصیف می‌نماید: «بازی زمینی» که در آن هدف گذراندن توپ از دروازه‌های طاقی شکل که از تنه دو درخت ساخته شده می‌باشد و شعر حماسی «بازی سطح کشور» که در اکثر ساعات روز یکشنبه که در آن بازی انجام می‌گردید، زمزمه میشد و برنده تیمی بود که توپ را از خط دروازه می‌گذرانید. «درگیری فیزیکی»، «نگه داشتن» بازیکنان حریف و بردن توپ به جاهای مجاز از خصوصیات این بازی بود.
در دهه ۱۸۷۰، محبوبیت راگبی و انجمن فوتبال در ایرلند فراگیر گردید. کالج ترینیتی، دوبلین اولین دژ توسعه راگبی بحساب می‌آمد. قوانین اف ای انگلیسی بصورت گسترده‌ای توسعه یافت. فرم‌های سنتی «کاید» تبدیل به «بازی خشن و آشفته» که اجازه خطا می‌داد، گردیدند.
تا زمان تأسیس انجمن ورزشی گالیک (جی. ای. ای.) در سال ۱۸۸۴، تلاش عمده‌ای در جهت متحد ساختن و قانونمند کردن انواع فوتبال ایرلندی بعمل نیامده بود. سعی انجمن ورزشی گیلیک در پیشرفت ورزش‌های سنتی ایرلندی مانند هارلینگ و حذف بازی‌های خارجی مانند راگبی و انجمن فوتبال بود. اولین قواعد فوتبال گیلیک توسط شخصی بنام ماریس داوین تدوین و در مجله «ایرلند متحد» در تاریخ ۷ فوریه سال ۱۸۸۷ به چاپ رسید. قوانین داوین نشانگر نفوذ بازی‌هائی مانند هارلینگ و تمایل او به فرموله کردن قوانین فوتبال ایرلندی بود. ابتدائی‌ترین مثال این تفاوت‌ها عدم وجود آفساید بود (رفتاری که طی سالیان بعد از سوی فوتبال استرالیائی با دیگر بازی‌های ایرلند مانند پرتاب کردن انجام گردید).
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
ارسالها: 3747
#5
Posted: 25 Oct 2012 13:47
اختلاف در فوتبال راگبی
در سال ۱۸۸۶ هیئت بین‌المللی فوتبال راگبی (آی. آر. اف. بی.) تأسیس گردید. اما بر سر قوانین اختلاف بوجود آمد. حرفه‌ای شروع به نفوذ در انواع فوتبال نمود.
در انگلستان دهه ۱۸۹۰، اتحادیه فوتبال راگبی ممنوعیتی بلند مدت را برای ورزشکاران «حرفه ای» در نظر گرفت که باعث ایجاد تنش‌های محلی در حوزه فوتبال راگبی گردید، زیرا بسیاری از بازیکنان در شمال انگلستان از قشر کارگر بوده و توان برآمدن از پس هزینه‌های ترن، مسافرت، بازی و جبران هزینه‌های جراحت بر نمی‌آمدند. این موضوع خیلی با آنچه که ده سال قبل از آن در ساکر انگلستان شمالی رخ داده بود تفاوت نداشت. ولی مقامات آر اف یو عکس العمل بسیار متفاوتی اتخاذ و سعی در منحرف کردن حمایت طبقه کارگر در شمال انگلستان نمودند. در سال ۱۸۹۵ و به‌دنبال مناقشه بر سر پرداخت‌های نیمه وقت یک بازیکن که بجای حقوق از دست رفته او بر اثر راگبی بوجود آمده بود، نمایندگان باشگاه‌های شمالی در هادرزفیلد گرد هم آمده تا اتحادیه شمالی فوتبال راگبی (ان.آر.اف.یو) را شکل دهند. سازمان جدید در ابتدا فقط اجازه پرداخت‌های جایگزین حقوق برای برخی بازیکنان را صادر نمود. ولی پس از گذشت دو سال، بازیکنان ان.آر.اف.یو قابلیت دریافت وجوه را بشرط داشتن شغل اصلی غیر ورزشی را یافتند.
تقاضاها برای لیگ حرفه‌ای، بهبود وضعیت «تماشاچیان» رشته راگبی را دیکته می‌کرد. در طی چند سال قوانین ان.آر.اف.یو از قوانین آر.اف.یو فاصله گرفتند. یکی از مهمترین اختلافات لغو «خط کشی» بود که به‌دنبال آن جایگزینی «دستکش کلفت» با « بازی-توپ- دستکش کلفت» که بر طبق آن دو بازیکن مجاز به درگیری در نقاط علامت گذاری شده بودند. بر طبق قوانین « چوب مخصوص بازی بمحض گرفتن حامل توپ، متوقف می‌شدو با یک بازی-توپ- دستکش کلفت تعویض می‌گردید. در سال ۱۹۰۱ مسابقات جداگانه لانکاشایر و یورکشایر در قالب قوانین ان.آر.اف.یو برگزار و به‌دنبال آن»لیگ راگبی شمال" که در ابتدا با نام لیگ راگبی شناخته میشد، بطور رسمی در انگلستان شکل گرفت.
با گذشت زمان، راگبی تحت آر.اف.یو، توسط باشگاه هائی که هنوز عضو فدراسیون ملی وابسته به آی.آر.اف.بی بودند، بازی میشد و بنام اتحادیه راگبی شناخته شد.
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
ارسالها: 3747
#6
Posted: 25 Oct 2012 13:53
بازنگری در فوتبال آمریکائی
هم راگبی و هم فوتبال آمریکائی در زمان خودشان از لحاظ جراحت‌های شدید و مرگ تعداد زیادی از بازیکنان مورد توجه بودند. در اوایل قرن بیستم در آمریکا، این امر به مناقشات ملی انجامیده و برخی از کالج‌ها انجام فوتبال آمریکائی را ممنوع اعلام نمودند. متقابلا جلساتی توسط ۱۹ کالج در سالهای ۱۹۰۶ برگزار گردید. گفته میشود که این جلسات بدستور رئیس جمهور تئودور روزولت برگزار میشد. او به‌نظر می‌رسید که در خصوص این بازی خیالباف است ولی او تهدید کرد که این بازی را در صورت عدم اصلاح قوانین و بجهت کاهش شمار قربانیان و معلولین ممنوع اعلام خواهد کرد. این جلسات پایه انجمن ملی ورزش دانشگاهی را بنا نهادند.
یکی از تغییرات پیشنهاد شده بزرگ شدن زمین بازی بود. بهرحال دانشگاه هاروارد بدلیل آنکه قبلا یک استادیوم بتنی بنا کرده بود، با پیشنهاد بزرگ شدن زمین بازی مخالفت نموده و در عوض مسئله قانونی سازی «پاس به جلو» را مطرح کرد. گزارش جلسات حاکی از برقراری بسیاری از محدودیت‌ها بر درگیری بازیکنان و دو تباین دیگر از راگبی بود: منع «بازی‌های دارای درگیری زیاد» و پاس به جلو. البته این تغییرات بلافاصله اعمال نشده و تنها در سال ۱۹۰۸ سی و سه فوتبالیست آمریکائی جان خود را از دست دادند. اما بهرحال شمار قربانیان و مجروحان بتدریج کاهش یافت.
تباین بیشتر از دو قاعده راگبی
در سال ۱۹۰۶ و با کاهش تعداد بازیکان هر تیم از ۱۵ نفر به ۱۳ نفر، قوانین لیگ راگبی تفاوت عمده‌ای از اتحادیه راگبی را تجربه نمود. در سال ۱۹۰۷ یک تیم زبده راگبی از کشور زلاند نو تور کشورهای استرالیا و بریتانیا را برگزار نمود که نتیجه آن تشکیل لیگ جدید راگبی ساوت ولز بود. بهرحال قواعد راگبی حرفه‌ای در هر کشوری متفاوت بوده و نیاز مذاکرات بین سازمان‌های ذیربط از کشورهای مختلف، تعیین مقررات واحد برای انجام مسابقات بین‌المللی بود. این وضعیت تا سال ۱۹۴۸ ادامه داشت. در این زمان با تحریک لیگ فرانسه فدراسیون بین‌المللی لیگ راگبی (آر.ال.آی.اف.) در یک جلسه در بورادآکس تأسیس گردید.
در طول نیمه دوم قرن ۲۰، قوانین بیشتر تغییر نمود. در سال ۱۹۶۶ مقامات لیگ راگبی ایده « عقب افتادن امتیاز» را از فوتبال آمریکا گرفتند که بر طبق آن: یک تیم می‌تواند تا چهار تکل مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد. حداکثر تعداد حملات بعدها در سال ۱۹۷۱ به شش تکل افزایش یافت. این اصل در راگبی به‌عنوان «قانون شش تکل» شناخته شد.
با ظهور بازیکنان حرفه تمام وقت در اوایل دهه ۱۹۹۰ وبالطبع آن افزایش سرعت بازی، فاصله پنج متری آفساید بین دو تیم به ۱۰ متر افزایش یافته و این قانون با قوانین قابل جایگزینی بعدی و تغییرات متعاقب آنها دنبال شد.
همچنین در قرن بیستم قواعد اتحادیه راگبی نیز بنحو چشمگیری متحول گشته و صورتی پیچیده تر و فنی تر بخود گرفت. در جمع، دستکش‌ها و چوب‌ها همسان گشته و در خارج از زمین شروع به بلند کردن هم تیم‌های خود بمنظور نشان دادن تقابل با حریفان نمودند. همچنین ماجرای ظهور حرفه‌ای‌ها به پیچیده شدن قوانین کمک نمود.
در سال ۱۹۹۵ اتحادیه راگبی تبدیل به یک بازی «آزاد» گردید که در آن حرفه‌ای‌های اعضاء اجازه حضور می‌یافتند. اگرچه ریشه اصلی مناقشه بین دو قانون و علیرغم این واقعیت که مقامات ای.آر.یو مانند جان اونیل هر از چند گاه این مسئله را متذکر می‌گشتند، قواعد هر دو قانون و فرهنگهای فوتبال مرتبط با آنها به اندازه‌ای با هم اختلاف داشتند که آینده‌ای شفاف را برای چنین اتحادیه‌ای رقم نزنند.
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
ارسالها: 3747
#7
Posted: 25 Oct 2012 13:58
فوتبال مدرسه راگبی و شاخه‌های آن
راگبی لیگ – که معمولاً در استان‌های استرالیائی نیو ساوت ولز و کوئینزلند و برخی پیروان انگلیسی آن به‌عنوان «فوتبال» و یا «فوتی» شناخته میشود. گاهی اوقات نیز بصورت ساده به آن «لیگ» می‌گویند.
تاچ فوتبال – نوع بدون درگیری راگبی لیگ است؛ که به‌عنوان مشهورترین فرم تاچ راگبی در سراسر دنیا شناخته میشود. در استرالیا معمولاً به این بازی «تاچ فوتبال» یا «تاچ» گفته میشود. در آفریقای جنوبی نیز با نام «سیکس دان» شناخته میشود.
تگ راگبی – نام اصلی انواع لیگ راگبی و اتحادیه راگبی که در آن یک برچسب ولکرو نشانگر یک تکل می‌باشد. معروفترین آن «اوزتگ» است که توسط سنت جورج دراگونز در سال ۱۹۹۲ به‌عنوان یک تکنیک آموزشی ایجاد گردید.
فوتبال کالجی – آمیخته‌ای از قواعد استرالیائی و لیگ راگبی که در سال ۱۹۳۳ در نمایشگاه سیدنی تمرین گردید.
راگبی لیگ ۹ نفره – فرمی از لیگ راگبی که در آن ۹ بازیکن شرکت داشته و قوانین لیگ راگبی را نیز مورد بازبینی قرار داده‌است.
اتحادیه راگبی
راگبی ۷ نفره – عبارت‌اند از یک بازی اصلاحی از اتحادیه راگبی و لیگ راگبی که دارای ۷ بازیکن بوده و قوانین آن کمی اصلاح شده‌اند. این رشته در بازی‌های کشورهای همسود و بازی‌های آسیایی بازی میشود.
تاچ راگبی – یک نام مورد استفاده برای انواع بازی اتحادیه راگبی و لیگ راگبی که فاقد هرگونه تکل می‌گردید.
فوتبال آمریکائی – که در ایالات متحده و کانادا به آن«فوتبال» و در استرالیا و زلاند نو به آن گریدآیرون می‌گفتند.
فوتبال آرینا – نسخه داخل سالن فوتبال آمریکائی.
تاچ فوتبال (آمریکائی) – فوتبال آمریکائی فاقد تکل.
فلگ فوتبال - فوتبال آمریکائی فاقد تکل مانند تاچ فوتبال که در آن یک نوار که با برچسب بروی کمر بازیکن محکم بسته شده، توسط مدافعین و بعلامت تکل کشیده میشود.
فوتبال کانادائی – که بطور ساده در کانادا آن را «فوتبال» می‌نامند؛ کلمه «فوتبال» در کانادا بسته به متنی که در آن آمده، هم بمعنای فوتبال آمریکائی و هم بمعنای فوتبال کانادائی بکار می‌رود.
فوتبال فلگ کانادائی - فوتبال کانادائی فاقد تکل.
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
ارسالها: 3747
#8
Posted: 25 Oct 2012 14:08
راگبی در ایران
ورزشی جوان و در حال پیشرفت است. برخلاف ظاهرپر برخورد و مهیج این ورزش، اعضای این کمیته و بازیکنان این ورزش بیش از۷۰ درصد ازقشرهای تحصیل کرده جامعه و جزء متخصصین هستند.
قبل ازانقلاب
درایران قبل از انقلاب جمهوری اسلامی به صورت غیر رسمی ورزش راگبی مخصوصا درتربیت بدنی نیروهای نظامی به اجرا درآمد ویک بازی غیر رسمی با تیم ملوان وسربازان انگلیسی انجام دادند.
بعدازانقلاب
بعدازانقلاب جمهوری اسلامی، تاسال ۱۳۷۵ هیچ تلاشی انجام نشد تااینکه دراین سالبیژن صفائی به همراه گروهی از دانشجویان تربیت بدنی این رشته راشکل دادند واولین توپ، توپ خالی ازباد فوتبال بود که به صورت بیضی با بند بسته شده بود! پس ازآن ۱۷ عددتوپ راگبی که برخی متعلق به سالهای ۱۹۴۵ و ۱۹۶۰ میلادی بود درانبار یکی ازمراکز آموزشی یافت شد و بعدازتعمیر اولین تمرینات درساعت ۶ صبح درزمین چمن مجموعه ورزشی انقلاب تهران باحداقل قیمت زمین چمن اجاره‌ای آغاز گردید.[۳]
بعد از دو سال فعالیت میزان تلاش‌ها کاهش یافت تا آنکه درسال ۱۳۷۹ باتلاش یکی ازدانشجویان تربیت بدنی سالهای ۱۳۷۵ و اساتید کنونی یعنی علیرضا فضل الله اعرابی و باهمکاری و راهنمائی دکترذوالفقاریان رئیس وقت فدراسیون بیسبال، مجوز لازم اخذ و کمیته راگبی دراین فدراسیون شکل گرفت.[۴]
متأسفانه دخالت دادن سیاست با ورزش در جمهوری اسلامی باعث شده بود تا مسئولین جمهوری اسلامی ازآنجائیکه این ورزش راکه به صورت عامیانه فوتبال آمریکائی می‌دانستند وبه دلبل مشکل سیاسی ایران باامریکا، از حمایت ازاین رشته ورزشی و تأسیس تیم ملی برای آن خودداری نمایند. ولی پیگیری‌های مستمر علیرضا فضل الله اعرابی و سلسه مقالات محمد صفر لفوتی پسر عموی همسر وی، که از روزنامه نگاران و فعالین حقوق بشر ایران است، باعث شد تا ذهن مسئولین وقت ورزش ایران و نظربرخی ازمراجع تقلید درخصوص این ورزش تغییر ونسبت به مستقل شدن وراه‌اندازی وافتتاح تیم ملی راگبی ایران اقدام نمایند.[۵][نیازمند منبع]
پس ازآن نیز فعالیت‌های گسترده‌ای صورت پذیرفته است. شایان ذکراست برخلاف ظاهرپر برخورد و مهیج این ورزش، اعضای این کمیته و بازیکنان این ورزش بیش از۷۰ درصد ازقشرهای تحصیل کرده جامعه و جزء متخصصین هستند. دکترذوالفقاریان رئیس وقت فدراسیون بیسبال خوداز فعالان این کمیته و بیژن صفائی کارشناس ارشد تربیت بدنی و ۲۰ سال عضو هیئت علمی دانشکده تربیت بدنی و کارشناس برنامه‌های رادیوئی و شبکه‌های یک وسه وپنج صداوسیمای جمهوری اسلامی و طراح اکثر کلاس‌ها و مفاهیم تاکتیکی که مدتی نیز سرپرست تیم‌های راگبی و مربی تیم تهران این رشته ورزشی بوده‌است.[۶]
علیرضا فضل الله اعرابی کارشناس ارشد رشته تربیت بدنی و استاد دانشگاه و مدتی نیز بعنوان مربی و درحال حاضر سرمربی تیم ملی راگبی درایران می‌باشد که در سالهای اخیر فعالیت بسیارچشمگیری برای گسترش این رشته ورزشی درایران داشته‌است و از او به عنوان بنیانگذار اصلیراگبی در ایران نام می‌برند.[۷]
نرگس (نوشین) لفوتی همسر علیرضا فضل الله اعرابی که کارشناس ارشد تربیت بدنی واستاددانشگاه‌است نیز ازفعالین این رشته ورزشی بوده وهم اکنون مربی تیم راگبی بانوان ایران و تنها داور زن درآسیا است.[۸]
هم اکنون نیز بیش از ۱۰۰۰ ورزشکار مرد و زن در ایران به راگبی می‌پردازند. تیم ملی راگبی ایران یک بار در تورنمنت بین‌المللی راگبی دوبی شرکت کرده‌است، اما سابقه بین‌المللی ناچیزی دارد.[نیازمند منبع]
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
ارسالها: 3747
#9
Posted: 27 Oct 2012 22:20
راگبی ۱۵ نفره
راگبی ۱۵ نفره یا اتحاد راگبی یک ورزش گروهی پرطرفدار است که در زمین چمن (مشابه زمین فوتبال) و با یک توپ تخم مرغی شکل بازی میشود. این ورزش به همراه راگبی ۱۳ نفره (راگبی لیگ) یکی از دو شکل مهم ورزش راگبی فوتبال است.
در هر دو این ورزش‌ها کد دیگری از مسابقه با ۷ بازیکن نیز وجود دارد که با کمی تغییر در قوانین و به شکلی سریع‌تر بازی میشود. البته راگبی ۷ نفره در اتحاد راگبی بیشتر بازی میشود و در برنامه مسابقات برخی از المپیادهای ورزشی مانند بازی‌های آسیایی و بازی‌های کشورهای همسود قرار دارد.
نام
نام کامل این ورزش در زبان انگلیسی راگبی یونیون فوتبال (Rugby Union Football) و در زبان فرانسه (Rugby a XV) است.
در بیشتر مناطق دنیا به اختصار از کلمه راگبی یا راگبی فوتبال استفاده میشود.
در کشورهایی که علاوه بر راگبی ۱۵ نفره، راگبی ۱۳ نفره یا راگبی لیگ هم ورزش پرطرفداری‌ست، این رشته را راگبی آنیِن یا فقط آنین می‌نامند. مانند؛ استرالیا، نیوزیلند، جزایر دیگر اقیانوسیه و بریتانیا.
این ورزش در برخی کشورها فوتبال هم نامیده میشود. به ویژه در کشورهایی که فوتبال محبوبیت چندانی ندارد و ساکر (Soccer) نامیده میشود. مانند؛ نیوزیلند، برخی مناطق استرالیا (در بیشتر استرالیا فوتبال به معنای فوتبال استرالیایی است؛ ورزش دیگری از خانواده راگبی)، و سایر جزایر اقیانوسیه.
طرفداران راگبی در بریتانیا هم ممکن است ورزش خود را فوتبال بنامند، اما به طور کلی فوتبال در این کشور بیشتر به فوتبال اَسُسیِیشِن (Football Association) اطلاق میشود.
در آمریکا و کانادا هم فوتبال به فوتبال آمریکایی و فوتبال کانادایی گفته میشود و این رشته راگبی یا راگبی آنین نامیده میشود.
اما در زبان‌های فرانسوی، ایتالیایی، کاتالان و برخی زبان‌های دیگر این ورزش بیشتر راگبی ۱۵ نفره و راگبی لیگ هم راگبی ۱۳ نفره نامیده میشود.
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
ارسالها: 3747
#10
Posted: 27 Oct 2012 22:21
طرز بازی
مسابقات راگبی در دو نیمه ۴۰ دقیقه‌ای برگزار میشود. بین دو نیمه زمان استراحت ۱۰ دقیقه‌ای وجود دارد. مسابقات رده‌های سنی زیر ۱۹ سال و پائین تر در ۷۰ دقیقه برگزار میشود. هر مسابقه یک داور و دو کمک داور دارد و استفاده از دوربین‌های تلویزیونی برای کمک به داور هم رایج است.
هدف مسابقه کسب امتیاز است. کسب امتیاز به دو روش انجام میشود:
ترای (Try): بر زمین گذاشتن توپ در محوطه دروازه حریف یک ترای محسوب شده و ۵ امتیاز دارد.
گل: گذراندن توپ با ضربه پا از بین دو تیرک عمودی و بالای تیرک افقی دروازه حریف که به سه روش انجام می‌پذیرد.
در جریان بازی (Dropped Goal) در این حالت توپ باید قبل از شوت زمین را لمس کرده باشد. ۳ امتیاز دارد.
پنالتی (Penalty) : یک ضربه ایستگاهی که در صورت خطای بازیکنان تیم حریف زده میشود. ۳ امتیاز دارد.
جایزه (Conversion) : بعد از به ثمر رساندن ترای یک ضربه ایستگاهی به تیم جایزه داده میشود. گل کردن این توپ ۲ امتیاز دارد.
راگبی در آرژانتین
زمین مسابقه بایستی حداکثر ۱۰۰ متر طول و ۷۰ متر عرض داشته باشد. محوطه گل یعنی زمین آن سوی خط عرضی هم حداقل ۱۰ و حداکثر ۲۲ متر باید ادامه پیدا کند.
تیرهای دروازه در مرکز محوطه گل حریف قرار می گیرند و ۵٫۶ متر از هم فاصله و تیرک افقی در ارتفاع ۳ متری آنها قرار می گیرد. ارتفاع تیرک‌های عمودی بایستی بیش از ۴٫۳ متر باشد. و به این ترتیب دروازه شکل H پیدا می کند.
در طول مسابقه هر تیم صاحب توپ سعی دارد توپ را به محوطه گل حریف برساند. برای این کار پاس دادن توپ با دست به سمت جلو ممکن نیست. توپ را فقط می‌توان به طرفین یا عقب پرتاب کرد.
پاس دادن توپ با دست نبایستی به سمت جلو انجام شود. شوت کردن توپ با پا به سمت جلو ممکن است اما پس از آن امکان پاس توپ وجود ندارد. ممنوعیت پاس به جلو موجب میشود که همه بازیکنان هم تیمی که از بازیکن صاحب توپ به دروازه حریف نزدیکتر هستند، در موقعیت آفساید قرار داشته و در صورت دخالت در جریان بازی خطاکار باشند.
بازیکنان تیم حریف برای تکل بازیکن صاحب توپ یعنی گرفتن و انداختن او به روی زمین تلاش می کنند. در این وضعیت بازیکن صاحب توپ نمی‌تواند توپ را نگه دارد و باید آن را پاس داده یا آزاد کند.
زمانی که خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شد .پیرشدنت شروع میشود
صفحه 1 از 8