صفحه 8 از 34: « پیشین 1 ... 7 8 9 ... 33 34 پسین »

Ahmad Shamloo | بهترین اشعار احمد شاملو

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#71 Posted: 10 Jul 2012 06:34

*****

ﻣﺮﺍ
ﺗﻮ
ﺑﯽ ﺳﺒﺒﯽ
ﻧﯿﺴﺘﯽ .
ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ
ﺻﻠﺖ ﮐﺪﺍﻡ ﻗﺼﯿﺪﻩ ﺍﯼ
ﺍﯼ ﻏﺰﻝ؟
ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﺪﺍﻡ ﺳﻼﻣﯽ
ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﺍﺯ ﺩﺭﯾﭽﻪ ﺗﺎﺭﯾﮏ؟
ﮐﻼﻡ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ
ﺑﻨﺪﺩ .
ﺧﻮﺷﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺯﯾﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ !
***
ﭘﺲ ﭘﺸﺖ ﻣﺮﺩﻣﮑﺎﻥ
ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺪﻡ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﻟﺒﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻣﺎﺳﯿﺪﻩ
ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ -
ﻭﺭﻧﻪ
ﺍﯾﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺎﺯﯼ
ﺣﺎﺷﺎ
ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻧﯿﺴﺖ .
ﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺍﯾﻤﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .
ﭼﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎﻧﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺍ
ﺁﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ !
***
ﻭ ﺩﻟﺖ
ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺁﺷﺘﯽ ﺳﺖ،
ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺗﭙﯿﺪﻩ
ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﺗﻠﺦ .
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ
ﭼﻪ ﺑﺎﻻ
ﭼﻪ ﺑﻠﻨﺪ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#72 Posted: 10 Jul 2012 06:43

*****

ﻣﺤﺎﻕ
ﺑﻪ
ﻧﻮ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺎﻩ
ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺷﺪﻡ
ﺑﺎ ﻋﻘﯿﻖ ﻭ ﺳﺒﺰﻩ ﻭ ﺁﯾﻨﻪ .
ﺩﺍﺳﯽ ﺳﺮﺩ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺬﺷﺖ
ﮐﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ .
ﺻﻨﻮﺑﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺠﻮﺍ ﭼﯿﺰﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ
ﻭ ﮔﺰﻣﮕﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ
ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺩﺭ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ .
ﻣﺎﻩ
ﺑﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#73 Posted: 10 Jul 2012 06:43

ﻣﯿﻼﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻣﺮﺩ

(1)
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﭼﻪ ﻓﺮﻭ ﺗﻨﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﮔﺴﺘﺮﺩ
ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻬﺎﻝ ﻧﺎﺯﮎ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ
ﺍﺯ ﻋﺸﻖ
ﺧﺪﺍﺳﺖ
ﻭ ﭘﯿﺶ ﻋﺼﯿﺎﻧﺶ
ﺑﺎﻻﯼ ﺟﻬﻨﻢ
ﭘﺴﺖ ﺍﺳﺖ .
ﺁﻥ ﮐﻮ ﺑﻪ
ﯽﮑﯾ » ﺁﺭﯼ « ﻣﯽ ﻣﯿﺮﺩ
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺯﺧﻢ ﺻﺪ ﺧﻨﺠﺮ،
ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺗﺐ ﻭﻫﻦ
ﺩﻕ ﮐﻨﺪ .
ﻗﻠﻌﻪ ﯽﯾ ﻋﻈﯿﻢ
ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﺵ
ﮐﻼﻡ ﮐﻮﭼﮏ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ .
(2)
ﺍﻧﮑﺎﺭ ِ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ
ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﺨﺘﯽ ﭘﺎ ﺳﻔﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ
ﺩﺷﻨﻪ ﻣﮕﺮ
ﺑﻪ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﺍﻧﺪﺭ
ﻧﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﯽ -.
ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ
ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺭﺍ
ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺁﻣﺪ
ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﻫﻤﻪ
ﺑﺎﻧﮕﯽ ﺷﺪ .
(3)
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ
ﭼﻪ ﻓﺮﻭ ﺗﻨﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺩﺭ ﮔﺎﻩ ﻧﺠﺎﺑﺖ
ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ
ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﻓﺎﻧﺶ
ﻣﺴﺦ ﻧﯿﺎﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩ .
ﭼﻪ ﻓﺮﻭﺗﻨﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ
ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﺮ ﮔﺎﻩ ﺩﺭﯾﺎ
ﺩﺳﺖ
ﺣﻠﻘﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﮐﺮﺩ .
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ
ﭼﻪ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩ
ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺮﮔﺶ
ﻣﯿﻼﺩ ﭘﺮ ﻫﯿﺎ ﻫﻮﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻬﺮﺯﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ .
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#74 Posted: 10 Jul 2012 06:44

ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻫﺎ
ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ
ﺍﻧﺪ
ﺑﯽ ﻏﻮﻏﺎﯼ ﺁﻫﻦ ﻫﺎ
ﮐﻪ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﯼ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ .
***
ﮔﺮﺳﻨﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﯼ ﺑﺮ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻫﺎ ﻋﻄﺮ ﻧﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ
ﺧﺎﺳﺖ
ﺑﺮﻫﻨﮕﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﯼ ﺑﺮ ﻧﺨﺎﺳﺘﻨﺪ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻫﺎ ﺧﺶ ﺧﺶ ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﺋﯽ
ﺑﺮﻧﻤﯽ ﺧﺎﺳﺖ
ﺯﻧﺪﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﯼ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺘﻨﺪ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻫﺎ ﻧﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ ﺁﺯﺍﺩﯼ
ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﯼ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺘﻨﺪ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ
ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﯽ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ .
***
ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ
ﺑﯽ ﻏﻮﻏﺎﯼ ﺁﻫﻦ ﻫﺎ
ﮐﻪ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﯼ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺭﺍﺑﻪ ﻫﺎﺋﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ
ﺑﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#75 Posted: 10 Jul 2012 06:45

*****
ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺳﺮﺩ
ﺻﺤﺮﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﺷﺐ، ﺍﺯ ﺳﻤﺎﺟﺖ ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ
ﮐﺸﯿﺪ
ﻣﻦ ﺧﻮﺩ، ﮔﺮﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﺷﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺭﺍﺑﻪ ﺋﯽ
ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﺩﯾﺪﻡ :
ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﯿﺎﻩ ﺁﺯﺭﻣﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ - ﺗﻨﻬﺎ، ﺗﻨﻬﺎ -
ﮐﻪ
ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﯽ ﺻﺤﺮﺍ
ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮﻓﺖ
ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ، ﻋﺒﻮﺱ ﻭ
ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺩﺷﺖ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ،
ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺘﯽ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﻧﻔﺮﯾﻦ
ﮐﺮﺩ .
ﺑﺎﺩﯼ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ، ﺩﻭ ﻟﻨﮕﻪ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﮐﻮﻓﺖ
ﻭ ﺯﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺷﻮﯼ ﺧﻮﯾﺶ، ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ .
ﭼﺮﺍﻍ، ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺑﻮﯾﻨﺎﮎ ﺑﺎﺩ ﻓﺮﻭ ﻣﺮﺩ
ﻭ ﺯﻥ، ﺷﺮﺏ
ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﮔﯿﺴﻮﺍﻥ ﭘﺮﯾﺶ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻓﮑﻨﺪ .
ﻣﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻬﺮ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﯾﻢ
ﻭ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﻮ
ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
***
ﺳﭙﯿﺪﻩ ﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻩ ﺍﺳﺒﯽ
ﺳﺮﮐﺶ، ﺑﺮ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﻓﻖ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ، ﺳﭙﯿﺪﻩ ﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ، ﻧﺎﻻﻥ ﻭ
ﻧﻔﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﯽ
ﮐﻪ
ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻮﺍﯼ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،
ﺩﯾﺎﺭﯼ ﻧﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ .
ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ، ﺑﺎ ﺧﺸﻤﯽ ﭘﺮ ﺧﺮﻭﺵ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ
ﺷﻬﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ
ﻭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ، ﺑﻪ ﭘﺴﺘﯽ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ
ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﮔﻔﺖ .
ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪ
ﻭ ﺯﻧﺎﻥ، ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺮ ﺑﻮﺭﯾﺎﻫﺎ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ .
ﮐﺒﻮﺗﺮﯼ
ﺍﺯ ﺑﺮﺝ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﺎﭘﯿﺪﺍ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪ
ﻭ ﻣﺮﺩﯼ، ﺟﻨﺎﺯﻩ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺭﮔﺎﻩ
ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻧﻬﺎﺩ .
ﻣﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻬﺮ ﺳﺮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﯾﻢ
ﻭ ﻣﻦ، ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﮔﺮﻡ ﺗﻮ
ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
***
ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎ، ﭼﻮﻥ ﻗﺼﯿﻞ ﺧﺸﮑﯿﺪﻩ، ﺧﺶ ﺧﺶ
ﻣﺮﮒ ﺁﻭﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ .
ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻣﺴﺖ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻋﺮﺑﺪﻩ
ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ
ﻭ ﻗﺤﺒﻪ ﺋﯽ ﺍﺯ ﻗﻌﺮ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﺵ
ﺁﻭﺍﺯﯼ ﻣﺎﺗﻤﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ .
ﻋﻠﻒ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﺩﺭ ﻣﺰﺍﺭﻉ ﮔﻨﺪﯾﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺖ
ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺯﻫﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﯾﺰﻫﺎﯼ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺭﯾﺨﺖ
ﻣﺮﺍ ﻟﺤﻈﻪ ﺋﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﮕﺬﺍﺭ،
ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺯﺭﻩ ﻧﻮﺍﺯﺷﺖ ﺭﻭﺋﯿﻦ ﺗﻦ ﮐﻦ :
ﻣﻦ ﺑﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻤﯽ ﻧﻬﻢ
ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﮐﻮﭼﮏ
ﺭﻭﺷﻨﺖ ﺧﻼﺻﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ
ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﻡ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#76 Posted: 10 Jul 2012 06:46

*****

ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﯿﻢ ﻭ ﮔﺮﯾﺴﺘﯿﻢ
ﻣﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﯿﻢ
ﻣﺎ ﻧﻌﺮﻩ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ ...
ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺍﯼ ﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ .
ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺭ ﺁﻭﯾﺨﺘﻨﺪ :
ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ
ﺳﺮ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺖ
ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﮔﺮﯾﺴﺘﯿﻢ
ﻣﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ
ﺍﺯ ﻗﺎﻟﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﯾﻢ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#77 Posted: 10 Jul 2012 07:12

*****

ﺍﺻﺮﺍﺭ
ﺧﺴﺘﻪ
ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻭ
ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ
ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ
ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ
ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ
***
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﺗﺎ ﺁﻥ ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﻟﺐ ﺑﺴﺘﻪ
ﺩﺭ ﺩﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﮑﻮﺕ
ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻢ .
ﻣﻦ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ
ﻣﻦ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ
ﻣﻦ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ
***
ﺟﻨﺒﺶ ﺷﺎﺧﻪ ﺋﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻠﯽ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ
ﻭ ﺭﻗﺺ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﺷﻤﻌﯽ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ
ﺍﺯ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﭘﺎ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﺎﺭ ﺧﺎﻣﻮﺵ .
ﺩﺭ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﺩﺭﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﻣﻦ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﺍﻡ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#78 Posted: 10 Jul 2012 07:13

ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﭘﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ
ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ،
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪ
ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﭘﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ
ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ،
ﮐﻪ
ﭘﯿﺮﻫﻨﺶ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺑﺎﺩﯼ ﺷﻮﺥ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﭘﺮ ﻏﺮﻭﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﻫﺎ،
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#79 Posted: 10 Jul 2012 07:16

ﺑﺎﻍ ﺁﯾﯿﻨﻪ
ﭼﺮﺍﻏﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ، ﭼﺮﺍﻏﯽ ﺩﺭ
ﺑﺮﺍﺑﺮﻡ :
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ .
ﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺴﺘﮕﯽ
ﺍﺯ ﮐﺸﺎﮐﺶ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪﻫﺎ
ﺑﺎﺯ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ،
ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻕ
ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ
ﺷﺪﻩ ﺭﺍ
ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .
***
ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎﯼ ﻋﺎﺻﯽ ﺁﺫﺭﺧﺶ -
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﮕﺮﮒ
ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺑﺮ
ﻧﻄﻔﻪ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ .
ﻭ ﺩﺭﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭﺍﺭ ﺗﺎﮎ -
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻏﻮﺭﻩ ﺧﺮﺩ
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﭻﯿﭘ ﭻﯿﭘ ﺟﻮﺍﻧﻪ
ﻣﯽ ﺯﻧﺪ .
ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﯾﺰ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺑﻮﺩ
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ، ﺩﺭ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺒﻬﺎ،
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﺋﯽ
ﻧﻮﻣﯿﺪﻭﺍﺭ ﻃﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ .
***
ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻫﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ، ﺍﺯ ﺳﭙﯿﺪﻩ ﺩﻡ ﻫﺎ
ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ
ﺗﻮ ﺍﺯ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ ﻫﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯼ .
***
ﺩﺭ ﺧﻠﺌﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺁﺗﺶ
ﻧﮕﺎﻩ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺗﺮﺍ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﺋﯽ ﻧﻮﻣﯿﺪﻭﺍﺭ ﻃﻠﺐ
ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ .
ﺟﺮﯾﺎﻧﯽ ﺟﺪﯼ
ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﻭ ﻣﺮﮒ
ﺩﺭ ﺗﻬﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ
ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ -
] ﻧﮕﺎﻩ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺗﻮ، ﺑﺪﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ[!
***
ﺷﺎﺩﯼ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺭﺣﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ،
ﻧﻔﺴﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺳﺒﺰﯼ
ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﯿﺰﻡ !
ﭼﺮﺍﻏﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ
ﭼﺮﺍﻏﯽ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ .
ﺯﻧﮕﺎﺭ ﺭﻭﺣﻢ ﺭﺍ ﺻﯿﻘﻞ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ
ﺁﯾﻨﻪ ﺋﯽ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﯾﻨﻪ ﺍﺕ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ
ﺗﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﺍﺑﺪﯾﺘﯽ ﺑﺴﺎﺯﻡ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#80 Posted: 10 Jul 2012 07:16

*****

ﺑﺮ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ
ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ
ﭼﻮﻥ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﺳﻮﺧﺘﻪ
ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺗﻴﺮﻩ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﺳﺮﺩ
ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻲ
ﺩﻳﮕﺮ، ﺯﻣﻴﻦ، ﻫﻤﻴﺸﻪ، ﺷﺒﻲ ﺑﻲ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻣﺎﻧﺪ .
***
ﺁﻧﮕﺎﻩ، ﻣﻦ، ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻡ
ﺟﻐﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﻻﻧﻪ
ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﻳﺶ،
ﭼﻨﮓ ﺯﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﺯﻩ ﺭﺍ
ﻳﮏ ﺳﻮ ﻧﻬﺎﺩﻡ
ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺮ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻡ
ﮔﺸﺘﻢ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺮﺩﻡ
ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺎﻟﺒﻢ ﺷﺮﺭﺍﻓﺸﺎﻥ :
)) - ﺁﻫﺎﻱ !
ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻴﺪ !
ﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ! ...
ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻥ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﮔﻮﺋﻲ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ
ﮐﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﭙﺪ
ﺩﻝ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ
ﺩﺭ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺁﻥ ((...
***
ﺑﺎﺩﻱ ﺷﺘﺎﺑﻨﺎﮎ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩ
ﺑﺮ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﺧﺎﮎ،
ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣﺘﺮﻭﮎ ﺯﺍﻍ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺍﻧﺠﻴﺮ ﭘﻴﺮ ﺑﺎﻍ ...
)) - ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ !
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺳﻴﺎ ] ﮐﻪ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺭﻭﺳﻴﺎ
ﺗﺎ ﻗﻨﺪﺭﻭﻥ ﮐﻴﻨﻪ ﺑﺨﺎﻳﺪ
ﺍﺯ ﭘﺎﻱ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺷﺪﻩ ﺩﻫﻦ،
ﺁﻫﻨﮓ ﭘﺮ
ﺻﻼﺑﺖ ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ
ﻣﻦ
ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ،
ﭘﺮ ﺧﺸﻢ ﺗﺮ،
ﭘﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺗﺮ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ...
ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻴﺪ !
ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ
ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻴﺪ !
ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ
ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻴﺪ ! ... ((
ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ ...
***
ﻧﻮ ﺑﺮﮒ ﻫﺎﻱ
ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ
ﺑﺮ ﭘﻴﭽﮏ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﮐﻬﻨﻪ ﺭﺳﺖ .
ﻓﺎﻧﻮﺱ ﻫﺎﻱ ﺷﻮﺥ ﺳﺘﺎﺭﻩ
ﺁﻭﻳﺨﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﺍﻕ ﮔﺬﺭﮔﺎﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ...
***
ﻣﻦ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻢ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ،
ﺟﺎﻧﻢ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻴﺪ
ﻗﻠﺒﻢ ﻫﻤﻪ ﺗﭙﺶ .
ﭼﻨﮓ ﺯ ﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﺯﻩ ﺭﺍ
ﺭﻩ ﺑﺴﺘﻢ
ﭘﺎﻱ ﺩﺭﻳﭽﻪ،
ﺑﻨﺸﺴﺘﻢ
ﻭ ﺯﻧﻐﻤﻪ ﺋﻲ
ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺍﻱ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ
ﺟﺎﻡ ﻟﺒﺎﻥ ﺳﺮﺩ
ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﺭﺍ
ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺨﻨﺪ ﻓﺘﺢ
ﺷﮑﺴﺘﻢ :
)) - ﺁﻫﺎﻱ !
ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻥ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﮔﻮﺋﻲ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ
ﮐﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﭙﺪ ﺩﻝ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ
ﺩﺭ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺁﻥ ...
ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻴﺪ
ﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ !
ﺧﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ
ﺑﻴﻨﻴﺪ !
ﺧﻮﻥ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ

صفحه 8 از 34: « پیشین 1 ... 7 8 9 ... 33 34 پسین »

شعر و ادبیات /

Ahmad Shamloo | بهترین اشعار احمد شاملو

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا