صفحه 27 از 58: « پیشین 1 ... 26 27 28 ... 57 58 پسین »

حكايت ها

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#261 Posted: 22 Jun 2012 08:55

*****

ﺟﺎﻟﯿﻨﻮﺱ ﺍﺯ ﯾﺎﺭﺍﻧﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻓﻼﻥ ﺩﺍﺭﻭ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ
ﮐﻨﻨﺪ . ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﻭﯼ ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﮐﻪ " ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺍ
ﺩﺭ ﻋﻼﺝ ﺟﻨﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﻝ ﻋﻘﻞ ﺗﻮ ﺑﻌﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺣﺎﺟﺖ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻨﯽ ". ﺟﺎﻟﯿﻨﻮﺱ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﺍﻩ، ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﻤﻠﻖ ﻭ ﭼﺎﮐﺮﯼ
ﮐﺮﺩ، ﺍﮔﺮ ﺳﻨﺨﯿﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺑﻮﺩ، ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ
ﺍﻭ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#262 Posted: 22 Jun 2012 08:59

*****

ﺭﻭﺯﯼ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﭘﺴﺮﮎ ﻓﻘﯿﺮﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ
ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺗﺤﺼﯿﻠﺶ ﺩﺳﺘﻔﺮﻭﺷﯽ
ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ
ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﭘﻮﻟﯽ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ . ﺭﻭﺯﯼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮏﯾ
ﺳﮑﻪ 10 ﺳﻨﺘﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺪﯾﺪﺍً ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ. ﺗﺼﻤﯿﻢ
ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﻏﺬﺍ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﻨﺪ . ﺑﻄﻮﺭ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ
ﺩﺭﺏ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺯﺩ . ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﺋﯽ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ
ﮐﺮﺩ .ﭘﺴﺮﮎ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﭼﻬﺮﻩ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪ ﻭ
ﺑﺠﺎﯼ ﻏﺬﺍ، ﻓﻘﻂ ﮏﯾ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ . ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻪ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪ ﭘﺴﺮﮎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺠﺎﯼ ﺁﺏ ﺑﺮﺍﯾﺶ
ﮏﯾ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﯿﺮ ﺁﻭﺭﺩ . ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﻃﻤﺎﻧﯿﻨﻪ ﻭ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ
ﺷﯿﺮ ﺭﺍ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : " ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ؟ "
ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: "ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﯼ . ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ
ﮐﻪ ﻧﯿﮑﯽ ، ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ". ﭘﺴﺮﮎ ﮔﻔﺖ : " ﭘﺲ ﻣﻦ
ﺍﺯ ﺻﻤﯿﻢ ﻗﻠﺐ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ".
ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﺪ .
ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻣﺤﻠﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺍﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﺠﺰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻌﺎﻟﺠﺎﺕ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ
ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﺠﻬﺰ، ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﻭ
ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ . ﺩﮐﺘﺮ ﻫﻮﺍﺭﺩ ﮐﻠﯽ ، ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻭﺿﻌﯿﺖ
ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﺸﺎﻭﺭﻩ ﻓﺮﺍﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ . ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ
ﺷﺪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺵ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺮﻕ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺩﺭ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ . ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﻄﺮﻑ
ﺍﻃﺎﻕ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ . ﻟﺒﺎﺱ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮﺩ
ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﺮﯾﻀﺶ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻃﺎﻕ ﺷﺪ . ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ . ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻕ ﻣﺸﺎﻭﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ
ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺠﺎﺕ ﺟﺎﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﺵ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﺪ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ
ﺑﻌﺪ ﺯﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻬﺎﺕ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﮏﯾ ﺗﻼﺵ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ، ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺍﺯﺁﻥ
ﺩﮐﺘﺮ ﮐﻠﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪ . ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﺴﺘﺮﯼ ﺷﺪﻥ ﺯﻥ ﺩﺭ
ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﮐﺘﺮ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺯﻥ
ﺟﻬﺖ ﺗﺎﺋﯿﺪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪ.ﮔﻮﺷﻪ ﺻﻮﺭﺗﺤﺴﺎﺏ ﭼﯿﺰﯼ
ﻧﻮﺷﺖ . ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭﻭﻥ ﭘﺎﮐﺘﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩ .
ﺯﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﺎﮐﺖ ﻭ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﺒﻠﻎ ﺻﻮﺭﺗﺤﺴﺎﺏ ﻭﺍﻫﻤﻪ
ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺎﮐﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ . ﭼﯿﺰﯼ ﺗﻮﺟﻪ
ﺍﺵ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩ . ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﯼ ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺾ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ
ﺑﻮﺩ .ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ : " ﺑﻬﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺗﺤﺴﺎﺏ ﻗﺒﻼً ﺑﺎ
ﮏﯾ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺷﯿﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#263 Posted: 22 Jun 2012 08:59

*****

ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ « ﻭﺯﯾﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ » ﺭﺍﺳﺖ ﺭﻭﺷﻦ « ﮐﻪ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﻤﺶ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ
ﻭﺯﯾﺮﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺭﺍﺳﺖ ﺭﻭﺷﻦ،
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﯿﺎﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺍﺯ
ﻣﺮﺩﻡ ﺑﮕﯿﺮﺩ . ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: » ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ، ﭘﻮﻝ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺩﺭ
ﺧﺰﺍﻧﻪ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ
ﮐﻨﯿﻢ . «
ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﭘﻮﻝ ﺯﻭﺭ
ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﻘﯿﺮ ﻭ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺷﺪﻧﺪ . ﺩﺭ ﻋﻮﺽ،
ﺧﺰﺍﻧﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﺷﺪ .
ﮐﻢ ﮐﻢ، ﻭﺯﯾﺮ ﺑﺎ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﺷﻤﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑُﺸﺪ .
ﮏﯾ ﺭﻭﺯ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﺧﺰﺍﻧﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭘﻮﻟﯽ
ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺯﺩ ﻭ ﺩﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ
ﺑﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ
ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ . ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ، ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍ
ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﮔﺸﺘﯽ ﺑﺰﻧﺪ . ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﮔﻠﻪ ﺍﯼ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺩﯾﺪ . ﻧﺰﺩﯾﮏ
ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻫﺎ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ
ﺳﮕﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﺭ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ، ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺭﺍ
ﺻﺪﺍ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: » ﺍﯾﻦ ﺳﮓ ﭼﻪ ﺧﯿﺎﻧﺘﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﮐﺸﺘﻪ ﺍﯼ؟ «
ﭼﻮﭘﺎﻥ ﮔﻔﺖ : » ﺍﯾﻦ ﺳﮓ، ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﮔﻠﻪ ﺍﻡ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭ
ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺮ ﻭ ﺧﺸﮑﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ .
ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﮔﻠﻪ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺑﺎ
ﮔﺮﮔﯽ ﺟﻔﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺮﺩ . ﺷﺒﻬﺎ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺯﺩ ﻭ ﺁﻥ ﮔﺮﮒ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﯼ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﺩﺯﺩﯾﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ . ﺑﻌﺪ ﻧﺼﻒ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ
ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ .
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻫﺎ ﮐﻢ
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ، ﺳﮓ ﺭﺍ ﺑﮑُﺸﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺧﺖ
ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺁﻥ ﮔﺮﮒ ﻫﻢ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺳﺰﺍﯼ ﺧﯿﺎﻧﺘﮑﺎﺭ
ﭼﯿﺴﺖ؟ «
ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ، ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ
ﮔﻔﺖ : » ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻭ ﺳﮕﺶ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﯿﺮﻡ .
ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺁﻥ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻫﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﯿﮕﻨﺎﻩ ﺍﯾﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ
ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻢ . ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ
ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻮﻡ . ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ
ﺷﻬﺮ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﺒﯿﻨﻢ . « ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﺩﺭ
ﺷﻬﺮ ﮔﺸﺘﯽ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ : »
ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ؟ « ﻭﺯﯾﺮ ﮔﻔﺖ : » ﻓﻼﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ . «
ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ
ﺗﻌﺪﺍﺩﺷﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺭﻗﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺯﯾﺮ ﻣﯽ
ﮔﻮﯾﺪ . ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﻣﺮﺩﻡ
ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ .
ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﯾﺮ ﺳﺮ ﺁﻥ ﻭﺯﯾﺮ
ﺑﻮﺩﻩ، ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: » ﻣﻦ ﮔﻮﻝ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﻓﮑﺮ
ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﻢ » ﺭﺍﺳﺖ « ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ » ﺭﻭﺷﻦ « ﻭ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻭﺯﯾﺮ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺳﮓ ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﻬﺮ
ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪ . «
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻭﺯﯾﺮ، ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﺑﺎﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ،
ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ
ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺯﯾﺮﯼ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﮑﺮﺩ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#264 Posted: 22 Jun 2012 09:00

*****

ﺣﺎﮐﻤﯽ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ
ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺮ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ، ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻬﻤﺎﻥ
ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﻣﯽ
ﺷﺪ .
ﺭﻭﺯﯼ »ﻋﻀﺪﺍﻟﺪﻭﻟﻪ « ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﺍﻭ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺑﺠﻨﮕﺪ ﻭ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ
ﺍﻭ ﺑﮕﯿﺮﺩ . ﺣﺎﮐﻢ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﯽ
ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮ ﻋﻀﺪﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ
ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﺖ . ﺍﻣﺎ ﺷﺐ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ
ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻟﺸﮑﺮ ﻋﻀﺪﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺳﯿﺮ ﺷﻮﻧﺪ، ﻏﺬﺍ ﺑﺮﺍﯼ
ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ .
ﻋﻀﺪﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺣﺎﮐﻢ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﮏﯾ
ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺑﭙﺮﺳﺪ : » ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﻏﺬﺍ ﻣﯽ
ﻓﺮﺳﺘﯽ ؟ ! «
ﺣﺎﮐﻢ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﮔﻔﺖ : » ﺟﻨﮓ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﻏﺬﺍ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼ ! ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ
ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ‌ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻦ ﻏﺮﯾﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ
ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺩﻭﺳﺖ
ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻭ ﺑﯽ ﻏﺬﺍ ﺑﻤﺎﻧﺪ . «
ﻋﻀﺪﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﮔﻔﺖ : » ﺟﻨﮕﯿﺪﻥ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﺎ
ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ﺍﺳﺖ، ﺧﻄﺎﺳﺖ . « ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺼﺮﻑ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﯿﺪ.

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#265 Posted: 22 Jun 2012 09:01

*****

ﺭﻭﺯﯼ، ﺁﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺖ، ﺑﻪ »
ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ « ﮐﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﻮﺩ، ﮔﻔﺖ : » ﺍﯼ
ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ، ﺗﻮ ﻣﺮﺩ ﺯﺷﺘﯽ ﻫﺴﺘﯽ «.
ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ﮔﻔﺖ : » ﻋﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺘﯽ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ
ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﯼ، ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ، ﻫﻤﻪ ﻫﻨﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﯽ ﺗﻮ
ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯽ . ﻫﻨﺮ ﺗﻮ، ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺮﻓﯽ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ، ﺑﻘﯿﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻮ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻋﯿﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺯﺷﺘﯽ . ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﻮ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﺩﯾﺪﻩ
ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺯﺷﺘﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩﻡ ﯽﭘ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺁﻥ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ
ﺩﻭ ﺯﺷﺘﯽ ﺩﺭ ﮏﯾ ﺟﺎ ﺟﻤﻊ ﻧﺸﻮﺩ. ﺗﻮ ﻣﺮﺩﯼ ﺯﯾﺒﺎﺭﻭ
ﻫﺴﺘﯽ، ﺍﻣﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﻦ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﺷﺖ ﺧﻮﺩ،
ﺍﯾﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺭﺍﺑﻪ ﺯﺷﺘﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﮑﻨﯽ.

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#266 Posted: 22 Jun 2012 09:01

*****

ﭘﺴﺮ » ﺫﯾﻤﻘﺮﻭﺩﻭﺱ« ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ . ﺫﯾﻤﻘﺮﻭﺩﻭﺱ ﺑﺴﯿﺎﺭ
ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩ .
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ
ﮔﻔﺘﻨﺪ : » ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﮒ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ، ﮐﺎﺭ ﺣﮑﯿﻤﺎﻥ ﻭ
ﺩﺍﻧﺎﯾﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ . ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯﻫﻤﻪ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺗﺮﯼ ﻭ
ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﻭ ﻣﺪﺗﻬﺎ
ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﯼ . ﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﯽ، ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ
ﻗﺪﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯽ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺑﺨﻮﺭﯼ «.
ﺫﯾﻤﻘﺮﻭﺩﻭﺱ ﮔﻔﺖ : » ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ . ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ
ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﭘﺴﺮﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ . ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻫﺮ ﮔﻠﯽ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺷﺪ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ . ﻣﻦ ﻣﯽ
ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮﮐﺲ، ﺍﺟﻠﯽ ﻣﻌﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ
ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻤﯿﺮﺩ. ﭘﺴﺮ ﻣﻦ
ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ . ﺍﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ، ﺩﯾﺮ ﯾﺎ ﺯﻭﺩ ﺑﻪ
ﺷﮑﻠﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ . ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ
ﺁﻥ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﺮﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﻭ ﻗﺎﺗﻞ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﺪ . ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺎﻗﺒﺖ
ﺑﺪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ، ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮﺧﻮﺩﻡ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#267 Posted: 22 Jun 2012 09:02

*****

ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺯﻫﺎﯼ ﺟﻨﻮﺑﯽ
ﮐﺸﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﻫﺪ، ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩﺍﺭﯼ
ﻣﺤﻠﯽ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ ﺭﺳﯿﺪ
ﮐﻪ ﺧﺸﻢ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺨﺖ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ
ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺭﺍ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ . ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻭ
ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ ﺩﺭﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ
ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ .
ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺟﻨﮕﺎﻭﺭ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ
ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﺍﯼ ﺳﺮﺩﺍﺭ، ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺖ ﺑﮕﺬﺭﻡ
ﻭ ﺁﺯﺍﺩﺕ ﮐﻨﻢ، ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟
ﺳﺮﺩﺍﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺍﯼ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ، ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﺬﺭﯼ ﺑﻪ
ﻭﻃﻨﻢ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮﺩﺍﺭ ﺗﻮ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ .
ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻡ، ﺁﻧﮕﺎﻩ
ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ؟
ﺳﺮﺩﺍﺭ ﮔﻔﺖ : ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﯾﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ !
ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺗﮑﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩ ﮐﻪ ﻧﻪ
ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ .
ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﺁﯾﺎ ﺩﯾﺪﯼ
ﺳﺮﺳﺮﺍﯼ ﮐﺎﺥ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ ﭼﻘﺪﺭ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ؟ ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩﯼ
ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ ﺍﺯ ﻃﻼﯼ ﻧﺎﺏ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟
ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﮔﻔﺖ : ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ، ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ
ﭼﯿﺰﯼ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮﺩﻡ . ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ : ﭘﺲ ﺣﻮﺍﺳﺖ
ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟
ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ
ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ : ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻮﺍﺳﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ . ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﻣﺮﺩﯼ
ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺶ
ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﺪ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#268 Posted: 22 Jun 2012 09:02

*****

ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻧﺼﯿﺮ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﻃﻮﺳﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ
ﺧﻮﯾﺶ ﻃﻮﺱ ﺷﺪ . ﺳﺮﺍﻍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﻧﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ
ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﺣﮑﯿﻢ ﺷﻬﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﺍﻣﺎ
ﮏﯾ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻔﺲ ﺳﺮﺩ ﺍﺯ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺵ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ
ﺁﯾﺪ ﻭ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﺧﻨﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﯿﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﯾﺪ
ﺁﺭﯼ ﺍﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﯾﺶ
ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺣﮑﯿﻤﯽ
ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﺳﺮ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ
ﺑﺮﻫﺎﻧﯽ ، ﺩﻭﺳﺘﺶ ﮔﻔﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻧﻤﯽ
ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﮔﺮﻣﺎ ﺑﺨﺸﺪ ،
ﺧﻮﺍﺟﻪ ﮔﻔﺖ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻫﺴﺖ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﯽ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻗﺎﺿﯽ ﻧﯿﺸﺎﺑﻮﺭ ﺑﺎﺷﯽ ، ﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﺴﯽ
ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﯾﺎﻓﺖ .
ﺍﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪ ﯾﮕﺎﻧﻪ ﮐﺸﻮﺭﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ
ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺭﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻫﺪ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ
ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ .
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮏﯾ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺪﻩ ﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ
ﻃﻮﺱ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻗﺎﺿﯽ ﻧﯿﺸﺎﺑﻮﺭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺩﯾﺪﻧﺪ
ﻫﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻗﺎﺿﯽ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﺍﻧﻪ ﻭ
ﺩﻟﮕﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#269 Posted: 22 Jun 2012 09:03

*****

ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻣﻌﻤﺎﺭ ، ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺍﻣﺎ ﻋﺠﻮﻝ ﺑﻮﺩ
ﮔﺎﻫﯽ ﺗﺎ ﮔﻮﺷﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ
ﮐﺮﺩ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻭ
ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﯿﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻗﺪﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ
ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﻘﻮﻗﺶ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﺳﺖ .
ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻠﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﯾﺪ ﺳﻠﻤﺎﻧﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻣﻮﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ
ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻫﻨﺮ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﮕﻔﺖ ﻭ ﺍﯾﻨﮑﻪ
ﮐﺴﯽ ﻗﺪﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﮐﻨﺪ . ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎﯼ ﮐﺎﺭ ﮐﻪ
ﺭﺳﯿﺪ ﮐﺎﺭ ﺳﻠﻤﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ . ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻮﯾﺶ
ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺁﯾﺎ ﭼﻮﻥ ﻫﻨﺮ
ﺩﺍﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﺑﮕﺴﺘﺮﻧﺪ ؟ ! ﺟﻮﺍﻥ
ﮔﻔﺖ : ﺁﺭﯼ
ﻣﺮﺩ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪﺵ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ
ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﺮ ﻫﻨﺮ ﺗﻮ ﻧﻘﺶ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺍﯾﯽ ﺷﻮﺩ ﭘﻮﻟﯽ
ﮔﯿﺮﯼ ﺩﺭ ﻏﯿﺮ ﺍﯾﻨﺼﻮﺭﺕ ﺑﺎ ﮔﺪﺍﯼ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻓﺮﻗﯽ
ﻧﺪﺍﺭﯼ .
ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﺟﻮﺍﻧﮏ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺳﻠﻤﺎﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺍﻭ
ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ . ﺍﺳﺘﺎﺩ
ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺳﺎﻻﺭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ، ﺍﺑﻮﻣﺴﻠﻢ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﯽ .
ﺟﻮﺍﻥ ﻟﺮﺯﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺁﺭﯼ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﭘﺮ
ﺗﻮﻗﻊ ﻫﺴﺘﻢ.
ﺍﺑﻮﻣﺴﻠﻢ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﻫﻨﺮ
ﺑﺪﻭﻥ ﮐﺎﺭ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﺑﯿﮑﺎﺭ ﻭ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ
ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﺪﺍ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#270 Posted: 22 Jun 2012 09:03

*****

ﺍﺑﻮﺭﯾﺤﺎﻥ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻧﯿﺸﺎﺑﻮﺭ
ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﺸﺘﯽ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺧﺎﻧﻪ ، ﺻﺪﺍﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ
ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﺍﺳﺖ .
ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﺑﻮﺭﯾﺤﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻧﻘﺸﯽ ﺑﺮ
ﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﮐﻨﻢ ﻭ ﮔﻠﺪﺍﻧﯽ ﺧﻮﺷﺒﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺩﺭ
ﭘﯿﺸﮕﺎﻫﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﺑﻠﮑﻪ ﻋﺸﻘﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ
ﺑﺎﺯ ﺁﯾﺪ . ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﺑﻮﺭﯾﺤﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ
ﮐﻮﺗﺎﺳﺖ ﻭ ﻋﻘﻞ ﺗﻌﻠﻞ ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ
ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﺘﻤﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﭘﺲ
ﯾﻘﯿﻦ ﺩﺍﻥ ﺩﻝ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﯼ ﻣﺮﺩﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ
ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺎﺷﯽ .
ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺑﻮﺭﯾﺤﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ
ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﺼﯿﺤﺘﺶ
ﻧﻤﻮﺩﯾﺪ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﮒ ﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻫﯿﭻ
ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ .
ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺍﺑﻮﺭﯾﺤﺎﻥ ﻗﺼﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ،
ﺍﺑﻮﺭﯾﺤﺎﻥ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻧﻔﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺩﯼ ﺭﺍ
ﺑﺮ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﯽ ﺩﻣﺪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ .
ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺳﺮ ﺧﻢ ﻧﻤﻮﺩ .
ﺍﺑﻮﺭﯾﺤﺎﻥ ﺑﺪﯾﺪﺍﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ
ﺑﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﺏ ﻧﻮﺷﯿﺪ . ﺍﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ
ﺍﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺍﻣﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻧﺎ
ﺍﻣﯿﺪ ﻧﮑﻦ، ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺍﺭﺍﯾﯽ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ .
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ : ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺍﺑﻮﺭﯾﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺸﺎﺑﻮﺭ
ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ
ﻫﻤﺴﺮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺰﺍﻥ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﻣﯽ
ﮐﺮﺩﻧﺪ

صفحه 27 از 58: « پیشین 1 ... 26 27 28 ... 57 58 پسین »

شعر و ادبیات /

حكايت ها

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا