صفحه 49 از 65: « پیشین 1 ... 48 49 50 ... 64 65 پسین »

A Pure Poetry | یک شعر ناب

andishmand

ارسالها: 24568

#481 Posted: 30 Aug 2019 20:40

تا زنده باشم چون کبوتر دانه می خواهم
امروز محتاج توام؛ فردا نمی خواهم

آشفته ام...زیبایی ات باشد برای بعد
من درد دارم شانه ای مردانه می خواهم

از گوشه ی محراب عمری دلبری جستم
اکنون خدا را از دل میخانه می خواهم

می خندم و آیینه می گرید به حال من
دیوانه ام، هم صحبتی دیوانه می خواهم

در را به رویم باز کن! اندوه آوردم
امشب برای گریه کردن شانه می خواهم

علیرضا بدیع

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

maryy

کاربر

ارسالها: 8967

#482 Posted: 3 Sep 2019 21:14

چون نیست حقیقت و یقین اندر دست
نتوان به امید شک همه عمر نشست

هان تا ننهیم جام می از کف دست
در بی‌ خبری مرد چه هشیار و چه مست

نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم

azmzizrz

کاربر

ارسالها: 52

#483 Posted: 23 Sep 2019 01:02

ز دست دیده و دل هردو فریاد
که هرچه دیده بیند دل کند یاد

بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

azmzizrz

کاربر

ارسالها: 52

#484 Posted: 23 Sep 2019 01:02

ببندم شال و میپوشم قدک را
بنازم گردش چرخ و فلک را

بگردم آب دریاها سراسر
بشویم هر دو دست بی نمک را

samannh

کاربر

ارسالها: 15

#485 Posted: 28 Nov 2019 09:41

کاش چون پائیز بودم
کاش چون پائیز خاموش و ملال انگیز بودم

برگ های آرزوهایم یکایک زرد می شد
آفتاب دیدگانم سرد می شد

آسمان سینه ام پر درد می شد
ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می زد

اشگ هایم همچو باران
دامنم را رنگ می زد

وه ... چه زیبا بود اگر پائیز بودم
وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم

شاعری در چشم من می خواند ... شعری آسمانی
در کنارم قلب عاشق شعله می زد

در شرار آتش دردی نهانی
نغمه من ...

همچو آوای نسیم پر شکسته
عطر غم می ریخت بر دل های خسته

پیش رویم:
چهره تلخ زمستان جوانی

پشت سر:
آشوب تابستان عشقی ناگهانی

سینه ام:
منزلگه اندوه و درد و بدگمانی
کاش چون پائیز بودم ... کاش چون پائیز بود

samannh

کاربر

ارسالها: 15

#486 Posted: 28 Nov 2019 09:49

ای ستاره ها که از جهان دور
چشمتان به چشم بی فروغ ماست
نامی از زمین و از بشر شنیده اید
درمیان آبی زلال آسمان
موج دود و خون و آتشی ندیده اید

این غبار محنتی که در دل فضاست
این دیار وحشتی که در فضا رهاست
این سرای ظلمتی که آشیان ماست
در پی تباهی شماست

گوشتان اگر به ناله من آشناست
از سفینه ای که می رود به سوی ماه
از مسافری که میرسد ز گرد راه
از زمین فتنه گر حذر کنید
پای این بشر اگر
به آسمان رسد
روزگارتان چو روزگار ما سیاست

ای ستاره ای که پیش دیده منی
باورت نمیشود که در زمین
هرکجا به هر که میرسی
خنجری میان پشت خود نهفته است
پشت هر شکوفه تبسمی
خار جانگزای حیله ای شکفته است

آنکه با تو میزند صلای مهر
جز بفکر غارت دل تو نیست
گر چراغ روشنی به راه تست
چشم گرگ جاودان گرسنه ای است

ای ستاره ما سلام مان بهانه است
عشقمان دروغ جاودانه است
در زمین زبان حق بریده اند
حق زبان تازیانه است
وانکه با تو صادقانه درد دل کند
های های گریه شبانه است

ای ستاره باورت نمی شود
درمیان باغ بی ترانه زمین
ساقه های سبز آشتی شکسته است
لاله های سرخ دوستی فسرده است
غنچه های نورس امید
لب به خنده وانکرده مرده است
پرچم بلند سرو راستی
سر به خاک غم سپرده است

ای ستاره باورت نمیشود
آن سپیده دم که با صفا و ناز
در فضای بی کرانه می دمید
دیگر
از زمین رمیده است

این سپیده ها سپیده نیست
رنگ چهره زمین پریده است

آن شقایق شفق که میشکفت
عصر ها میان موج نور
دامن از زمین کشیده است

سرخی و کبودی افق
قلب مردم به خاک و خون تپیده است
دود و آتش به آسمان رسیده است
ابرهای روشنی که چون حریر
بستر
عروس ماه بود
پنبه های داغ های کهنه است

ای ستاره ای ستاره غریب
از بشر مگوی و از زمین مپرس
زیر نعره گلوله های آتشین
از صفای گونه های آتشین مپرس
زیر سیلی شکنجه های دردناک
از زوال چهره های نازنین مپرس

پیش چشم کودکان بی پناه
از نگاه مادران
شرمگین مپرس
در جهنمی که از جهان جداست
در جهنمی که پیش دیده خداست
از لهیب کوره ها و کوه نعش ها
از غریو زنده ها میان شعله ها
بیش از این مپرس
بیش از این مپرس

ای ستاره ای ستاره غریب
ما اگر ز خاطر خدا نرفته ایم
پس چرا به داد ما نمیرسد
ما صدای گریه مان به
آسمان رسید
از خدا چرا صدا نمرسد؟

بگذریم ازین ترانه های درد
بگذریم ازین فسانه های تلخ
بگذر از من ای ستاره شب گذشت
قصه سیاه مردم زمین
بسته راه خواب ناز تو
میگریزد از فغان سرد من
گوش از ترانه بی نیاز تو
ای که دست من به دامنت نمی رسد
اشک من به دامن
تو میچکد
با نسیم دلکش سحر
چشم خسته تو بسته میشود
بی تو در حصار این شب سیاه
عقده های گریه شبانه ام
بر گلو شکسته میشود

ویرایش شده توسط: samannh

samannh

کاربر

ارسالها: 15

#487 Posted: 29 Nov 2019 16:31

عاقبت طوطی من لال درآمد از کار
چله چلچله ام کال درآمد از کار

وعده ام داد شب هجر به پایان برسد
وعده یک شبه اش سال درآمد از کار

خواب دیدم صنمی آب به رویم پاشید
وسط معرکه غسال درآمد از کار

صاحب کشف و کرامات شنیدم مشتش
عاقبت وا شد و رمال درآمد از کار

دل وامانده چو شاهین قضا را پائید
کفتری بی پر و بی بال درآمد از کار

خواستم نظم کنم عاقبتت را ای شیخ
خود بخود قافیه اش ضال درآمد از کار

محرم راز دل ساده ارفع بن کار
سر بازارچه ، طبال درآمد از کار

samannh

کاربر

ارسالها: 15

#488 Posted: 29 Dec 2019 15:36

نگران نباش ،
حال من خوب است ،
بزرگ شده ام
دیگر آنقدر کوچک نیستم که در دلتنگی هایم گم شوم
آموخته ام که این فاصله ی کوتاهِ بین لبخند و اشک نامش زندگیست
آموخته ام که دیگر دلم برای نبودنت تنگ نشود
راستی...
بهتر از قبل دروغ می گویم...
حال من خوب است.. خوبِ خوب

Steratulanch

کاربر

ارسالها: 471

#489 Posted: 29 Dec 2019 16:18

تو غافلگیری رگبار بودی

و من

مردی که چتر به همراه نداشت..

گروس عبدالملکیان

دسترسی من به سایت غیرممکن شده..
وجود من خیلی چیزها به لوتی اضافه کرده بود وبدین ترتیب لوتی خودش رو از یک نعمت گرانبها و ارزشمند محروم کرد، حیف شد.

ویرایش شده توسط: Steratulanch

Steratulanch

کاربر

ارسالها: 471

#490 Posted: 29 Dec 2019 16:35

پیراهنت در باد تکان می خورد

این

تنهاپرچمی ست که دوستش دارم

گروس عبدالملکیان

ویرایش شده توسط: Steratulanch

صفحه 49 از 65: « پیشین 1 ... 48 49 50 ... 64 65 پسین »

شعر و ادبیات /

A Pure Poetry | یک شعر ناب

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا