A Pure Poetry | یک شعر ناب

"دَمم بالا نمی آید ، تو را یک دم نمی بینم
کمی غم بس بُوَد ما را ،غمت را کم نمی بینم

بجویم زخم عشقت را ،ولی مرهم نمی جویم
نگویم راز دل را ،تا کسی محرم نمی بینم

هوس دارم بچینم، سیبِ سرخ از گونه ات گاهی
رِسَد دستم ولی در چیدنش آدم نمی بینم

"من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی"
نجات از تشنگی را در نَمی شبنم نمی بینم

تبانی کرده با دردم طبیبم تا کُشَد ما را
شفایم را نمی خواهد، دگر مرهم نمی بینم

چه در خوابم چه بیداری به مستی یا به هشیاری
خیالم را ز آغوشت جدا یک دم نمی بینم

"ز خوش حالان عالم هرکه را دیدم غمی دارد"
"دلی بی غم کجا جویم که در عالم نمی بینم""