شعر و ادبیات

شعر و ادبیات

صفحه

صفحه 200 از 270: « پیشین 1 ... 199 200 201 ... 269 270 پسین »

Attar of Nishapur | عطار نیشابوری

andishmand

ارسالها: 24568

#1,991 Posted: 2 Mar 2015 21:34

باب سی و هشتم: در صفت لب و دهان معشوق

شماره ۱

لعلت که خجل کرد گل رعنا را
از پسته نمود خالِ مشک آسا را

میخواستم از پستهٔ سبزت شکری
تو بر در بسته خط نوشتی ما را

شماره ۲

چون دیده به روی تو نظر بگشاید
از هر مژهای خون جگر بگشاید

در صد گره‌ام ز زلف خم در خمِ تو
تا پسته به یک تنگ شکر بگشاید

شماره ۳

جانم که به لب از لب لعل تو رسید
دل تحفه به پیش لب لعل تو کشید

خوی خشک نمیکند زخون چون گل لعل
زان سنبل ترکز لب لعل تو دمید

شماره ۴

زلفِ تو سرِ درازدستی دارد
چشمِ تو همه میل به مستی دارد

امّا دهنت که ذرّهای را ماند
یک ذرّه نه نیستی نه هستی دارد

شماره ۵

ای کرده پسند از دو جهان چاره منت
حقّا که دریغ دارم از خویشتنت

چون بیخورشید ذرّه را نتوان دید
بیروی تو در چشم کی آید دهنت

شماره ۶

بنگر که دلم چه گونه مظلوم نمود
گر زلف تو در وجود معدوم نمود

گر زلف ترا حال پریشانی داشت
از رستهٔ دندان تو منظوم نمود

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

andishmand

ارسالها: 24568

#1,992 Posted: 2 Mar 2015 21:34

شماره ۷

لعل تو براتِ کامرانی دهدم
منشور به عمر جاودانی دهدم

بر روی تو صد بار بمردم هر روز
تا لعلِ تو آبِ زندگانی دهدم

شماره ۸

چون توبهٔ تو گناه خواهد افتاد
بس کس که به تو ز راه خواهد افتاد

ای ماه! به صَدْقَه یک شکربخش مرا
کاین صَدْقه به جایگاه خواهد افتاد

شماره ۹

زانگه که مرا سوی تو آهنگ افتاد
صبر از دلِ من هزار فرسنگ افتاد

هر کز دهنِ تو یک شکر کرد سؤال
تا در نگریست در دمی تنگ افتاد

شماره ۱۰

فرسودنِ لعلِ آبدارت بر من
بنمودنِ زلفِ بیقرارت بر من

یک بوسه بخواهم و صدم عشوه دهی
وآنگه گویی ازین هزارت بر من

شماره ۱۱

ای جانِ همه جهان زکوةِ لبِ تو
رسته ز شکر برون نباتِ لبِ تو

دل در ظلماتِ زلفت از دست برفت
آه ار نرسد آبِ حیاتِ لبِ تو

شماره ۱۲

دل نیست کز آن ماه برنجد هرگز
کانجا دل کس هیچ نسنجد هرگز

هرکس سخن دهان او میگوید
لیکن سخنی درو نگنجد هرگز

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

andishmand

ارسالها: 24568

#1,993 Posted: 2 Mar 2015 21:35

شماره ۱۳

ای ماه به چهره یا گلی یا سمنی
وز خوش بوئی شکوفه یا یاسمنی

شیرین لب و پسته دهن و خوش سخنی
المنة للَّه که به دندان منی!

شماره ۱۴

از وعدهٔ کژ دل به غمت میافتد
وز کژگوئی راست کمت میافتد

جانا! سخن شکسته زان میگوئی
کز تنگی جان برهمت میافتد

شماره ۱۵

آنجا که سر زلف تو جانها ببرد
جانها چو غباری به جهانها ببرد

وانجا که لب لعل تو جان باز دهد
سرگردانی ز آسمانها ببرد

شماره ۱۶

آن خندهٔ خوش اگرچه پیوسته بهَست
اما به هزار و به آهسته بهَست

در بند درِ پستهٔ شورانگیزت
کان شوری پسته نیز در بسته بهَست

شماره ۱۷

آن دل که ز دست من کنون خواهی برد
خونی است که در میانِ خون خواهی برد

باری چو برون میبری از تن دل من
آخر به شکر خنده برون خواهی برد

شماره ۱۸

بر شاخِ دل شکسته یک برگم نیست
کز بی برگی بتر ز صد مرگم نیست

بی دانه چگونه برگ باشد آخر
بی دانهٔ نارِ لبِ تو برگم نیست

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

andishmand

ارسالها: 24568

#1,994 Posted: 2 Mar 2015 21:35

شماره ۱۹

چون گشت لبت به یک شکر ارزانی
از لعلِ لبت شکر چه میافشانی

من در عوض یک شکر از پستهٔ تو
دل دادم نقد و قلب مینستانی

شماره ۲۰

زهرم آید شکرستان بی لبِ تو
بگرفت مرا دل از جهان بی لبِ تو

گفتی که تو زود از لب من سیر شوی
بس سیر شدم بُتا ز جان بی لبِ تو

شماره ۲۱

چشمت که سبق به دلربائی او راست
در خون ریزی کام روائی او راست

گر جان خواهد رواست زیرا که لبت
صد جان دهدم که جان فزائی او راست

شماره ۲۲

کس مثل تو در جهانِ جان ماه نیافت
همتای تو یک دلبر دلخواه نیافت

جانا! سخن از دهانِ تنگت گفتن
کاری است که اندیشه در او راه نیافت

شماره ۲۳

من بی سر و سامانِ تو میخواهم زیست
سرگشته و حیرانِ تو میخواهم زیست

در چاهِ زنخدانِ تو میخواهم مرد
وز چشمهٔ حیوانِ تو میخواهم زیست

شماره ۲۴

چون گِرد مه از مشک سیه مور آورد
شیرینی خط بر شکرش زور آورد

فریاد مرا زین دلِ دیوانه مزاج
کز پستهٔ او بار دگر شور آورد

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

andishmand

ارسالها: 24568

#1,995 Posted: 2 Mar 2015 21:36

شماره ۲۵

زان پسته که شیرینی جان میخیزد
شوری است که از شکرستان میخیزد

چون خندهٔ پستهٔ تو بس با نمک است
این شور ز پستهٔ تو زان میخیزد

شماره ۲۶

در عشق دلم هیچ نمیسنجد از او
هر دم به غمی دگر همی رنجد از او

زان تنگ دهان میبنگویم سخنی
تنگ است دهان برون نمیگنجد از او

شماره ۲۷

گفتم:‌«شکری از دهنت، درگذری
ناگه ببرم تا که بیابم دگری»

گفتا: «دهنی چو چشم سوزن دارم
بیرون نشود زچشم سوزن شکری»

شماره ۲۸

دل، مست بتی عهدشکن دارم من
با او به یکی بوسه سخن دارم من

گفتم: «شکری» گفت که تعجیل مکن
بشنو سخنی که در دهن دارم من

شماره ۲۹

گفتم که «چنان شیفتهٔ آن دهنم
کز تنگی او تنگدل و ممتحنم»

گفتا که «دهانِ تنگ من روزی تست»
سبحان اللّه چه تنگ روزی که منم!

شماره ۳۰

گفتم: «شکریم ده مسلمانی نیست»
گفتا: «جان ده که نرخ پنهانی نیست

یک بوسه به جانیست مرا، گو بمخر
آن را که بدین گرانی ارزانی نیست»

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

andishmand

ارسالها: 24568

#1,996 Posted: 2 Mar 2015 21:36

شماره ۳۱

گفتم که «هزار رونق افزون گیری
گر تو کم یک شکر هم اکنون گیری»

گفتا: «شکر از لبم گرفتی بیرون»
یا رب که چگونه جست بیرون گیری

شماره ۳۲

گفتم:‌«بردی از لب و دندان جانم
روی از لب و دندان تو چون گردانم»

گفتا: «لب خویش را به دندان میخا
دور از لب و دندانت لب و دندانم!»

شماره ۳۳

میآمد و بر زلف شکن میانداخت
ناخورده شراب، خویشتن میانداخت

پنهان ز رقیبی که همه زهر نمود
از لب شکری به سوی من میانداخت

شماره ۳۴

ترکم همه کارم به خلل خواهد کرد
آورد خطی مگر عمل خواهد کرد

هر شور که در جهان ز چشمِ خوشِ اوست
با شیرینی لبش بدل خواهد کرد

شماره ۳۵

عشقش ز وجودم عدمی میسازد
در هر نفسیم ماتمی میسازد

گاهم بدو چشم میزند بر جان زخم
گاهم به دو لعل مرهمی میسازد

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

andishmand

ارسالها: 24568

#1,997 Posted: 2 Mar 2015 21:37

باب سی و نهم: در صفتِ میان و قدِ معشوق

شماره ۱

گفتم که «ترا عقل مه تابان گفت»
گفتا که «ز دیوانگی و نقصان گفت»

گفتم که «میان تست این یا مویی»
گفتا که «درین میان سخن نتوان گفت!»

شماره ۲

ای ماه! گشاده کن به وصلت گره‌ام
تا من ز فرو بستگی غم برهم

از جانب من میانِ ما موئی نیست
آن موی میان تست، من بیگنهم

شماره ۳

ای عقل ز شوق تو فغان در بسته
در وصف تو دل از دل و جان در بسته

وی پیش میان تو – که گوئی عدم است
هر جا که وجودی است میان در بسته

شماره ۴

جانا چو برت حریر میبینم من
دل در غم او اسیر میبینم من

ای موی میان! میانِ چون موی ترا
موئی است که در خمیر میبینم من

شماره ۵

من بی سر و سامان تو خواهم آمد
در کیش تو قربان تو خواهم آمد

هر چند که با میان خوشم میآید
با لعلِ بدخشان تو خواهم آمد

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

andishmand

ارسالها: 24568

#1,998 Posted: 2 Mar 2015 21:37

شماره ۶

با روی تو ماه را محل نتوان یافت
مثلت ز ابد تا به ازل نتوان یافت

چون بر برِ سیمین تو جویم بدلی
زیرا که بران سیم بدل نتوان یافت

شماره ۷

جائی که چنان خطّ سیه رنگ آید
شک نیست که پای حسن در سنگ آید

و آن را که میان! بود بدین باریکی
نادر نبود اگر قبا تنگ آید

شماره ۸

نه دل به تمنای تو در بر گنجد
نه عقل ز سودای تو در سر گنجد

ای موی میان! از کمرت در رشکم
کانجا که وی است موی می در گنجد

شماره ۹

ای عشق توام کار به جان آورده
سودای توام موی کشان آورده

وردی که به سالها کسی یاد نداشت
عشقِ کمرِ تو با میان آورده

شماره ۱۰

وقت است که دل از دو جهان برگیریم
صد گنج ز وصل تونهان برگیریم

بنشین تو و دست در کمر کن با ما
تا ما کمرِ تو ازمیان برگیریم

شماره ۱۱

بی روی تو مه راهِ تماشا نگرفت
بی زلف تو شب پردهٔ سودا نگرفت

گر سرو همه جهان به آزادی خورد
بی قدِ تو کارِ سرو بالا نگرفت

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

andishmand

ارسالها: 24568

#1,999 Posted: 3 Mar 2015 21:12

باب سی و نهم: در صفتِ میان و قدِ معشوق

شماره ۱

گفتم که «ترا عقل مه تابان گفت»
گفتا که «ز دیوانگی و نقصان گفت»

گفتم که «میان تست این یا مویی»
گفتا که «درین میان سخن نتوان گفت!»

شماره ۲

ای ماه! گشاده کن به وصلت گره‌ام
تا من ز فرو بستگی غم برهم

از جانب من میانِ ما موئی نیست
آن موی میان تست، من بیگنهم

شماره ۳

ای عقل ز شوق تو فغان در بسته
در وصف تو دل از دل و جان در بسته

وی پیش میان تو – که گوئی عدم است
هر جا که وجودی است میان در بسته

شماره ۴

جانا چو برت حریر میبینم من
دل در غم او اسیر میبینم من

ای موی میان! میانِ چون موی ترا
موئی است که در خمیر میبینم من

شماره ۵

من بی سر و سامان تو خواهم آمد
در کیش تو قربان تو خواهم آمد

هر چند که با میان خوشم میآید
با لعلِ بدخشان تو خواهم آمد

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

andishmand

ارسالها: 24568

#2,000 Posted: 3 Mar 2015 21:12

شماره ۶

با روی تو ماه را محل نتوان یافت
مثلت ز ابد تا به ازل نتوان یافت

چون بر برِ سیمین تو جویم بدلی
زیرا که بران سیم بدل نتوان یافت

شماره ۷

جائی که چنان خطّ سیه رنگ آید
شک نیست که پای حسن در سنگ آید

و آن را که میان! بود بدین باریکی
نادر نبود اگر قبا تنگ آید

شماره ۸

نه دل به تمنای تو در بر گنجد
نه عقل ز سودای تو در سر گنجد

ای موی میان! از کمرت در رشکم
کانجا که وی است موی می در گنجد

شماره ۹

ای عشق توام کار به جان آورده
سودای توام موی کشان آورده

وردی که به سالها کسی یاد نداشت
عشقِ کمرِ تو با میان آورده

شماره ۱۰

وقت است که دل از دو جهان برگیریم
صد گنج ز وصل تونهان برگیریم

بنشین تو و دست در کمر کن با ما
تا ما کمرِ تو ازمیان برگیریم

شماره ۱۱

بی روی تو مه راهِ تماشا نگرفت
بی زلف تو شب پردهٔ سودا نگرفت

گر سرو همه جهان به آزادی خورد
بی قدِ تو کارِ سرو بالا نگرفت

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

صفحه

صفحه 200 از 270: « پیشین 1 ... 199 200 201 ... 269 270 پسین »

شعر و ادبیات

شعر و ادبیات /

Attar of Nishapur | عطار نیشابوری

این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

DMCA/Report Abuse (گزارش) | News | Rules | How To | FAQ | Moderator List | Sexy Pictures Archive | Adult Forums | Advertise on Looti

Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti Forums is not responsible for the content of external sites