صفحه 123 از 464: « پیشین 1 ... 122 123 124 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,221 Posted: 23 Apr 2012 08:16

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۳۹

کرانی ندارد بیابان ما
قراری ندارد دل و جان ما

جهان در جهان نقش و صورت گرفت
کدامست از این نقش‌ها آن ما

چو در ره ببینی بریده سری
که غلطان رود سوی میدان ما

از او پرس از او پرس اسرار ما
کز او بشنوی سر پنهان ما

چه بودی که یک گوش پیدا شدی
حریف زبان‌های مرغان ما

چه بودی که یک مرغ پران شدی
برو طوق سر سلیمان ما

چه گویم چه دانم که این داستان
فزونست از حد و امکان ما

چگونه زنم دم که هر دم به دم
پریشانترست این پریشان ما

چه کبکان و بازان ستان می‌پرند
میان هوای کهستان ما

میان هوایی که هفتم هواست
که بر اوج آنست ایوان ما

از این داستان بگذر از من مپرس
که درهم شکستست دستان ما

صلاح الحق و دین نماید تو را
جمال شهنشاه و سلطان ما

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,222 Posted: 23 Apr 2012 08:18

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۴۰

تو جان و جهانی کریما مرا
چه جان و جهان از کجا تا کجا

که جان خود چه باشد بر عاشقان
جهان خود چه باشد بر اولیا

نه بر پشت گاویست جمله زمین
که در مرغزار تو دارد چرا

در آن کاروانی که کل زمین
یکی گاوبارست و تو ره نما

در انبار فضل تو بس دانه‌هاست
که آن نشکند زیر هفت آسیا

تو در چشم نقاش و پنهان ز چشم
زهی چشم بند و زهی سیمیا

تو را عالمی غیر هجده هزار
زهی کیمیا و زهی کبریا

یکی بیت دیگر بر این قافیه
بگویم بلی وام دارم تو را

که نگزارد این وام را جز فقیر
که فقرست دریای در وفا

غنی از بخیلی غنی مانده‌ست
فقیر از سخاوت فقیر از سخا

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,223 Posted: 23 Apr 2012 08:19

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۴۱

نرد کف تو بردست مرا
شیر غم تو خوردست مرا

گشتم چو خلیل اندر غم تو
آتشکده‌ها سردست مرا

در خاک فنا ای دل بمران
کز راندن تو گردست مرا

می‌ران فرسی در گلشن جان
کز گلشن جان وردست مرا

در شادی ما وهمی نرسد
کاین خنده گری پرده‌ست مرا

صد رخ ز درون سرخ‌ست مرا
یک رخ ز برون زردست مرا

ای احول ده این هر دو جهان
کز راحت تو دردست مرا

در رهبریت ای مرد طلب
بر هر سر ره مردست مرا

خاموش و مجو تو شهرت خود
کز راحت تو دردست مرا

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,224 Posted: 23 Apr 2012 08:21

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۴۲

خیک دل ما مشک تن ما
خوش نازکنان بر پشت سقا

از چشمه جان پر کرد شکم
کای تشنه بیا ای تشنه بیا

سقا پنهان وان مشک عیان
لیکن نبود از مشک جدا

گر رقص کند آن شیر علم
رقصش نبود جز رقص هوا

دورم ز نظر فعلم بنگر
تا بوی بود بر عود گوا

از بوی تو جان قانع نشود
ای چشمه جان ای چشم رضا

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,225 Posted: 23 Apr 2012 08:23

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۴۳

بگشا در بیا درآ که مبا عیش بی‌شما
به حق چشم مست تو که تویی چشمه وفا

سخنم بسته می‌شود تو یکی زلف برگشا
انا و الشمس و الضحی تلف الحب و الولا

انا فی العشق آیه فاقرونی علی الملا
امه العشق فاعرجوا دونکم سلم الهوی

دیدمش مست می‌گذشت گفتم ای ماه تا کجا
گفت نی همچنین مکن همچنین در پیم بیا

در پیش چون روان شدم برگرفت تیز تیزپا
در پی گام تیز او چه محل باد و برق را

انا منذ رایتهم انا صرت بلا انا
صوره فی زجاجه نور الارض و السما

رکب القلب نوره فجلی القلب و اصطفی
کل من رام نوره استضا مثله استضا

کیف یلقاه غیره کل من غیر فنا
تو بیا بی‌تو پیش من که تو نامحرمی تو را

به ثنا لابه کردمش گفتم ای جان جان فزا
گفت یک دم ثنا مگو که دوی هست در ثنا

تو دو لب از دوی ببند بگشا دیده بقا
ز لب بسته گر سخن بگشاید گشا گشا

ان علینا بیانه تو میا در میان ما
چو در خانه دید تنگ بکند مرد جامه‌ها

نی که هر شب روان تو ز تنت می‌شود جدا
به میان روان تو صفتی هست ناسزا

که گر آن ریگ نیستی نامدی باز چون صبا
شب نرفتی دوان دوان به لب قلزم صفا

بازآمد و تا ویست بنده بنده‌ست خدا خدا
ماند در کیسه بدن چو زر و سیم ناروا

جان بنه بر کف طلب که طلب هست کیمیا
تا تن از جان جدا شدن مشو از جان جان جدا

گر چه نی را تهی کنند نگذارند بی‌نوا
رو پی شیر و شیر گیر که علیی و مرتضی

نیست بودی تو قرن‌ها بر تو خواندند هل اتی
خط حقست نقش دل خط حق را مخوان خطا

الفی لا شود و تو ز الف لام گشت لا
هله دست و دهان بشو که لبش گفت الصلا

چو به حق مشتغل شدی فارغ از آب و گل شدی
چو که بی‌دست و دل شدی دست درزن در این ابا

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,226 Posted: 23 Apr 2012 08:23

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۴۴

چه شدی گر تو همچون من شدییی عاشق ای فتا
همه روز اندر آن جنون همه شب اندر این بکا

ز دو چشمت خیال او نشدی یک دمی نهان
که دو صد نور می‌رسد به دو دیده از آن لقا

ز رفیقان گسستیی ز جهان دست شستیی
که مجرد شدم ز خود که مسلم شدم تو را

چو بر این خلق می‌تنم مثل آب و روغنم
ز برونیم متصل به درونه ز هم جدا

ز هوس‌ها گذشتیی به جنون بسته گشتیی
نه جنونی ز خلط و خون که طبیبش دهد دوا

که طبیبان اگر دمی‌بچشندی از این غمی
بجهندی ز بند خود بدرندی کتاب‌ها

هله زین جمله درگذر بطلب معدن شکر
که شوی محو آن شکر چو لبن در زلوبیا

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,227 Posted: 23 Apr 2012 08:25

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۴۵

از برای صلاح مجنون را
بازخوان ای حکیم افسون را

از برای علاج بی‌خبری
درج کن در نبیذ افیون را

چون نداری خلاص بی‌چون شو
تا ببینی جمال بی‌چون را

دل پرخون ببین تو ای ساقی
درده آن جام لعل چون خون را

زانک عقل از برای مادونی
سجده آرد ز حرص هر دون را

باده خواران به نیم جو نخرند
این دو قرص درست گردون را

نخوت عشق را ز مجنون پرس
تا که در سر چهاست مجنون را

گمرهی‌های عشق بردرد
صد هزاران طریق و قانون را

ای صبا تو برو بگو از من
از کرم بحر در مکنون را

گر چه از خشم گفته‌ای نکنم
روح بخش این حماء مسنون را

شمس تبریز موسی عهدی
در فراقت مدارهارون را

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,228 Posted: 23 Apr 2012 08:26

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۴۶

صد دهل می‌زنند در دل ما
بانگ آن بشنویم ما فردا

پنبه در گوش و موی در چشمست
غم فردا و وسوسه سودا

آتش عشق زن در این پنبه
همچو حلاج و همچو اهل صفا

آتش و پنبه را چه می‌داری
این دو ضدند و ضد نکرد بقا

چون ملاقات عشق نزدیکست
خوش لقا شو برای روز لقا

مرگ ما شادی و ملاقاتست
گر تو را ماتمست رو زین جا

چونک زندان ماست این دنیا
عیش باشد خراب زندان‌ها

آنک زندان او چنین خوش بود
چون بود مجلس جهان آرا

تو وفا را مجو در این زندان
که در این جا وفا نکرد وفا

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,229 Posted: 23 Apr 2012 08:28

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۴۷

بانگ تسبیح بشنو از بالا
پس تو هم سبح اسمه الاعلی

گل و سنبل چرد دلت چون یافت
مرغزاری که اخرج المرعی

یعلم الجهر نقش این آهوست
ناف مشکین او و مایخفی

نفس آهوان او چو رسید
روح را سوی مرغزار هدی

تشنه را کی بود فراموشی
چون سنقرئک فلا تنسی

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#1,230 Posted: 23 Apr 2012 08:29

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

غزل شمارهٔ ۲۴۸

گوش من منتظر پیام تو را
جان به جان جسته یک سلام تو را

در دلم خون شوق می‌جوشد
منتظر بوی جوش جام تو را

ای ز شیرینی و دلاویزی
دانه حاجت نبوده دام تو را

کرده شاهان نثار تاج و کمر
مر قبای کمین غلام تو را

ز اول عشق من گمان بردم
که تصور کنم ختام تو را

سلسله‌ام کن به پای اشتر بند
من طمع کی کنم سنام تو را

آنک شیری ز لطف تو خوردست
مرگ بیند یقین فطام تو را

به حق آن زبان کاشف غیب
که به گوشم رسان پیام تو را

به حق آن سرای دولت بخش
بنمایم ز دور بام تو را

گر سر از سجده تو سود کند
چه زیانست لطف عام تو را

شمس تبریز این دل آشفته
بر جگر بسته است نام تو را

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

صفحه 123 از 464: « پیشین 1 ... 122 123 124 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا