انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
شعر و ادبیات
  
صفحه  صفحه 271 از 464:  « پیشین  1  ...  270  271  272  ...  463  464  پسین »

Molavi | مولوی



 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۱۳ »



خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم
دیدیم این جهان را تا آن جهان رویم

نی نی که این دو باغ اگر چه خوش است و خوب
زین هر دو بگذریم و بدان باغبان رویم

سجده کنان رویم سوی بحر همچو سیل
بر روی بحر زان پس ما کف زنان رویم

زین کوی تعزیت به عروسی سفر کنیم
زین روی زعفران به رخ ارغوان رویم

از بیم اوفتادن لرزان چو برگ و شاخ
دل‌ها همی‌طپند به دارالامان رویم

از درد چاره نیست چو اندر غریبییم
وز گرد چاره نیست چو در خاکدان رویم

چون طوطیان سبز به پر و به بال نغز
شکرستان شویم و به شکرستان رویم

این نقش‌ها نشانه نقاش بی‌نشان
پنهان ز چشم بد هله تا بی‌نشان رویم

راهی پر از بلاست ولی عشق پیشواست
تعلیممان دهد که در او بر چه سان رویم

هر چند سایه کرم شاه حافظ است
در ره همان به‌ست که با کاروان رویم

ماییم همچو باران بر بام پرشکاف
بجهیم از شکاف و بدان ناودان رویم

همچون کمان کژیم که زه در گلوی ماست
چون راست آمدیم چو تیر از کمان رویم

در خانه مانده‌ایم چو موشان ز گربگان
گر شیرزاده‌ایم بدان ارسلان رویم

جان آینه کنیم به سودای یوسفی
پیش جمال یوسف با ارمغان رویم

خامش کنیم تا که سخن بخش گوید این
او آن چنانک گوید ما آن چنان رویم


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
این کاربر بخاطر تخلف در قوانین انجمن برای همیشه بن شد.
(پرنسس)
     
  

 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۱۴ »



چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام
بام چه باشد بگو بر فلک سبزفام

تا قمری همچو جان جلوه شود ناگهان
صد مه و صد آفتاب چهره او را غلام

از هوس عشق او چرخ زند نه فلک
وز می او جان و دل نوش کند جام جام

چون به تجلی بتافت جانب جان‌ها شتافت
باده جان شد مباح خوردن و خفتن حرام

گفت جهان سلیم چیست خبر ای نسیم
گفت ندارم ز بیم جز نفسی والسلام


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
این کاربر بخاطر تخلف در قوانین انجمن برای همیشه بن شد.
(پرنسس)
     
  

 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۱۵ »



هر کی بمیرد شود دشمن او دوستکام
دشمنم از مرگ من کور شود والسلام

آن شکرستان مرا می کشد اندر شکر
ای که چنین مرگ را جان و دل من غلام

در غلط افکنده‌ست نام و نشان خلق را
عمر شکربسته را مرگ نهادند نام

از جهت این رسول گفت که الفقر کنز
فقر کند نام گنج تا غلط افتند عام

وحی در ایشان بود گنج به ویران بود
تا که زر پخته را ره نبرد هیچ خام

گفتم ای جان ببین زین دلم سست تنگ
گفت که زین پس ز جهل وامکش از پس لگام

تا که سرانجام تو گردد بر کام تو
توسن خنگ فلک باشد زیر تو رام

گر تو بدانی که مرگ دارد صد باغ و برگ
هست حیات ابد جوییش از جان مدام

خامش کن لب ببند بی‌دهنی خای قند
نیست شو از خود که تا هست شوی زو تمام


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
این کاربر بخاطر تخلف در قوانین انجمن برای همیشه بن شد.
(پرنسس)
     
  

 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۱۶ »



امشب جان را ببر از تن چاکر تمام
تا نبود در جهان بیش مرا نقش و نام

این دم مست توام رطل دگر دردهم
تا بشوم محو تو از دو جهان والسلام

چون ز تو فانی شدم و آنچ تو دانی شدم
گیرم جام عدم می کشمش جام جام

جان چو فروزد ز تو شمع بروزد ز تو
گر بنسوزد ز تو جمله بود خام خام

این نفسم دم به دم درده باده عدم
چون به عدم درشدم خانه ندانم ز بام

چون عدمت می فزود جان کندت صد سجود
ای که هزاران وجود مر عدمت را غلام

باده دهم طاس طاس ده ز وجودم خلاص
باده شد انعام خاص عقل شد انعام عام

موج برآر از عدم تا برباید مرا
بر لب دریا به ترس چند روم گام گام

دام شهم شمس دین صید به تبریز کرد
من چو به دام اندرم نیست مرا ترس دام


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
این کاربر بخاطر تخلف در قوانین انجمن برای همیشه بن شد.
(پرنسس)
     
  
مرد

 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۱۷ »



لولیکان توییم در بگشا ای صنم
لولیکان را دمی بار ده ای محتشم

ای تو امان جهان ای تو جهان را چو جان
ای شده خندان دهان از کرمت دم به دم

امن دو عالم تویی گوهر آدم تویی
هین که رسید از حبش بر سر کوی حشم

چون برسد کوس تو کمتر جاسوس تو
گردد هر لولیی صاحب طبل و علم

رایت نصرت فرست لشکر عشرت فرست
تا که ز شادی ما جان نبرد هیچ غم

تیغ عرب برکنیم بر سر ترکان زنیم
چون لطفت برکشد بر خط لولی رقم

خوف مهل در میان بانگ بزن کالامان
عشرت با خوف جان راست نیاید به هم

مهر برآور به جوش وز دل چنگ آن خروش
پر کن از عیش گوش پر کن از می شکم

تا سوی تبریز جان جانب شمس الزمان
آید صافی روان گوید ای من منم


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     
  
مرد

 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۱۸ »


ای تو ترش کرده رو تا که بترسانیم
بسته شکرخنده را تا که بگریانیم

ترش نگردم از آنک از تو همه شکرم
گریه نصیب تن است من گهر جانیم

در دل آتش روم تازه و خندان شوم
همچو زر سرخ از آنک جمله زر کانیم

در دل آتش اگر غیر تو را بنگرم
دار مرا سنگسار ز آنچ من ارزانیم

هیچ نشینم به عیش هیچ نخیزم به پا
جز تو که برداریم جز تو که بنشانیم

این دل من صورتی گشت و به من بنگرید
بوسه همی‌داد دل بر سر و پیشانیم

گفتم ای دل بگو خیر بود حال چیست
تو نه که نوری همه من نه که ظلمانیم

ور تو منی من توام خیرگی از خود ز چیست
مست بخندید و گفت دل که نمی‌دانیم

رو مطلب تو محال نیست زبان را مجال
سوره کهفم که تو خفته فروخوانیم

زود بر او درفتاد صورت من پیش دل
گفت بگو راست ای صادق ربانیم

گفت که این حیرت از منظر شمس حق است
مفخر تبریزیان آنک در او فانیم


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     
  
مرد

 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۱۹ »


پیشتر آ می لبا تا همه شیدا شویم
بیشتر آ گوهرا تا همه دریا رویم

دست به هم وادهیم حلقه صفت جوق جوق
جمع معلق زنان مست به دریا دویم

بر لب دریای عشق تازه بروییم باز
های که چون گلستان تا به ابد ما نویم

وز جگر گلستان شعله دیگر زنیم
چون ز رخ آتشین مایه صد پرتویم

جوهر ما رو نمود لیک از آن سوی بحر
آه که تو زین سوی آه که ما زان سویم

شاه سوارا به سر تاج بجنبان چنین
تاج تو را گوهریم اسپ تو را ما جویم

بر سر دارش کنیم هر کی بگوید یکیم
آتش اندرزنیم هر کی بگوید دویم


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     
  
مرد

 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۰ »


بار دگر ذره وار رقص کنان آمدیم
زان سوی گردون عشق چرخ زنان آمدیم

بر سر میدان عشق چونک یکی گو شدیم
گه به کران تاختیم گه به میان آمدیم

عشق نیاز آورد گر تو چنانی رواست
ما چو از آن سوتریم ما نه چنان آمدیم

خواجه مجلس تویی مجلسیان حاضرند
آب چو آتش بیار ما نه بنان آمدیم

شکر که ناداشت وار از سبب زخم تو
چون که به جان آمدیم زود به جان آمدیم

شمس حق این عشق تو تشنه خون من است
تیغ و کفن در بغل بهر همان آمدیم

جز نمکت نشکند شورش تبریز را
فخر زمین در غمت شور زمان آمدیم


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     
  
مرد

 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۱ »



خوش سوی ما آ دمی ز آنچ که ما هم خوشیم
آب حیات توایم گر چه به شکل آتشیم

تو جو کبوتربچه زاده این لانه‌ای
گر تو نیایی به خود مات از این سو کشیم

حاضر ما شو که ما حاضر آن شاهدیم
مست می اش می شویم باده از او می چشیم

تیزروان همچو سیل گر چه چو که ساکنیم
نعره زنان همچو رعد گر چه چنین خامشیم

جان چو دریا تو راست بر کف خود نه بیا
گر چه که ما همچو چرخ بی‌گنهی می کشیم

زان سوی این پنج حس نوبت ما پنج کن
کان سوی این شش جهت خسرو این هر ششیم

در پی سرنای عشق تیزدم و دلنواز
کز رگ جان همچو چنگ بهر تو در نالشیم

صحت دعوی عشق مسند و بالش مجو
ما نه چو رنجورکان عاشق آن بالشیم

نور فلک شمس دین مفخر تبریز ما
از رخ آن آفتاب چرخ درون مه وشیم


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     
  
مرد

 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۲ »



بدار دست ز ریشم که باده‌ای خوردم
ز بیخودی سر و ریش و سبال گم کردم

ز پیشگاه و ز درگاه نیستم آگاه
به پیشگاه خرابات روی آوردم

خرد که گرد برآورد از تک دریا
هزار سال دود درنیابد او گردم

فراختر ز فلک گشت سینه تنگم
لطیفتر ز قمر گشت چهره زردم

دکان جمله طبیبان خراب خواهم کرد
که من سعادت بیمار و داروی دردم

شرابخانه عالم شده‌ست سینه من
هزار رحمت بر سینه جوامردم

هزار حمد و ثنا مر خدای عالم را
که دنگ عشقم و از ننگ خویشتن فردم

چو خاک شاه شدم ارغوان ز من رویید
چو مات شاه شدم جمله لعب را بردم

چو دانه‌ای که بمیرد هزار خوشه شود
شدم به فضل خدا صد هزار چون مردم

منم بهشت خدا لیک نام من عشق است
که از فشار رهد هر دلی کش افشردم

رهد ز تیر فلک وز سنان مریخش
هر آن مرید که او را به عشق پروردم

چو آفتاب سعادت رسید سوی حمل
دو صد تموز بجوشید از دی سردم

خموش باش که گر نی ز خوف فتنه بدی
هزار پرده دریدی زبان من هر دم


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     
  
صفحه  صفحه 271 از 464:  « پیشین  1  ...  270  271  272  ...  463  464  پسین » 
شعر و ادبیات

Molavi | مولوی

رنگ ها List Insert YouTube video   

 ?

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti Forums is not responsible for the content of external sites

RTA