صفحه 272 از 464: « پیشین 1 ... 271 272 273 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,711 Posted: 4 Feb 2013 21:51

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۳ »

نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم
که لحظه لحظه تو را من عزیزتر دارم

به ذات پاک من و آفتاب سلطنتم
که من تو را نگذارم به لطف بردارم

رخ تو را ز شعاعات خویش نور دهم
سر تو را به ده انگشت مغفرت خارم

هزار ابر عنایت بر آسمان رضاست
اگر ببارم از آن ابر بر سرت بارم

ببسته‌ست میان لطف من به تیمارت
که دیده برکات وصال و تیمارم

هزار شربت شافی به مهر می جوشد
از آن شبی که بگفتی به من که بیمارم

بیا به پیش که تا سرمه نوت بکشم
که چشم روشن باشی به فهم اسرارم

ز خاص خاص خودم لطف کی دریغ آید
که از کمال کرم دستگیر اغیارم

تو را که دزد گرفتم سپردمت به عوان
که یافت شد به جوال تو صاع انبارم

تو خیره در سبب قهر و گفت ممکن نی
هزار لطف در آن بود اگر چه قهارم

نه ابن یامین زان زخم یافت یوسف خویش
به چشم لطف نظر کن به جمله آثارم

به خلوتش همه تأویل آن بیان فرمود
که من گزاف کسی را به غم نیازارم

خموش کردم تا وقت خلوت تو رسد
ولی مبر تو گمان بد ای گرفتارم

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,712 Posted: 4 Feb 2013 21:52

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۴ »

همه جمال تو بینم چو چشم باز کنم
همه شراب تو نوشم چو لب فراز کنم

حرام دارم با مردمان سخن گفتن
و چون حدیث تو آید سخن دراز کنم

هزار گونه بلنگم به هر رهم که برند
رهی که آن به سوی تو است ترک تاز کنم

اگر به دست من آید چو خضر آب حیات
ز خاک کوی تو آن آب را طراز کنم

ز خارخار غم تو چو خارچین گردم
ز نرگس و گل صدبرگ احتراز کنم

ز آفتاب و ز مهتاب بگذرد نورم
چو روی خود به شهنشاه دلنواز کنم

چو پر و بال برآرم ز شوق چون بهرام
به مسجد فلک هفتمین نماز کنم

همه سعادت بینم چو سوی نحس روم
همه حقیقت گردد اگر مجاز کنم

مرا و قوم مرا عاقبت شود محمود
چو خویش را پی محمود خود ایاز کنم

چو آفتاب شوم آتش و ز گرمی دل
چو ذره‌ها همه را مست و عشقباز کنم

پریر عشق مرا گفت من همه نازم
همه نیاز شو آن لحظه‌ای که ناز کنم

چو ناز را بگذاری همه نیاز شوی
من از برای تو خود را همه نیاز کنم

خموش باش زمانی بساز با خمشی
که تا برای سماع تو چنگ ساز کنم

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,713 Posted: 4 Feb 2013 21:52

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۵ »

نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم
در این سراب فنا چشمه حیات منم

وگر به خشم روی صد هزار سال ز من
به عاقبت به من آیی که منتهات منم

نگفتمت که به نقش جهان مشو راضی
که نقش بند سراپرده رضات منم

نگفتمت که منم بحر و تو یکی ماهی
مرو به خشک که دریای باصفات منم

نگفتمت که چو مرغان به سوی دام مرو
بیا که قدرت پرواز و پرّ و پات منم

نگفتمت که تو را ره زنند و سرد کنند
که آتش و تبش و گرمی هوات منم

نگفتمت که صفت‌های زشت در تو نهند
که گم کنی که سرچشمه صفات منم

نگفتمت که مگو کار بنده از چه جهت
نظام گیرد خلاق بی‌جهات منم

اگر چراغ دلی دان که راه خانه کجاست
وگر خداصفتی دان که کدخدات منم

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,714 Posted: 4 Feb 2013 21:53

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۶ »

بیار باده که دیر است در خمار توام
اگر چه دلق کشانم نه یار غار توام

بیار رطل و سبو کارم از قدح بگذشت
غلام همت و داد بزرگوار توام

در این زمان که خمارم مطیع من می باش
چو مست گشتم از آن پس به اختیار توام

بیار جام اناالحق شراب منصوری
در این زمان که چو منصور زیر دار توام

به یاد آر سخن‌ها و شرط‌ها که ز الست
قرار دادی با من بر آن قرار توام

بگو به ساغرش ای کف تو گر سوار منی
عجبتر اینک در این لحظه من سوار توام

میان حلقه به ظاهر تو در دوار منی
ولی چو درنگرم نیک در دوار توام

به زیر چرخ ننوشم شراب ای زهره
که من عدو قدح‌های زهربار توام

چو شیشه زان شده‌ام تا که جام شه باشم
شها بگیر به دستم که دست کار توام

عجب که شیشه شکافید و می نمی‌ریزد
چگونه ریزد داند که بر کنار توام

اگر به قد چو کمانم ولی ز تیر توام
چو زعفران شدم اما به لاله زار توام

چگونه کافر باشم چو بت پرست توام
چگونه فاسق باشم شرابخوار توام

بیا بیا که تو راز زمانه می دانی
بپوش راز دل من که رازدار توام

چو آفتاب رخ تو بتافت بر رخ من
گمان فتاد رخم را که هم عذار توام

شمرد مرغ دلم حلقه‌های دام تو را
از آن خویش شمارم که در شمار توام

اگر چه در چه پستم نه سربلند توام
وگر چه اشتر مستم نه در قطار توام

میان خون دل پرخون بگفت خاک تو را
اگر چه غرقه خونم نه در تغار توام

اگر چه مال ندارم نه دستمال توام
اگر چه کار ندارم نه مست کار توام

برآی مفخر آفاق شمس تبریزی
که عاشق رخ پرنور شمس وار توام

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,715 Posted: 4 Feb 2013 21:54

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۷ »

به غم فرونروم باز سوی یار روم
در آن بهشت و گلستان و سبزه زار روم

ز برگ ریز خزان فراق سیر شدم
به گلشن ابد و سرو پایدار روم

من از شمار بشر نیستم وداع وداع
به نقل و مجلس و سغراق بی‌شمار روم

نمی‌شکیبد ماهی ز آب من چه کنم
چو آب سجده کنان سوی جویبار روم

به عاقبت غم عشقم کشان کشان ببرد
همان به‌ست که اکنون به اختیار روم

ز داد عشق بود کار و بار سلطانان
به عشق درنروم در کدام کار روم

شنیده‌ام که امیر بتان به صید شده‌ست
اگر چه لاغرم سوی مرغزار روم

چو شیر عشق فرستد سگان خود به شکار
به عشق دل به دهان سگ شکار روم

چو بر براق سعادت کنون سوار شدم
به سوی سنجق سلطان کامیار روم

جهان عشق به زیر لوای سلطانی است
چو از رعیت عشقم بدان دیار روم

منم که در نظرم خوار گشت جان و جهان
بدان جهان و بدان جان بی‌غبار روم

غبار تن نبود ماه جان بود آن جا
سزد سزد که بر آن چرخ برق وار روم

اگر کلیم حلیمم بدان درخت شوم
وگر خلیل جلیلم در آن شرار روم

خموش کی هلدم تشنگی این یاران
مگر که از بر یاران به یار غار روم

جوار مفخر آفاق شمس تبریزی
بهشت عدن بود هم در آن جوار روم

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,716 Posted: 4 Feb 2013 21:55

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۸ »

مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم
وگر درم نگشایی مقیم درگاهم

چو ماهیم که بیفکند موج بیرونش
به غیر آب نباشد پناه و دلخواهم

کجا روم به سر خویش کی دلی دارم
من و تن و دل من سایه شهنشاهم

به توست بیخودیم گر خراب و سرمستم
به توست آگهی من اگر من آگاهم

نه دلربام تویی گر مرا دلی باقی است
نه کهربام تویی گر مثل پر کاهم

نه از حلاوت حلوای بی‌حد لب توست
که چون کلیچه فتاده کنون در افواهم

ز هر دو عالم پهلوی خود تهی کردم
چو هی نشسته به پهلوی لام اللهم

ز جاه و سلطنت و سروری نیندیشم
بس است دولت عشق تو منصب و جاهم

چو قل هو الله مجموع غرق تنزیهم
نه چون مشبهیان سرنگون اشباهم

اگر تتار غمت خشم و ترکیی آرد
به عشق و صبر کمربسته همچو خرگاهم

اگر چه کاهل و بی‌گاه خیز قافله‌ام
به سوی توست سفرهای گاه و بی‌گاهم

برآ چو ماه تمام و تمام این تو بگو
که زیر عقده هجرت بمانده چون ماهم

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,717 Posted: 4 Feb 2013 21:55

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۲۹ »

اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم
ز شرط‌ها بگذشتیم و رایگان کردیم

اگر چه یک طرف از آسمان زمینی شد
نه پاره پاره زمین را هم آسمان کردیم

اگر چه بام بلندست آسمان مگریز
چه غم خوری ز بلندی چو نردبان کردیم

پرت دهیم که چون تیر بر فلک بپری
اگر ز غم تن بیچاره را کمان کردیم

اگر چه جان مدد جسم شد کثیفی یافت
لطافتش بنمودیم و باز جان کردیم

اگر تو دیوی ما دیو را فرشته کنیم
وگر تو گرگی ما گرگ را شبان کردیم

تو ماهیی که به بحر عسل بخواهی تاخت
هزار بارت از آن شهد در دهان کردیم

اگر چه مرغ ضعیفی بجوی شاخ بلند
بر این درخت سعادت که آشیان کردیم

بگیر ملک دو عالم که مالک الملکیم
بیا به بزم که شمشیر در میان کردیم

هزار ذره از این قطب آفتابی یافت
بسا قراضه قلبی که ماش کان کردیم

بسا یخی بفسرده کز آفتاب کرم
فسردگیش ببردیم و خوش روان کردیم

گر آب روح مکدر شد اندر این گرداب
ز سیل‌ها و مددهاش خوش عنان کردیم

چرا شکفته نباشی چو برگ می لرزی
چه ناامیدی از ما که را زیان کردیم

بسا دلی که چو برگ درخت می لرزید
به آخرش بگزیدیم و باغبان کردیم

الست گفتیم از غیب و تو بلی گفتی
چه شد بلی تو چون غیب را عیان کردیم

پنیر صدق بگیر و به باغ روح بیا
که ما بلی تو را باغ و بوستان کردیم

خموش باش که تا سر به سر زبان گردی
زبان نبود زبان تو ما زبان کردیم

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,718 Posted: 4 Feb 2013 21:56

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۳۰ »

چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم
میان مجلس جان حلقه حلقه می گردیم

همی‌خوریم می جان به حضرت سلطان
چنانک بی‌لب و ساغر نخست می خوردیم

خراب و مست به ساقی جان همی‌گوییم
برآر دست که ما دست‌ها برآوردیم

بیار نقل که ما نقل کرده‌ایم این سو
بیار باده احمر که زار و رخ زردیم

بکن سلام که تسلیم ابتلای توییم
بپرس گرم که افسرده دم سردیم

جوابمان دهد آن ساقیم که نوش خورید
که ما به نورفشانی چو مه جوامردیم

تو ملک کدکن وهب لی بگو سلیمان وار
که ما به منع عطا مور را نیازردیم

ز هجر و فرقت ما درد و غم بسی دیدیم
درآی در بر ما ما دوای هر دردیم

دل آر خسته به خار جفا و گل بستان
چه تحفه آری ماورد را که ما وردیم

اگر ز مونس و جفتان خود جدا ماندی
بیا که در کرم و حسن لطف ما فردیم

اگر تو کار نکردی و مفلسی از خیر
بیا که کار چو تو صد هزار ما کردیم

بیار اشک چو مشتاق و گرد را بنشان
که روی ماه نبینیم تا در این گردیم

خمش گزاف مینداز مهره اندر طاس
به ما گذار که ما اوستاد این نردیم

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,719 Posted: 4 Feb 2013 21:56

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۳۱ »

اگر زمین و فلک را پر از سلام کنیم
وگر سگان تو را فرش سیم خام کنیم

وگر همای تو را هر سحر که می آید
ز جان و دیده و دل حلقه‌های دام کنیم

وگر هزار دل پاک را به هر سر راه
به دست نامه پرخون به تو پیام کنیم

وگر چو نقره و زر پاک و خالص از پی تو
میان آتش تو منزل و مقام کنیم

به ذات پاک منزه که بعد این همه کار
به هر طرف نگرانیم تا کدام کنیم

قرار عاقبت کار هم بر این افتاد
که خویش را همه حیران و خیره نام کنیم

و آنگهی که رسد باده‌های حیرانان
ز شیشه خانه دل صد هزار جام کنیم

چو سیمبر به صفا تنگمان به بر گیرد
فلک که کره تند است ماش رام کنیم

چو مغز روح از آن باده‌ها به جوش آید
چهار حد جهان را به تک دو گام کنیم

ز شمس تبریز انگشتری چو بستانیم
هزار خسرو تمغاج را غلام کنیم

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#2,720 Posted: 4 Feb 2013 21:57

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
« غزل شماره ی ۱۷۳۲ »

به حق آنک بخواندی مرا ز گوشه بام
اشارتی که بکردی به سر به جای سلام

به حق آنک گشادی کمر که می نروم
که شد قمر کمرت را چو من کمینه غلام

به حق آنک نداند دل خیال اندیش
مثال‌های خیال مرا به وقت پیام

به حق آنک به فراش گفته‌ای که بروب
ز چند گنده بغل خانه را برای کرام

به حق آنک گزیدی دو لب که جام بگیر
بنوش جام رها کن حدیث پخته و خام

به حق آنک تو را دیدم و قلم افتاد
ز دست عشق نویسم به پیش تو ناکام

به حق آنک گمان‌های بد فرستی تو
به هدهدی که بخواهی که جان ببر زین دام

به حق حلقه رندان که باده می نوشند
به پیش خلق هویدا میان روز صیام

هزار شیشه شکستند و روزه شان نشکست
از آنک شیشه گر عشق ساخته‌ست آن جام

به ماه روزه جهودانه می مخور تو به شب
بیا به بزم محمد مدام نوش مدام

میان گفت بدم من که سست خندیدی
که ای سلیم دل آخر کشیده دار لگام

بگفتمش چو دهان مرا نمی‌دوزی
بدوز گوش کسی را که نیست یار تمام

به حق آنک حلال است خون من بر تو
که بر عدو سخنم را حرام دار حرام

خیال من ز ملاقات شمس تبریزی
هزار صورت بیند عجب پی اعلام

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

صفحه 272 از 464: « پیشین 1 ... 271 272 273 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا