صفحه 334 از 464: « پیشین 1 ... 333 334 335 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,331 Posted: 15 Feb 2013 17:33

غزل شماره ی ‏۲۳۳۹
‏
ایا گم گشتگان راه و بیراه
شما را باز می‌خواند شهنشاه

همی‌گوید شهنشه کان مایید
صلا ای شهره سرهنگان به درگاه

به درگاه خدای حی قیوم
دعا کردن نکو باشد سحرگاه

بپیوندید پیوند قدیمی
چو هی چفسیده بر دامان الله

چو یوسف با عزیز مصر باشید
برون آیید از زندان و از چاه

دلا بی‌گاه شد بازآ به خانه
که ترک آید شبانگه سوی خرگاه

صلا اکنون میان بسته‌ست ساقی
صلا کز مهر سرمست است دلخواه

به مغناطیس آید آخر آهن
به سوی کهربا آید یقین کاه

کنون درهای گردون برگشادند
که عاجز شد فلک از ناله و آه

بیا سجده کنان چون سایه‌ای دوست
که بر منبر برآمد امشب آن ماه

مثال صورتی پوشیده گر چه
منزه بود از امثال و اشباه

چو گنج جان به کنج خانه آمد
به گردش می‌تنیدم همچو جولاه

خمش کن تا که قلماشیت گویم
ولکن لا تطالبنی بمعناه

ولیک آن به که آن هم شیر گوید
کجا اشکار شیر و صید روباه

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,332 Posted: 15 Feb 2013 17:34

غزل شماره ی ‏۲۳۴۰
‏
چنین می‌زن دو دستک تا سحرگاه
که در رقص است آن دلدار و دلخواه

همی‌گو آنچ می‌دانم من و تو
ولی پنهان کنش در ذکر الله

فغان کردن ز شیر حق بیاموز
نکردی آه پرخون جز که در چاه

درآ چون شیر و پنجه بر جهان زن
چه جنبانی به دستان دم چو روباه

ز بس پیوستگی بیگانه باشیم
سلامم زان نکردی بر سر راه

چو قرآن را نداند جز که قربان
بیا قربان شو اندر عید این شاه

شبی که عشق باشد میهمانم
ببینم بدر را بی‌اول ماه

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,333 Posted: 15 Feb 2013 17:35

غزل شماره ی ‏۲۳۴۱
‏
سماع آمد هلا ای یار برجه
مسابق باش و وقت کار برجه

هزاران بار خفتی همچو لنگر
مثال بادبان این بار برجه

بسی خفتی تو مست از سرگرانی
چو کردندت کنون بیدار برجه

هلا ای فکرت طیار برپر
تو نیز ای قالب سیار برجه

هلا صوفی چو ابن الوقت باشد
گذر از پار و از پیرار برجه

به عشق اندرنگنجد شرم و ناموس
رها کن شرم و استکبار برجه

وگر کاهل بود قوال عارف
بدو ده خرقه و دستار برجه

سماح آمد رباح از قول یزدان
که عشقی به ز صد قنطار برجه

به عشق آنک فرشت گوهر آمد
چو موج قلزم زخار برجه

چو زلفین ار فروسو می‌کشندت
تو همچون جعد آن دلدار برجه

صلایی از خیال یار آمد
خیالانه تو هم ز اسرار برجه

بسی در غدر و حیلت برجهیدی
یکی از عالم غدار برجه

بسی بهر قوافی برجهیدی
خموشی گیر و بی‌گفتار برجه

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,334 Posted: 15 Feb 2013 17:36

غزل شماره ی ‏۲۳۴۲
‏
خدایا مطربان را انگبین ده
برای ضرب دست آهنین ده

چو دست و پای وقف عشق کردند
تو همشان دست و پای راستین ده

چو پر کردند گوش ما ز پیغام
توشان صد چشم بخت شاه بین ده

کبوتروار نالانند در عشق
توشان از لطف خود برج حصین ده

ز مدح و آفرینت هوش‌ها را
چو خوش کردند همشان آفرین ده

جگرها را ز نغمه آب دادند
ز کوثرشان تو هم ماء معین ده

خمش کردم کریما حاجتت نیست
که گویندت چنان بخش و چنین ده

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,335 Posted: 15 Feb 2013 17:37

غزل شماره ی ‏۲۳۴۳
‏
ایا خورشید بر گردون سواره
به حیله کرده خود را چون ستاره

گهی باشی چو دل اندر میانه
گهی آیی نشینی بر کناره

گهی از دور دور استاده باشی
که من مرد غریبم در نظاره

گهی چون چاره غم‌ها را بسوزی
گهی گویی که این غم را چه چاره

تو پاره می‌کنی و هم بدوزی
که دل آن به که باشد پاره پاره

گهی دل را بگریانم چو طفلان
مرا گویی بجنبان گاهواره

گهی بر گیریم چون دایگان تو
گهی بر من نشینی چون سواره

گهی پیری نمایی گاه دومو
زمانی کودک و گه شیرخواره

زبونم یا زبونم تو گرفتی
زهی عیار و چست و حیله باره

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,336 Posted: 15 Feb 2013 17:38

غزل شماره ی ‏۲۳۴۴
‏
مبارک باد آمد ماه روزه
رهت خوش باد ای همراه روزه

شدم بر بام تا مه را ببینم
که بودم من به جان دلخواه روزه

نظر کردم کلاه از سر بیفتاد
سرم را مست کرد آن شاه روزه

مسلمانان سرم مست است از آن روز
زهی اقبال و بخت و جاه روزه

بجز این ماه ماهی هست پنهان
نهان چون ترک در خرگاه روزه

بدان مه ره برد آن کس که آید
در این مه خوش به خرمنگاه روزه

رخ چون اطلسش گر زرد گردد
بپوشد خلعت از دیباه روزه

دعاها اندر این مه مستجاب است
فلک‌ها را بدرد آه روزه

چو یوسف ملک مصر عشق گیرد
کسی کو صبر کرد در چاه روزه

سحوری کم زن ای نطق و خمش کن
ز روزه خود شوند آگاه روزه

بیا ای شمس دین و فخر تبریز
تویی سرلشکر اسپاه روزه

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,337 Posted: 15 Feb 2013 17:40

غزل شماره ی ‏۲۳۴۵
‏
چو بی‌گاه است و باران خانه خانه
صلای جمله یاران خانه خانه

چو جغدان چند این محروم بودن
به گرداگرد ویران خانه خانه

ایا اصحاب روشن دل شتابید
به کوری جمله کوران خانه خانه

ایا ای عاقل هشیار پرغم
دل ما را مشوران خانه خانه

به نقش دیو چند این عشقبازی
لقبشان کرده حوران خانه خانه

بدیدی دانه و خرمن ندیدی
بدین حالند موران خانه خانه

مکن چون و چرا بگذار یارا
چرا را با ستوران خانه خانه

در آن خانه سماع ختنه سور است
ولیکن با طهوران خانه خانه

بنا کرده‌ست شمس الدین تبریز
برای جمع عوران خانه خانه

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,338 Posted: 15 Feb 2013 18:19

غزل شماره ی ‏۲۳۴۶
‏
مکن راز مرا ای جان فسانه
شنیدستی مجالس بالامانه

شنیدستی که الدین النصیحه
نصیحت چیست جستن از میانه

شنیدستی که الفرقه عذاب
فراقش آتش آمد با زبانه

چو لا تاسو علی ما فات گفته‌ست
نمی‌ارزد به رنج دام دانه

چو فرموده‌ست حق کالصلح خیر
رها کن ماجرا را ای یگانه

هلا برجه که ان الله یدعوا
غریبی را رها کن رو به خانه

رها کن حرص را کالفقر فخری
چرا می ننگ داری زین نشانه

چو ره بگشاد ابیت عند ربی
چه باشد گر کم آید خشک نانه

تجلی ربه نی کم ز کوهی
بخوان بر خود مخوان این را فسانه

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,339 Posted: 15 Feb 2013 18:20

غزل شماره ی ‏۲۳۴۷
‏
خدایا رحمت خود را به من ده
دریدی پیرهن تو پیرهن ده

مرا صفرای تو سرگشته کرده‌ست
ز لطف خود مرا صفراشکن ده

اگر عالم به غم خوردن به پای است
مده غم را به من با بوالحزن ده

خدایا عمر نوح و عمر لقمان
و صد چندان بدان خوب ختن ده

سهیل روی تو اندر یمن تافت
مرا راهی به سوی آن یمن ده

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#3,340 Posted: 15 Feb 2013 19:02

غزل شماره ی ‏۲۳۴۸
‏
فریاد ز یار خشم کرده
سوگند به خشم و کینه خورده

برهم زده خانه را و ما را
حمال گرفته رخت برده

بر دل قفلی گران نهاده
او رفته کلید را سپرده

ای بی‌تو حیات تلخ گشته
ای بی‌تو چراغ عیش مرده

ای بی‌تو شراب درد گشته
ای بی‌تو سماع‌ها فسرده

ای سرخ و سپید بی‌تو ماندم
من زرد و شبم سیاه چرده

ای عشق تو پرده‌ها دریده
سر بیرون کن دمی ز پرده

هله

صفحه 334 از 464: « پیشین 1 ... 333 334 335 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا