صفحه 409 از 464: « پیشین 1 ... 408 409 410 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,081 Posted: 22 Feb 2013 16:21

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۱۹

نشانت کی جوید که تو بی‌نشانی
مکانت کی یابد که تو بی‌مکانی

چه صورت کنیمت که صورت نبندی
که کفست صورت به بحر معانی

از آن سوی پرده چه شهری شگرفست
که عالم از آن جاست یک ارمغانی

به نو نو هلالی به نو نو خیالی
رسد تا نماند حقیقت نهانی

گدارو مباش و مزن هر دری را
که هر چیز را که بجویی تو آنی

دلا خیمه خود بر این آسمان زن
مگو که نتانم بلی می‌توانی

مددهای جانت همه ز آسمانست
از آن سو رسیدی همان سوی روانی

گمان‌های ناخوش برد بر تو دل‌ها
نداند که تو حاضر هر گ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,082 Posted: 22 Feb 2013 16:21

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۲۰

اگر چه لطیفی و زیبالقایی
به جان بقا رو ز جان هوایی

هوا گاه سردست و گه گرم و سوزان
وفا زو چه جویی ببین بی‌وفایی

بدن را قفس دان و جان مرغ پران
قفس حاضر آمد تو جانا کجایی

در آفاق گردون زمانی پریدی
گذشتی بدان شه که او را سزایی

جهان چون تو مرغی ندید و نبیند
که هم فوق بامی و هم در سرایی

گهی پا زنی بر سر تاجداران
گهی درروی در پلاس گدایی

گهی آفتابی بتابی جهان را
گهی همچو برقی زمانی نپایی

تو کان نباتی و دل‌ها چو طوطی
تو صحرای سبزی و جان‌ها چرایی

از این‌ها گذشتم مبر سایه از ما
که در باغ دولت گل و سرو مایی

اگر بر دل ما دو صد قفل باشد
کلیدی فرستی و در را گشایی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,083 Posted: 22 Feb 2013 16:22

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۲۱

هم ایثار کردی هم ایثار گفتی
که از جور دوری و با لطف جفتی

چراغ خدایی به جایی که آیی
حیات جهانی به هر جا که افتی

تو قانون شادی به عالم نهادی
چه‌ها بخش کردی چه درها که سفتی

ولیکن ز مستان به مکر و به دستان
شرابیست نادر که آن را نهفتی

به بازار راعی چه نادرمتاعی
به جان ار فروشی یکی عشوه مفتی

به زیر و به بالا تو بودی معلا
فلک را دریدی چمن را شکفتی

به صورت ز خاکی و زین خاک پاکی
چو پاکان گردون نخوردی نخفتی

تو کن شرح این را که در هر بیانی
چو با دل جنوبی غبارات رفتی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,084 Posted: 22 Feb 2013 16:26

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۲۲

الا میر خوبان هلا تا نرنجی
بهانه نگیری و از ما نرنجی

تویی یار غارم امید تو دارم
که سر را نخارم نگارا نرنجی

تو جانان مایی تو خاصان مایی
ز هر جا برنجی از این جا نرنجی

تویی شب فروزم تویی بخت و روزم
که امشب بخندی و فردا نرنجی

یکی مشت خاکیم ای جان چه باشد
که از ما و زین‌ها و زان‌ها نرنجی

چو دانا و نادان شدند از تو شادان
ز نادان نگیری ز دانا نرنجی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,085 Posted: 22 Feb 2013 16:26

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۲۳

به حیلت تو خواهی که در را ببندی
بنالی چو رنجور و سر را ببندی

چو رنجور والله که آن زور داری
که بر چرخ آیی قمر را ببندی

گر آن روی چون مه به گردون نمایی
به صبح جمالت سحر را ببندی

غلام صبوحم ولی خصم صبحم
که از بهر رفتن کمر را ببندی

اگر گاو آرند پیشت سفیهان
به یک نکته صد گاو و خر را ببندی

به یک غمزه آهوان دو چشمت
چو روبه کنی شیر نر را ببندی

زمستان هجر آمد و ترسم آنست
که سیلاب این چشم تر را ببندی

وگر همچو خورشید ناگه بتابی
بدین آب هر رهگذر را ببندی

خموشم ولیکن روا نیست جانا
که از حال زارم نظر را ببندی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,086 Posted: 22 Feb 2013 16:27

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۲۴

چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری
تو را کی گذارد که سر را بخاری

کجا کار ماند تو را در دو عالم
چو از عشق خوردی یکی جام کاری

من از زخم عشقش چو چنگی شدستم
تهی نیست در من بجز بانگ و زاری

ز چنگی تو ای چنگ تا چند نالی
نه کت می‌نوازد نه اندر کناری

تو خواهی که پوشی بدین ناله خود را
تو حیلت رها کن تو داری تو داری

گر آن گل نچیدی چه بویست این بو
گر آن می نخوردی چرا در خماری

گلستان جان‌ها به روی تو خندد
که مر باغ جان را دو صد نوبهاری

خیالت چو جامست و عشق تو چون می
زهی می‌زهی می‌زهی خوشگواری

تو ای شمس تبریز در شرح نایی
بجز آن که یا رب چه یاری چه یاری
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,087 Posted: 22 Feb 2013 16:28

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۲۵

بتا گر مرا تو ببینی ندانی
به جان لاله زارم به رخ زعفرانی

بدادم به تو دل مرا توبه از دل
سپارم به تو جان که جان را تو جانی

هزاران نشان بد ز آه و ز اشکم
کنون رفت کارم گذشت از نشانی

تو شاه عظیمی که در دل مقیمی
تو آب حیاتی که در تن روانی

تو هم غیب بینی تو هم نازنینی
نگفتند هرگز تو را لن ترانی

چو سرجوش کردی چه روپوش کردی
تو روپوش می‌کن که پنهان نمانی

زهی تلخ مرگی چو بی‌تو زید جان
چو پیش تو میرم زهی زندگانی

از این جان ظاهر به جان آمدم من
کز این جان ظاهر شود جان نهانی

میان دو جان مانده بودیم حیران
که می‌گفت اینی که می‌گفت آنی

یکی جان جنت یکی جان دوزخ
یکی جان ظلمت یکی جان عیانی

چه جنت چه دوزخ تویی شاه برزخ
بخوانی بخوانی برانی برانی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,088 Posted: 22 Feb 2013 16:29

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۲۶

گل سرخ دیدم شدم زعفرانی
یکی لعل دیدم شدم زر کانی

دلم چون ستاره شبی در نظاره
به هر برج می‌شد به چرخ معانی

چو در برج عشاق پا درنهاد او
سری کرد ماهی ز افلاک جانی

چو آن مه برآمد به چشمش درآمد
زمین درنگنجد از آن آسمانی

دلم پاره پاره بشد عشق باره
که هر پاره من دهد زو نشانی

چو از بامداد او سلامی بداد او
مرا از سلامش ابد شد جوانی

چو بر روی من دید آثار مجنون
ز رحمت بیامد بر من نهانی

بگفت ای فلانی چرا تو چنانی
چنین من از آنم که تو آن چنانی

چه سرها که داند چه درها فشاند
چه ملکی که راند کسی کش بخوانی

چه ماه و چه گردون چه برج و چه هامون
همه رمز آنست دریاب ار آنی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,089 Posted: 22 Feb 2013 16:30

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۲۷

عجب‌العجایب توی در کیایی
نما روی خود، گر عجب می‌نمایی

توی محرم دل توی همدم دل
بجز تو که داند ره دلگشایی

تو دانی که دل در کجاها فتادست
اگر دل نداند ترا که کجایی

برافکن برو سایهٔ از سعادت
که مسجود قانی و جان همایی

جهان را بیارا به نور نبوت
که استاد جان همه انبیایی

گهر سنگ بود وز تو گشت گوهر
عطا کن، عطا کن، که بحر عطایی

نه آب منی بد، که شخص سنی شد؟!
چو رست از منی، وارهانش ز مایی

کف آب را تو بدادی زمینی
سیه دود را تو بدادی سمایی

چو تبدیل اشیا ترا بد میسر
همه حلم و علمی همه کیمیایی

حرامست خواب شب، ایرا تو ماهی
که در شب چو بدری ز جانها برآیی

میا خواب! اینجا، برو جای دیگر
که بحرست چشمم، در او غرقه آبی

شبا، در تهیج چو مار سیاهی
جهان را بخوردی، مگر اژدهایی

چو خلاق بیچون فسون بر تو خواند
هرانچ بخوردی سحرگه بزایی

الا ماه گردون! که سیاح چرخی
پی من باشد دمی گر بپایی؟!

تو در چشم بعضی مقیمی و ساکن
تو هر دیده را شیوهٔ می‌نمایی
اسکان قلبی! علیکم ثنایی

افیضوا علینا، کووس البقء
گر آن جان جان را ندیدی دلا تو
اگر جمله چشمی، اسیر عمایی

چو هفتاد و دو ملتی عقل دارد
بجو در جنونش دلا اصطفایی

اجیبوا، اجیبوا هواکم عجیب
صفا من هواکم نسیم الهوایی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,090 Posted: 22 Feb 2013 16:33

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۲۸

تو هر چند صدری شه مجلسی
ز هستی نرستی در این محبسی

بده وام جان گر وجوهیت هست
درآ مفلسانه اگر مفلسی

غریبان برستند و تو حبس غم
گه از بی‌کسی و گه از ناکسی

در این راه بیراه اگر سابقی
چو واگردد این کاروان واپسی

لطیفان خوش چشم هستند لیک
به چشمت نیایند زیرا خسی

نه بازی که صیاد شاهان شوی
برو سوی مردار چون کرکسی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

صفحه 409 از 464: « پیشین 1 ... 408 409 410 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا