صفحه 411 از 464: « پیشین 1 ... 410 411 412 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,101 Posted: 22 Feb 2013 16:50

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۳۹

صنما خرگه توم که بسازی و برکنی
قلمی‌ام به دست تو که تراشی و بشکنی
منم آن شقه علم که گهم سرنگون کنی
و گهی بر فراز کوه برآری و برزنی
منم آن ذره هوا که در این نور روزنم
سوی روزن از آن روم که تو بالای روزنی
هله ذره مگو مرا چو جهان گیر خود مرا
دو جهان بی‌تو آفتاب کجا یافت روشنی
همگی پوستم هله تو مرا مغز نغز گیر
همه خشک‌اند مغزها چو نبخشی تو روغنی
اگرم شاه و بی‌توام چه دروغست ماو من
و گرم خاک و با توام چه لطیفست آن منی
به تو نالم تو گوییم که تو را دور کرده‌ام
که ببینم در این هوا که تو ذره چه می‌کنی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,102 Posted: 22 Feb 2013 17:08

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۰

صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری
قمرا می‌رسد تو را که به خورشید بنگری

همه عالم چو جان شود همگی گلستانشود
شکم خاک کان شود چو تو بر خاک بگذری

تن من همچو رشته شد به دلم مهر کشتهشد
چو به سر این نوشته شد نبود کار سرسری

چو سحر پرده می‌درد تو پس پرده می‌روی
چو به شب پرده می‌کشد تو به شب پرده می‌دری

صنما خاک پای خود تو مرا سرمه وام ده
که نظر در تو خیره شد که تو خورشیدمنظری

رخ خوبان این جهان همه ابرست و تو مهی
سر شاهان این جهان همه پایست و تو سری

چو درآمد خیال تو مه نو تیره شد بگفت
چه عجب گر تو روشنی که از او آب می‌خوری
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,103 Posted: 22 Feb 2013 17:08

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۱

ای خجل از تو شکر و آزادی
لایق آن وصال کو شادی

عشق را بین که صد دهان بگشاد
چون تو چشمان عشق بگشادی

ای دلا گرد حوض می‌گشتی
دیدی آخر که هم درافتادی

ز آب و آتش چو باد بگذشتی
ای دل ار آتشی و ار بادی

دل و عشق‌اند هر دو شاگردش
خورد شاگرد را به استادی

اولا هر چه خاک و خاکی بود
پیش جاروب باد بنهادی

تا همه باد گشت آبستن
تا از آن باد عالمی زادی

زاده باد خورد مادر را
همچو آتش ز تاب بیدادی

کرمکی در درخت پیدا شد
تا بخوردش ز اصل و بنیادی

عشق آن کرم بود در تحقیق
در دل صد جنید بغدادی

نی جنیدی گذاشت و نی بغداد
عشق خونی به زخم جلادی

چون خلیفه بکوفت طبل بقا
کرد خالق اساس ایجادی

یک وجودی بزرگ ظاهر شد
همه شادی و عشرت و رادی

شمس تبریز چهره‌ای بنما
تا نمایم سخن بعبادی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,104 Posted: 22 Feb 2013 17:09

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۲

حکم نو کن که شاه دورانی
سکه تازه زن که سلطانی

حکم مطلق تو راست در عالم
حاکمان قالب‌اند و تو جانی

آن چه شاهان به خواب می‌جستند
چون مسلم شدت به آسانی

همه مرغان چو دانه چین تواند
تو همایی میان مرغانی

بر سر آمد رواق دولت تو
ز آن که تو صاف صاف انسانی

برتر آید ز جان ملک و ملک
گر دهی دل به روح حیوانی

شرط‌ها را ز عاشقان برگیر
که تو احوال شان همی‌دانی

دام‌ها را ز راه شان بردار
خواه تقدیر و خواه شیطانی

تا شوم سرخ رو در این دعوی
که تو چون حق لطیف فرمانی

شمس تبریز رحمت صرفی
ز آن که سر صفات رحمانی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,105 Posted: 22 Feb 2013 17:09

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۳

مستی و عاشقانه می‌گویی
تو غریبی و یا از این کویی

پیش آن چشم‌های جادوی تو
چون نباشد حرام جادویی

پیش رویت چو قرص مه خجلست
به چه رو کرد زهره بی‌رویی

عاشقان را چه سود دارد پند
سیل شان برد رو چه می‌جویی

تو چه دانی ز خوبی بت ما
ما از آن سو و تو از این سویی

ما ز دستان او ز دست شدیم
دست از ما چرا نمی‌شویی

رو به میدان عشق سجده کنان
پیش چوگان عشق چون گویی

پیش آن چشم‌های ترکانه
بنده‌ای و کمینه هندویی

به ستیزه در این حرم ای صبر
گاه لاله و گاه لولویی

آفتابا نه حد تو پیداست
که نه در خانه ترازویی

هله ای ماه خویش را بشناس
نی به وقت محاق چون مویی

هله ای زهره زیر چادر رو
رو نداری وقیحه بانویی

تو بیا ای کمال صورت عشق
نور ذات حقی و یا اویی

اندر این ره نماند پای مرا
زانوم را نماند زانویی

همچو کشتی روم به پهلو من
ای دل من هزارپهلویی

مست و بی‌خویش می‌روی چپ و راست
سوی بی‌چپ و راست می‌پویی

نی چپست و نه راست در جانست
بو ز جان یابی ار بینبویی

ز آن شکر روی اگر بگردانی
گر نباتی بدان که بدخویی

ور تو دیوی و رو بدو آری
الله الله چه ماه ده تویی

دلم از جا رود چو گویم او
همه اوها غلام این اویی

هین ز خوهای او یکی بشنو
گاه شیری کند گه آهویی

هین خمش که ار دیده کف نکند
نکند سیب و نار آلویی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,106 Posted: 22 Feb 2013 17:10

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۴

بحر ما را کنار بایستی
وین سفر را قرار بایستی

شیر بیشه میان زنجیرست
شیر در مرغزار بایستی

ماهیان می‌طپند اندر ریگ
راه در جویبار بایستی

بلبل مست سخت مخمورست
گلشن و سبزه زار بایستی

دیده‌ها از غبار خسته شدست
دیده اعتبار بایستی

همه گل خواره‌اند این طفلان
مشفقی دایه وار بایستی

ره به آب حیات می‌نبرند
خضر را آبخوار بایستی

دل پشیمان شدست ز آنچ گذشت
دل امسال پار بایستی

اندر این شهر قحط خورشیدست
سایه شهریار بایستی

شهر سرگین پرست پر گشته‌ست
مشک نافه تتار بایستی

مشک از پشک کس نمی‌داند
مشک را انتشار بایستی

دولت کودکانه می‌جویند
دولت بی‌عثار بایستی

مرگ تا در پیست روز شبست
شب ما را نهار بایستی

چون بمیری بمیرد این هنرت
زین هنرهات عار بایستی

چنگ در ما زدست این کمپیر
چنگ او تار تار بایستی

طالب کار و بار بسیارند
طالب کردگار بایستی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,107 Posted: 22 Feb 2013 17:22

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۵

آوخ آوخ چو من وفاداری
در تمنای چون تو خون خواری

آوخ آوخ طبیب خون ریزی
بر سر زار زار بیماری

آن جفاها که کرده‌ای با من
نکند هیچ یار با یاری

گفتمش قصد خون من داری
بی خطا و گناه گفت آری

عشق جز بی‌گناه می‌نکشد
نکشد عشق او گنه کاری

هر زمان گلشنی همی‌سوزم
تو چه باشی به پیش من خاری

بشکستم هزار چنگ طرب
تو چه باشی به چنگ من تاری

شهرها از سپاه من ویران
تو چه باشی شکسته دیواری

گفتمش از کمینه بازی تو
جان نبرده‌ست هیچ عیاری

ای ز هر تار موی طره تو
سرنگون سار بسته طراری

گر ببازم وگر نه زین شه رخ
ماتم و مات مات من باری

آن که نخرید و آن که او بخرید
شد پشیمان غریب بازاری

و آن که بخرید گوید آن همه را
کاش من بودمی خریداری

و آن که نخرید دست می‌خاید
ناامید و فتاده و خواری

فرع بگرفته اصل افکنده
جان بداده گرفته مرداری

پا بریده به عشق نعلینی
سر بداده به عشق دستاری

با چنین مشتری کند صرفه
از چنین باده مانده هشیاری

خر علف زار تن گزید و بماند
خر مردار در علف زاری
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,108 Posted: 22 Feb 2013 17:23

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۶

ای دلزار محنت و بلا داری
بر خدا اعتمادها داری

اینچنین حضرتی و تو نومید؟
مکن ای دل، اگر خدا داری

رخت اندیشه می‌کشی هرجا
بنگر آخر، جز او کرا داری؟

لطفهایی که کرد چندین گاه
یاد آور اگر وفاداری

چشم سر داد و چشم سر ایزد
چشم جای دگر چرا داری؟!

عمر ضایع مکن، که عمر گذشت
زرگری کن، که کیمیا داری

هر سحر مر ترا ندا آید
سو ما آ، که داغ ما داری

پیش ازین تن تو جان پاک بدی
چند خود را ازان جدا داری؟!

جان پاکی، میان خاک سیاه
من نگویم، تو خود روا داری؟!

خویشتن را تو از قبا بشناس
که ازین آب و گل قبا داری

می‌روی هر شب از قبا بیرون
که جز این دست، دست و پا داری

بس بود، این قدر بدان گفتم
که درین کوچه آشنا داری
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,109 Posted: 22 Feb 2013 17:29

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۷

‎ویرایش شود‎
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,110 Posted: 22 Feb 2013 17:30

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۸

تا شدستی امیر چوگانی
ما شدستیم گوی میدانی

ما در این دور مست و بی‌خبریم
سر این دور را تو می‌دانی

چون به دور و تسلسل انجامد
نکته ابتر بود به ربانی

لیک دور و تسلسل اندر عشق
شرط هر حجتست و برهانی

گوش موشان خانه کی شنود
نعره بلبل گلستانی

چشم پیران کور کی بیند
شیوه شاهدان روحانی

هر کی کورست عشق می‌سازد
بهر او سرمه سپاهانی

هر کی پیرست هم جوان گردد
چون دهد عشق آب حیوانی

جمله یاران ز عشق زنده شدند
تو چنین مانده‌ای چه می‌مانی

خرسواری پیاده شو از خر
خر به میدان نباشد ارزانی

خرسواره چرا شدی شاها
خسروی وز نژاد سلطانی

لایق پشت خر نباشی تو
تو معود به پشت اسپانی

در جنود مجنده بودی
ای که اکنون تو روح انسانی

گفتنی‌ها بگفتمی ای جان
گر نترسیدمی ز ویرانی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

صفحه 411 از 464: « پیشین 1 ... 410 411 412 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا