صفحه 412 از 464: « پیشین 1 ... 411 412 413 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,111 Posted: 22 Feb 2013 17:30

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۴۹

مستم از باده‌های پنهانی
وز دف و چنگ و نای پنهانی

مر چنین دلربای پنهان را
واجب آمد وفای پنهانی

می‌زند سال‌ها در این مستی
روح من‌های های پنهانی

گفتم ای دل کجایی آخر تو
گفت در برج‌های پنهانی

بر چپم آفتاب و مه بر راست
آن مه خوش لقای پنهانی

مشتری درفروخت آن مه را
دادمش من بهای پنهانی

ظلمتم کی بقا کند که بر او
تابد از کبریای پنهانی

آتشم چون بمرد دودم چیست
آیتی از بلای پنهانی

ز آن بلا جان‌های ما مرهاد
تا برد تحفه‌های پنهانی

شمس تبریز شوربایی بپخت
صوفیان الصلای پنهانی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,112 Posted: 22 Feb 2013 17:31

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۵۰

من مرید توام مراد تویی
من غلامم چو کیقباد تویی

دل مرید تو و تو را خواهد
کاین در بسته را گشاد تویی

خاک پای توام ولی امروز
گردم اندر هوا که باد تویی

زهد من می جهاد من ساغر
چو مرا زهد و اجتهاد تویی

گر چه من بدنهاد و بدگهرم
شاکرم چون در این نهاد تویی

ور نهادی که تو کنی برداشت
خوش بود چون همه مراد تویی

زهر باده شود چو جام تویی
ظلم احسان شود چو داد تویی

بس کنم ذکر تو نگویم بیش
ذکر هر ذکر و یاد یاد تویی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,113 Posted: 22 Feb 2013 17:32

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۵۱

چند اندر میان غوغایی
خوی کن پاره پاره تنهایی

خلوتی را لطیف سوداییست
رو بپرسش که در چه سودایی

خلوت آنست که در پناه کسی
خوش بخسپی و خوش بیاسایی

زیر سایه درخت بخت آور
زود منزل کنی فرود آیی

ور تو خواهی که بخت بگشاید
زیر هر سایه رخت نگشایی

سوی انبان ما و من نروی
گر چه او گویدت که از مایی

رو به خود آر هر کجا باشی
روسیاه‌ست مرد هرجایی

خود تو چیست بیخودی زان کس
که از او در چنین تماشایی

چون رسیدی به شه صلاح الدین
گر فسادی سوی صلاح آیی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,114 Posted: 22 Feb 2013 17:33

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۵۲

گر چه تو نیم شب رسیدستی
صبح عشاق را کلیدستی

ناپدیدی چو جان در این عالم
در جهان دلم پدیدستی

همه شب جان تو را شود قربان
ز آن که تو بامداد عیدستی

ز آدمی چون پری رمیدم من
تا ز من ای پری رمیدستی

در مزیدم چو دولت منصور
چون مرا تو ابایزیدستی

ای بسا نازکان و خامان را
چون من سوخته پزیدستی

شمس تبریز سرمه دیگر
در دو دیده خرد کشیدستی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,115 Posted: 22 Feb 2013 17:33

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۵۳

ز اول بامداد سر مستی
ورنه دستار کژ چرا بستی؟!

به خدا دوش تا سحر همه شب
باده بی‌صرفه، صرف خوردستی

در رخ و رنگ و چشم تو پیداست
که ازان بازی و ازان دستی

نانچ خوردی بده به مخموران
ای ولی نعمت همه هستی

شیر امروز در شکار آمد
لرزه در که فتاد در پستی

بدویدن ازو نخواهی رست
سر بند عاشقانه و رستی

تا که پیوسته در امان باشی
چون بدار الامانش پیوستی

شصت فرسنگ از سخن بگریز
که ز دام سخن درین شستی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,116 Posted: 22 Feb 2013 17:43

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۵۴

ز اول بامداد سرمستی
ور نه دستار کژ چرا بستی

سخت مستست چشم تو امروز
دوش گویی که صرف خوردستی

جان مایی و شمع مجلس ما
السلام علیک خوش هستی

باده خوردی و بر فلک رفتی
مست گشتی و بند بشکستی

صورت عقل جمله دلتنگیست
صورت عشق نیست جز مستی

مست گشتی و شیرگیر شدی
بر سر شیر مست بنشستی

باده کهنه پیر راه تو بود
رو که از چرخ پیر وارستی

ساقی انصاف حق به دست توست
که جز آن شراب نپرستی

عقل ما برده‌ای ولیک این بار
آن چنان بر که بازنفرستی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,117 Posted: 22 Feb 2013 17:44

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۵۴

در غم یار یار بایستی
یا غمم را کنار بایستی

به یکی غم چو جان نخواهم داد
یک چه باشد هزار بایستی

دشمن شادکام بسیارند
دوستی غمگسار بایستی

در فراقند زین سفر یاران
این سفر را قرار بایستی

تا بدانستیی ز دشمن و دوست
زندگانی دوبار بایستی

شیر بیشه میان زنجیرست
شیر در مرغزار بایستی

ماهیان می‌طپند اندر ریگ
چشمه یا جویبار بایستی

بلبل مست سخت مخمورست
گلشن و سبزه زار بایستی

دیده را عبرت نیست زین پرده
دیده اعتبار بایستی

همه گل خواره‌اند این طفلان
مشفقی دایه وار بایستی

ره بر آب حیات می‌نبرند
خضری آبخوار بایستی

دل پشیمان شده‌ست
دل امسال پار بایستی

اندر این شهر قحط خورشیدست
سایه شهریار بایستی

شهر سرگین پرست پر گشته‌ست
مشک نافه تتار بایستی

مشک از پشک کس نمی‌داند
مشک را انتشار بایستی

دولت کودکانه می‌جویند
دولتی بی‌عثار بایستی

چون بمیری بمیرد این هنرت
زین هنرهات عار بایستی

طالب کار و بار بسیارند
طالب کردگار بایستی

مرگ تا در پی‌است روز شبست
شب ما را نهار بایستی

دم معدود اندکی ماندست
نفسی بی‌شمار بایستی

نفس ایزدی ز سوی یمن
بر خلایق نثار بایستی

ملک‌ها ماند و مالکان مردند
ملکت پایدار بایستی

عقل بسته شد و هوا مختار
عقل را اختیار بایستی

هوش‌ها چون مگس در آن دوغست
هوش‌ها هوشیار بایستی

زین چنین دوغ زشت گندیده
پوز دل را حذار بایستی

معده پردوغ و گوش پر ز دروغ
همت الفرار بایستی

گوش‌ها بسته است لب بربند
از خرد گوشوار بایستی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,118 Posted: 22 Feb 2013 17:46

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۵۵

در غم یار، یار بایستی
یا غمم را کنار بایستی

زانچ کردم کنون پشیمانم
دل امسال پار بایستی

دل من شیر بیشه را ماند
شیر در مرغزار بایستی

تا بدانستیی ز دشمن و دوست
زندگانی دو بار بایستی

دشمن عیب‌جوی بسیارست
دوستی غمگسار بایستی

ماهی جان ما که پیچانست
بر لب جویبار بایستی

چون رضای دل تو در غم ماست
یک چه باشد؟ هزار بایستی

یار لاحول گوی را چه کنم
یار شیرین عذار بایستی

خوک دنیاست صید این خامان
آهوی جان شکار بایستی

همره بی‌وفا همی‌لنگد
همره راهوار بایستی

صد هزاران سخن نهان دارم
گوش را گوشوار بایستی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,119 Posted: 22 Feb 2013 17:48

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۵۶

آنکه چون ابر خواند کف ترا
کرد بیداد بر خردمندی

او همی‌گرید و همی‌بخشد
تو همی‌بخشی و همی‌خندی

همچو یوسف گناه تو خوبیست
جرم تو دانش است و خرسندی

او چو سرکه‌ست و می‌کند ترشی
دوست قندست و می‌کند قندی

چشم مریخ دارد آن دشمن
تو چو مه دست زهره می‌بندی

ای دل اندر اصول وصل گریز
که بسی در فراق جان کندی

قطرهٔ باز رو سوی دریا
بنگر تا به پیش او چندی

قوت یاقوت گیر از خورشید
تا در اخلاق او به پیوندی
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#4,120 Posted: 22 Feb 2013 17:51

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎غزل شماره ی ‏۳۱۵۸

رو، مسلم تراست بی‌کاری
چونک اندر عنایت یاری

نقش را کار نیست پیش قلم
آن قلم را چه حاجت از یاری؟

همچو بت باش پیش آن بتگر
که همه نقش و رنگ ازو داری

گر بپرسد، چه صورتت باید؟
گو: « همان صورتی که بنگاری »

گر مرا تن کنی، تو جان منی
ور مرا دل کنی، تو دلداری

لطف گل، خار را تو می‌بخشی
چه کند شاخ خار، جز خاری؟

باده ده، باده خواهمان کردی
که حرامست با تو هشیاری
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

صفحه 412 از 464: « پیشین 1 ... 411 412 413 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا