صفحه 434 از 464: « پیشین 1 ... 433 434 435 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,331 Posted: 4 Mar 2013 11:32

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۵۶ ‏
‎
یک چشم من از روز جدائی بگریست
چشم دگرم گفت چرا گریه ز چیست
چون روز وصال شد فرازش کردم
گفتم نگریستی نباید نگریست
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۵۷

ای آنکه کنی کون و مکانرا محدث
پاکی و منزهی ز نسیان و حدث
جز فکر تو در سرم همه عین خطاست
جز ذکر تو بر زبان ضلالست و عبث
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۵۸

ما را چو ز عشق میشود راست مزاج
عشق است طبیب ما و داروی علاج
پیوسته بدین عشق نخواهد رفتن
این عشق ز کس نزاد و نی‌داد نتاج
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۵۹

اندر سر من نبود جز رای صلاح
اندر شب و روز پاک جویای صلاح
امسال چنانم که نیارم گفتن
یک سال دگر وای مرا وای صلاح
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۶۰

آبی که از این دیده چو خون میریزد
خونیست بیا ببین که چون میریزد
پیداست که خون من چه برداشت کند
دل می‌خورد و دیده برون می‌ریزد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,332 Posted: 4 Mar 2013 11:35

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۶۱ ‏
‎
آنان که محققان این درگاهند
نزد دل اهل دل چو برگ کاهند
اهل دل خاصگان شاهنشاهند
باقی همه هرچه هست خرج راهند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۶۲

آن تازه تنی که در بلای تو بود
آغشته به خون کربلای تو بود
یارب که چه کار دارد و کارستان
آن بی‌کاری که از برای تو بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۶۳

آنجا بنشین که همنشین مردانند
تا دود کدورت ترا بنشانند
اندیشه مکن به عیب ایشان کایشان
زانبیش که اندیشه کنی میدانند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۶۴

آنجا که بهر سخن دل ما گردد
من می‌دانم که زود رسوا گردد
چندان بکند یاد جمال خوش تو
کر هر نفسش نقش تو پیدا گردد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۶۵

آن خوبانی که فتنهٔ بتکده‌اند
ما را به خرابات بتان ره زده‌اند
کافر دل و خونخواره این ره بده‌اند
وز مکر چنین عابد و زاهد شده‌اند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,333 Posted: 4 Mar 2013 11:38

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۱ ‏
‎
آن دشمن دوست روی دیدی که چه کرد
یا هیچ به غور آن رسیدی که چه کرد
گفتا همه آن کنم که رایت خواهد
دیدی که چه گفت و هم شنیدی که چه کرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۲

آن دل که به شاهد نهان درنگرد
کی جانب ملکت جهان درنگرد
بی‌زار شود ز چشم در روز اجل
کان روی رها کند به جان درنگرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۳

آندم که ز افلاک گهر ریز کند
هر ذره بسوی اصل خود خیز کند
از نخوت آن باد و زین باد هوس
هر ذره ز آفتاب پرهیز کند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۴

آن ذره که جز همدم خورشید نشد
بر نقد زد و سخرهٔ امید نشد
عشقت به کدام سر درافتاد که زود
از باد تو رقصان چو سر بید نشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۰

آن راحت جان گرد دلم میگردد
گرد دل و جان خجلم میگردد
زین گل چو درخت سر برآرم خندان
کاب حیوان گرد گلم میگردد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,334 Posted: 4 Mar 2013 11:43

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۱ ‏
‎
آنرا که به ضاعت قناعت باشد
هرگونه که خورد و خفت و طاعت باشد
زنهار تولا مکن الا به خدای
کاین رغبت خلق نیم ساعت باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۲

آن را که به علم و عقل افراشته‌اند
او را به حساب روزی انگاشته‌اند
وان را که سر از عقل تهی داشته‌اند
از مال به جای آن درانباشته‌اند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۳

آن را که خدای ناف بر عشق برید
او داند ناله‌های عشاق شنید
هر جای که دانه دید زانجا برمید
پرید بدان سوی که مرغی نپرید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۴

آنرا که ز عشق دوست بیداد رسد
از رحمت و فضل اوش امداد رسد
کوتاهی عمر بین به وصلم دریاب
تا پیش از اجل مرا به فریاد رسد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۵

آن را منگر که ذوفنون آید مرد
در عهد و وفا نگر که چون آید مرد
از عهدهٔ عهد اگر برون آید مرد
از هرچه صفت کنی فزون آید مرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,335 Posted: 4 Mar 2013 11:47

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۵ ‏
‎
آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد
از عشق تو می نایدم از عشقم یاد
اسباب و علل پیش من آمد همه باد
بر بحر کجا بود ز کهگل بنیاد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۶

آن روز که جان خرقهٔ قالب پوشید
دریای عنایت از کرم میجوشید
سرنای دل از بسکه می لب نوشید
هم بر لب تو مست شد و بخروشید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۸

آن روز که جانم ره کیوان گیرد
اجزای تنم خاک پریشان گیرد
بر خاک بانگشت تو بنویس که خیز
تا برجهم از خاک و تنم جان گیرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۷۹

آن روز که چشم تو ز من برگردد
وز بهر تو کشتنم میسر گردد
در غصهٔ آنم که چه خواهم عذرت
گر چشم تو در ماتم من تر گردد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۸۰

آن روز که روز ابر و باران باشد
شرط است که جمعیت یاران باشد
زانروی که روییار را تازه کند
چون مجمع گل که در بهاران باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,336 Posted: 4 Mar 2013 11:50

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ‏۴۸۱ ‏
‎
آن روز که عشق با دلم بستیزد
جان پای برهنه از میان بگریزد
دیوانه کسی که عاقلم پندارد
عاقل مردی که او ز من پرهیزد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۸۲

آن روز که کار وصل را ساز آید
وین مرغ از این قفس بپرواز آید
از شه چو صفیر ارجعی باز شود
پروازکنان به دست شه بازآید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۸۳

آن روز که مهرگان گردون زده‌اند
مهر زر عاشقان دگرگون زده‌اند
واقف نشوی به عقل کان چون زده‌اند
کاین زر ز سرای عقل بیرون زده‌اند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۸۴

آن سر که بود بی‌خبر از وی خسبد
آنکس که خبر یافت از او کی خسبد
می‌گوید عشق در دو گوشم همه شب
ای وای بر آن کسی که بی‌وی خسبد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۸۵

آن طرفه جماعتی که جانشان بکشد
وین نادره آب حیوانشان بکشد
گر فاش کنند مردمانشان بکشند
ور عشق نهان کنند آنان بکشند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

ویرایش شده توسط: mereng

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,337 Posted: 4 Mar 2013 11:53

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۸۶ ‏
‎
آن عشق که برق و بوش تا فرق رسید
مالم همه خورد و کار با دلق رسید
آبی که از آن دامن خود میچیدم
اکنون جوشیده است و تا حلق رسید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۸۷

آن کان نبات و تنگ شکر نامد
وان آب حیات بحر گوهر نامد
گفتم بروم به عشوه دمها دهمش
چون راست بدیدمش دمم برنامد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۸۸

آن کز تو خدای این گدا می‌خواهد
در دهر کدام پادشا می‌خواهد
هر ذره ز خورشید تو از دور خوش است
زان جملهٔ خورشید ترا می‌خواهد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۸۹

آن کس که بر آتش جهانم بنهاد
صد گونه زبانه بر زبانم بنهاد
چون شش جهتم شعلهٔ آتش بگرفت
آه کردم و دست بر دهانم بنهاد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۹۰

آن کس که ترا بیند و خندان نشود
وز حیرت تو گشاده دندان نشود
چندانکه بود هزار چندان نشود
جز کاهگل و کلوخ زندان نشود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

ویرایش شده توسط: mereng

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,338 Posted: 4 Mar 2013 11:55

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۹۱ ‏
‎
آن کس که ترا شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانهٔ تو هر دو جهان را چه کند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۹۲

آن کس که از آب و گل نگاری دارد
روزی به وصال او قراری دارد
ای نادره آنکه زاب و گل بیرون شد
کو چون تو غریب شهریاری دارد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۶۳

آن کس که ز چرخ نیم نانی دارد
وز بهر مقام آشیانی دارد
نی طالب کس بود نه مطلوب کسی
گو شاد بزی که خوش جهانی دارد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۶۴

آن کس که ز دل دم اناالحق میزد
امروز بر این رسن معلق میزد
وانکس که ز چشم سحر مطلق میزد
بر خود ز غمت هزار گون دق میزد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۹۵

آن کس که مرا به صدق اقرار کند
چون لعبتگان مرا به بازار کند
بیزارم از آن کار و نیم بازاری
من بندهٔ آن کسم که انکار کند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

ویرایش شده توسط: mereng

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,339 Posted: 4 Mar 2013 11:59

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۹۶ ‏
‎
آن کیست که بیرون درون مینگرد
در اهل جنون به صد فسون مینگرد
وز دیده نگر که دیده چون مینگرد
و آن کیست که از دیده برون مینگرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۹۷

آن لحظه که آن سرو روانم برسید
تن زد تنم از شرم چو جانم برسید
او چونکه چنان بد چنانم برسید
من چونکه چنین نیم بدانم برسید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۹۸

آن لحظه که از پیرهنت بوی رسد
من خود چه کسم چرخ و فلک جامه درد
آن پیرهن یوسف خوشبوی کجاست
کامروز ز پیراهن تو بوی برد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۴۹۹

آن نزدیکی که دلستان را باشد
من ظن نبرم که نیز جان را باشد
والله نکنم یاد مر او را هرگز
زانروی که یاد غایبان را باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۵۰۰

آن وسوسه‌ای که شرمها را ببرد
آن داهیه‌ای که بندها را بدرد
چون سیر برهنه گردد از رسم جهان
در عشق جهان را به پیازی نخرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,340 Posted: 4 Mar 2013 15:06

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۵۰۱ ‏
‎
آنها که شب و روز ترا بر اثرند
صیاد نهانند ولی مختصرند
با هر که بسازی تو از آنت ببرند
گر خود نروی کشان کشانت ببرند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۵۰۲

آنها که دل از الست مست آوردند
جانرا ز عدم عشق‌پرست آوردند
از دل بنهادند قدم بر سر جان
تا یک دل پر درد بدست آوردن
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۵۰۳

آنها که چو آب صافی و ساده روند
اندر رگ و مغز خلق چون باده روند
من پای کشیدم و دراز افتادم
اندر کشتی دراز افتاده روند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۵۰۴

آنها که به کوی عارفان افتادند
با نفخهٔ صور چابک و دلشادند
قومی به فدای نفس تن در دادند
قومی ز خود و جهان و جان آزادند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره۵۰۵

آنها که بتش خزان سوخته‌اند
وز لطف بهار چشمشان دوخته‌اند
اکنون همه را خلعت تو دوخته‌اند
شیوه‌گری و غنج درآموخته‌اند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

ویرایش شده توسط: mereng

صفحه 434 از 464: « پیشین 1 ... 433 434 435 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا