صفحه 437 از 464: « پیشین 1 ... 436 437 438 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,361 Posted: 6 Mar 2013 11:40

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۰۶

تا در طلب مات همی کام بود
هر دم که برون ز ما زنی دام بود

آن دل که در او عشق دلارام بود
گر زندگی از جان طلبد خام بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۰۷

تا رهبر تو طبع بدآموز بود
بخت تو مپندار که پیروز بود

تو خفته به صبح و شب عمرت کوتاه
ترسم که چو بیدار شوی روز بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۰۸

تا سر نشود یقین که سرکش نشود
وان دلبر برگزیده سرکش نشود

آن چشمه آبست چه آن آب حیات
آب حیوان نگردد آتش نشود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۰۹

تا گوهر جان در این طبایع افتاد
همسایه شدند با وی این چار فساد

زان گور بدان گور از آن رنگ گرفت
همسایهٔ بدخدای کس را ندهاد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۰

تا مدرسه و مناره ویران نشود
اسباب قلندری بسامان نشود

تا ایمان کفر و کفر ایمان نشود
یک بندهٔ حق به حق مسلمان نشود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ویرایش شده توسط: sinarv1

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,362 Posted: 6 Mar 2013 11:43

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۱

نایی ببرید از نیستان استاد
با نه سوراخ و آدمش نام نهاد

ای نی تو از این لب آمدی در فریاد
آن لب را بین که این لبت را دم داد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۲

بانگ مستی ز آسمان می‌آید
مستی ز فلک نعره‌زنان می‌آید

از نعرهٔ او جان جهان می‌شورد
کان جان جهان از آن جهان می‌آید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۳

تنها بمرو که رهزنان بسیارند
یک جان داری و خصم جان بسیارند

خصم جان را جان و جهان میخوانی
گولان چو تو در این جهان بسیارند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۴

تو جانی و هر زنده غم جان بکشد
هر کان دارد منت آن بکشد

هرجان که چو کارد با تو در بند زر است
گر تیغ زنی از بن دندان بکشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۵

تو هیچ نه‌ای و هیچ توبه ز وجود
تو غرق زیانی و زیانت همه سود

گوئیکه مرا نیست بجز خاک بدست
ای بر سر خاک جمله افلاک چه سود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,363 Posted: 6 Mar 2013 11:45

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۶

تیری ز کمانچهٔ ربابی بجهید
از چنبر تن گذشت و بر قلب رسید

آن پوست نگر که مغزها را بخلید
و آن پرده نگر که پرده‌ها را بدرید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۷

جامی که بگیرم میش انوار بود
بینی که بگویم همه اسرار بود

در هر طرفی که بنگرد دیدهٔ من
بی‌پرده مرا ضیاء دلدار بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۸

جانا تبش عشق به غایت برسید
از شوق تو کارم به شکایت برسید

ارزانکه نخواهی که بنالم سحری
دریاب که هنگام عنایت برسید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۱۹

جان باز که وصل او به دستان ندهند
شیر از قدح شرع به مستان ندهند

آنجا که مجردان بهم می‌نوشند
یک جرعه به خویشتن‌پرستان ندهند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۰

جان چو سمندرم نگاری دارد
در آتش او چه خوش قراری دارد

زان بادهٔ لبهاش بگردان ساقی
کز وی سر من عجب خماری دارد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,364 Posted: 6 Mar 2013 11:48

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۱

جان را جستم ببحر مرجان آمد
در زیر کفی قلزم پنهان آمد

اندر دل تاریک به راه باریک
رفتم رفتم یکی بیابان آمد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۲

جان روی به عالم همایون آورد
وز چون و چگونه دل به بیچون آورد

آن راز که تاکنون همی بود نهان
از زیر هزار پرده بیرون آورد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۳

جان کیست که او بدیده کار تو کند
یا دیده و دل که او شکار تو کند

گر از سر گور من برآید خاری
آن خار به عشق خار خار تو کند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۴

جان محرم درگاه همی باید برد
دل پر غم و پر آه همی باید برد

از خویش به ما راه نیابی هرگز
از ما سوی ما راه همی باید برد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۵

جانم ز هواهای تو یادی دارد
بیرون ز مرادها مرادی دارد

بر باد دهم خویش در این بادهٔ عشق
کاین باده ز سودای تو بادی دارد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,365 Posted: 6 Mar 2013 11:50

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۶

جانیکه در او از تو خیالی باشد
کی آن جان را نقل و زوالی باشد

مه در نقصان گرچه هلالی باشد
نقصان وی آغاز کمالی باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۷

جائیکه در او چون نگاری باشد
کفر است که آنجای قراری باشد

عقلی که ترا بیند و از سر نرود
سر کوفته به که زشت ماری باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۸

جز دمدمهٔ عشق تو در گوش نماند
جان را ز حلاوت ازل هوش نماند

بی‌رنگی عشق رنگها را آمیخت
وز قالب بی‌رنگ فراموش نماند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۲۹

جز صحبت عاشقان و مستان مپسند
دل در هوس قوم فرومایه مبند

هر طایفه‌ات بجانب خویش کشند
زاغت سوی ویرانه و طوطی سوی قند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۰

چشمت صنما هزار دلدار کشد
آن نالهٔ زیر او همه زار کشد

شاهان زمانه خصم بردار کنند
آن نرگس بیدار تو بیدار کشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,366 Posted: 11 Mar 2013 15:11

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۱

چشم تو هزار سحر مطلق دارد
هر گوشه هزار جان معلق دارد

زلفت کفر است و دین رخ چون قمرست
از کفر نگر که دین چه رونق دارد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۲

چشمی که نظر بدان گل و لاله کند
این گنبد چرخ را پر از ناله کند

میهای هزارساله هرگز نکنند
دیوانگیی که عشق یکساله کند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۳

]

جودت همه آن کند که دریا نکند
این دم کرمت وعده به فردا نکند

حاجت نبود از تو تقاضا کردن
کز شمس کسی نور تقاضا نکند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۴

جوزی که درونش مغز شیرین باشد
درجی که در او در خوش آیین باشد

چندین ز حسد شکستن آن مطلب
گر بشکنیش هزار چندین باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۵

چون بدنامی بروزگاری افتد
مرد آن نبود که نامداری افتد

گر در خواهی ز قعر دریا بطلب
کان کف باشد که بر کناری افتد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,367 Posted: 11 Mar 2013 15:13

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۶

چون خمر تو در ساغر ما در ریزند
پنهان شدگان این جهان برخیزند

هم امت پرهیز ز ما پرهیزند
هم اهل خرابات ز ما بگریزند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۷

چون دیده بر آن عارض چون سیم افتاد
جان در لب تو چو دیدهٔ میم افتاد

نمرود صفت ز دیدگان رفت دلم
در آتش سودای براهیم افتاد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۸

چون دیده برفت توتیای تو چه سود
چون دل همه گشت خون وفای تو چه سود

چون جان و جگر سوخت تمام از غم تو
آنگاه سخنان جانفزای تو چه سود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۳۹

چون روز وصال یار ما نیست پدید
اندک اندک ز عشق باید ببرید

میگفت دلم که این محالست محال
سر پیش فکنده زیر لب میخندید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۰

چون زیر افکند در عراق آمیزد
دل عقل کند رها ز تن بگریزد

من آتشم و چو درد می برخیزم
هر آتش را که درد می‌برخیزد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,368 Posted: 11 Mar 2013 15:15

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۱

چون شاهد پوشیده خرامان گردد
هر پوشیده ز جامه عریان گردد

بس رخت به خیل کاو گروگان گردد
گر سنگ بود چو کان زرافشان گردد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۲

چون صبح ولای حق دمیدن گیرد
جان در تن زندگان پریدن گیرد

حایی برسد مرد که در هر نفسی
بی‌زحمت چشم دوست دیدن گیرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۳

چون صورت تو در دل ما بازآید
مسکین دل گمگشته بجا بازآید

گر عمر گذشت و یک نفس بیش نماند
چون او برسد گذشته‌ها بازآید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۴

چون نیستی تو محض اقرار بود
هستی تو سرمایهٔ انکار بود

هرکس که ز نیستی ندارد بوئی
کافر میرد اگرچه دیندار بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۵

حاشا که دل از عشق جهانرا نگرد
خود چیست بجز عشق که آنرا نگرد

بیزار شوم ز چشم در روز اجل
گر عشق رها کند که جانرا نگرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,369 Posted: 11 Mar 2013 15:17

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۶

خاک توام و خدای حق میداند
واجب نبود که از منت بستاند

ور بستاند دعا گری پیشه کنم
تا رحم کند پیش منت بنشاند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۷

خاموش مراز گفت و گفتار تو کرد
بیکار مرا حلاوت کار تو کرد

بگریختم از دام تو در خانهٔ دل
دل دام شد و مرا گرفتار تو کرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۸

خوابم ز خیال روی تو پشت بداد
وز تو ز خیال تو همی خواهم داد

خوابم بشد ودست بدامان تو زد
خوابم خود مرد چون خیال تو بزاد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۴۹

خواهم گردی که از هوای تو رسد
باشد که به دیده خاک پای تو رسد

جانم ز جفا خرم و خندان باشد
زیرا ز جفا بوی وفای تو رسد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۰

خواهم که دلم با غم هم‌خو باشد
گر دست دهد غمش چه نیکو باشد

هان ای دل بی‌دل غم او دربر گیر
تا چشم زنی خود غم او او باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,370 Posted: 15 Mar 2013 08:22

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۱

خورشید که باشد که بروی تو رسد
یا باد سبک سر که به موی تو رسد

عقلی که کند خواجه گهی شهر وجود
دیوانه شود چون سر کوی تو رسد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۲

خورشید که در خانه بقا می نکند
می‌گردد جابجا و جا می نکند

آن نرو بجز قصد هوا می‌نکند
می‌گوید کاصل ما خطا می نکند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۳

خورشید مگر بسته به پیشت میرد
وان ماه جگر خسته به پیشت میرد

وان سرو و گل رسته به پیشت میرد
وین دلشده پیوسته به پیشت میرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۴

خوش عادت خوش خو که محمد دارد
ما را شب تیره بینوا نگذارد

بنوازد آن رباب را تا به سحر
ور خواب آید گلوش را بفشارد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۵

خون دل عاشقان چو جیحون گردد
عاشق چو کفی بر سر آن خون گردد

جسم تو چو آسیا و آبش عشق است
چون آب نباشد آسیا چون گردد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

صفحه 437 از 464: « پیشین 1 ... 436 437 438 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا