صفحه 438 از 464: « پیشین 1 ... 437 438 439 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,371 Posted: 15 Mar 2013 08:24

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۶

دامان جلال تو ز دستم نشود
سودای تو از دماغ مستم نشود

گوئیکه مرا چنانکه هستی بنمای
گر بنمایم چنانکه هستم نشود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۷

دانی صوفی بهر چه بسیار خورد
زیرا که بایام یکی بار خورد

بگذار که تا این گل و گلزار خورد
تا چند چو اشتران ز غم خار خورد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۸

در باغ آیید و سبز پوشان نگرید
هر گوشه دکان گل فروشان نگرید

میخندد گل به بلبلان می‌گوید
خاموش شوید و در خموشان نگرید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۵۹

در باغ هزار شاهد مهرو بود
گلها و بنفشه‌های مشکین بو بود

وان آب زره زره که اندر جو بود
این جمله بهانه بود و او خود او بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۰

در بندم از آن دو زلف بند اندر بند
در ناله‌ام از لبان قند اندر قند

هر وعدهٔ دیدار تو هیچ اندر هیچ
آخر غم هجران تو چند اندر چند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,372 Posted: 15 Mar 2013 08:26

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۱

در حضرت حق ستوده درویشانند
در صدر بزرگی همه بیخویشانند

خواهی که مس وجود تو زر گردد
با ایشان باش کیمیا ایشانند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۲

در خدمتت ای جان چو بدن میافتد
زان سجده به بخت خویشتن میافتد

هر بار که اندر قدمت میافتم
جان در باطن به پای من میافتد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۳

درد و زخم ار زلف تو در چنگ آید
از حال بهشتیان مرا ننگ آید

گوئیکه به صحرای بهشتم ببرند
صحرای بهشت بر دلم تنگ آید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۴

در راه طلب رسیده‌ای میباید
دامان ز جهان کشیده‌ای میباید

بی‌چشمی خویش را دوا کنی ور نی
عالم همه او است دیده‌ای میباشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۵

در سلسله‌ات هر آنکه پا بست شود
گر فانی و گر نیست بود هست شود

می‌فرمائی که بی‌خود و مست مشو
ناچار هر آنکه می‌خورد مست شود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,373 Posted: 15 Mar 2013 08:28

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۶

در سینهٔ هر که ذره‌ای دل باشد
بی‌مهر تو زندگیش مشکل باشد

با زلف چو زنجیر گره بر گرهت
دیوانه کسی بود که عاقل باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۷

در صحبت حق خموش میباید بود
بی‌چشم و زبان و گوش میباید بود

خواهی که خلاص یابی از زنده دلی
با زنده‌دلان به هوش میباید بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۸

در عشق اگرچه خرده بینم کردند
در پیشروی اگر گزینم کردند

آمد سرما و پوستینیم نشد
گرچه همه شهر پوستینم کردند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۶۹

در عشق توام نصیحت و پند چه سود
زهراب چشیده‌ام مرا قند چه سود

گویند مرا که بند بر پاش نهید
دیوانه دلست پای در بند چه سود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۰

در عشق توام وفا قرین میباید
وصل تو گمانست و یقین میباید

کار من و دل خاصه در حضرت تو
بد نیست و لیکن به از این میباید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,374 Posted: 15 Mar 2013 08:30

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۱

در عشق تو عقل ذوفنون میخسبد
مشتاق در آتش درون میخسبد

بی‌دیده و دل اگر نخسبم چه عجب
خون گشته مرا دو دیده چون میخسبد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۲

در عشق اگر دمی قرارت باشد
اندر صف عاشقان چه کارت باشد

سر تیز چو خار باش تا یار چو گل
گه در برو گاه بر کنارت باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۳

در عشق نه پستی نه بلندی باشد
نی بیهشی نه هوشمندی باشد

قرائی و شیخی و مریدی نبود
قلاشی و کم‌زنی و رندی باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۴

در عشق هزار جان و دل بس نکند
دل خود چه بود حدیث جان کس نکند

این راه کسی رود که در هر قدمی
صد جان بدهد که روی واپس نکند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۵

در کام دل آنچه بود نفسم همه راند
هرگز نفسی نامه شرم نه بخواند

نفس بد من مرا بدین روز نشاند
من ماندم و فضل تو دگر هیچ نماند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,375 Posted: 15 Mar 2013 08:32

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۶

در گریهٔ خون مرا شکر خند تو کرد
بی‌بند مرا از این جهان بند تو کرد

می‌فرمائی که عهد و سوگند تو کو
بی‌عهد مرا نه عهد و سوگند تو کرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۷

در کوی خرابات تکبر نخرند
مردی ز سر کوی خرابات برند

آنجا چو رسی مقامری باید کرد
یا مات شوی یا ببری یا ببرند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۸

در لشکر عشق چونکه خونریز کنند
شمشیر ز پاره‌های ما تیز کنند

من غرقهٔ آن سینهٔ دریا صفتم
یاران مرا بگو که پرهیز کنند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۷۹

در مدرسهٔ عشق اگر قال بود
کی فرق میان قال با حال بود

در عشق نداد هیچ مفتی فتوی
در عشق زبان مفتیان لال بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۰

در می‌طلبی ز چشمه در بر ناید
جوینده در به قعر دریا باید

این گوهر قیمتی کسی را شاید
کز آب حیات تشنه بیرون آید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,376 Posted: 15 Mar 2013 08:35

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۱

در معنی هست و در عیان نیست که دید
در دل پیدا و در زبان نیست که دید

هستی جهان و در جهان نیست که دید
در هستی و نیستی چنان نیست که دید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۲

در مغز فلک چو عشق تو جا گیرد
تا عرش همه فتنه و غوغا گیرد

چون روح شود جهان نه بالا و نه زیر
چون عشق تو روح را ز بالا گیرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۳

ای دل، اثر صبح، گه شام که دید
یک عاشق صادق نکونام که دید

فریاد همی زنی که من سوخته‌ام
فریاد مکن، سوختهٔ خام که دید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۴

در نفی تو عقل را امان نتوان دید
جز در ره اثبات تو جان نتوان داد

با اینکه ز تو هیچ مکان خالی نیست
در هیچ مکان ترا نشان نتوان داد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۵

درویش که اسرار جهان میبخشد
هردم ملکی به رایگان میبخشد

درویش کسی نیست که نان میطلبد
درویش کسی بود که جان میبخشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,377 Posted: 15 Mar 2013 08:37

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۶

در عشق توم وفا قرین می‌باید
وصل تو گمانست، یقین می‌باید

کار من دل خواسته در خدمت تو
بد نیست ولیکن به ازین می‌باید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۷

دریا نکند سیر مرا جو چه کند
گلشن چو نباشدم مرا بو چه کند

گر یار کرانه کرد او معذور است
من ماندم و صبر نیز تا او چه کند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۸

دردی داری که بحر را پر دارد
دردی که هزار بحر پر در دارد

خواهی که بیا پیش فرود آی ز خر
زانروی که روی خر به آخر دارد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۸۹

دست تو به جود طعنه بر میغ زند
در معرکه تیغ گوهر آمیغ زند

از کار تو آفتاب را شرمی باد
کو تیغ تو دیده صبحدم تیغ زند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۰

دشنام که از لب تو مهوش باشد
چون لعل بود که اصلش آتش باشد

بر گوی که دشنام تو دلکش باشد
هر باد که بر گل گذرد خوش باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,378 Posted: 15 Mar 2013 08:39

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۱

دل با هوس تو زاد و بودی دارد
با سایهٔ تو گفت و شنودی دارد

لاحول همی کنم ولیکن لاحول
در عشق گمان مکن که سودی دارد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۲

دلتنگ مشو که دلگشائی آمد
دل نیک نواز با نوائی آمد

غم را چو مگس شکست اکنون پر و بال
کز جانب قاف جان همائی آمد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۳

دل جمله حکایت از بهار تو کند
جان جمله حدیث لاله‌زار تو کند

مستی ز دو چشم پرخمار تو کند
تا خدمت لعل آبدار تو کند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۴

دل داد مرا که دلستان را بزدم
آن را که نواختم همان را بزدم

جانیکه بر آن زنده‌ام و خندانم
دیوانه شدم چنانکه جان را بزدم
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۵

دلدار ابد گرد دلم میگردد
گرد دل و جان خجلم میگردد

زین گل چو درخت سر برآرم خندان
کاب حیوان گرد گلم میگردد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,379 Posted: 15 Mar 2013 08:41

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۶

دل در پی دلدار بسی تاخت و نشد
هر خشک و تری که داشت درباخت و نشد

بیچاره به کنج سینه بنشست بمکر
هر حیله و فن که داشت پرداخت و نشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۷

دل دوش در این عشق حریف ما بود
شب تا به سحرگاه نخفت و ناسود

چون صبح دمید سوی تو آمد زود
با چهرهٔ زرد و دیدهٔ خون‌آلود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۸

دل را بدهم پند که عمدا نرود
پیش بت شنگ من از آنجا نرود

لب می‌گزد آن بت که کجا افتادی
او کیست که باشد که رود یا نرود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۶۹۹

دل‌ها به سماع بیقرار افتادند
چون ابر بهار پر شرار افتادند

ای زهرهٔ عیش کف رحمت بگشای
کاین مطرب و کف و دف ز کار افتادند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۰۰

دل هرچه در آشکار و پنهان گوید
زانموی چو مشک عنبرافشان گوید

این آشفته است و او پریشان دانم
کاشفته سخنهای پریشان گوید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,380 Posted: 16 Mar 2013 11:15

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۰۱

دوش آن بت من همچو مه گردون بود
نی نی که به حسن از آفتاب افزون بود

از دایرهٔ خیال ما بیرون بود
دانم که نکو بود ندانم چه بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۰۲

دوش از قمر تو آسمان مینوشید
وز آب حیات تو جهان مینوشید

زان آب حیاتی که حیاتست مزید
در هرچه حیات بود آن مینوشید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۰۳

دو کون خیال خانه‌ای بیش نبود
وامد شد ما بهانه‌ای بیش نبود

عمریست که قصه‌ای ز جان میشنوی
قصه چکنم فسانه‌ای بیش نبود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۰۴

دی باغ ز وی شکر سلامت میکرد
بر روی شکوفه‌ها علامت میکرد

آن سرو چمن دعوی قامت میکرد
گل خنده‌زنان بر او قیامت میکرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۰۵

دی بنده بر آن قمر جانی شد
یک نکته بگفت و بحث را بانی شد

میخواست که مدعاش ثابت گردد
ثابت نشد آن و مدعی فانی شد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

صفحه 438 از 464: « پیشین 1 ... 437 438 439 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا