صفحه 440 از 464: « پیشین 1 ... 439 440 441 ... 463 464 پسین »

Molavi | مولوی

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#4,391 Posted: 16 Mar 2013 14:58

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۵۶

هر دل که درو مهر تو پنهان نبود
کافر بود آن دل و مسلمان نبود

شهری که درو هیبت سلطان نبود
ویران شده گیر اگرچه ویران نبود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۵۷

عاشق تو یقین دان که مسلمان نبود
در مذهب عشق کفر و ایمان نبود

در عشق تن و عقل و دل و جان نبود
هرکس که چنین نگشت او آن نبود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۵۸

عاشق که بناز و ناز کی فرد بود
در مذهب عاشقی جوانمرد بود

بر دلشدگان چه ناز در خورد بود
یعقوب که یوسفی کند سرد بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۵۹

عاشق که تواضع ننماید چکند
شبها که بکوی تو نیاید چکند

گر بوسه زند زلف ترا تیره مشو
دیوانه که زنجیر نخاید چکند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۶۰

عشاق به یک دم دو جهان در بازند
صد ساله بقا به یک زمان دربازند

بر بوی دمی هزار منزل بروند
وز بهر دلی هزار جان دربازند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,392 Posted: 16 Mar 2013 15:51

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۶۱‎

عشق آن باشد که خلق را دارد شاد
عشق آن باشد که داد شادیها داد

زاده است مرا مادر عشق از اول
صد رحمت و آفرین بر آن مادر باد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۶۲‎

عشق آن خوشتر کز او بلاها خیزد
عاشق نبود که از بلا پرهیزد

مردانه کسی بود که در شیوهٔ عشق
چون عشق به جان رسد ز جان بگریزد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۶۳‎

عشق از ازلست و تا ابد خواهد بود
جویندهٔ عشق بیعدد خواهد بود

فردا که قیامت آشکارا گردد
هر دل که نه عاشق است رد خواهد بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۶۴‎

عشق تو بهر صومعه مستی دارد
بازار بتان از تو شکستی دارد

دست غم تو بهر دو عالم برسید
الحق که غمت درازدستی دارد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۶۵‎

عشق تو خوشی چو قصد خونریز کند
جان از قفس قالب من خیز کند

کافر باشد که با لب چون شکرت
امکان گنه یابد و پرهیز کید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

ویرایش شده توسط: mereng

andishmand

ارسالها: 24568

#4,393 Posted: 16 Mar 2013 16:27

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ رباعی شماره ۷۶۶

عشق تو سلامت ز جهان می‌ببرد
هجر تو اجل گشته که جان می‌ببرد

آندل که به صد هزار جان می‌ندهم
یک خندهٔ تو به رایگان می‌ببرد

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ رباعی شماره ۷۶۷

عشقی آمد که عشقها سودا شد
سوزیدم و خاکستر من هم لا شد

باز از هوس سوز خاکستر من
واگشت و هزار بار صورتها شد

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۶۸

عقل و دل من چه عیشها میداند
گر یار دمی پیش خودم بنشاند

صد جای نشیب آسیا میدانم
کز بی‌آبی کار فرو میماند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۶۹

علم فقها ز شرع و سنت باشد
حکم حکما بیان حجت باشد

لیکن سخنان اولیای ملکوت
از کشف و عیان نور حضرت باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۷۰

عید آمده کز تو عید عیدانه برد
از خرمن ماه تو به دل دانه برد

اینش برسد که روی بر ماه کند
وینش نرسد که ماه نو خانه برد

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,394 Posted: 16 Mar 2013 16:30

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۷۱

غم را بر او گزیده میباید کرد
وز چاه طمع بریده میباید کرد

خون دل من ریخته میخواهد یار
این کار مرا به دیده میباید کرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۷۲

غم کیست که گرد دل مردان گردد
غم گرد فسردگان و سردان گردد

اندر دل مردان خدا دریائیست
کز موج خوشش گنبد گردان گردد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۷۳

فردا که به محشر اندر آید زن و مرد
از بیم حساب رویها گردد زرد

من عشق ترا به کف نهم پیش برم
گویم که حساب من از این باید کرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۷۴

قاصد پی اینکه بنده خندان نشود
پنهان مکن از بنده که پنهان نشود

گر بر در باغی بنویسی زندان
باغ از پی آن نوشته زندان نشود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ۷۷۵‎

قد الفم ز مشق چون جیم افتاد
آن سو که توئی حسن دو میم افتاد

آن خوبی باقی تو ایجان جهان
دل بستد و اندر پی باقیم افتاد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

ویرایش شده توسط: mereng

andishmand

ارسالها: 24568

#4,395 Posted: 16 Mar 2013 16:50

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ رباعی شماره ۷۷۶

قومی به خرابات تو اندر بندند
رندی چند و کس نداند چندند

هشیاری و آگهی ز کس نپسندند
بر نیک و بد خلق جهان میخندند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ رباعی شماره ۷۷۷

کاری ز درون جان میباید
وز قصه شنیدن این گره نگشاید

یک چشمهٔ آب در درون خانه
به زان رودی که از برون می‌آید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۷۸

کامل صفتی راه فنا می‌پیمود
چون باد گذر کرد ز دریای وجود

یک موی ز هست او بر او باقی بود
آن موی به چشم فقر زنار نمود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۷۹

گر با دل و دنده هیچ کارم افتد
در وقت وصال آن نگارم افتد

خون دل ز آب دیده زان میبارم
تا آن دل و دیده در کنارم افتد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
رباعی شماره ۷۸۰

گر چرخ ترا خدمت پیوست کند
مپذیر که عاقبت ترا پست کند

ناگاه به شربتی ترا مست کند
در گردن معشوق دگر دست کند

بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,396 Posted: 16 Mar 2013 16:59

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۸۱

گر خواب ترا خواجه گرفتار کند
من نگذارم کسیت بیدار کند

عشقت چو درخت سیب میافشاند
تا خواب ترا چو برگ طیار کند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۸۲

گر در طلبی ز چشمه در بر ناید
جویندهٔ در به قعر دریا باید

این گوهر قیمتی کسی را شاید
کز آب حیات تشنه بیرون آید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۸۳

گر دریا را همه نهنگان گیرند
ور صحرا را همه پلنگان گیرند

ور نعمت و مال چشم تنگان گیرند
عشاق جمال خوب رنگان گیرند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۸۴

گر صبر کنم جامعهٔ جان میسوزد
جان من و آن جملگان میسوزد

ور بانگ برآورم دهان میسوزد
از من گذرد هر دو جهان میسوزد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۸۵

گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید
ور فاش کنم حسود در چنگ آید

پرهیز کنم که شیشه بر سنگ آید
گوئی که ز عشق ما ترا ننگ آید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~[/align]

هله

ویرایش شده توسط: mereng

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,397 Posted: 16 Mar 2013 17:12

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۹۱

کس از خم چوگان تو گوئی نبرد
وز وصل تو ره به جستجوئی نبرد

گر یوسف دیده همچو یعقوب کند
از پیرهن حسن تو بوئی نبرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۹۲

کس واقف آن حضرت شاهانه نشد
تا بی‌دل و بی‌عقل سوی خانه نشد

دیوانه کسی بود که آن روی تو دید
وانگه ز تو دور ماند و دیوانه نشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۹۳

کشتی چو به دریای روان میگذرد
می‌پندارد که نیستان میگذرد

ما میگذریم ز این جهان در همه حال
می‌پندارم کاین جهان میگذرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۹۴

گفتم بیتی نگار از من رنجید
یعنی که بوزن بیت ما را سنجید

گفتم که چه ویران کنی این بیت مرا
گفتا به کدام بیت خواهم گنجید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۹۵

گفتم جانی به ترک جان نتوان کرد
گفتا جانرا چو تن نشان نتوان کرد

گفتم که تو بحر کرمی گفت خموش
در است چو سنگ رایگان نتوان کرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~[/align]

هله

ویرایش شده توسط: mereng

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,398 Posted: 16 Mar 2013 17:16

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۹۶

گفتم که به من رسید دردت بمزید
گفتا خنک آن جان که بدین درد رسید

گفتم که دلم خون شد از دیده دوید
گفت اینکه تو را دوید کس را ندوید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۹۷

گفتم که به من رسید دردت بمزید
گفتا خنک آن جان که بدین درد رسید

گفتم که دلم خون شد از دیده دوید
گفت اینکه تو را دوید کس را ندوید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۹۸

گفتی که بگو زبان چه محرم باشد
محرم نبود هرچه به عالم باشد

والله نتوان حدیث آن دم گفتن
با او که سرشت خاک آدم باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۷۹۹

کو پای که او باغ و چمن را شاید
کو چشم که او سرو و سمن را شاید

پای و چشمی یکی جگر سوخته‌ای
بنمای یکی که سوختن را شاید
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۰

گوید چونی خوشی و در خنده شود
چون باشد مردهٔ ای که او زنده شود

امروز پراکنده نخواهم گفتن
هرچند که راه او پراکنده شود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,399 Posted: 16 Mar 2013 17:19

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۱

گویند که فردوس برین خواهد بود
آنجا می ناب و حور عین خواهد بود

پس ما می و معشوق به کف میداریم
چون عاقبت کار همین خواهد بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۲

کی باشد کین نبش بنوش تو رسد
زهرم به لب شکرفروش تو رسد

زیرا که تو کیمیای بی‌پایانی
ای خوش خامی که او بجوش تو رسد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۳

کی غم خورد آنکه با تو خرم باشد
ور نور تو آفتاب عالم باشد

اسرار جهان چگونه پوشیده شود
بر خاطره آنکه با تو محرم باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۴

کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد
واندل که برون ز چرخ ازرق باشد

تخم غم را کجا پذیرد چو زمین
آن کز هوسش فلک معلق باشد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۵

کی گفت که آن زندهٔ جاوید بمرد
کی گفت که آفتاب امید بمرد

آن دشمن خورشید در آمد بر بام
دو دیده ببست و گفت خورشید بمرد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~[/align]

هله

ویرایش شده توسط: mereng

mereng

کاربر

ارسالها: 7796

#4,400 Posted: 16 Mar 2013 17:24

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۶

لعلیست که او شکر فروشی داند
وز عالم غیب باده نوشی داند

نامش گویم و لیک دستوری نیست
من بندهٔ آنم که خموشی داند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۷

ما بسته بدیم بند دیگر آمد
بیدل شده و نژند دیگر آمد

در حلقهٔ زلف او گرفتار بدیم
در گردن ما کمند دیگر آمد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۸

هر لحظه میی به جان سرمست دهد
تا جان و دلم به وصل پیوست دهد

این طرفه که یک قطرهٔ آب آمده است
تا دریای پر گهرش دست دهد
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۰۹

ما می‌خواهیم و دیگران میخواهند
تا بخت کرا بود کرا راه دهند

ما زان غم او به بازی و خنداخند
عقل و ادب و هرچه بد از ما برکند
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‎رباعی شماره ی ‏۸۱۰

لبهای تو آنگه که با ستیز بود
در هر دو جهان از تو شکرریز بود

گر در دل تنگ خود تو ماهی بینی
از من بشنو که شمس تبریز بود
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

هله

صفحه 440 از 464: « پیشین 1 ... 439 440 441 ... 463 464 پسین »

شعر و ادبیات /

Molavi | مولوی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا