صفحه 81 از 124: « پیشین 1 ... 80 81 82 ... 123 124 پسین »

Saadi Shirazi | زندگی و آثار سعدی

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#801 Posted: 3 Aug 2014 07:17

حکــایت

سیهکاری از نردبانی فتاد
شنیدم که هم در نفس جان بداد

پسر چند روزی گرستن گرفت
دگر با حریفان نشستن گرفت

به خواب اندرش دید و پرسید حال
که چون رستی از حشر و نشر و سال؟

بگفت ای پسر قصه بر من مخوان
به دوزخ در افتادم از نردبان

نکو سیرتی بی تکلف برون
به از نیک نامی خراب اندرون

به نزدیک من شب رو راهزن
به از فاسق پارسا پیرهن

یکی بر در خلق رنج آزمای
چه مزدش دهد در قیامت خدای؟

ز عمرو ای پسر چشم اجرت مدار
چو در خانهٔ زید باشی به کار

نگویم تواند رسیدن به دوست
در این ره جز آن کس که رویش در اوست

ره راست رو تا به منزل رسی
تو در ره نه‌ای، زین قبل واپسی

چو گاوی که عصار چشمش ببست
دوان تا به شب، شب همان جا که هست

کسی گر بتابد ز محراب روی
به کفرش گواهی دهند اهل کوی

تو هم پشت بر قبله‌ای در نماز
گرت در خدا نیست روی نیاز

درختی که بیخش بود برقرار
بپرور، که روزی دهد میوه‌بار

گرت بیخ اخلاص در بوم نیست
از این بر کسی چون تو محروم نیست

هر آن کافگند تخم بر روی سنگ
جوی وقت دخلش نیاید به چنگ

منه آبروی ریا را محل
که این آب در زیر دارد وحل

چو در خفیه بد باشم و خاکسار
چه سود آب ناموس بر روی کار؟

به روی و ریا خرقه سهل است دوخت
گرش با خدا در توانی فروخت

چه دانند مردم که در جامه کیست؟
نویسنده داند که در نامه چیست

چه وزن آورد جایی انبان باد
که میزان عدل است و دیوان داد؟

مرائی که چندین ورع می‌نمود
بدیدند و هیچش در انبان نبود

کنند ابره پاکیزه‌تر ز آستر
که این در حجاب است و آن در نظر

بزرگان فراغ از نظر داشتند
ازان پرنیان آستر داشتند

ور آوازه خواهی در اقلیم فاش
برون حله کن گو درون حشو باش

ببازی نگفت این سخن با یزید
که از منکر ایمن‌ترم کز مرید

کسانی که سلطان و شاهنشهند
سراسر گدایان این درگهند

طمع در گدا، مرد معنی نبست
نشاید گرفتن در افتاده دست

همان به گر آبستن گوهری
که همچون صدف سر به خود در بری

چو روی پرستیدنت در خداست
اگر جبرئیلت نبیند رواست

تو را پند سعدی بس است ای پسر
اگر گوش گیری چو پند پدر

گر امروز گفتار ما نشنوی
مبادا که فردا پشیمان شوی

از این به نصیحتگری بایدت
ندانم پس از من چه پیش آیدت!

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#802 Posted: 3 Aug 2014 07:22

باب ششم : در قناعت

✓ سر آغاز
✓ حکایت
✓ حکایت
✓ حکایت
✓ حکایت در مذلت بسیار خوردن
✓ حکایت
✓ حکایت در عزت قناعت
✓ حکایت
✓ حکایت
✓ حکایت
✓ حکایت مرد کوته نظر و زن عالی همت
✓ حکایت
✓ حکایت
✓ گفتار در صبر بر ناتوانی به امید بهی
✓ حکایت در معنی آسانی پس از دشواری

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

ویرایش شده توسط: anything

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#803 Posted: 3 Aug 2014 07:24

ســرآغــاز

خدا را ندانست و طاعت نکرد
که بر بخت و روزی قناعت نکرد

قناعت توانگر کند مرد را
خبر کن حریص جهانگرد را

سکونی بدست آور ای بی ثبات
که بر سنگ گردان نروید نبات

مپرور تن ار مرد رای و هشی
که او را چو می‌پروری می‌کشی

خردمند مردم هنر پرورند
که تن پروران از هنر لاغرند

کی سیرت آدمی گوش کرد
که اول سگ نفس خاموش کرد

خور و خواب تنها طریق ددست
بر این بودن آیین نابخردست

خنک نیکبختی که در گوشه‌ای
به دست آرد از معرفت توشه‌ای

بر آنان که شد سر حق آشکار
نکردند باطل بر او اختیار

ولیکن چو ظلمت نداند ز نور
چه دیدار دیوش چه رخسار حور

تو خود را ازان در چه انداختی
که چه را ز ره باز نشناختی

بر اوج فلک چون پرد جره باز
که در شهپرش بسته‌ای سنگ آز؟

گرش دامن از چنگ شهوت رها
کنی، رفت تا سدرةالمنتهی

به کم خوردن از عادت خویش خورد
توان خویشتن را ملک خوی کرد

کجا سیر وحشی رسد در ملک
نشاید پرید از ثری بر فلک

نخست آدمی سیرتی پیشه کن
پس آنگه ملک خویی اندیشه کن

تو بر کرهٔ توسنی بر کمر
نگر تا نپیچد ز حکم تو سر

که گر پالهنگ از کفت در گسیخت
تن خویشتن کشت و خون تو ریخت

به اندازه خور زاد اگر مردمی
چنین پر شکم، آدمی یا خمی؟

درون جای قوت است و ذکر و نفس
تو پنداری از بهر نان است و بس

کجا ذکر گنجد در انبان آز؟
به سختی نفس می‌کند پا دراز

ندارند تن پروران آگهی
که پر معده باشد ز حکمت تهی

دو چشم و شکم پر نگردد به هیچ
تهی بهتر این رودهٔ پیچ پیچ

چو دوزخ که سیرش کنند از وقید
دگر بانگ دارد که هل من مزید؟

همی میردت عیسی از لاغری
تو در بند آنی که خر پروی

به دین، ای فرومایه، دنیا مخر
تو خر را به انجیل عیسی مخر

مگر می‌نبینی که دد را و دام
نینداخت جز حرص خوردن به دام؟

پلنگی که گردن کشد بر وحوش
به دام افتد از بهر خوردن چو موش

چو موش آن که نان و پنیرش خوری
به دامش درافتی و تیرش خوری

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#804 Posted: 3 Aug 2014 07:24

حکــایت

مرا حاجیی شانهٔ عاج داد
که رحمت بر اخلاق حجاج باد

شنیدم که باری سگم خوانده بود
که از من به نوعی دلش مانده بود

بینداختم شانه کاین استخوان
نمی‌بایدم دیگرم سگ مخوان

مپندار چون سرکهٔ خود خورم
که جور خداوند حلوا برم

قناعت کن ای نفس بر اندکی
که سلطان و درویش بینی یکی

چرا پیش خسرو به خواهش روی
چو یک سو نهادی طمع، خسروی

وگر خود پرستی شکم طبله کن
در خانهٔ این و آن قبله کن

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#805 Posted: 3 Aug 2014 07:25

حکــایت

یکی پر طمع پیش خوارزمشاه
شنیدم که شد بامدادی پگاه

چو دیدش به خدمت دوتا گشت و راست
دگر روی بر خاک مالید و خاست

پسر گفتش ای بابک نامجوی
یکی مشکلت می‌بپرسم بگوی

نگفتی که قبله‌ست راه حجاز
چرا کردی امروز از این سو نماز؟

مبر طاعت نفس شهوت پرست
که هر ساعتش قبلهٔ دیگرست

قناعت سرافرازد ای مرد هوش
سر پر طمع بر نیاید ز دوش

طمع آبروی توقر بریخت
برای دو جو دامنی در بریخت

چو سیراب خواهی شدن ز آب جوی
چرا ریزی از بهر برف آبروی؟

مگر از تنعم شکیبا شوی
وگرنه ضرورت به درها شوی

برو خواجه کوتاه کن دست آز
چه می‌بایدت ز آستین دراز؟

کسی را که درج طمع درنوشت
نباید به کس عبد و خادم نبشت

توقع براند ز هر مجلست
بران از خودش تا نراند کست

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#806 Posted: 3 Aug 2014 07:26

حکــایت

یکی را تب آمد ز صاحبدلان
کسی گفت شکر بخواه از فلان

بگفت ای پسر تلخی مردنم
به از جور روی ترش بردنم

شکر عاقل از دست آن کس نخورد
که روی از تکبر بر او سر که کرد

مرو از پی هرچه دل خواهدت
که تمکین تن نور جان کاهدت

کند مرد را نفس اماره خوار
اگر هوشمندی عزیزش مدار

اگر هرچه باشد مرادت خوری
ز دوران بسی نامرادی بری

تنور شکم دم بدم تافتن
مصیبت بود روز نایافتن

به تنگی بریزاندت روی رنگ
چو وقت فراخی کنی معده تنگ

کشد مرد پرخواره بار شکم
وگر در نیابد کشد بار غم

شکم بنده بسیار بینی خجل
شکم پیش من تنگ بهتر که دل

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#807 Posted: 3 Aug 2014 07:27

حکایت در مذلت بسیار خوردن

چه آوردم از بصره دانی عجب
حدیثی که شیرین ترست از رطب

تنی چند در خرقه راستان
گذشتیم بر طرف خرماستان

یکی در میان معده انبار بود
از این تنگ چشمی شکم خوار بود

میان بست مسکین و شد بر درخت
وزان جا به گردن در افتاد سخت

رئیس ده آمد که این را که کشت؟
بگفتم مزن بانگ بر ما درشت

شکم دامن اندر کشیدش ز شاخ
بود تنگدل رودگانی فراخ

نه هر بار خرما توان خورد و برد
لت انبار بد عاقبت خورد و مرد

شکم بند دست است و زنجیر پای
شکم بنده نادر پرستد خدای

سراسر شکم شد ملخ لاجرم
به پایش کشد مور کوچک شکم

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#808 Posted: 3 Aug 2014 07:27

حکــایت

شکم صوفیی را زبون کرد و فرج
دو دینار بر هر دوان کرد خرج

یکی گفتش از دوستان در نهفت
چه کردی بدین هر دو دینار؟ گفت

به دیناری از پشت راندم نشاط
به دیگر، شکم را کشیدم سماط

فرومایگی کردم وابلهی
که این همچنان پر نشد وان تهی

غذا گر لطیف است و گر سرسری
چو دیرت به دست اوفتد خوش خوری

سر آنگه به بالین نهد هوشمند
که خوابش به قهر آورد در کمند

مجال سخن تا نیابی مگوی
چو میدان نبینی نگهدار گوی

وز اندازه بیرون، مرو پیش زن
نه دیوانه‌ای تیغ بر خود مزن

به بی رغبتی شهوت انگیختن
به رغبت بود خون خود ریختن

برو اندرونی بدست آر پاک
شکم پر نخواهد شد الا به خاک

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#809 Posted: 3 Aug 2014 07:28

حکایت در عزت قناعت

یکی نیشکر داشت در طیفری
چپ و راست گردیده بر مشتری

به صاحبدلی گفت در کنج ده
که بستان و چون دست یابی بده

بگفت آن خردمند زیبا سرشت
جوابی که بر دیده باید نبشت

تو را صبر بر من نباشد مگر
ولیکن مرا باشد از نیشکر

حلاوت ندارد شکر در نیش
چو باشد تقاضای تلخ از پیش

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

anything

کاربر

ارسالها: 6368

#810 Posted: 3 Aug 2014 07:28

حکــایت

یکی را ز مردان روشن ضمیر
امیر ختن داد طاقی حریر

ز شادی چو گلبرگ خندان شکفت
نپوشید و دستش ببوسید و گفت:

چه خوب است تشریف میر ختن
وز او خوب تر خرقهٔ خویشتن

گر آزاده‌ای بر زمین خسب و بس
مکن بهر قالی زمین بوس کس

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...

صفحه 81 از 124: « پیشین 1 ... 80 81 82 ... 123 124 پسین »

شعر و ادبیات /

Saadi Shirazi | زندگی و آثار سعدی

این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

↑ بالا