انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
شعر و ادبیات
  
صفحه  صفحه 86 از 124:  « پیشین  1  ...  85  86  87  ...  123  124  پسین »

Saadi Shirazi | زندگی و آثار سعدی


زن

 
گفتار اندر صنع باری عز اسمه در ترکیب خلقت انسان


ببین تا یک انگشت از چند بند
به صنع الهی به هم درفگند

پس آشفتگی باشد و ابلهی
که انگشت بر حرف صنعش نهی

تأمل کن از بهر رفتار مرد
که چند استخوان پی زد و وصل کرد

که بی گردش کعب و زانو و پای
نشاید قدم بر گرفتن ز جای

ازان سجده بر آدمی سخت نیست
که در صلب او مهره یک لخت نیست

دو صد مهره در یکدگر ساخته‌ست
که گل مهره‌ای چون تو پرداخته‌ست

رگت بر تن است ای پسندیده خوی
زمینی در او سیصد و شصت جوی

بصر در سر و فکر و رای و تمیز
جوارح به دل، دل به دانش عزیز

بهایم به روی اندر افتاده خوار
تو همچون الف بر قدمها سوار

نگون کرده ایشان سر از بهر خور
تو آری به عزت خورش پیش سر

نزیبد تو را با چنین سروری
که سر جز به طاعت فرود آوری

به انعام خود دانه دادت نه کاه
نکردت چو انعام سر در گیاه

ولیکن بدین صورت دلپذیر
فرفته مشو، سیرت خوب گیر

ره راست باید نه بالای راست
که کافر هم از روی صورت چو ماست

خردمند طبعان منت شناس
بدوزند نعمت به میخ سپاس
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
زن

 
حکایت اندر معنی شکر منعم

ک زاده‌ای ز اسب ادهم فتاد
به گردن درش مهره برهم فتاد

چو پیلش فرو رفت گردن به تن
نگشتی سرش تا نگشتی بدن

پزشکان بماندند حیران در این
مگر فیلسوفی ز یونان زمین

سرش باز پیچید و رگ راست شد
وگر وی نبودی ز من خواست شد

دگر نوبت آمد به نزدیک شاه
به عین عنایت نکردش نگاه

خردمند را سر فرو شد به شرم
شنیدم که می‌رفت و می‌گفت نرم

اگر دی نپیچیدمی گردنش
نپیچیدی امروز روی از منش

فرستاد تخمی به دست رهی
که باید که بر عود سوزش نهی

ملک را یکی عطسه آمد ز دود
سر و گردنش همچنان شد که بود

به عذر از پی مرد بشتافتند
بجستند بسیار و کم یافتند

مکن، گردن از شکر منعم مپیچ
که روز پسین سر بر آری به هیچ

شنیدم که پیری پسر را به خشم
ملامت همی کرد کای شوخ چشم

تو را تیشه دادم که هیزم شکن
نگفتم که دیوار مسجد بکن

زبان آمد از بهر شکر و سپاش
به غیبت نگرداندش حق شناس

گذرگاه قرآن و پندست گوش
به بهتان و باطل شنیدن مکوش

دو چشم از پی صنع باری نکوست
ز عیب برادر فرو گیر و دوست
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
زن

 
گفتار اندر گزاردن شکر نعمتها

شب از بهر آسایش تست و روز
مه روشن و مهر گیتی فروز

اگر باد و برف است و باران و میغ
وگر رعد چوگان زند، برق تیغ

همه کارداران فرمانبرند
که تخم تو در خاک می‌پرورند

اگر تشنه مانی ز سختی مجوش
که سقای ابر آبت آرد به دوش

صبا هم ز بهر تو فراش وار
همی گستراند بساط بهار

ز خاک آورد رنگ و بوی و طعام
تماشاگه دیده و مغز و کام

عسل دادت از نحل و من از هوا
رطب دادت از نخل و نخل از نوی

همه نخلبندان بخایند دست
ز حیرت که نخلی چنین کس نبست

خور و ماه و پروین برای تواند
قنادیل سقف سرای تواند

ز خارت گل آورد و از نافه مشک
زر از کان و برگ تر از چوب خشک

به دست خودت چشم و ابرو نگاشت
که محرم به اغیار نتوان گذاشت

توانا که او نازنین پرورد
به الوان نعمت چنین پرورد

به جان گفت باید نفس بر نفس
که شکرش نه کار زبان است و بس

خدایا دلم خون شد و دیده ریش
که می‌بینم انعامت از گفت بیش

نگویم دد و دام و مور و سمک
که فوج ملایک بر اوج فلک

هنوزت سپاس اندکی گفته‌اند
ز بیور هزاران یکی گفته‌اند

برو سعدیا دست و دفتر بشوی
به راهی که پایان ندارد مپوی
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
زن

 
گفتار اندر بخشایش بر ناتوانان و شکر نعمت حق در توانایی



نداند کسی قدر روز خوشی
مگر روزی افتد به سختی کشی

زمستان درویش در تنگ سال
چه سهل است پیش خداوند مال

سلیمی که یک چند نالان نخفت
خداوند را شکر صحت نگفت

چو مردانه‌رو باشی و تیز پای
به شکرانه باکند پایان بپای

به پیر کهن بر ببخشد جوان
توانا کند رحم بر ناتوان

چه دانند جیحونیان قدر آب
ز واماندگان پرس در آفتاب

عرب را که در دجله باشد قعود
چه غم دارد از تشنگان زرود

کسی قیمت تندرستی شناخت
که یک چند بیچاره در تب گداخت

تو را تیره شب کی نماید دراز
که غلطی ز پهلو به پهلوی ناز؟

براندیش از افتان و خیزان تب
که رنجور داند درازای شب

به بانگ دهل خواجه بیدار گشت
چه داند شب پاسبان چون گذشت؟
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
زن

 
حکایت سلطان طغرل و هندوی پاسبان

شنیدم که طغرل شبی در خزان
گذر کرد بر هندوی پاسبان

ز باریدن برف و باران و سیل
به لرزش در افتاده همچون سهیل

دلش بر وی از رحمت آورد جوش
که اینک قبا پوستینم بپوش

دمی منتظر باش بر طرف بام
که بیرون فرستم به دست غلام

در این بود و باد صبا بروزید
شهنشه در ایوان شاهی خزید

وشاقی پری چهره در خیل داشت
که طبعش بدو اندکی میل داشت

تماشای ترکش چنان خوش فتاد
که هندوی مسکین برفتش ز یاد

قبا پوستینی گذشتش به گوش
ز بدبختیش در نیامد به دوش

مگر رنج سرما بر او بس نبود
که جور سپهر انتظارش فزود

نگه کن چو سلطان به غفلت بخفت
که چوبک زنش بامدادان چه گفت

مگر نیک بختت فراموش شد
چو دستت در آغوش آغوش شد؟

تو را شب به عیش و طرب می‌رود
چه دانی که بر ما چه شب می‌رود؟

فرو برده سر کاروانی به دیگ
چه از پا فرو رفتگانش به ریگ

بدار ای خداوند زورق بر آب
که بیچارگان را گذشت از سر آب

توقف کنید ای جوانان چست
که در کاروانند پیران سست

تو خوش خفته در هودج کاروان
مهار شتر در کف ساروان

چه هامون و کوهت، چه سنگ و رمال
ز ره باز پس ماندگان پرس حال

تو را کوه پیکر هیون می‌برد
پیاده چه دانی که خون می‌خورد؟

به آرام دل خفتگان در بنه
چه دانند حال کم گرسنه؟

هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
زن

 
حکــایت

یکی را عسس دست بر بسته بود
همه شب پریشان و دلخسته بود

به گوش آمدش در شب تیره رنگ
که شخصی همی نالد از دست تنگ

شنید این سخن دزد مغلول و گفت
ز بیچارگی چند نالی؟ بخفت

برو شکر یزدان کن ای تنگدست
که دستت عسس تنگ بر هم نبست

مکن ناله از بینوایی بسی
چو بینی ز خود بینواتر کسی
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
زن

 
حکــایت

برهنه تنی یک درم وام کرد
تن خویش را کسوتی خام کرد

بنالید کای طالع بدلگام
به گرما بپختم در این زیر خام

چو ناپخته آمد ز سختی به جوش
یکی گفتش از چاه زندان، خموش

بجای آور، ای خام، شکر خدای
که چون ما نه‌ای خام بر دست و پای
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
زن

 
حکــایت

یکی کرد بر پارسایی گذر
به صورت جهود آمدش در نظر

قفایی فرو کوفت بر گردنش
ببخشید درویش پیراهنش

خجل گفت کانچ از من آمد خطاست
ببخشای بر من، چه جای عطاست؟

به شکرانه گفتا به سر بیستم
که آنم که پنداشتی نیستم
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
زن

 
حکــایت

ز ره باز پس مانده‌ای می‌گریست
که مسکین تر از من در این دشت کیست؟

جهاندیده‌ای گفتش ای هوشیار
اگر مردی این یک سخن گوش دار

برو شکر کن چون به خر برنه‌ای
که آخر بنی آدمی، خر نه‌ای
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
زن

 
حکــایت

فقیهی بر افتاده مستی گذشت
به مستوری خویش مغرور گشت

ز نخوت بر او التفاتی نکرد
جوان سر برآورد کای پیرمرد

تکبر مکن چون به نعمت دری
که محرومی آید ز مستکبری

یکی را که در بند بینی مخند
مبادا که ناگه درافتی به بند

نه آخر در امکان تقدیر هست
که فردا چو من باشی افتاده مست؟

تو را آسمان خط به مسجد نبشت
مزن طعنه بر دیگری در کنشت

ببند ای مسلمان به شکرانه دست
که زنار مغ بر میانت نبست

نه خود می‌رود هر که جویان اوست
به عنفش کشان می‌برد لطف دوست
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
     
  
صفحه  صفحه 86 از 124:  « پیشین  1  ...  85  86  87  ...  123  124  پسین » 
شعر و ادبیات

Saadi Shirazi | زندگی و آثار سعدی


این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti Forums is not responsible for the content of external sites

RTA