انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
شعر و ادبیات
  
صفحه  صفحه 32 از 88:  « پیشین  1  ...  31  32  33  ...  87  88  پسین »

Maleko Shoara Bahar | ملک الشعرای بهار


زن

 
شماره٩ ‏
چشم ساقی چو من از باده خرابست امشب
حیف از آن دیده که آمادهٔ خوابست امشب

قمرا! پرده برافکن که ز شرم رخ تو
چهرهٔ ماه فلک زیر نقابست امشب

نور روی قمر و عکس می و پرتو شمع
چهره بگشاکه شب ترک حجابست امشب

با دل سوخته پروانه به شمعی می ‎گفت
دادن بوسه به عشاق ثوابست امشب

چون بهار انده فردا مخور و باده بخور
که همین یک نفس از عمر حسابست امشب
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
زن

 
شماره ‏١٠
بکرد ای جوهر سیال در مغز بهار امشب
سرت گردم نجاتم ده ز دست روزگار امشب

بر یاران ترش روی آمدم زبن تلخکامی ها
ز مستی خندهٔ شیربن به روبم برگمار امشب

ز سوز تب نمی نالم طبیبا دردسرکم کن
مرا بگذار با اندیشهٔ یار و دیار امشب

هزاران زخم کاری دارم اندر دل ولی هر دم
ز یک زخم جگر ترساندم بیماردار امشب

گرم خون از جگر بیرون زند نبود عجب زبرا
که از خون لب به لب گشته است این قلب فگار امشب

فنای سینه ر بشان گرمی ناب است ای ساقی
بده جامی و برهانم ز رنج انتظار امشب

شب هجرانم از جان سیرکرد آن زلف پرخم کو
که در دامانش آویزم به قصد انتحار امشب

مده داروی خواب ای غافل از شب زنده داری ها
خوشم با آه آتشناک و چشم اشگبار امشب

اگر نالد » بهار« از زخم دل نالد، نه زخم سل
پرستاران چه می خواهید ازین بیمار زار امشب
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
زن

 
شماره ‏١١
رقم قتل ما به دست حبیب
چون مخالف نداشت شد تصویب

خامشی به مجلسی که در آن
نیست یک تن سخن شناس و لبیب

خوبشتن را میان خیل خران
خر نسازد به حکم عقل ، ادیب

گورخر را چه حاجت بیطار
بدوی را چه انتظار طبیب

دهر چون نانجیب پرور شد
گو بمیرند مردمان نجیب

بلبل از بیم جان شود پنهان
چون به بستان کشد غراب نعیب

از در احتیاج مردم بود
آنچه دادند عاقلان ترتیب

هیچ اصلی به دهر ثابت نیست
خواه اصلی بعید و خواه قریب

جای دیگر عجیب ننماید
آنچه اینجا به چشم تو ست عجیب

خوار گردد به نزد یار، بهار
چون بریار شد عزیز، رقیب

چه توان کرد چون نشد معتاد
بینی خنفسا به نکهت طیب
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
زن

 
شماره ‏١٢
غم طوقی از آهن شد و برگردنم آویخت
چون ژندهٔ درویش، بلا در تنم آویخت

درگردن دلدار نیاویخته ، دستم
بشکست به صد خواری و در گردنم آویخت

آن طفل که پروردهٔ دل بود چو اغیار
افتاد ز چشم من و در دامنم آویخت

بدگوبی جهال به بوم و برم آشفت
بیغارهٔ حساد به پیرامنم آویخت

ببرید طبیعت ز هواهای دلم سر
وآورد ویکایک به سر برزنم آوبخت

بلبل صفت آفات سخن گفتن شیرین
در خانه و در لانه و درگلشنم آویخت

چون منطق شیرین مرا دید زمانه
از طاق فلک در قفس آهنم آویخت

بگداخت تنم شمع صفت وین دل سوزان
چون شعلهٔ فانوس به پیراهنم آوبخت

هر چیزکزان بیش دلم داشت تنفر
چون پردهٔ تاری به در روزنم آوبخت

تاربکی افکار حریفان چو حجابی
گرد آمد و درییش دل روشنم آوبخت

حلاج صفت ، تا ز چه گفتم سخن حق
از دار بلا این فلک ریمنم آویخت
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
زن

 
شماره ‏١٣
بسوختیم زبیداد چرخ و خواهد سوخت
کسی که علم فراموش کرد و جهل آموخت

بگو به سایهٔ دیوار دیگران خسبد
کسی که خانهٔ خود را به دیگران بفروخت

وطن زکید اجانب درون آتش و ما
به سر زنیم و بنالیم از اینکه آمل سوخت

شکافتیم و دربدیم و سوختیم ز جهل
به زیب پیکر ما گر جهان قبایی دوخت

بود زخون فقیرآنکه شربتی نوشید
بود ز مال یتیم آنکه ثروتی اندوخت

درین میانه بهارا نصیب رنجبر است
به هر کجا که ز بیداد آتشی افروخت
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
زن

 
شمار١٤ ‏
همین نه ازستم چرخ شهرآمل سوخت
که ازعطش به ری امسال سبزه وگل سوخت

بجای شمع برافروخت در چمن گل سرخ
بجای شهپر پروانه بال بلبل سوخت

به باغ ، بید معلق زتشنگی چون شمع
گرفت لرزه و ازپای تا به کاکل سوخت

تو ای سحاب کرم قطره ای فشان بر خاک
که چهرلاله سیه گشت وزلف سنبل سوخت

ز حال خلق تغافل بس است ای وزرا
که خانمان ضعیفان ازین تغافل سوخت

به کار ملک تعلل بس است ای امرا
که شهر دلکش آمل ازبن تعلل سوخت

به داغ هیچ عزیزی خدا نسوزاند
هرآن دلی که بر احوال شهرآمل سوخت

بهارگفت توکل به حق کنید دربغ
که برق غفلت ماخرمن توکل سوخت
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
زن

 
شماره ‏١٥
حشمت محتشمان مایهٔ مرگ فقراست
داد ازین رسم فرومایه که در شهر شماست

یا رب این شهر چه شهر ست و چه خلقند این خلق
که به هر رهگذری نعش غریبی پیداست

می شنیدم سحری طفل یتیمی می گفت :
هر بلایی که به ما می رسد از این وزراست

خانهٔ » محتشم « آباد که از همت او
شیون و غلغله در خانهٔ مسکین و گداست

از خدایش به حقیقت نرسد برگ مراد
آنکه فارغ ز غم ومحنت مخلوق خداست

نوشداروی نصیحت چه دهد سود بهار
به مریضی که به هر قاعده محکوم فناست
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
زن

 
شماره ‏١٦
عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست
کی به مسجد سزد آن شمع که در خانه رواست

به وفایی که نداری قسم ای ماه جبین
هر جفایی که کنی بر دل ما عین وفاست

اگر از ربختن خون منت خرسندی است
این نه خون است بیا دست در او زن که حناست

سر زلف تو ز چین مشک تر آورده به شهر
از ختن مشک مخواهید حریفان که خطاست

من گرفتار سیه چردهٔ شوخی شده ام
که به من دشمن و با مردم بیگانه صفاست

یوسف از مصر سفر کرد و بدینجا آمد
گو به یعقوب که فرزند تو در خانهٔ ماست

روزی آیم به سرکوی تو و جان بدهم
تا بکوبند که این ، کشتهٔ آن ماه لقاست

زود باشدکه سراغ من تهمت زده را
از همه شهر بگیری و ندانندکجاست

اگرت یار جفا کرد و ملامت » راهب «
غم مخور دادرس عاشق مظلوم خداست
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
زن

 
شماره ‏١٧
شب است و آنچه دلم کرده آرزو اینجاست
ز عمر نشمرم آن ساعتی که او اینجاست

ز چشم شوخ رقیب ای صنم چه پوشی روی ؟
بپوش قلب خود از وی که آبرو اینجاست

حذر چه می کنی از چشم غیر و صحبت خلق
ز قلب خویش حذر کن که گفت وگو اینجاست


نگاهدار دل از آرزوی نامحرم
که فر و جاه و جمال زن نگو اینجاست

خیال غیر مکن هیچ ، کان حجاب لطیف
که چون درد، نبود قابل رفو، اینجاست

شنیده ام به زنی گفت مرد بد عملی
که نیست شوهر و مطلوب کامجو اینجاست

قدم گذار به مشگوی من - که خواهدگفت
به شوهر تو که آن سرو مشکمو اینجاست ؟ !

چو این کلام ، زن از مرد نابکار شنید
به قلب خوبش بزد دست وگفت : او اینجاست

خدا و عشق و عفافند رهبر زن خوب
بهشت شادی و فردوس آرزو اینجاست

» بهار« پردهٔ مویین حجاب عفت نیست
» هزار نکتهٔ باریکتر ز مو اینجاست «
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
زن

 
شماره١٨ ‏
تا به گل هر لحظه بلبل را فغانی دیگراست
هر طرف از شهرت گل داستانی دیگر است

عشق بلبل جلوهٔ گل را نمایان کرد و بس
ورنه گل را درگلستان دوستانی دیگر است

بانگ عشاق وطن غالب زروی درد نیست
خلق را دربارهٔ ایشان گمانی دیگر است

خرقه و دراعه و داغ جبین حرفیست مفت
صاحبان روح عالی را نشانی دیگر است

گربه سبک مدعی رنگین نمی گویم سخن
رخ متاب از من که عاشق را زبانی دیگر است

از مصیبت ها منال ای دل که در زیر سپهر
هر مصیبت بهر دانا امتحانی دیگر است

گوش جان بگشای و بشنو زانکه اشعار » بهار«
صحبت کروبیان را ترجمانی دیگر است
دوست داشتن یعنی
وقتی میــــدونه…
رو چیزی حساسی…
یا از کاری بدت میـــاد…
حواسش هست که ناراحتت نکنه…
     
  
صفحه  صفحه 32 از 88:  « پیشین  1  ...  31  32  33  ...  87  88  پسین » 
شعر و ادبیات

Maleko Shoara Bahar | ملک الشعرای بهار


این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti Forums is not responsible for the content of external sites

RTA