صفحه 47 از 91: « پیشین 1 ... 46 47 48 ... 90 91 پسین »

اوحدی مراغه ای

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#461 Posted: 26 Jul 2012 11:52

غزل شمارهٔ ۴۵۸

نازنین، عیب نباشد، که کند ناز ای دل
او همی سوزدت از عشق و تو می‌ساز ای دل

اگرت میل به خورشید رخش خواهد بود
بر حدیث دگران سایه بینداز ای دل

او به آواز تو چون گوش نخواهد کردن
هیچ سودت نکند ناله به آواز ای دل

چونکه پیوسته دل سوخته میخواهد دوست
گر نه قلبی تو، در آتش رو و بگداز ای دل

با درون تو غمش چون سرخویشی دارد
خانه از مردم بیگانه بپرداز ای دل

چشم آن ترک عجب تیر و کمانی دارد!
پیش آن تیر سپر زود بینداز ای دل

باز بر دست همی گیرد و دل می‌شکرد
گوش می‌دار که: صیدت نکند باز ای دل

اوحدی، بشنو اگر عافیتی می‌خواهی
به چنین روی نکو دیده مکن باز ای دل

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#462 Posted: 26 Jul 2012 11:56

غزل شمارهٔ ۴۵۹

سودای عشق خوبان از سربدر کن، ای دل
در کوی نیک نامی لختی گذر کن، ای دل

دنیی و دین و دانش در کار عشق کردی
زین کار غصه بینی، کار دگر کن، ای دل

زود این درست قلبت رسوا کند به عالم
چست این درست بشکن وین قلب زر کن، ای دل

مستی ز سر فرونه و ز پای کبر بنشین
پس دست وصل با او خوش در کمر کن، ای دل

در باز جان شیرین، تر کن ز خون دو دیده
یعنی که: عشق بازی شیرین و تر کن، ای دل

این جا به دیدهٔ جان بینی جمال او را
گر مرد این حدیثی، آندیده بر کن، ای دل

از خلق بی‌نظیری، گفتی: بیار، گیرم
گر بی‌نظیر خواهی، به زین نظر کن، ای دل

بار طلب چو بستی، بنشین که خسته گشتم
گر پای خسته گردد رفتن بسر کن، ای دل

در خلوت وصالش روزی که بار یابی
بیچاره اوحدی را آنجا خبر کن، ای دل

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#463 Posted: 26 Jul 2012 11:56

غزل شمارهٔ ۴۶۰

نه به اندازهٔ خود یار گزیدی، ای دل
تا رسیدی به بلایی که شنیدی، ای دل

سپر ناوک آن غمزه چرا گشتی باز؟
که به زخمی چو کبوتر برمیدی، ای دل

صفت بار بلایی، که کنون بر دل ماست
بارها گفتم و از من نشنیدی، ای دل

بی‌دلی رفتی و خود را بشکستی، ای تن
ترک سر گفتی و پشتم بخمیدی، ای دل

پیرهن چند کنم پاره ز سودای تو من؟
بس کن این پرده که بر من بدریدی، ای دل

هر دم از غصه جهانی بفروشی بر ما
سر خود گیر، که ما را نخریدی، ای دل

گرد این درد مپوی و سخن درد مگوی
که ازین باغ بجز درد نچیدی، ای دل

گر ز قدش نتوان جست کنار، از لب او
گوشه‌ای گیر، که بسیار دویدی، ای دل

اوحدی در کشد از دست تو دامن روزی
کین فضیحت به سر او تو کشیدی، ای دل

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#464 Posted: 26 Jul 2012 11:57

غزل شمارهٔ ۴۶۱

زهی! ز دست رقیبان گذر به کوی تو مشکل
ز بس جمال که داری، نظر به روی تو مشکل

مرا ز بار فراقت حکایتیست مطول
چو چین زلف تو در هم، چو بند موی تو مشکل

به خوابگاه قیامت گذشتگان غمت را
ز خواب خوش شدن آگاه جز به بوی تو مشکل

بر آستان تو از دست منکران محبت
گذار عاشق مسکین به جستجوی تو مشکل

به رغم خوی تو گردن هزار نقش برآرد
که آن هزار نباشد یکی چو خوی تو مشکل

ز غصها که تو دانی کدام ازین بتر آخر؟
که میل سوی تو داریم و ره به سوی تو مشکل

بر اوحدی شده آسان بر تو مردن و بازش
ز دور زنده نشستن به آرزوی تو مشکل

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#465 Posted: 26 Jul 2012 11:57

غزل شمارهٔ ۴۶۲

خیز، که در میرسد موکب سلطان گل
چارهٔ بزمی بساز، تا بنهی خوان گل

گل دو سه روزی مقام بیش نگیرد به باغ
این دو سه روزی که هست جان تو و جان گل

طفل ریاحین مکید شیر ز پستان ابر
بلبل شوریده دل شد به شبستان گل

زود ببینی چو من فاخته را در چمن
ساخته آوازها بر لب خندان گل

در بن بیدار فگند مسند جمشید می
بر سر باد آورند تخت سلیمان گل

ساغر و پیمانه‌ای چند پر از می بیار
زود، که ما داده‌ایم دست به پیمان گل

خار چمن را بگو: کز سر شاخ درخت
تیغ میفگن، که شد قلعه به فرمان گل

غنچه گریبان خود تا بن دندان درید
نالهٔ بلبل مگر نیست به دندان گل؟

دست صبا غنچه را بار دهد بر شجر
تا بنماید به خلق قصهٔ پنهان گل

از سخن اوحدی پرورقی زن، که آن
هر ورقی آیتیست آمده در شان گل

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#466 Posted: 26 Jul 2012 11:57

غزل شمارهٔ ۴۶۳

بنمای روی خویش، که غیر از تو هر چه هست
دیدیم و بی‌غروب نبودند و بی‌افول

یا یک زمان به جانب ما نیز میل کن
یا خود جواب ما بده ار گشته‌ای ملول

ترسم رسول دین تو گیرد، بدین سبب
تقصیر میکنم ز فرستادن رسول

تا شد به عشق روی تو مشهور نام من
اندر زمانه فارغم از شهرت و خمول

گر عدل بینم از تو و گرنه نمی‌توان
از بندگی تجاوز و از چاکری عدول

در جانم آتشیست ز هجر تو ورنه چیست؟
این آه سرد و سوز دل و ناله و غول

در وصف قد و زلف تو هر چند سالهاست
کاهل حدیث عرض سخن میدهند و طول

از آسمان عشق تو قرآن فارسی
امروز می‌کند به دل اوحدی نزول

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#467 Posted: 26 Jul 2012 11:57

غزل شمارهٔ ۴۶۴

ای سحری دعای من، در دلش آن جفا مهل
یار خطاپرست را بر سر آن خطا مهل

خستهٔ هر ستم شدم، ای قدم بلا برو
سخرهٔ هر دغل شدم، ای فلک دغا مهل

خاک زمین او شدم، آتش ما فرو نشان
آب ز کار ما بشد، باد در آن سرا مهل

ایکه نهاده‌ای مرا بر سر دل کلاه غم
لطف کن و به دست خود پیرهنم قبا مهل

چند کنی به جنگ من روی جفا؟ که رای زن؟
این که تو جای آشتی، در دل ما بجا مهل

با همه خلق سر خوشی وز من خسته سرکشی
با تو که گفت در جهان: هیچ خوشی بما مهل؟

اوحدی از جفای تو دور شد از کنار تو
مدت انتظار تو دیر شد ای خدا مهل

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#468 Posted: 26 Jul 2012 11:58

غزل شمارهٔ ۴۶۵

مستم از بادهٔ مهر تو، مرا مست مهل
رفتم از دست، دمی دست من از دست مهل

دل ز شوق می لعل توچو خون شد مپسند
پشتم از بار غم هجر تو بشکست، مهل

باز می‌بینم همدست رقیبان شده‌ای
گر از آن دست نه‌ای کارم ازین دست مهل

چون نداری گل وصلم، به کفم خار جفا
گر غم هجر تو اندر جگرم خست، مهل

گر خدنگی زند آن غمزهٔ جادو مگذار
ور خطایی کند آن نرگس سرمست مهل

دل به نزد تو فرستادم و گفتی: بس نیست
اوحدی را ز جفا همچو زمین پست مهل

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#469 Posted: 26 Jul 2012 11:58

غزل شمارهٔ ۴۶۶

گر درد سر نباشدت، ای باد صبحدم
روزی به دستگیری ما رنجه کن قدم

پیش آی و تازه کن به سر آهنگ آن سرا
بر خیز و بسته کن به دل احرام آن حرم

او را یکی ببین و چو بینی « و ان یکاد»
بر خوان و چون بخوانی بر روی او بدم

گو: ای شکسته خاطر ما را به دست هجر
گو: ای سپرده سینهٔ ما را به پای غم

ما را به پیش ناوک هجران مکن هدف
ما را میان لشکر خواری مکن علم

زر خواستی به عشوه و سر می‌نهیم نیز
دل میبری به غارت و جان می‌دهیم هم

اینجا که خط تست بدان می‌نهیم سر
و آنجاکه نام ماست بر آن می‌کشی قلم

آهیست در فراقت و پنجاه شعله نار
چشمیست ز اشتیاقت و پنجاه کاسه نم

گاهی تنم چو رعد بنالد ز هجر پر
گاهی دلم چو برق بسوزد ز وصل کم

بر بیدلی، که عهد تو دارد مگیر خشم
بر عاشقی، که مهر تو ورزد، مکن ستم

پیش آر جوشنی، که ز پشتم گذشت تیر
بفرست مرهمی، که به جانم رسید الم

چون صید هر کسی شدی از بی‌کسان مگرد
چون رام دیگران شدی از اوحدی مرم

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#470 Posted: 26 Jul 2012 12:14

غزل شمارهٔ ۴۶۷

توبه کردم ز توبه کردن خام
ببر این جامه و بیار آن جام

چون بپوشیم راز؟ کاوردیم
طبل در کوچه و علم بر بام

پیر ما را چگونه توبه دهد؟
که جوانی نکرده‌ایم تمام

زاهد خام اگر زند طعنی
بگذاریم تا بجوشد خام

نیست از یک دگر پدید هنوز
صالح و فاسق و حلال و حرام

تا نجوشیم در نیاید عشق
تا نکوشیم بر نیاید کام

گر ترا نیست آتشی در دل
از دل اوحدی بخواه به وام

هله

صفحه 47 از 91: « پیشین 1 ... 46 47 48 ... 90 91 پسین »

شعر و ادبیات /

اوحدی مراغه ای

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا