صفحه 63 از 91: « پیشین 1 ... 62 63 64 ... 90 91 پسین »

اوحدی مراغه ای

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#621 Posted: 28 Jul 2012 05:19

غزل شمارهٔ ۶۱۸

چو دل نمی‌دهد از کوی دوست برگشتن
ضرورتست در آن آستان به سر گشتن

من از برای چنان آفتاب رخساری
چو سایه عار ندارم ز دربدر گشتن

چون در میان نتوان کرد دست با شیرین
ضرورتست چو فرهاد در کمر گشتن

اگر چه شد سخن عشق من به گیتی فاش
بدین سخن نتوانم ز دوست بر گشتن

گرم به تیغ زند چاره‌ای نمی‌دانم
بجز سپاس پذیرفتن و سپر گشتن

ازو به تیر قضا روی برنگردانم
ز دوست حیف بود خود بدین قدر گشتن

به دوست گوی که: رحمت کن، ای نسیم صبا
که نیست ممکن ازین دل شکسته‌تر گشتن

حدیث من همه عالم برفت و خلق شنید
وزین حدیث نخواهد ترا خبر گشتن

ندانمت که چه افیون فگنده‌ای درمی
که باز عادت ما حیرتست و سر گشتن

به جست و جوی تو آشفته می‌کنندم نام
ز بس به بازار و کوچه در گشتن

چو اوحدی سخن از آب دیده خواهد گفت
گزیر نیست حدیث مرا ز تر گشتن

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#622 Posted: 28 Jul 2012 05:19

غزل شمارهٔ ۶۱۹

شیرین‌تر از دلدار من دلدار نتوان یافتن
مسکین‌تر از من عاشقی غم‌خوار نتوان یافتن

در دهر چون من بیدلی سرگشته کم پیدا شود
در شهر چون او دلبری عیار نتوان یافتن

ما را ملامت گو: مکن زین پس به مستی، اوحدی
کز دور چشم مست او هشیار نتوان یافتن

هرگز به بیداری کجا دستم به وصل او رسید؟
چون یک شب این بخت مرا بیدار نتوان یافتن

ای دل، گر آب زندگی جویی، به تاریک مرو
کین کار بیرون از لب آن یار نتوان یافتن

زین‌سان که من می‌بینم این آشفتگی، سالی دگر
اندر دیار عاشقی دیار نتوان یافتن

بالای سرو بوستان هم نغز می‌آید، ولی
در سرو بستانی چنین رفتار نتوان یافتن

در کارگاه سینه چون سودای او بر کار شد
یک لحظه ما را بعد ازین در کار نتوان یافتن

ای اوحدی، گر خون شود دل در غم او، گو: بشو
بی‌محنتی وصل چنان دلدار نتوان یافتن

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#623 Posted: 28 Jul 2012 05:25

غزل شمارهٔ ۶۲۰

از تو میسر نشد کنار گرفتن
پیش تو داند دلم قرار گرفتن

کعبهٔ من کوی تست و حج دل من
حلقهٔ آن زلف تابدار گرفتن

گر ز دل من به گرد غصه برآری
از تو نخواهد دلم غبار گرفتن

عشق ترا نیک می‌شمردم و بد شد
جهل بود کار عشق خوار گرفتن

دست نگارین مبر به تیغ، که ما خود
دست بشستیم ازین نگار گرفتن

حاصلت از یار چون بجز غم دل نیست
توبه کن، ای اوحدی، ز یار گرفتن

رو به کناری بساز، چون نتوانی
کام دل خویش در کنار گرفتن

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#624 Posted: 28 Jul 2012 05:27

غزل شمارهٔ ۶۲۱

تا ندانی ز جسم و جان مردن
پیش آن رخ کجا توان مردن؟

عاشقی چیست؟ زنده بودن فاش
وآنگه از عشق او نهان مردن

از برون جهان نشاید مرد
در جهان باید از جهان مردن

هیچ دانی حیات باقی چیست؟
پیش آن خاک آستان مردن

اهل یاریست، یار، در غم او
سهل کاریست هر زمان مردن

بوسه‌ای زان دهن بخواهم خواست
که نشاید به رایگان مردن

اوحدی، دل به دیگری مسپار
تا نباید چو دیگران مردن

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#625 Posted: 28 Jul 2012 05:27

غزل شمارهٔ ۶۲۲

بار بربستیم، ازین منزل به در باید شدن
آب این جا تیره شد، جای دگر باید شدن

وحشت آباد است این، زین جا سبک بیرون رویم
گر به پهلو گشت باید ور به سر باید شدن

چون نمی‌بینیم از آن آرام جان این جا اثر
با نثار اشک خونین بر اثر باید شدن

یاد نقش روی آن گل چهره چون همراه ماست
سهل باشد گر به روی خاربر باید شدن

من در آن بندم که: تدبیری بسازم راه را
عقل می‌گوید که: نه، نه، زودتر باید شدن

اندر آن دریای جان خرمهره چیدن، چند؟ چند؟
خود چو غواصم به دریایی گهر باید شدن

اصفهان ز اقلیم چارم آسمان چارمست
سوی او عیسی‌صفت بی‌پا و سر باید شدن

نیست این‌جا از بزرگان ناظری بر حال من
بعد ازینم پیش آن اهل نظر باید شدن

اوحدی، چون جان بر آمد، پر جگر خواری مکن
در پی کام دل خود بی‌جگر باید شدن

پر بریزد مرغ اگر بر خاک ایشان بگذرد
گر تو مرغ زیرکی بی‌بال و پر باید شدن

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#626 Posted: 28 Jul 2012 05:29

غزل شمارهٔ ۶۲۳

مشنو که: از کوی تو من هرگز به در دانم شدن
یا خود به جور از پیش تو جایی دگر دانم شدن

زان رخ چراغی پیش دار امشب، که بر من از غمت
شب نیک تاریکست با نور قمر دانم شدن

چون خواهم از زلفت کمر گویی که: داغی بس ترا
داغ غلامی بر جبین چون بی‌کمر دانم شدن

وقتی که من در پای تو چون گوی سرگردان شوم
دست از ملامت باز کش، کانجا به سر دانم شدن؟

من پیش شمشیر بلا صد پی‌سپر گشتم ولی
آن تیر چشم مست را مشکل سپر دانم شدن

وقتی که می‌رانی مرا، پایم نمی‌پوید دمی
وانگه که می‌خوانی مرا مرغ به پردانم شدن

گفتی: برو، چون اوحدی، برآستانم سربنه
آنجا گرم ره می‌دهی من خاک در دانم شدن

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#627 Posted: 28 Jul 2012 06:53

غزل شمارهٔ ۶۲۴

از تو مرا تا به کی بی‌سر و سامان شدن؟
در طلب وصل تو زار و پریشان شدن؟

هر نفسم خون دل ریزی و گویی: مگوی
واقعه‌ای مشکلست: دیدن و نادان شدن

من ز تو درمان دل جستم و دشمن شدی
مصلحت من نبود در پی درمان شدن

زلف تو در بند آن هست که: شادم کند
گر نزند روی تو رای پشیمان شدن

روی ترا عادتست، زلف ترا قاعده
دل بربودن ز من هر دم و پنهان شدن

هر چه تو خواهی بکن، زانکه نه کار منست
با چو تو مسکین کشی دست و گریبان شدن

خلق به دیر و به زود راه به پایان برند
رای ترا هیچ نیست راه به پایان شدن

بر دل ویران من طعنه زدن تا به چند؟
بین که: چه گنجی دروست با همه ویران شدن

کار تو پیمان شکن نیست به جز سرکشی
کار دل اوحدی بر سر پیمان شدن

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#628 Posted: 28 Jul 2012 06:54

غزل شمارهٔ ۶۲۵

ای خواجه، چه آوردی زین خانه بدر بودن؟
سودیت نمی‌باید چندین به سفر بودن

اندر پی بهبودی باید شدنت، کین جا
بیماری بد باشد هر روز بتر بودن

بر چرخ کشیدی سر ناگاه، ندانستی
کانگشت‌نما خواهی گشتن، ز قمر بودن

این دولت بیداران ناگاه نماید رخ
گر منتظر آنی، باید به خبر بودن

جز صورت یکرنگی مپسند که زشت آید
گه زاهد خوشیده، گه فاسق‌تر بودن

از پای طلب منشین، کین جات نمی‌باید
دستی دو سه بوسیدن، روزی دو سه سر بودن

هان! ای پسر مقبل، خود نیز بکن کاری
جاوید نمی‌شاید در نان پدر بودن

منقاد دلیلی شو، در راه، که آهن را
بی‌صحبت اکسیری دورست ز زر بودن

چون اوحدی از دستش دریای بلا درکش
تا وقت سخن بتوان دریای گهر بودن

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#629 Posted: 28 Jul 2012 06:54

غزل شمارهٔ ۶۲۶

دوستی با دشمنان ما مکن
سود ایشان و زیان ما مکن

خون من خوردی، دلم را غم بخور
دل ببری،قصد جان ما مکن

چون میانت خون ما ریزد، کمر
گو: فضولی در میان ما مکن

از لب خود کان دشمن بر میار
زهر قاتل در دهان ما مکن

ای که میرانی به دشنامم ز در
جز به شمشیر امتحان ما مکن

گر نبیند چشم ما جز روی تو
گوش بر آه و فغان ما مکن

راز عشقت گر بگویم آشکار
داروی درد نهان ما مکن

گر نمیرد اوحدی پیشت روان
هیچ رحمت بر روان ما مکن

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#630 Posted: 28 Jul 2012 06:54

غزل شمارهٔ ۶۲۷

چشمم کنار دجله شد، جز یاد بغدادم مکن
چون این هوس دارد دلم، از دیگری یادم مکن

بر جان شیرینم ببخش، ای خسرو خوبان چین
آشفته بر کوه و کمر مانند فرهادم مکن

در جوشم از سودای تو،آبی بزن بر آتشم
خاموشم از غوغای تو، چون خاک بر بادم مکن

در سینهٔ من می‌نهد مهر تو بنیاد، ای پری
از کینه بنیادم مکن، بر سینه بیدادم مکن

افتادن اندر بند تو بهتر ز آزادی مرا
چندان که من باشم، بتا، زین بند آزادم مکن

گر سست گیرم عهد تو، از هجر خود داغم بنه
ور سخت گویم با غمت، از وصل خود شادم مکن

بازم زبان اوحدی، هر چند پندی می‌دهد
گر گوش دارم سوی او، گوشی به فریادم مکن

هله

صفحه 63 از 91: « پیشین 1 ... 62 63 64 ... 90 91 پسین »

شعر و ادبیات /

اوحدی مراغه ای

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا