๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ تا به کوی تو رهگذر دارمکس نداند که من چه سر دارمدل ربودی و قصد جان کردیرسم و آیین تو ز بر دارمداستانی ز غصهٔ همه سالقصهٔ عمر جان شکر دارمجز غم عاشقی ز بی سیمیصد هزاران غم دگر دارمعهد و پیمان شکسته‌ای بر همسر برآورده‌ای خبر دارمهر غمی کز تو باشدم حقاای دو دیده به دیده بردارم
๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ درد دل هر زمان فزون دارمچه کنم بی‌وفاست دلدارمهمه با من جفا کند لیکنبه جفا هیچ ازو نیازارمبار اندوه و رنج محنت اوبکشم زانکه دوستش دارمیاد وصلش کنم معاذاللهکی بود این محل و مقدارمتا توانم حدیث هجرش کردمیرود صد هزار بیکارمگفته بودم کزو کنم درخواستتا نماید ز دور دیدارماین قدر التماس خود چه بودسالها شد که تا در آن کارمباورم می‌کنی به نعمت شاهکین قدر نیز هم نمی‌یارم
๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ عشقت اندر میان جان دارمجان ز بهر تو بر میان دارمتا مرا بر سر جهان داریبه سرت گر سر جهان دارمگویی از دست هجر جان نبریغافلم گرنه این گمان دارمبر سرم هرچه عشق بنوشتستیک به یک بر سر زبان دارماز اثرهای طالع عشقتچون قضاهای آسمان دارمبیش پای از قفای هجر منهمن بیچاره نیز جان دارمجانم اندر بهار وصل بخرگرچه بر هجر دل زیان دارمگویی از جان کسی حدیث کندچه کنم در کیایی آن دارمبر تو احوال انوری پیداستبه تکلف چرا نهان دارم
๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ هرچند غم عشقت پوشیده همی دارمهرکس که مرا بیند داند که غمی دارمگفتم که فرو گویم با تو طرفی زین غمزاندیشهٔ غم خون شد هم زهره نمیدارمبا آنکه به هر فرصت صد نکته دراندازمهم در تو نمی‌گیرد چه سرد دمی دارمگویی که چو زر آری کار تو چو زر گرددحقا که اگر جز جان وجه درمیدارماز انوری و حالش دانم که نه‌ای بیغموز بلعجبی گویی کین غم چه کمی دارم
๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ جز سر پیوند آن نگار ندارمگرچه ازو جز دل فکار ندارمهر نفسم یاد اوست گرچه ازو منجز نفس سرد یادگار ندارمشاد بدانم که در فراق جمالشجز غم او هیچ غمگسار ندارمزان نشوم رنجه از جفاش که در عشقسیرت عشاق روزگار ندارموز غم هجران او به کاستن تنهیچ غم دیگر اعتبار ندارم
๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ داری خبر که در غمت از خود خبر ندارموز تو بجز غم تو نصیبی دگر ندارمهستم به خاک‌پای و به جان و سرت به حالیکامروز در غم تو سر پای و سر ندارممنمای درد هجر از این بیشتر که دانیاز حد گذشت و طاقت ازین بیشتر ندارمدردا که بر امید وصال تو در فراقتاز من اثر نماند و ز وصلت اثر ندارمای جان و دل ببرده و در پرده خوش نشستههان تا ز روی راز نهان پرده برندارماشک چو سیم دارم و روی چو زر ازین غمکاندر خور جمال و رخت سیم و زر ندارمدارم ز غم هزار جگر خون و انوری راشب نیست تا به خون جگر دیده تر ندارم
๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ یارم تویی به عالم یار دگر ندارمتا در تنم بود جان دل از تو برندارمدل برندارم از تو وز دل سخن نگویمزان دل سخن چه گویم کز وی خبر ندارمدارم غم تو دایم با جان و دل برابرزیرا که جز غم تو چیزی دگر ندارمهر ساعتی فریبم دل را به عشوهٔ توگویی که عشوهٔ تو یک یک ز بر ندارمگفتی که صبر بگزین تا کام دل بیابیصبر از چنان جمالی نشگفت اگر ندارمصبرم چگونه باشد از عشق ماهروییکاندر زمانه کس را زو دوستر ندارم
๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ اگر نقش رخت بر جان ندارمبه زلف کافرت ایمان ندارمز تو یک درد را درمان مبادماگر صد درد بی‌درمان ندارمز عشقت رازها دارم ولیکنز بی‌صبری یکی پنهان ندارمصبوری را مگر معذور داریدلی می‌باید و من آن ندارممرا گویی ز پیوندم چه داریچه دارم جز غم هجران ندارمگر از تو بوسه‌ای خواهم به جانیتو گویی بوسهٔ ارزان ندارملبت دندانم از جا برکشیدستچو گویی با لبت دندان ندارم
๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ نگارا جز تو دلداری ندارمبجز تو در جهان یاری ندارمبجز بازار وسواس تو در دلبه جان تو که بازاری ندارماگرچه خاطرم آزردهٔ تستز تو در خاطر آزاری ندارمز کردار تو چون نازارم ای دوستکه در حق تو کرداری ندارمترا باری به هر غم غمخوری هستغم من خور که غمخواری ندارمبسان انوری در گلستانمچه بدبختم که خود خاری ندارم
๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑ گر عزیزم بر تو گر خوارمچه کنم دوستت همی دارمبر دلم گو غمت جهان بفروشبا چنین صد غمت خریدارمسایه بر کار من نمیفکنیاین چنین نور کی دهد کارمهیچ گل ناشکفته از وصلتهجر تا کی نهد به جان خارمگویمت جان من بیازاریور تو جانم بری نیازارمخویشتن را بدین میار چو منخویشتن را بدان نمیآرمگویی ار جز خدای دارم و توانوری از خدای بیزارمهم تو دانی که این چه دستانسترو که شیرین همی کنی کارم
صفحه 21 از 107
