✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿چون روی ندارم که به رویت نگرمباری به سر کوی تو بر میگذرمدر دیده کشم ز آرزوی رخ توگردی که زکوی تو به دامن سپرم ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ای دل ز فلک چرا نیوشی آزرمهم بادم سرد ساز و با گریهٔ گرمدلبر ز تو وز ناله کجا گردد نرمآن را که هزار دیده باشد بی‌شرم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿آخر ز تو چون روی به خون تر دارمدر عشق ز هیچ روی باور دارمبردار ز روی پرده ورنه پس از اینمن پرده ز روی راز دل بردارم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿از غم صدف دو دیده پر در دارموز حادثه پوستین به گازر دارمدردا که تهی دامنم از زر درستوز دست شکسته آستین پر دارم ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿در کوی غمت هزار منزل دارموز دست تو پای صبر در گل دارمدر راه تو کار سخت مشکل دارمدل نیست پدید و صد غم دل دارم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿راز تو ز بیم خصم پنهان دارمورنه غم و محنت تو چندان دارمگویی که ز دل نداریم دوست همیآری ز دلت ندارم از جان دارم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿نه در غم عشق یار یاری دارمنه همنفسی نه غمگساری دارمبس خسته نهان و آشکاری دارمیارب چه شکسته بسته کاری دارم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ای دل ز وصال تو نشانی دارموی جان ز فراق تو امانی دارمبیچاره تنم همه جهان داشت به توواکنون به هزار حیله جانی دارم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿من با تو که عشق جاودانی دارمیک مهر و هزار مهربانی دارمبا من صنما چو زندگانی نکنیمن بی‌تو بگو چه زندگانی دارم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿نام تو نویسم ار قلم بردارمکوی تو گذارم چو قدم بردارمجز روی ترا نبینم ای جان جهاندر عمر خود ار دیده ز هم بردارم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿در کار تو هر روز گرفتارترمغمهای ترا به جان خریدارترمهر روز به چشم من نکو رویتریهرچند که بیش بینمت زارترم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ بفروختمت سزد به جان باز خرمارزان بفروختم گران باز خرمباری خواهم ز دوستان ای دلبرتا بو که ز دشمنان ترا باز خرم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿من بنده که کمتر سگ کویت باشماین بس باشد که مدح‌گویت باشماقبال نیم که سال و ماه و شب و روزواجب باشد که پیش رویت باشم ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿بینم دل خویش گر دهانت اندیشمیابم تن خویش گر میانت اندیشمیادم ناید ز سر به جان و سر توالا که ز خاک آستانت اندیشم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿خوار و خجلم خوار و خجل باد دلمآسیمهسر و پای به گل باد دلمدر دست غمم اسیری از دست دلستچونان که منم، اسیر دل باد دلم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿بر چرخ رسید از تو دم سرد دلمبر دامن غم فشاندهٔ گرد دلمخون دلم از دیده بپالود دلمدردا دل فارغ تو از درد دلم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ای خورده به واجبی چو مردان غم علمدر تحت تصرف تو بیش و کم علمدر عمر دمی نازده الا دم علمهم عالم عالمی هم عالم علم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿پر شد ز شراب عشق جانا جاممچون زلف تو برهم زده گشت ایاممدر عشق تو این بود مراد و کاممکز جملهٔ بندگان نویسی نامم ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿در خدمت تست عقل و هوش و جانمگر پیش برون روم ور از پس مانماقبال نیم که سال وماه و شب و روزواجب باشد که در رکابت رانم✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ای دل چو به غمهای جهان درمانماز دیده سرشکهای خونین رانمخود را چه دهم عشوه یقین میدانمکاندر سر دل شود به آخر جانم رباع✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿پیروزشه ای خورده سپهر از تو هراسهر ساعت و بس کرده زمین‌بوس و سپاسزیرا که کنی به خنجر چون الماساز هفت فلک به یک زمان چارده طاس✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ماییم درین گنبد دیرینه اساسجویندهٔ رخنه‌ای چو مور اندر طاسآگاه نه از منزل امید و هراسسرگشته و چشم بسته چون گاو خراس✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿در منزل دل غم تو می‌آید و بسدر سکنهٔ جان غم تو می‌باید و بستا صبح جمال فتنه‌زای تو دمیدگویی که ز شب غم تو می‌زاید و بس✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿روزی که کنم هجر ترا بر دل خوشگویم چه کنم تن زنم اندر آتشچون راست که در پای کشم دامن صبرعشق تو گریبان دلم گیرد و کش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ماییم و دو شیشکک می روشن و خوشیک حوضک نقل و یک تنورک آتشباقلیککی و نانکی پنج از ششگر فرمایی جمال ده بی‌ترکش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿چون بندگی شهت نمی‌آید خوشبا ملک چو آب و دولت چون آتشبرخیز و بسیج آن جهان کن خوش خوشاینجا علف گلخن دوزخ بمکش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ای دل تو برو به نزد جانان میباشساعت ساعت منتظر جان میباشای تن تو بیا ندیم هجران میباشجان می‌کن و خون می‌خور و خندان می‌باش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ای ماه رکاب خسرو گردون رخشوی ملک‌ستان سکندر گیتیبخشدر ملک خدای ملک چون بلخ تو نیستبرگرد و به بنده بخش ویرانهٔ وخش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿گفتم که گهی چند نپرسم خبرشتا بوک برون شد تکبر ز سرشخود هست کرشمه هر زمان بیشترشاکنون من و زاری و شفیعان درش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿هر تیر جفا که داری اندر ترکشچون سر ز وفا نمی‌کشم گردنکشمن دست ز آستین برون کردم و عشقتو خوش بنشین و پای در دامن کش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿دوش از کف وصل آن بت عشوه فروشتا روز می طرب همی کردم نوشامشب من و صد هزار فریاد و خروشتا کی شب دیگرم بود چون شب دوش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿از خاک درت ساخته‌ام مفرش خویشبر خیره به باد داده عیش خوش خویشبنمای به من تو آن رخ مهوش خویشهان تا نبرم آب تو از آتش خویش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ یک چند نهان از دل بی‌حاصل خویشبا صبر پناه کردم از مشکل خویشکام دلم آن بود که سرگشته شومگردان گردان شدم به کام دل خویش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿با خاک برابرم ز بی‌سنگی خویشوز دل خجل از دوام دلتنگی خویشیارب بدهم شرم ز بی‌شرمی خویشتا باز هم ز ننگ بی‌ننگی خویش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿داری ز جهان زیاده از حصهٔ خویشدر باقی کن شکایت و قصهٔ خویشتا کی ز پی شکم به درها گردیبنشین و بخور طعام ذاغصهٔ خویش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿گل روز دو عرض می‌دهد مایهٔ خویشزنهار میفکن تو بر آن سایهٔ خویشاو خود چو ببیند پس از آن پایهٔ خویشدر پای تو ریزد همه پیرایهٔ خویش✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿تا دست طمع بشستم از عالم خاکاز گرد زمانه دامنی دارم پاکامید بقا یکی شد و بیم هلاکچون من ز جهان برفتم از مرگ چه باک✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ای جاه تو چون سماک و عالم چو سمکیک شقه ز نوبتی جاه تو فلکیک چند ترا رکاب بر دست ملوکیک چند ترا غاشیه بر دوش ملک ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿زین رنگ برآوردن بر فور فلکخون شد دلم و نیافتم غور فلکدر جمله گزیر نیست از جور فلکتا رخت برون نبردی از دور فلک✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿در منزل آبگینه هنگام درنگچون بی‌تو دل شکسته را دیدم تنگگفتم که چگونه‌ای دلا گفت مپرسچونانک در آبگینه اندازی سنگ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿ ✿
صفحه 70 از 107
