صفحه 19 از 22: « پیشین 1 ... 18 19 20 21 22 پسین »

Ubayd Zakani |عبید زاكانی

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#181 Posted: 25 Aug 2012 06:09

عشاق نامه

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#182 Posted: 25 Aug 2012 06:10

بخش ۱ - سرآغاز

خدایا تا از این فیروزه ایوان
فروزد ماه و مهر و تیر و کیوان
شه خاور جهان آرای باشد
زمان باقی زمین بر جای باشد
بر این نیلوفری کاخ کیانی
کند خورشید تابان قهرمانی
جهانرا چار عنصر مایه باشد
مکانرا از جهت شش پایه باشد
ز جوهر تا عرض راهست تاری
هیولا تا کند صورت نگاری
همیشه تا فراز فرش غبرا
معلق باشد این نه سقف مینا
جهان محکوم سلطان جهان باد
فلک مامور شاه کامران باد
نخستین دم که خاطر خامه دربست
بر این دیبای ششتر نقش بربست
چو استاد طبیعت داد سازش
نوشتم نام خسرو بر طرازش
شهنشاه جهان دارای عالم
چراغ دودمان نسل آدم
همایون گوهر دریای شاهی
وجودش آیت لطف الهی
ضمیرش نقطهٔ پرگار معنی
درونش مهبط انوار معنی
جم ثانی جمال دنیی و دین
ابواسحاق سلطان السلاطین
خجسته پادشاه دادگستر
جهانگیر آفتاب هفت کشور
غلام بارگاهش تاجداران
جنابش سجده‌گاه شهریاران
زخیلش هر سوی صاحب کلاهی
سپاهش هریکی میری و شاهی
بروز بزم چون برگاه جمشید
بگاه رزم چون تابنده خورشید
سریرش پایه بر گردون کشیده
قدم بر جای افریدون کشیده
سرافکنده برش هر سر فرازی
ز باغش هر تذوری شاهبازی
بدو بادا فلک را سربلندی
مبادا دشمنش را زورمندی
در او قبلهٔ اقبال بادا
حریمش کعبهٔ آمال بادا
گرم اقبال روزی یار گردد
غنوده بخت من بیدار گردد
بر آن درگاه خواهم داد از این دل
مسلمانان مرا فریاد از این دل
دلی دارم دل از جان برگرفته
امید از کفر و ایمان برگرفته
دل ریشی غم اندوزی بلائی
به دام عشق خوبان مبتلائی
دلی شوریده شکلی بیقراری
دلی دیوانه‌ای آشفته کاری
دلی دارم غم دوری کشیده
ز چشم یار رنجوری کشیده
دلی کو از خدا شرمی ندارد
ز روی خلق آزرمی ندارد
مشقت خانهٔ عشق آشیانی
محلت دیدهٔ بی دودمانی
بخون آغشته ای سودا مزاجی
کهن بیمار عشق بی علاجی
چو چشم شاهدان پیوسته مستی
مغی کافر نهادی بت پرستی
چو زلف کافران آشفته کاری
سیه روئی پریشان روزگاری
همیشه بر بلای عشق مفتون
سراپای وجودش قطرهٔ خون
نباشد در پی مالی و جاهی
نباشد هرگزش روئی به راهی
ز غم هردم به صد دستان برآید
ز بهر خط و خالش جان برآید
ز شیدائی و خود رائی نترسد
چو نادانان ز رسوائی نترسد
شود حیران هر شوخی و شنگی
نباشد هرگزش نامی و ننگی
هرانکو داردش چون دیده در تاب
نهانش را به خون دل دهد آب
درون خویش دائم ریش خواهد
بلا چندانکه بیند بیش خواهد
همیشه سوگواری پیشه دارد
همیشه عاشقی اندیشه دارد
ز دور ار سرو بالائی ببیند
به پایش در فتد دردش بچیند
چو دست نار پستانی بگیرد
به پیش نار بستانش بمیرد
ز بهر خوبرویان جان ببازد
به کفر زلفشان ایمان ببازد
تو گوئی عادت پروانه دارد
به جان خویشتن پروا ندارد
من از افکار او پیوسته افگار
من از تیمار او پیوسته بیمار
به نور چشم بیند هر کسی راه
دل مسکین ز چشم افتاده در چاه
مرا دل کشت فریاد از که خواهم
اسیر دل شدم داد از که خواهم؟
ز دست این دل دیوانه مستم
درون سینه دشمن میپرستم
ندیده دانه‌ای از وصف دلدار
به دام دل گرفتارم گرفتار
بدینسان خسته کسرا دل مبادا
کسی را کار دل مشکل مبادا
ز دست دل شدم با غصه دمساز
خدایا این دلم را چاره‌ای ساز
مرا دل در غم دلداری افکند
به دام عشق گل رخساری افکند

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#183 Posted: 25 Aug 2012 06:10

بخش ۲ - در وصف معشوق

بتی فرخ رخی فرخنده رائی
به شهرستان خوبی پادشاهی

میان نازنینان نازنینی
ز شیرینیش شیرین خوشه چینی

رخش گلبرگ خوبی ساز کرده
قدش بر سرو رعنا ناز کرده

گرفته سنبلش بر گل وطن گاه
سهیل آویخته از گوشهٔ ماه

بهار لطف را نازنده سروی
به باغ دلبری رعنا تذروی

ز عنبر راه را پیرایه کرده
گلش را چتر سنبل سایه کرده

نهان در عقد لؤلؤ درج یاقوت
حدیث شکرینش روح را قوت

دو چشمش چون دو جادوی فسونکار
دو زلفش کاروان مشگ تاتار

دهانش در حقیقت کمتر از هیچ
سر زلفین جعدش پیچ در پیچ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#184 Posted: 25 Aug 2012 06:13

بخش ۳ - غزل

خم ابروی ا و در جان فزائی
طراز آستین دلربائی

خدا از لطف محضش آفریده
به نام ایزد زهی لطف خدائی

به غمزه چشم مستش کرده پیدا
رسوم مستی و سحر آزمائی

ز کوی او غباری کاورد باد
کند در چشم جانها توتیائی

چو بنماید رخ چون ماه تابان
برو پیشش گدائی کن گدائی

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#185 Posted: 25 Aug 2012 06:13

بخش ۴ - سخن در عشق

نخستین روز کاین چشم بلاکش
مرا از عشق او در جان زد آتش

دل از جان و جوانی بر گرفتم
امید از زندگانی بر گرفتم

چنان در عشق او دیوانه گشتم
که در دیوانگی افسانه گشتم

خرد میگفت کی مدهوش بیمار
غمش را در میان جان نگه دار

اگر دل میدهی باری بدو ده
به هر خواری که آید دل فرو ده

گهی چون شمع می‌افروز از عشق
چو پروانه گهی میسوز از عشق

میندیش ار جگر خوناب گیرد
که چشم از آتش دل آب گیرد

خراب عشق شو کاباد گشتی
غلام عشق شو کازاد گشتی

حدیث عشق انجامی ندارد
خرد جز عاشقی کامی ندارد

منوش از دهر جز پیمانهٔ عشق
میاور یاد جز افسانهٔ عشق

دلی کو با بتی عشقی نورزد
مخوانش دل که او چیزی نیرزد

نداند هرکه او شوقی ندارد
که دل بی عاشقی کامی ندارد

چرا جز عشق چیزی پرورد دل
اگر سوزی نباشد بفسرد دل

مباد آندل که او سوزی ندارد
هوای مجلس افروزی ندارد

برو در عشقبازی سر برافراز
به کوی عشق نام و ننگ در باز

کزین بهتر خرد را پیشه‌ای نیست
وزین به در جهان اندیشه‌ای نیست

شنیدم پند و دل در عشق بستم
چو مدهوشان ز جام عشق مستم

به دست عشق دادم ملک جانرا
صلای عشق در دادم جهان را

وگر در دام عشق انداختم دل
شدم آماج محنت باختم دل

از این پس کعبهٔ من کوی او بس
مرا محراب جان ابروی او بس

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#186 Posted: 25 Aug 2012 06:14

بخش ۵ - عرض شوق

شبی شوقم شبیخون بر سر آورد
ز غم در پای دل جوشی برآورد

تنم زنار گبران در میان بست
دل شوریده شوری در جهان بست

بکلی از خرد بیگانه گشتم
چو افیون خوردگان دیوانه گشتم

چو زلفش بیقراری پیشه کردم
فغان و آه و زاری پیشه کردم

ز مژگان اشگ خونین میفشاندم
به آبی آتش دل می‌نشاندم

نمی‌آسودم از فریاد و زاری
نمی‌ترسیدم از دشنام و خواری

خروشم گوش گردون خیره میکرد
هوا را دود آهم تیره میکرد

پیاپی زهر هجران می‌چشیدم
قلم بر هستی خود میکشیدم

همه شب گرد منزلگاه یارم
طواف کعبهٔ جان بود کارم

ضمیرم با خیالش راز میخواند
بسوز این بیتها را باز میخواند

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#187 Posted: 25 Aug 2012 06:14

بخش ۶ - غزل

دلم زین بیش غوغا برنتابد
سرم زین بیش سودا برنتابد

غمت را گو بدار از جان ما دست
که آن دیوانه یغما برنتابد

ز شوقت بر دل دیوانهٔ ماست
غمی کان سنگ خارا برنتابد

ز چشمم هر شبی مژگان براند
چنان سیلی که دریا برنتابد

بیا امشب مگو فردا که این کار
دگر امروز و فردا برنتابد

سر اندر پایت اندازیم چون زلف
اگر زلفت سر از ما برنتابد

عبید از درد کی یابد رهائی
چو درد دل مداوا برنتابد

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#188 Posted: 25 Aug 2012 06:15

بخش ۷ - واقف شدن معشوق از حال عاشق

در آن شبهای تار از بیقراری
چو بسیاری بنالیدم بزاری

مگر کز آه من سرو گلندام
صدائی گوش کرد از گوشهٔ بام

بر آن نالیدن من رحمت آورد
خرامان رو به نزدیکان خود کرد

یکی را زان پریرویان طناز
حکایت باز میپرسید در راز

که این مسکین سودائی کدامست
کز این دردسرش سودای خامست

ز کوی ما کرا می‌جوید آخر
به گرد ما چرا می‌پوید آخر

که کردش اینچنین بیخواب و آرام
کدامین دانه افکندش در این دام

که زینسان بیخور و بیخواب کردش
که از غم دیدهٔ پر خوناب کردش

کدامین غمزه زد بر جان او تیر
که با نخجیربانش کرد نخجیر

کدامین سیل بگرفتش گذرگاه
کدامین شوخ چشمش برد از راه

جوابش داد کین دل داده از دست
به کوی ما درآید هر شبی مست

گهی در خاک غلطد همچو مستان
گهی سجده برد چون بت پرستان

کسی زو نشنود جز ناله آواز
ز شیدائی نگوید با کسی راز

درین دردش کسی فریادرس نیست
به غیر از آه سردش هم‌نفس نیست

همه وقتی در این شب‌های تاری
گهی نالد گهی گرید بزاری

به شب با اختران دمساز گردد
چو روز آید دگر ره باز گردد

مدام از دیده خون بر چهره راند
کسی احوال این مسکین نداند

به خنده گفت کین خام اوفتادست
همانا نو در این دام اوفتادست

دگر عاشق بدین زاری نباشد
بدین خواری و غمخواری نباشد

بغایت تند میسوزد چراغش
خلل کرده است پنداری دماغش

چنین شوریده، سامان دیر یابد
چنین بیمار، درمان دیر یابد

بدین سان کوی ما، او را نشاید
چنین دیوانه را زنجیر باید

کجا یابد کلید این بستگی را
که سازد مرهم این دلخستگی را

که جوید با چنین کس آشنائی
شکستش را که سازد مومیائی

گمان بردی دلی ناموس کردی
بر این آسوده دل افسوس کردی

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#189 Posted: 25 Aug 2012 06:15

بخش ۸ - پیغام فرستادن عاشق به معشوق

پس از عمری که دل خونابه میخورد
خرد بیرون شد و دل کار میکرد

چو بر دل شد زغم راه نفس تنگ
به صد افسون و صد دستان و نیرنگ

عقابی تیز پر را رام کردم
به سوی آن صنم پیغام کردم

که ای هم جان و هم جانانهٔ دل
غمت سلطان خلوت خانهٔ دل

جمالت چشم جان را چشمهٔ نور
ز رخسار تو بادا چشم بد دور

منم آن بیدلی کز بیقراری
کنم بر درگهت فریاد و زاری

خلاف رای تو رایی ندارم
بغیر از کوی تو جائی ندارم

دلم دائم تمنای تو ورزد
درونم مهر و سودای تو ورزد

مرا جادوی چشمت برده از راه
زنخدان توام افکنده در چاه

اسیر زلف مشگین تو گشتم
ترحم کن چو مسکین تو گشتم

دلم پر جوش و تن پرتاب تا کی
ز حسرت دیده پر خوناب تا کی

چنین مدهوش و رسوا چند گردم
چو گردون بی سر و پا چند گردم

بر این مجروح سرگردان ببخشای
بر این محزون بی‌سامان ببخشای

چو زلف خویش بی‌سامانیم بین
پریشانی و سرگردانیم بین

جز از الطاف تو غمخواریم نیست
ز چشمت بهره جز بیماریم نیست

زمانی گر ز روی آشنائی
دهد شمع جمالت روشنائی

شوم پروانه در پای تو میرم
به پیش قد و بالای تو میرم

مرا از آفتابت ذره‌ای بس
وز آن باغ ارم گل تره‌ای بس

نگویم یک زمان پیشت نشینم
شوم خرسند کز دورت ببینم

چو احوالم سراسر عرضه داری
یکایک قصهٔ من برشماری

ز اشعار همام این نظم دلسوز
ادا کن پیش آن ماه دلفروز

چو اینجا هست این ابیات در کار
ز استادان نباشد عاریت عار

بگو میگوید آن بیخواب و آرام
از آن ساعت که ناگاه از سر بام

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#190 Posted: 25 Aug 2012 06:15

بخش ۹ - غزل همام

بدیدم چشم مستت رفتم از دست
گوام دایر دلی گویائی هست ؟

دلم خود رفت و میترسم که روزی
به مهرت هم نسی خوش کامم اج دست ؟

بب زندگی این خوش عبارت
لوانت لاوه نج من ذبل و کان بست ؟

دمی بر عاشق خود مهربان شو
کج‌ای مهروانی کسب اومی کست ؟

اگر روزی ببینم روی خوبت
به جم شهر اندر واسر زبان دست؟

ز عشقت گر همام از جان برآید
مواجش کان یوان بمرد و وارست ؟

به گوش خاوا کنی پشتش بوینی
به بویت خسته بی جهنامه سرمست

صفحه 19 از 22: « پیشین 1 ... 18 19 20 21 22 پسین »

شعر و ادبیات /

Ubayd Zakani |عبید زاكانی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا