~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« سیه مست » وای از این افسرده گان فریاد اهل درد کو؟ناله مستانه دلهای غم پرورد کو؟ماه مهر آیین که میزد باده با رندان کجاستباد مشکین دم که بوی عشق می آورد کو؟در بیابان جنون سرگشته ام چون گرد بادهمرهی باید مرا مجنون صحرا گرد کو؟بعد مرگم می کشان گویند درمیخانه هاآن سیه مستی که خم ها را تهی می کرد کو؟پبش امواج خوادث پایداری سهل نیستمرد باید تا نیندیشد ز طوفان مرد کو؟دردمندان را دلی چون شمع می باید رهیگرنه ای بی درد اشک گرم و آه سرد کو؟~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« پشیمانی » دل زود باورم را به کرشمه‌ای ربودیچو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودیبه هم الفتی گرفتیم ولی رمیدی از مامن و دل همان که بودیم و تو آن نه ای که بودیمن از آن کشم ندامت که تو را نیازمودمتو چرا ز من گریزی که وفایم آزمودیز درون بود خروشم ولی از لب خموشمنه حکایتی شنیدی نه شکایتی شنودیچمن از تو خرم ای اشک روان که جویباریخجل از تو چشمه ای چشم رهی که زنده رودی~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« آزاده » بر خاطر آزاده غباری ز کسم نیستسرو چمنم شکوه ای از خار و خسم نیستاز کوی تو بی ناله و فریاد گذشتمچون قافله عمر نوای جرسم نیستافسرده ترم از نفس باد خزانیکآن تو گل خندان نفسی هم نفسم نیستصیاد ز پیش آید و گرگ اجل از پیآن صید ضعیفم که ره پیش و پسم نیستبی خحصلی و خواری من بین که در این باغچون خار به دامان گلی دسترسم نیستاز تنگدلی پاس دل تنگ ندارمچندان کشم اندوه که اندوه کسم نیستامشب رهی از میکده بیرون ننهم پایآزرده دردم دو سه پیمانه بسم نیست~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« مکتب عشق » هر شب فزاید تاب وتب منوای از شب من وای از شب منیا من رسانم لب بر لب اویا او رساند جان بر لب مناستاد عشقم بنشین و بر خواندرس محبت در مکتب منرسم دو رنگی آیین ما نیستیکرنگ باشد روز و شب منگفتم رهی را کامشب چه خواهی؟گفت آنچه خواهد نوشین لب من~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« در سایه سرو » حال تو روشن است دلا از ملال توفریاد از دلی که نسوزد به حال توای نوش لب که بوسه به ما کرده ای حرامگر خون ما چو باده بنوشی حلال تویاران چو گل به سایه سرو آرمیده اندما و هوای قامت با اعتدال تودر چشم کس وجود ضعیفم پدید نیستباز آ که چون خیال شدم از خیال تودر کار خود زمانه ز ما ناتوان تر استبا ناتوان تر از تو چه باشد جدال تو؟خار زبان دراز به گل طعنه می زنددر چشم سفله عیب تو باشد کمال توناساز گشت نغمه جان پرورت رهیباید که دست عشق دهد گوشمال تو~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« حلقهٔ موج » گه شکایت از گلی گه شکوه از خاری کنممن نه آن رندم که غیر از عاشقی کاری کنمهر زمان بی روی ماهی همدم آهی شومهر نفس با یاد یاری نالهٔ زاری کنمحلقههای موج بینم نقش گیسویی کشمخندههای صبح بینم یاد رخساری کنمگر سر یاری بود بخت نگونسار مراعاشقیها با سر زلف نگونساری کنمباز نشناسد مرا از سایه چشم رهگذارتکیه چون از ناتوانیها به دیواری کنمدرد خود را می‌برد از یاد گر من قصهایاز دل سرگشته با صید گرفتاری کنمنیست با ما لاله و گل را سر الفت رهیمیروم تا آشیان در سایهٔ خاری کنم~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« محنت‌سرای خاک » من کیستم ز مردم دنیا رمیدهایچون کوهسار پای به دامن کشیدهایاز سوز دل چو خرمن آتش گرفتهایوز اشک غم چو کشتی طوفان رسیدهایچون شام بی رخ تو به ماتم نشستهایچون صبح از غم تو گریبان دریدهایسر کن نوای عشق که از های و هوی عقلآزرده ام چو گوش نصیحت شنیدهایرفت از قفای او دل از خود رمیده امبی تاب تر ز اشک به دامن دویدهایما را چو گردباد ز راحت نصیب نیستراحت کجا و خاطر ناآرمیدهایبیچارهای که چاره طلب می کند ز خلقدارد امید میوه ز شاخ بریدهایاز بس که خون فرو چکد از تیغ آسمانماند شفق به دامن در خون کشیدهایبا جان تابناک ز محنت سرای خاکرفتیم همچو قطرهٔ اشکی ز دیدهایدردی که بهر جان رهی آفریدهاندیا رب مباد قسمت هیچ آفریده‌ای~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« پیر هرات » بخت نافرجام اگر با عاشقان یاری کندیار عاشق سوز ما ترک دلازاری کندبر گذرگاهش فرو افتادم از بی طاقتیاشک لرزان کی تواند خویشتن داری کند؟چاره ساز اهل دل باشد می اندیشه سوزکو قدح؟ تا فارغم از رنج هوشیاری کنددام صیاد از چمن دلخواه تر باشد مرامن نه آن مرغم که فریاد از گرفتاری کندعشق روز افزون من از بی وفایی های اوستمی گریزم گر به من روزی وفاداری کندگوهر گنجینهٔ عشقیم از روشندلیبین خوبان کیست تا ما را خریداری کند؟از دیار خواجه شیراز میآید رهیتا ثنای خواجه عبدالله انصاری کندمی رسد با دیده گوهرفشان همچون سحابتا بر این خاک عبیرآگین گوهرباری کند~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« آتش جاوید » ستاره شعله‌ای از جان دردمند من استسپهر آیتی از همت بلند من استبه چشم اهل نظر صبح روشنم زآن رویکه تازه‌رویی عالم ز نوشخند من استچگونه راز دلم همچو نی نهان ماند؟که داغ عشق تو پیدا ز بند بند من استدر آتش از دل آزاده‌ام ولی غم نیستپسند خاطر آزادگان پسند من استرهی به مشت غباری چه التفات کنم؟که آفتاب جهانتاب در کمند من است~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« زبان اشک » چون صبح نودمیده صفا گستر است اشکروشنتر از ستاره روشنگر است اشکگوهر اگر ز قطره باران شود پدیدبا آفتاب و ماه ز یک گوهر است اشکبا اشک هم اثر نتوان خواند ناله راغم پرور است ناله و جان پرور است اشکبارد ازو لطافت و تابد ازو فروغچون گوی سینه بت سیمین بر است اشکخاطر فریب و گرم و دلاویز و تابناکهمرنگ چهره تو پری پیکر است اشکاز داغ آتشین لب ساغر نواز تودر جان ماست آتش و در ساغر است اشکبا دردمند عشق تو همخانه است آهبا آشنای چشم تو هم بستر است اشکلب بسته ای ز گفتن راز نهان رهیغافل که از زبان تو گویاتر است اشک~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
صفحه 10 از 15
