~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« شماره ی ۹ » نرم نرم از چاک پیراهن تنش را بوسه دادسوختم در آتش غیرت ز نیرنگ نسیمزلق بی آرام او از آه من آید به رقصشعله بی تاب می رقصد بآهنگ نسیم~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« شماره ی ۱۰ » کنج غم هست اگر بزم طرب جایم نیستهست خون دل اگر باده به مینایم نیستبه سراپای تو ای سرو سهی قامت منکز تو فارغ سر مویی به سراپایم نیستتو تماشاگه خلقی و من از باده شوقمستم آنگونه که یارای تماشایم نیستچه نصیبی است کز آن چشمه نوشینم هست؟چه بلایی است کز آن قامت و بالایم نیستگوهری نیست به بازار ادب ور نه رهیدامن دریا چون طبع گهرزایم نیست~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« شماره ی ۱۱ » چاره من نمی کنی چون کنم و کجا برم؟شکوه بی نهایت و خاطر ناشکیب راگر به دروغ هم بود شیوه مهر ساز کندیده عقل بستهام کز تو خورم فریب را~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« شماره ی ۱۲ » به مهرو ماه چه نسبت فرشته روی مرا؟سخن مگو که مرا نیست تاب گفت و شنیدکجا به نرمی اندام او بود مهتاب؟کجا به گرمی آغوش او بود خورشید؟~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« شماره ی ۱۳ » چو من ز سوز غمت جان کس نمیسوزدکه عشق خرمن اهل هوس نمیسوزددر آتشم من و این مشت استخوان بر جاستعجب که سینه ز سوز نفس نمیسوزدز داغ و درد جدایی کجا خبر داری؟تو را که دل به فغان جرس نمیسوزدز بس که داغ تو دارم چو لاله بر دل تنگدلم به حال دل هیچکس نمیسوزدبه جز من و تو که در پای دوست سوختهایمرهی ز آتش گل؛ خار و خس نمی‌سوزد~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« شماره ی ۱۴ » نیلگون چشم فریب انگیز رنگ آمیز توچون سپهر نیلگون دارد سر افسونگریاز غم رویت بسان شاخه نیلوفرمای ترا چشمی به رنگ شعله نیلوفری~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« شماره ی ۱۵ » از خون دل چو غنچهٔ گل پاک دامنانمستانه می کشیده و مستور بودهاندگر ماه من ز مهر بود دور، دور نیستتا بوده مهر و ماه ز هم دور بوده‌اند~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~« شماره ی ۱۶ » تا بر آمد صبح پیری پایم از رفتار ماندکیست تا برگیرد و در سایه تاکم بردذره ام سودای وصل آفتابم در سر استبال همت می گشایم تا بر افلاکم برد~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
صفحه 15 از 15
