ارسالها: 6216
#551
Posted: 2 Apr 2012 04:02
عنوان: ناباور
چه روشن ، چه بیسایه دلباختیم ! چه ساده ، چه ساده غزل ساختیم !
چه ناباور از آخرین سطرِ شب ، طلوعی دوباره درانداختیم !
چه بیخاطره ، بینفس ، بینگاه ، کبوتر پراندیم از عمقِ چاه !
نه از نامهای عطرِ یاری رسید ، نه چنگِ پلنگی خطی زد به ماه !
بکش نعره تا اوجِ ناروزگار ،
خوشا آخرین رقص ، بر بامِ دار !
در این یورشِ تیشهدستان به باغ ، بگیر از درختانِ بیسر سراغ !
ستاره میاندارِ میدان نشد ، در این قحط سالِ صدا و چراغ !
در این شب به شب هفتهی دلگداز ، غزل را به نانِ نفسبُر نباز !
در ایوانِ باران ، نفس تازهکن ، از این حنجره خنجری تازه ساز !
بکش نعره تا اوجِ ناروزگار ،
خوشا آخرین رقص ، بر بامِ دار !
به پیغامِ هَر قاصدِ بَد خبر ، نزن بوسه ای گُل ! به تیغِ تبر !
نزن زخمه بر سازِ ناکوکِ درد ! صدا را به معراجِ وحشت نبر !
نگو اسمِ شب را به شبباوران ، نَسوز از تبِ این همه ناگهان !
ببین آرشِ قصه بر قلّه نیست ، پَس از این توییُ زهِ این کمان !
بکش نعره تا اوجِ ناروزگار ،
خوشا آخرین رقص ، بر بامِ دار !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#552
Posted: 2 Apr 2012 04:02
عنوان: عاشقانه که میخندی
واسه فهمیدنِ چشمات ،
عمریه تو تبُ تابم !
بسترِ خاطره سرده ،
شعلهوَرشو توی خوابم !
منُ راه بده به چشمات !
بذار از دنیا رهاشم !
بذار از قعرِ سیاهی ،
با ستاره همصداشم !
عاشقانه که میخندی ، غصهها از اینجا میرن !
میدونم پیشِ نگاهت ، این ترانهها حقیرن !
عاشقانه که میخندی ، شب میشه پُر از ستاره !
با تو سرمای زمستون ، واسه من مثلِ بهاره !
وقتی از هقهقِ بارون ،
نقطهچینِ تنِ شیشه ،
یادِ من باش که میخونم ،
برای تو تا همیشه !
یادِ من باش ! من که دستام ،
زیرِ ساطورِ سکوته !
میدونم صدتا ترانه ،
توی پیچُ تابِ موته !
عاشقانه که میخندی ، غصهها از اینجا میرن !
میدونم پیشِ نگاهت ، این ترانهها حقیرن !
عاشقانه که میخندی ، خورشید از سکه میفته !
با تو پُر میشه سکوتم از غزلهای نگفته!
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#553
Posted: 2 Apr 2012 04:03
عنوان: آغازِ سفر
آخرین رهگذرِ شهرِ شبم !
یه نفس بُریدهی جون به لبم !
برای دیدنِ فانوسِ چشاتْ ،
خیلی وقته که توی تابُ تَبَم !
صدتا سایه پابهپامن ،
نفسام مالِ خودم نیست !
توی شهرِ قصه هیچکس ،
پِیِ رَدّ قدمم نیست !
خسته نفس ، بسته گلو ، آینهی شکستهام !
اِی روزگار ! از تو و از لحظه شمردن خستهام !
منُ بِبَر به پُشتِ سَر ! منُ بِبَر ! منُ بِبَر !
تا یه هوای تازهتر ، منُ بِبَر ! منُ بِبَر !
تا فصلِ آغازِ سفر ، منُ بِبَر ! منُ بِبَر !
تا خندههای بیخبر ، منُ بِبَر ! منُ بِبَر !
منُ بِبَر تا خودِ من ، تا آخرِ تازه شدن !
به باغِ سبزِ لحظههام ، رنگِ شکوفایی بزن !
خسته نفس ، بسته گلو ، آینهی شکستهام !
اِی روزگار ! از تو و از لحظه شمردن خستهام !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#554
Posted: 2 Apr 2012 04:04
عنوان: کسی تو رُ دوس نداره!
تو با صدتا دروغ اومدی از راه !
گفتی تموم شُد شبای بیماه !
گفتی دیگه تنهایی تمومه !
خورشیدِ خوشبختی لَبِ بومه !
این دِلِ دیوونه باورت کرد !
مثلِ یه ترانه اَزبَرت کرد !
ولی زیرِ پای ما رُ خالی کردی !
کلَکُ به دِلِ ما حالی کردی !
دلُ بازی دادی با یه اشاره ، هیچکسی تو رُ دوس نداره !
چشمِ عاشقات بَرات میباره ، هیچکسی تو رُ دوس نداره !
لبات میگه نه ، چشمات میگن آره ، هیچکسی تو رُ دوس نداره !
حتّا به خورشید میگی: ستاره ! هیچکسی تو رُ دوس نداره !
حالا دیگه نمون اینجا ! برو ! برو !
پا نذار رو دِلِ ما ! برو ! برو !
تو دروغ میگی بازم ! برو ! برو !
دیگه دِل نمیبازم ! برو ! برو !
دلُ بازی دادی با یه اشاره ، هیچکسی تو رُ دوس نداره !
چشمِ عاشقات بَرات میباره ، هیچکسی تو رُ دوس نداره !
لبات میگه نه ، چشمات میگن آره ، هیچکسی تو رُ دوس نداره !
حتّا به خورشید میگی: ستاره ! هیچکسی تو رُ دوس نداره !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#555
Posted: 2 Apr 2012 04:04
عنوان: ترانهی زارع
منُ مزرعه یه عمره ، چش براهِ یه بهاریم !
زیرِ شلاقِ زمستون ، ضربهها رُ میشماریم !
توی این شب ، غیرِ گریه کارِ دیگهای نداریم !
هرکی خوابه ، خوش به حالش ! ما به بیداری دچاریم !
این زمستون ، خیلی وقته فکرِ سوزوندنِ برگه !
خیلی وقته ساقههامون ، زیرِ شلاقِ تگرگه !
قَد نمیکشه جوانه ، زیرِ سایهی تبردار !
زندگی تو فصلِ سرما ، معنیِ مطلقِ مرگه !
نفس بکش ! نفس بکش ! اینجا نفس قنیمته !
توی سکوتِ مزرعه ، کشفِ صدا یه نعمته !
تنِ این مزرعهی خشک ، تشنهی بذرِ دوبارهس !
شب پُر از حضورِ تلخِ جای خالیِ ستارهس !
تیغِ گاوآهنُ دریاب ! باید این یخا رُ آب کرد !
اگه آب نشن ، شکستن دیگه تنها راهِ چارهس !
طبقِ ترانه اینجاس ، پَس کو اون صدای بیباک ؟
تا بپاشه بذرِ آواز روی بیباریِ این خاک !
مزرعه دزدیدنی نیست ، فردا میلادِ شکوفهس !
داره میره پِیِ کارش ، شبِ یخ بستهی سفاک !
نفس بکش ! نفس بکش ! اینجا نفس قنیمته !
توی سکوتِ مزرعه ، کشفِ صدا یه نعمته !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#556
Posted: 2 Apr 2012 04:05
عنوان: خَلعِ ید
عزیزِ همسقوطِ من ! افسانه رُ دوره نکن !
چلّهی بیچهچههی ترانه رُ دوره نکن !
این شبِ تبْدارِ سیاه ، رنگِ خروسخون نشده !
تو قصههای بیکلَک ، آتیش ، گُلستون نشده !
صفشکنای قافله ، غافلنُ نابَلَدَن !
قصهنویسا عُمریِ ، از قلما خلعِ یدَن !
بزن به سیمِ شعلهها ، تا خودِ خودسوزی بیا !
چمبرِ چنگیزُ ببین ، رو سَرِ قومِ آریا !
سکسکهی صدای من ، بغضِ توئه ، حرفی بزن !
آینه همدستِ شبه ، تو چاره کن ، شکن شکن !
سکوتِ کهنه سالِ لب ، حوصلهمُ سَر میبره !
شنیدنِ صدا از این حنجرهْمُرده نوبَره !
آینههای پُر غبار ، آینهی دِقم شدن !
لحظههای حافظه کش ، زَجرِ دقایقم شدن !
بزن به سیمِ شعلهها ، تا خودِ خودسوزی بیا !
چمبرِ چنگیزُ ببین ، رو سَرِ قومِ آریا !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#557
Posted: 2 Apr 2012 04:06
عنوان: تعبیر
منُ این ساعتِ مُرده ، برگِ کاهی ، میزِ تحریر !
زنگِ خوش صدای آواز ، توی این غروبِ دلگیر !
قَلمای تُک شکسته ، دلِ بیدل ، پای خسته !
انگار از پُتکِ ترانه ، قفلِ بیحرفی شکسته !
بازم از تو ، بازم از تو تا طنینِ گُل رسیدم !
مثِ خونِ یه قناری ، از نوکِ دشنه چکیدم !
باغِ بیبارِ سکوتم ، با تو گلخونهی عشقه !
گریه طعمِ شوکران نیست ، شهدِ پیمونهی عشقه !
همهی خونِ تو رَگهام ، نذرِ ختمِ این عذابه !
پرسشِ همیشهی من ، بیجوابه ! بیجوابه !
بگو تعبیرِ کدوم خواب ، رفتنِ تو رُ رقم زد ؟
که دوباره دیوِ قصه ، بازیِ عشقُ به هم زد !
بازم از تو ، بازم از تو تا طنینِ گُل رسیدم !
مثِ خونِ یه قناری ، از نوکِ دشنه چکیدم !
باغِ بیبارِ سکوتم ، با تو گلخونهی عشقه !
گریه طعمِ شوکران نیست ، شهدِ پیمونهی عشقه !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#558
Posted: 2 Apr 2012 04:11
عنوان: بنویسم!
منُ خط بزن ! دوباره از سَرِ خط بنویسم !
بنویس که من برای قصهی تازه حریصم !
بنویس با خطِ الماس ، رو تنِ نازکِ شیشه ،
که بدونِ نورِ چشمات ، شبِ من سحر نمیشه !
رو تنِ برفیِ کاغذ ، بنویس اسمِ بهارُ !
دل بده به رنگِ دریا ، خط بزن دلدلهها رُ !
خنده با چشمای خیس سخته عزیزم ! بنویس !
بنویس از دلِ این بارونِ نَمنَم ، بنویس !
شونهتُ هدیه بده به گریههای بیصدام ،
از پریشونیِ این سیلِ دَمادَم بنویس !
بنویس از اولین دَم ! از دلِ سلامِ اول !
از همون جوابِ ساده ، اونورِ کلامِ اول !
بنویس از لَبِ بسته ، وقتی هَر واژه نقابه !
از خداحافظِ عاشق ، که یه عمره بیجوابه !
بنویس از پُلِ پیوند که میونِ ما شکسته !
بنویس تا واشه قفلِ این درِ همیشه بسته !
خنده با چشمای خیس سخته عزیزم ! بنویس !
بنویس از دلِ این بارونِ نَمنَم ، بنویس !
شونهتُ هدیه بده به گریههای بیصدام ،
از پریشونیِ این سیلِ دَمادَم بنویس !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#559
Posted: 2 Apr 2012 04:15
عنوان: تیرِ اخطار!
فراریاَم ! فراریاَم ! فراری از لباسِ سبز !
فراری از چکمه سفید ، فراری از حصارُ مَرز !
فراریاَم ! فراریاَم ! فراری از نفرتُ جنگ !
فراری از قُمقُمه وُ تیرُ کلاهخودُ تفنگ !
فراری از اِسمِ شبُ ، ترسِ نگهبانُ فریب !
فراری از مارشِ رِژه ، شلوارایی با شیشتا جیب !
دوس ندارم پابکوبم مقابلِ ستارهها !
این پادگان جهنمه ، خستهام از دوبارهها !
سیمِ خاردار منُ از فرار نمیترسونه !
تیرِ اخطار منُ از فرار نمیترسونه !
من نمیخوام رِژه بِرَم با یه تفنگ ، کوله به پُشت !
یا بدونم که دشمنُ ، با چَنتا گولّه میشه کشت !
امشب شبِ فرارمه ! تو که نگهبانِ شبی ،
نترسونم از غضبِ یه مُش ستاره حَلَبی !
منُ بزن ! نشون بده یه سربازِ نمونهای !
اسمِ شبُ اَزَم نپرس ! تو ناجیِ شبونهای !
منُ بزن ! منُ بزن که مرگِ من نجاتمه !
گاهی یه مرگِ باشکوه ، به زندگی مُقدّمه !
سیمِ خاردار منُ از فرار نمیترسونه !
تیرِ اخطار منُ از فرار نمی ترسونه !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#560
Posted: 2 Apr 2012 04:18
عنوان: کمْرنگ
نگاهم کن که کمْرَنگَم !
نگاهت بهترین رنگه !
گره کن مُشتِ آوازُ ،
صدای تو خوشْ آهنگه !
بخون با من که بیزارم ،
از این اذکارِ تکراری !
بیا بیقصه خوابم کن !
شکنجهگاهِ بیداری !
غزلْ خاتونِ دریا دِل ! بِبَر من رُ تو از ساحل !
که این عاشقترین قایق ، نشسته تا گلو در گِل !
بِدُزد این رَختِ پُر خارُ !
منُ عریون کن از وحشت !
تو چترِ گیسِتُ وا کن !
زیرِ رگبارِ این نفرت !
بتاب از روزنِ فانوس !
شبِ یلدا رُ رسوا کن !
رو این دیوارِ دِلْمُرده ،
هزارتا پنجره وا کن !
غزلْ خاتونِ دریا دِل ! بِبَر من رُ تو از ساحل !
که این عاشقترین قایق ، نشسته تا گلو در گِل !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....