ارسالها: 6216
#591
Posted: 3 Apr 2012 10:28
عنوان: درخت
می‌نویسم تو رُ از نو ! که نوشتنی‌تَرینی !
توی این باغ‌ِ شکسته ، تَک درخت‌ِ آخرینی !
من به چشمای تو بستم آخرین دخیل‌ُ ! اِی یار !
نگو پیچیده تو بَرگات ، صدای پای تَبَردار !
می‌شکنه غرورِ جنگل ، وقت‌ِ اُفتادن‌ِ هَر بَرگ !
دستت‌ُ نمی‌دَم از دست ، تا نهایت ، تا خودِ مَرگ !
می‌نویسم تو رُ با خون که به رنگ‌ِ روزگاره !
بی‌تو آسمون‌ِ این باغ ، قرص‌ِ ماه‌ُ کم میاره !
من‌ُ بشناس‌ُ بیاموز ، تا بگیرم نبض‌ِ باغ‌ُ !
توی تاریکی‌ِ کهنه ، نو کنم نورِ چراغ‌ُ !
مثل‌ِ یه آتش‌فشون باش ! پُرشو از گُل‌ِ گُدازه !
از زمستون‌ِ مُصیبت ، بِبَرَم به فصل‌ِ تازه !
اون‌جا که قیم‌ِ جنگل تیغ‌ِ بی‌مغزَ تَبَر نیست !
کلاغ‌ِ شکسته منقار ، توی قصّه دربه‌در نیست !
می‌نویسم تو رُ با خون که به رنگ‌ِ روزگاره !
بی‌تو آسمون‌ِ این باغ ، قرص‌ِ ماه‌ُ کم میاره !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#592
Posted: 3 Apr 2012 10:29
عنوان: بهار
حاجی فیروز نمی‌رقصه ،
آخه دستاش ، تو یه دَس بندِ سیاه زندونیه !
حاجی فیروز نمی‌خنده ،
تو دِلِش بغض‌ِ هزار تا گریه‌ی پنهونیه !
سبزه قَد نمی‌کشه ،
آخه بالای سَرِش همیشه تیغ‌ِ قیچیه !
بَرام از بهار نگو ،
فصل‌ِ نو ، بهارِ تازه چی‌چیه ؟
یه نفر هَف تا سین‌ُ از توی سُفره بُرده !
ماهی‌ِ تُنگ‌ِ بلور ، ساعت‌ِ تحویل مُرده !
صدای پای بهار،
هم‌صدای انفجارِ توپ‌ِ مُرواری نبود !
اوّلین لحظه‌ی سال ،
ختم‌ِ این روزای بی‌بخارِ تکراری نبود !
بهار از این‌جا گُذشت،
امّا فُرصت ندادن که ما تماشا بِکنیم !
وقتشه با هم بِریم،
تا دوباره اون بهارِ سبزُ پیدا بکنیم !
یه نفر هَف تا سین‌ُ از توی سُفره بُرده !
ماهی‌ِ تُنگ‌ِ بلور ، ساعت‌ِ تحویل مُرده !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#593
Posted: 3 Apr 2012 10:30
عنوان: دریا شُدن
من‌ُ این خاطره‌های مُرده ، من‌ُ این حنجره‌ی خط خورده،
تو بخون که با صدات زنده می‌شن ، آرزوهایی که طوفان بُرده !
من‌ُ این زمزمه‌های خطخطی ، من‌ُ این شب ، شب‌ِ تارِ لعنتی !
تو وُ الماس‌ِ صدای نشکنت ، تو وُ اون حرفای ناب‌ِ قیمتی !
از ترانه خونه‌یی بَرام بساز ، که من آواره‌ی قصّه‌ها شُدم !
دستم‌ُ بذار تو دستای سحر ، که اسیرِ شب‌ِ بَد صدا شُدم !
زیرِ این سقف‌ِ سیاه‌ِ لاکتاب ،
پَر زَدَن معنی‌ِ پَرپَر زدنه !
کی میگه تو این کویرِ بی‌بهار ،
تشنه‌گی معنی‌ِ دریا شُدنه ؟
همه کم میارن امّا راضی‌اَن ، امّا من یه عمره که زیادی‌اَم !
مثل‌ِ یه شبپره‌ی پیله نشین ، اسیرِ پیله‌ی اِنفرادی‌اَم !
پیله پاره کردنم مُردنمه ، امّا موندنم تو پیله اشتباس !
بال‌ِ پروازم‌ُ واکن که می‌خوام ، پَر بگیرم از تو زندون ، بی‌هَراس !
اگه شب شعله به بالم بزنه ، بهتر از اسیرِ پیله بودنه !
آخرین لحظه‌ی بَرده بودنم ، ابتدای گُر گرفتن‌ِ منه !
زیرِ این سقف‌ِ سیاه‌ِ لاکتاب ،
پَر زَدَن معنی‌ِ پَرپَر زدنه !
کی میگه تو این کویرِ بی‌بهار ،
تشنه‌گی معنی‌ِ دریا شُدنه ؟
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#594
Posted: 3 Apr 2012 10:32
عنوان: والیوم 10
ساعت یک‌ِ نصفه شبه ، امّا چشام هَم نمیاد !
انگاری گیتارِ صِدام ، یه زخمه‌ی تازه می‌خواد !
تو روزگارِ والیوم ، چشم‌ِ نَخُفته نوبَره !
خُورُ پُف‌ِ ثانیه‌ها ، حوصله‌م‌ُ سَر می‌بَره !
گربه‌ها دعوا می‌کنن ، بالای دیوار ، دوباره !
هیچ‌کس دیگه حوصله‌ی شب‌زنده‌داری نداره !
ستاره‌ها کاغذی‌اَن ! زنجره ساز نمی‌زنه !
وقت‌ِ سکوت‌ِ آینه نیست ! موقع‌ِ فریادِ منه !
والیوم دَه پلک‌ِ کوچه‌ها رُ بسته ! اِی اَمان !
والیوم دَه حرمت‌ِ خواب‌ُ شکسته ! اِی اَمان !
دیگه تو خواب‌ِ کسی ، رؤیای محرمانه نیست !
شب‌پَره از توی این پیله نَجَسته ! اِی اَمان !
همه تو خواب فکر می‌کنن ، همه تو خواب حرف می‌زنن !
همه تو خواب طلسم‌ِ این شب‌ِ سیاه‌ُ می‌شکنن !
شب امّا جولون می‌ده باز ، اونورِ قاب‌ِ پنجره !
با والیوم هیچ‌کسی از خواب‌ِ بُلند نمی‌پَره !
والیوم دَه پلک‌ِ کوچه‌ها رُ بسته ! اِی اَمان !
والیوم دَه حرمت‌ِ خواب‌ُ شکسته ! اِی اَمان !
دیگه تو خواب‌ِ کسی ، رؤیای محرمانه نیست !
شب‌پَره از توی این پیله نَجَسته ! اِی اَمان !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#595
Posted: 3 Apr 2012 10:32
عنوان: حافظ
من‌ُ تو اون‌جا نبودیم ، هیچ کسی اون‌جا نبود !
وقتی حافظ تک‌ُ تنها تو خونه‌ش نشسته بود !
خسته از طعنه‌ی مَردُم ، مَست‌ِ مَست‌ِ مَست‌ِ مَست،
چش به راه‌ِ غزلای سبزِ ناب‌ِ ناسُرود !
درِ خونه یهو وا شُد ، چن تا سایه اومدن !
ـ سایه‌ها همیشه کشتن‌ِ چراغ‌ُ بَلَدَن !
دهن‌ِ اون‌ُ گرفتن تا دیگه داد نزنه !
رشته‌ی طناب‌ُ دورِ گردنش گِره زَدَن !
آخه اون همیشه از شبای پُر خطر می‌گفت،
همیشه از آشتی‌ِ خُفّاشا با سحر می‌گفت،
همیشه با غزلاش آتیش می‌زَد به جون‌ِ شب،
از یه رندِ عاشق‌ِ همیشه در به در می‌گفت !
عیب‌ِ رِندان مَکن اِی زاهدِ پاکیزه سِرِشت !
که گُناه‌ِ دِگَران بَر تو نخواهند نِوِشت !
من اگر نیکم ، اگر بَد ، تو برو خود را باش،
هَر کسی آن دِرُوَد عاقبت‌ِ کار ، که کشت !
من‌ُ تو اون‌جا نبودیم ، هیچ کسی اون‌جا نبود !
وقتی حافظ نفس‌ِ آخرش‌ُ کشیده بود !
سایه‌ها رفتن‌ُ موند تو بسترِ بدون‌ِ عشق،
مونده بود رو گردنش خط‌ِ یه حلقه‌ی کبود !
قصّه‌مون این‌جا تمومه ، امّا چشما خواب نَره !
نَگین این قصّه دورغه ! اصل‌ِ قصّه بهتره !
هیشکی هیچ جا ننوشت از چه جوری مُردن‌ِ اون !
آخه گفتن‌ِ حقیقت باعث‌ِ دردسَره !
مرگ‌ِ حافظ واسه من علامت‌ِ سوال شُده !
که چرا راوی‌ِ قصّه دُرُس اون‌جا لال شُده !
شعراش‌ُ اَزبَریم امّه از خودش بی‌خبریم !
دیگه کشف‌ِ قاتلاش آرزوی محال شُده !
عیب‌ِ رِندان مَکن اِی زاهدِ پاکیزه سِرِشت !
که گُناه‌ِ دِگَران بَر تو نخواهند نِوِشت !
من اگر نیکم ، اگر بَد ، تو برو خود را باش،
هَر کسی آن دِرُوَد عاقبت‌ِ کار ، که کشت !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#596
Posted: 3 Apr 2012 10:33
عنوان: فتح‌ِ گریه
شب یه بُن‌بست‌ِ بلنده ، من یه عابرِ همیشه !
پرسه‌های بی‌نشونی ، ختم‌ِ دلتنگی نمیشه !
من اسیرِ دام‌ِ دیوار ، خسته وُ نفس بُریده !
زندگی شکنجه‌گاهه ، تو مث‌ِ حکم‌ِ سپیده !
تو ساعت‌ِ عذاب‌ِ من ، ثانیه‌ها نمی‌گذرن !
سایه‌های مُرده من‌ُ ، به فتح‌ِ گریه می‌بَرَن !
هق‌هقم‌ُ ورق بزن ! برس به فصل‌ِ رازقی !
بذار بازم گُر بگیرم ، تو تب‌ُ تاب‌ِ عاشقی !
بذار که شولای غزل ، رخت‌ِ طلوع‌ِ من بشه !
ننگه که کرباس‌ِ سکوت ، رو تن‌ِ من کفن بشه !
پرده‌ی اشک‌ُ پَس بزن ! مرگم‌ُ بی‌پَرده ببین !
چرا تکون نمی‌خوره ، عقربه‌ی ماتم نشین ؟
من‌ُ بدزد از این قفس ، هلاک‌ِ پَرپَر زدنم !
تشنه‌ی کشف‌ِ واژه وُ ، به سیم‌ِ آخر زدنم !
من‌ُ ببر به وعده‌گاه ، اونورِ این شب‌ِ سیاه !
لحظه‌ی سَرریزی‌ِ شعر ، حس‌ِ بغل کردن‌ِ ماه !
تو ساعت‌ِ عذاب‌ِ من ، ثانیه‌ها نمی‌گذرن !
سایه‌های مُرده من‌ُ ، به فتح‌ِ گریه می‌بَرَن !
هق‌هقم‌ُ ورق بزن ! برس به فصل‌ِ رازقی !
بذار بازم گُر بگیرم ، تو تب‌ُ تاب‌ِ عاشقی !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#597
Posted: 3 Apr 2012 10:33
عنوان: سرسنگین
تو چشات مزرعه‌ی سُنبُله‌های گندُمه !
این ترانه‌ساز میون‌ِ صف‌ِ عاشقات گُمه !
من نگفتم که می‌خوام صاحب‌ِ خنده‌هات بشم،
تنها آرزوی من دیدن‌ِ یه تبسّمه !
اَخم‌ِ تو قصرای کاغذیم‌ُ ویرون می‌کنه،
چشمای اَبریم‌ُ همسایه‌ی بارون می‌کنه !
امّا خنده‌هات بَرام مثل‌ِ نزول‌ِ معجزه‌س،
مثل‌ِ اون خنده‌یی که لیلی به مجنون می‌کنه !
وقتی چشمای تو سَرسنگینن،
همه‌ی ترانه‌هام غمگینن !
وقت‌ِ خندیدن‌ِ تو گنجیشکا خوش‌صداتَرَن !
خنده‌هات من‌ُ تا سرزمین‌ِ رؤیا می‌بَرَن !
وقتی می‌خندی نمیشه روزگارُ خوش نَدید !
کولیا برای خنده‌های تو دربه‌درن !
امّا اَخم که می‌کنی ، نمیشه خوش‌ْترانه بود !
نمیشه بی‌تو ترانه‌های مخملی سرود !
بی‌تو این خسته به بُن‌بست‌ِ سیاه‌ِ غم رسید !
بی‌تو به دامن‌ِ دریا نرسید دستای رود !
وقتی چشمای تو سَرسنگینن،
همه‌ی ترانه‌هام غمگینن !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#598
Posted: 3 Apr 2012 10:35
عنوان: علامت‌ِ سوال
با تواَم ! تو که به عشقت می‌گی عشق‌ِ آسمونی،
بگو از زخمای پیرِ این قبیله چی می‌دونی ؟
تو که غیر از قُل‌ُ زنجیر تا حالا هیچّی ندیدی،
تو که جُز صدای گریه هیچ صدایی نشنیدی،
تو که چرخیدی یه عمرِ تو همین مدارِ تکرار،
همیشه زنده‌گی کردی ، میون چهارتا دیوار،
چی می‌دونی از تبارِ ساکت‌ِ نفس بُریده ؟
چی می‌دونی از ستاره ؟ چی می‌دونی از سپیده ؟
تو شبیخون‌ِ سکوت حنجره پاره پاره شُد !
واسه ما حبس‌ِ ترانه تنها راه‌ِ چاره شُد !
ما به قصّاب‌باشی گُفتیم که گُناهمون چیه ؟
هر علامت‌ِ سوال چنگک‌ِ یه قناره شُد !
حالا ما رُ خوب نگاه کن ، که گرفتارِ سوالیم !
امّا از وحشت‌ِ ساطور ، مث‌ِ نعش‌ِ مُرده لالیم !
ما رُ قاب بگیر تو ذهنت ، که فراموشی یه ننگه !
وقتی بیداری گُناهه ، زنگ‌ِ ساعتا قشنگه !
دِل به پُشت اَبرا نسپار ، وقتی پاهات رو زمینه !
مث‌ِ یه چشمه سفر کن ، راه‌ِ آبادی همینه !
عاشقم باش تا بتونیم ، شب‌ُ پُشت‌ِ سَر بذاریم !
ما برای همصدایی ، حرف‌ِ تازه کم ندایم !
تو شبیخون‌ِ سکوت حنجره پاره پاره شُد !
واسه ما حبس‌ِ ترانه تنها راه‌ِ چاره شُد !
ما به قصّاب‌باشی گُفتیم که گُناهمون چیه ؟
هر علامت‌ِ سوال چنگک‌ِ یه قناره شُد !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#599
Posted: 3 Apr 2012 10:36
عنوان: قُرُق
شهرِ جادویی‌ِ چشمات ، قُرُق‌ِ هزارتا غوله !
من پریدن‌ِ یه سارَم ، تو صدای یه گلوله !
من مث‌ِ نُتای رنگی ، روی پنج تا خط‌ِ حامل،
تو علامت‌ِ سکوتی ! اِی خیال‌ِ پَرت‌ِ باطل !
من مث‌ِ ساقه‌ی گندم ، پُرِ حِس‌ِ قَد کشیدن !
تو مث داس‌ِ دروگَر ، اومدی برای چیدن !
تو همیشه پُرِ اَخم‌ُ من همیشه پُرِ لبخند !
من یه مُجرم‌ِ فراری ، تو مث‌ِ سَردی‌ِ دَسبند !
من مث‌ِ یه بچّه‌گُربه ، که میاد توی خیابون !
تو یه راننده‌ی کوری ! من‌ُ لِه می‌کنی آسون !
من مث‌ِ شعله‌ی شمعم ، تو مث‌ِ وقاحت‌ِ باد !
من یه ماهی توی بِرکه ، تو مث‌ِ سایه‌ی صیاد !
من صدای یه قناری ، با یه حنجره ترانه،
تو مث‌ِ قفس می‌مونی ! پُری از بغض‌ُ بهانه !
تو همیشه پُرِ اَخم‌ُ من همیشه پُرِ لبخند !
من یه مُجرم‌ِ فراری ، تو مث‌ِ سَردی‌ِ دَسبند !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#600
Posted: 3 Apr 2012 10:39
عنوان: خطر کن!
دخترک ! از اونورِ خط ، تا غروب‌ِ من سفر کن !
با یه گوشه‌ی نگاهت ، دلم‌ُ زیرُ زِبَر کن !
تو که از دِلای سنگ‌ِ آدما خِیری ندیدی،
یه بارَم قدم گذاشتن تو دل‌ِ ما رُ خطر کن !
تو همون ترانه‌یی که ، خود به خود نوشته می‌شه !
نحثی‌ِ سکوت‌ُ این‌بار با رسیدنت به دَر کن !
این صداهای دروغی ، لایق‌ِ اسم‌ِ تو نیستن،
برای خوندن‌ِ این شعر ، نفس‌ِ تازه خبر کن !
من‌ُ مهمون‌ِ دِلِت کن ! مهمون‌ِ پولک‌ُ آینه،
بعد از اون با برق‌ِ چشمات ، لحظه‌هام‌ُ شعله‌وَر کن !
نگو از حرف‌ُ حدیث‌ِ این‌ُ اون واهمه داری !
زیرِ نیزه‌بارِ طعنه ، سینه‌ی من رُ سپر کن !
اگه می‌ترسی که شعرام ، دِلِت‌ُ ازَت بدزده،
گوشی رُ نذار ! عزیزم ! گوشای دِلِت‌ُ کر کن !
بذار این بغض‌ِ بزرگ‌ُ توی خلوتت بِبارم !
از صدای گریه‌ی من ، سَرِ شونه‌هات‌ُ تَر کن !
وقتی من رفتم‌ُ هیچ کس ، جای خالیم‌ُ ندزدید،
با همین ترانه‌های ناب‌ِ عاشقانه سَر کن !
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
صفحه 60 از 129