شعر و ادبیات

شعر و ادبیات

صفحه

صفحه 26 از 82: « پیشین 1 ... 25 26 27 ... 81 82 پسین »

Salman Savoji | مجموعه دل نوشته های سلمان ساوجی

ارسالها: 7673

#251 Posted: 15 May 2012 05:13

غزل شمارهٔ ۲۵۰

ای صبا برخیز و کوی دلستان ما بپرس
جان ما آنست، حال جان ما آنجا بپرس

اندک اندک پیش رو، وآن جان بیمار مرا
زیر لب بسیار بسیار از زبان ما بپرس

خفته است آن نرگس بیمار و ابرو بر سرش
حال بیماران ز جان ناتوان ما بپرس

انحرافی در مزاج مستقیم سرو ماست
گو بیا چون است سر و بوستان ما بپرس

رنگ رویم کرد پیدا رنج پنهان، ای طبیب!
رنگ ما را بین و از رنج نهان ما بپرس

شمع سان دارم سری بی‌آنکه باشد درد سر
قصه ما یک یک از اشک روان ما بپرس

کار ما عشق است و آنگه عقل سعیی می‌کند
عقل را باری چه کار اندر میان ما بپرس

اینکه می‌گویی: چرا سلمان جهان و جان بباخت؟
یک سخن یک بار از آن جان و جهان ما بپرس

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

ارسالها: 7673

#252 Posted: 15 May 2012 05:21

غزل شمارهٔ ۲۵۱

ما از در او دور و چنین بر در و بامش
باد سحری می‌گذرد، باد حرامش!

تا بر گل روی از کله‌اش دام نهادی
مرغان ز هوا روی نهادند به دامش

ای مرغ ز دام سر زلفش خبرت نیست
گستاخ از آن می‌گذری، بر سر مباش

روی تو بهشت است که شهدست لبانش
لعل تو عقیق است که مشک است ختامش

آن روی چه رویی است که با آن همه شوکت
شد شاه ریاحین به همه روی غلامش

وقت است که سلطان سراپرده انجم
در مملکت حسن زند سکه بنامش

وصف مه روی تو و مهر دل سلمان
از بس که بگفتیم، نگفتیم تمامش

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

ارسالها: 7673

#253 Posted: 15 May 2012 05:21

غزل شمارهٔ ۲۵۲

در خرابات مغان مست و بهم بر زده دوش
می‌کشیدند مرا چون سر زلف تو به دوش

دیدم از باده نوشین و لب نوش لبان
بزم رندان خرابات پر از «نوشانوش»

قصه حال پریشان من امشب زغمت
به درازی چو سر زلف تو بگذشت ز دوش

عاقلا پند من بیدل بیهوش مده
می به من ده که ندارم سر عقل و دل و هوش

در خرابات مغان دلق مرقع نخرند
برو ای خواجه برو دلق مرقع بفروش

جامه زرق و لباسات در این ره عیب است
آشکارا چه کنی خرقه قبا ساز و بپوش

گر چو شمعت بکشد یار از و روی متاب
ور چو چنگت بزند دوست ز دستش مخروش

آتش شوق رخت جرعه صفت سلمان را
آبرو ریخته بر خاک در باده فروش

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

ارسالها: 7673

#254 Posted: 15 May 2012 05:22

غزل شمارهٔ ۲۵۳

عارفا لعل لبش می می‌دهد هشیار باش
چشم مستش رهزن خواب است هان! بیدار باش

گر به دین عشق او اقرار داری، عشق او
منکر عقل است و دین، از عقل و دین بیزار مباش

عیسی لطفش دوا می‌بخشد و جان می‌دهد
گر تو داری این هوس گه مرده گه بیمار باش

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

ارسالها: 7673

#255 Posted: 15 May 2012 05:22

غزل شمارهٔ ۲۵۴

کار دنیا نیست چندان کار و باری، گو مباش
اختیاری کو ندارد اختیاری، گو مباش

کار و بار روز بازار جهان هیچ است، هیچ
کار اگر این است، ما را هیچ کاری گو مباش

ما برون از شش جهت داریم عالی گلشنی
گر نباشد گلخنی بر رهگذاری گو مباش

گر سپهر از پای بنشیند، بخاری گو مخیز
ور زمین از جای برخیزد، غباری گو مباش

گر بخواهد ماند جان بر خاک، باری گوهرم
ور بخواهد رفت سر بر دوش، باری گو مباش

عارفان از نعمت دنیا و عقبی عاریند
گر نباشد این دو ما را نیست عاری، گو مباش

صد هزاران بلبل خوشگوست در باغ وجود
گر نباشد چون تویی سلمان، هزاری گو مباش

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

ارسالها: 7673

#256 Posted: 15 May 2012 05:22

غزل شمارهٔ ۲۵۵

مست حسنی که ندارد خبر از آفاقش
چه خبر باشد از احوال دل عشاقش؟

گر چه یادم نکند، یار منش مشتاقم
یاد باد آنکه جهانیست چو من مشتاقش

کرد عهدی سر من کز سر کویش نرود
گر رود سر نروم من ز سر میثاقش

دفتر وصف رخش را نتواند پرداخت
گر ورق‌های گل و لاله شود اوراقش

عشق زهریست خوش ای دل که ندارد تریاق
درکش آن زهر هلاهل، مطلب تریاقش

با چنان روی لطافت ملکش نتوان گفت
جز به یک روی که باشد ملکی اخلاقش

خلق گویند که سلمان سخن عشق بپوش
چه بپوشم که شنیدنش همه آفاقش

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

ارسالها: 7673

#257 Posted: 15 May 2012 05:22

غزل شمارهٔ ۲۵۶

آنکه از جان دوست‌تر می‌دارمش
او مرا بگذاشت، من نگذارمش

دل بدو دادم ز من رنجید و رفت
می‌دهم جان تا مگر باز آرمش

آنکه در خون دل من میرود
من چو چشم خویشتن می‌دارمش

قالبی بی‌روح دارم می‌برم
تا به خاک کوی او بسپارمش

می‌دهم جان روز و شب در کار دوست
گو مران از پیش اگر در کارمش

روی در پای تو می‌مالم مرنج
گر به روی سخت می‌آزارمش

گر چه رویش داد بر بادم چو زلف
همچنان جانب نگه می‌دارمش

هیچ رحمی نیست بر بیمار خویش
آن طبیبی را که من بیمارمش

گرچه او یار منست من یار او
من نمی‌یارم که گویم یارمش

با دل خود گفتم او را چیستی؟
گفت سلمان او گل و من خارمش

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

ارسالها: 7673

#258 Posted: 15 May 2012 05:23

غزل شمارهٔ ۲۵۷

چون تحمل می‌کند تن صحبت پیراهنش
چون کند افتاده است آن این زمان در گردنش؟

دست در گردن که یار کرد با او یا که یافت
جز ره پیراهن دولت زهی پیراهنش

سوختم در آتشش چون عود و زانم بیم نیست
بیم آن دارم که دود من بگیرد دامنش

قوت صبرم چو کوهی بود از آن کاهی نماند
بس که عشقش می‌دهد بر باد جو جو خرمنش

هر دم از شوق تو عارف می‌دهد جانی چو جام
باز ساقی می‌کند روشن روانی در تنش

حاجی ار در کوی او یابد مقامی از حرم
روی بر تابد بگردد بعد از آن پیراهنش

جست دل راهی کزان ره پیش باز آید نهان
بر دو چشم انگشت را بنمود راهی روشنش

من غبار راه یارم یار چون آب حیات
شکر ایزد را که بر خاطر نمی‌آید منش

یار می‌جویی رفیق توست و اینک می‌رود
خیز همچون گرد سلمان دست در گردن زنش

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

ارسالها: 7673

#259 Posted: 15 May 2012 05:23

غزل شمارهٔ ۲۵۸

نعره زنان آمدم بر در میخانه دوش
نعره مستان شنید، باده درآمد به جوش

مدعیی جوش می، دید بپیچید سر
زاری چنگش به گوش آمد و بگرفت گوش

رند خراباتیش، داد شرابی گران
هر که خورد جرعه‌ای باز نیاید به هوش

مطرب مجلس بساز، پرده ابریشمیت
تا همه بر هم زنیم، پنبه پشمینه پوش

هر که به صبح ازل، جای می ازین می‌کشید
در عرصاتش کشند، روز قیامت به دوش

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

ارسالها: 7673

#260 Posted: 15 May 2012 05:30

غزل شمارهٔ ۲۵۹

ماییم به پای تو در افکنده سر خویش
وز غایت تقصیر سرانداخته در پیش

انداخت مرا چشم کماندار تو چون تیر
زان پس که برآورد به دست خودم از کیش

ای بسته به قصد من درویش میان را
زنهار میازار به مویی دل درویش

من شور تو دارم که لبان نمکینت
دارند بسی حق نمک بر جگر ریش

ساقی مکن اندیشه، بده می که ندارم
من مصلحتی با خرد مصلحت اندیش

ای جان گذری کن که ز هجران تو مردم
بیجان و جهان خود نتوان زیست ازین بیش

بازا که من افتاده‌ام و غیر خیالت
کس بر سر من نیست ز بیگانه و از خویش

عشاق سر تاج ندارند که دارند
از خاک کف پای تو تاجی به سر خویش

گفتم که دهی کام دلم گفت: لبش نی
سلمان بکش از طالب نوشی ستم نیش

از چی بگم از حالم خودم از فردام بگم دست بردار
منو توو این حاله خودم بذارو برو دست بردار
از تو نه از خودم پرم تو این حال خوبم ترکم کن
دنیا خارم کرد دنیا قانعم کردم دنیا درکم کن

صفحه

صفحه 26 از 82: « پیشین 1 ... 25 26 27 ... 81 82 پسین »

شعر و ادبیات

شعر و ادبیات /

Salman Savoji | مجموعه دل نوشته های سلمان ساوجی

این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

DMCA/Report Abuse (گزارش) | News | Rules | How To | FAQ | Moderator List | Sexy Pictures Archive | Adult Forums | Advertise on Looti

Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti Forums is not responsible for the content of external sites