صفحه 7 از 30: « پیشین 1 ... 6 7 8 ... 29 30 پسین »

Poem for Mother | شعرى براى مادر

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#61 Posted: 11 May 2012 04:01

میم مهربانی و الف های امید
دال دوستی و ر کز رحم رسید

مادری که رحمت ایزد در اوست
شادی و مهر و عشق در بر اوست

ღ♥ღღ♥ღღ♥ღ

گلهای بهشت سايبانت مادر
يک دسته ستاره ارمغانت مادر

ديگر چه کسی چشم به راهم باشد
قربان نگاه مهربانت مادر

ღ♥ღღ♥ღღ♥ღ

آه مادر! گر بخواهم بنويسم ز تو و پاکي و مهر
بايداينکه بنويسم دو سه ديوان غزل. پس چه بهتر

سخن خويش به پايان ببرم اي همه هستي من
مادر من به حقيقت سوگند ؛که نهال عشق تو را

در زمين دل خود کاشته ام. مادرم ديرزماني است
که من " دوستت داشته ام".

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#62 Posted: 11 May 2012 04:01

مـــــادر

مادر ندای نام تو با ناز گفته‌ام
از اوج نُه فلک با نیاز گفته‌ام

آغوش گرم و دست نوازشگر ترا
گــــهواره اجرام کاینات گفته‌ام

لبخند نازنین تو بر هر ندای من
رمزی ز رحمت یزدان گفته‌ام

لالایی تو در دل شب‌های بی‌چراغ
رامشگری عرش مع‌اله گفته‌ام

مـــعراج درد تــــو روز رنج من
رنج مدام تو محشر کبرا گفته‌ام

با صد هزار دریغ ز پرواز روح تو
خاک مزار تو کعبه دلها گفته‌ام

دستگیر در تلاتم انوار و درد و رنج
بعد از خدای خود ترا خدا گفته‌ام

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#63 Posted: 11 May 2012 04:02

مادر سلام! آمده‌ام بعد سال‌ها
انگار انتظار تو را پیر کرده است
زود است باز این همه پیری برای تو
شاید منم که آمدنم دیرکرده است

مادر مرا [ببخش!] اگر دیر آمدم
جایی که بودم از نفس جاده دور بود
آماج سنگ حادثه بودم ولی شگفت
آیینه شکسته من پر غرور بود

دیرینه سال بود که در دور دست‌ها ..
یک سرزمین به گرده من بار درد بود
در من کسی شبیه یلان حماسه‌ساز
بی‌وقفه با زمین و زمان در نبرد بود

دیرینه سال بود که سرپنجه‌های من
چنگال بسته بود به حلقوم خاک سرد
تا مغز استخوان مرا خورده بود خاک ..
تا مغز استخوان مرا خورده بود درد

قصد تو را زمین و زمان کرده بود و من
تنها برای خاطر تو این چنین شدم...
... که چنگ بر گلوی زمین و زمان زدم
یک عمر استخوان گلوی زمین شدم

مادر! مرا ببخش اگر دیر آمدم
یک مشت استخوان شدنم طول می‌کشید
تا ارتفاع شانه مردان شهرمان
از دست خاک پر زدنم طول می‌کشید
.....
مادر نمیر!...زندگی من از آن تو!
مادر نمیر!...زندگی از آن میهن است
بعد از من آفتاب تو هرگز مباد سرد!
بعد از من آسمان تو هرگز مباد پست!..

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#64 Posted: 11 May 2012 04:02

مادر دعایم می کنی؟؟
من می روم از این سرا مادر دعایم می کنی؟؟؟..........هر چند بودم بی وفا مادر دعایم می کنی؟؟؟

اینجا برای بی کسان صیاد دانه ریخته.....................تا بگذرم از هر قضا مادر دعایم می کنی؟؟؟؟

بین منو تو فاصله این بازی چرخ و فلک....................هر لحظه در هر کجا مادر دعایم می کنی؟؟؟

من بی گناه افتاده ام در دام این نامردمان................تا زودتر گردم رها مادر دعایم می کنی؟؟؟؟

چندیست بی تاب و توان افتاده ام در بسترم..............گشتم به دردی مبتلا مادر دعایم می کنی؟؟؟؟

حس می کنم در زندگی پشتم دوتا گشته ولی............خواهی نیفتم من زپا مادر دعایم می کنی؟؟؟

گفتم خدایا حفظ کن تا زنده هستم مادرم..................تا رد نگردد این دعا مادر دعایم می کنی؟؟؟؟؟

سیده فاطمه تقوی

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#65 Posted: 11 May 2012 04:03

غم من هرچی که باشه تو برام سنگ صبوری
توی تنهایی قلبم واسه من راه عبوری

تو همون ابر بهاری که ازون میباره بارون
رحمت پاک خدایی واسه من یک گنج قارون

توی غربت صداقت تو برام یه مهربونی
توی شهر بی ترحم یار خوب و هم زبونی

تو مثل حافظ پر ز اشعار وزینی
بهترین موجود دنیا خاتون روی زمینی

شعر چشمان قشنگت بهترین شعرهای دنیاست
مثل یک دریای نوره- توی چشمای تو پیداست

تو مثل گل سرخی که گلاب تو همیشه
بهترین سوغات شهره وقتی میره توی شیشه.

تقدیم به مادر خوبم که تمام هستی اش را در راه هستی من گذاشت

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#66 Posted: 11 May 2012 04:03

وقتي که من بزرگ شدم، شايد
معمار شوم
آنگاه
تمامي جهان راهمچون بامي
بر فراز دستان تو
ستون خواهم کرد
□
وقتي که من بزرگ شدم، شايد
پزشک شوم
آنگاه
با عطر تو
نوشدارويي خواهم ساخت
بر تمام دردهاي جهان
و آنگاه به سلامتي شان
با لبهاي تو
بر گونه هاي شادي تمام کودکان جهان
بوسه خواهم زد
□
وقتيکه من بزرگ شدم، شايد
يکروز با چتر گيسوان تو
از آسمان آرزوهايت
پروازي کنم بر آستان زمين
زميني که پاي تو آنرا نگه داشته است
و آنگاه
خواهم دويد تا مرزهاي درونت
و در پنهان ترين گوشه هاي جنگل سبز آغوش تو
پنهان خواهم شد
□
اکنون را که نام نهادي فصل کاشت
فردا که من بزرگ شدم
در زمان برداشت
مادرم، به تو قول مي دهم
من تو را دوست خواهم داشت

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#67 Posted: 11 May 2012 04:04

مادرم گندم درون آب مي ريزد
پنجره بر آفتاب گرمي آور مي گشايد
خانه مي روبد غبار چهره آيينه ها را مي زدايد
تا شب نوروز
خرمي در خانه ما پا گذارد
زندگي بركت پذيرد با شگون خويش
بشكفد در ما و سر سبزي برآرد
اي بهار اي ميهمان دير آينده
كم كمك اين خانه آماده است
تك درخت خانه همسايه ما هم
برگ هاي تازه اي داده است
گاه گاهي هم
همره پرواز ابري در گذار باد
بوي عطر نارس گلهاي كوهي را
در نفس پيچيده ام آزاد
اين همه مي گويدم هر شب
اين همه مي گويدم هر روز
باز مي آيد بهار رفته از خانه
باز مي آيد بهار زندگي افروز

" سیاوش کسرایی"

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#68 Posted: 11 May 2012 04:04

برای مادرم به پاس تمام مهربانی هایش.
مادر مرا ببخش
افسانه ای شگرف
در انتهای شب
در یک حریمِ پاک
طفلی شکسته بغض
چشمانِ منتظر...
مادر تویی فسانه¬ی شبهای انتظار
مادر تویی تلألؤ چشمان اشکبار
مادر مرا ببخش،
گر روز و شب، در غم نشاندمت
در معبدِ عذاب، بعد از گذشتِ چند ده بهار
در غصه رهسپار، خوانم هزار بار
تنها تو گلسِتانی و مفهوم گلعذار
مادر حجابِ عشقِ تو عریان نمی شود
مادر سکوت و صبرِ تو عصیان نمی شود
مادر دو چشمِ ناز تو گریان نمی شود
ای ناجی تمامیِ شبهای حیرتم
ای مهوش تمامیِ شبهای سرد و تار
مادر خدای عشق . . .
در غربتم نجوای لالایت قیامت است
هم پای لحظه های پرتشویش کودکی
استادِ زندگی، معنای عاشقی
معقودِ سوختن، مقصودِ ساختن
مادر چه کرده ام، بگو بر جسم و پیکرت؟
پشتت به زیرِ بارِ غم بر خم نشسته است
مادر چه کرده ام بر آن رخسارِ چون گلت؟
این چین و این شکن همه در پایِ من شکست
مادر چه کرده ام چه ها، بر جسم و روح تو؟
مادر چه دیده ای چه ها، از نیمه¬ی تنت؟
مادر چه بردبار و شکیبا شکسته ای
چون کودکی دلم طلب دارد نوای تو
سر می گذارم بر حریمِ دستهای تو
افسانه ای شگرف،
در انتهای شب،
در یک حریمِ پاک،
طفلی شکسته بغض
چشمانِ منتظر...
مادر تویی فسانه¬ ی شبهای انتظار
مادر تویی تلألؤِ چشمانِ اشکبار

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#69 Posted: 11 May 2012 04:05

سرود مادر

در بوسه هاي مادر
خورشيد نور باران
آغاز روز تازه
لبخند بامدادان

در خنده هاي مادر
عطر خوش گلستان
زيبايي طبيعت
شادابي بهاران.

مادر تو روح و جاني
مادر تو جاوداني
با من تو مهرباني
با من تو همزباني

مادر تو بهتريني
مادر تو نازنيني
مادر تو دلنشيني
بر حلقه ام نگيني.

مادر هميشه بيدار
مادر هميشه در كار
باشد براي فرزند
مادر هميشه غم خوار
مادر هميشه خوش قلب
مادر هميشه دل سوز
مادر هميشه روشن
خورشيد عالم افروز.

در چشم هاي مادر
آبي آسماني
روًياي سبز نوروز
معناي زندگاني

در اشك هاي مادر
پاكي آب باران
رنگين كمان روشن
آواي چشمه ساران.

مادر زعشق سرشار
روح نثار و ايثار
در راه كودكانش
مادر بود فداكار

مادر چراغ خانه
گرماي آشيانه
مهرش درون قلبم
ماناست جاودانه.

مادر هميشه بيدار
مادر هميشه در كار
باشد براي فرزند
مادر هميشه غم خوار
مادر هميشه خوش قلب
مادر هميشه دل سوز
مادر هميشه روشن
خورشيد عالم افروز.

در نغمه هاي مادر
لالايي محبت
شعر بلند پيوند
آواي انس و الفت

در پند هاي مادر
شيريني سعادت
آسايش دو گيتي
شادي بينهايت.

مادر تو صبح پاكي
برتر ز آب و خاكي
در مشرق محبت
خورشيد تابناكي

تو مايهً غروري
سرچشمهً سروري
سرشار شعر و شوري
بخشندهً شعوري.

مادر هميشه بيدار
مادر هميشه در كار
باشد براي فرزند
مادر هميشه غم خوار
مادر هميشه خوش قلب
مادر هميشه دل سوز
مادر هميشه روشن
خورشيد عالم افروز.

مادر دلش رحيم است
قلبش مرا حريم است
روحش پناهگاهم
در لحظه هاي بيم است

قلبش طپد برايم
خود را كند فدايم
پر ميشوم ز شادي
چون ميكند صدايم.

بخشندهً جوانيست
معناي زندگانيست
لبخندش آسمانيست
شادي جاودانيست

آرامش نسيم است
بخشنده و كريم است
در بوستان هستي
چون گل پر از شميم است.

مادر هميشه بيدار
مادر هميشه در كار
باشد براي فرزند
مادر هميشه غم خوار
مادر هميشه خوش قلب
مادر هميشه دل سوز
مادر هميشه روشن
خورشيد عالم افروز.

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#70 Posted: 11 May 2012 04:07

مادر منشین چشم به ره برگذر امشب
بر خانه پر مهر تو زین بعد نیایم

آسوده بیارام و مكن فكر پسر را
بر حلقه این خانه دگر پنجه نسایم

با خواهر من نیز مگو : او به كجا رفت
چون تازه جوان است و تحمل نتواند

با دایه بگو : نصرت ، مهمان رفیقیست
تا بستر من را سر ایوان نكشاند

فانوس به درگاه میاویز! عزیزم
تا دختر همسایه سر بام نخوابد

چون عهد در این باره نهادیم من و او
فانوس چو روشن شود آنجا بشتابد

پیراهن من را به در خانه بیاویز
تا مردم این شهر بدانند كه بودم

جز راه شهیدان وطن ره نسپردم
جز نغمه آزادی شعری نسرودم

اشعار مرا جمله به آن شاعره بسپار
هر چند كه كولی صفت از من برمیده است

او پاك چودریاست تو ناپاك ندانش
گرگ دهن آلوده و یوسف ندریده است

ب گونه او بوسه بزن عشق من او بود
یك لاله وحشی بنشان بر سر مویش

باری گله ای گر به دلت مانده ز دستش
او عشق من است آه ... میاور تو به رویش

نصرت رحمانی

صفحه 7 از 30: « پیشین 1 ... 6 7 8 ... 29 30 پسین »

شعر و ادبیات /

Poem for Mother | شعرى براى مادر

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا