انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
شعر و ادبیات
  
صفحه  صفحه 4 از 18:  « پیشین  1  2  3  4  5  ...  15  16  17  18  پسین »

"شعر شاعران افغانستان"


مرد

 


ﺍﯼ ﺧـــﺎ ﮎ
ﺯ ﺩﺭﺩ ِﺩﻭﺭ ﯾــﺖ ﻧــﺎ ﻻ ﻧــﻢ ﺍﯼ ﺧـﺎﮎ
ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺣـﺎ ﻝ ﻭﺳـﺮﮔـﺮﺩﺍ ﻧـﻢ ﺍﯼ ﺧﺎﮎ

ﮔـﺬﺷـﺖ ﻋـﻤـﺮﻡ ﺑـﯿــﺎ ﺩ ِﮐــﻮﻫـﺴــﺎ ﺭﺕ
ﺟﮕﺮﺧﻮﻥ، ﺑﯽ ﺳﺮﻭﺳـﺎ ﻣﺎ ﻧﻢ ﺍﯼ ﺧﺎﮎ

ﺯ ﺳــﻮﺩﺍ ﯼ ﭘـــﺮﯼ ﺭﻭﯾــﺎ ﻥ ﮐـــﻮﯾــﺖ
ﻫـﻤـﻪ ﻣﺤـﺰﻭﻥ ﻭﺩﺭﺍﻓـﻐــﺎ ﻧـﻢ ﺍﯼ ﺧﺎﮎ

ﭼـــﻮﺍﺯﺩﺍ ﻣــﺎ ﻥ ﭘـﺎ ﮐـﺖ ﺩﻭﺭﮔــﺸــﺘــﻢ
ﺍ ﺳــﯿــﺮ ِﺩﺭﺩ ﺑـﯽ ﺩﺭﻣـﺎ ﻧــﻢ ﺍ ﯼ ﺧﺎﮎ

ﺑـﯿـﺎ ﺩ ِﯾــﻮ ﺳﻒ ﮔــﻢ ﮔـﺸــﺘـﻪﺀ ﺧــﻮﯾﺶ
ﭼﻮﯾﻌﻘـﻮﺏ ﺭﻭﺯﻭﺷﺐ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ ﺍﯼ ﺧﺎﮎ

ﺍ ﮔـــﺮﺟــﻮﯾــﺎ ﯼ ﺍﺣـﻮﺍ ﻟــﻢ ﺑـﮕــــﺮﺩﯼ
ﺟـﻮﺍ ﺑـﺖ ﮐـﻠـﺒـﻪﺀ ﺍﺣـﺰﺍ ﻧــﻢ ﺍ ﯼ ﺧﺎﮎ

ﺑـﻤـﯿـﺮﻡ ﮔــﺮﺩﺭﺍ ﯾـﻦ ﻣـﻠـﮏ ﻏـﺮﯾـﺒـﯽ
ﻣﮑـﻦ ﺧﺎ ﮐﻢ ﺗﻮ ﺩﺭﻫـﺠﺮﺍ ﻧﻢ ﺍ ﯼ ﺧﺎﮎ

ﭼـﺮﺍ ﭘـﯿـﺸــﺖ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻋـﺰﯾـﺰﻡ ؟
ﺧﻼﺻﻢ ﮐـﻦ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﺯﻧـﺪﺍﻧـﻢ ﺍ ﯼ ﺧﺎﮎ

ﺟـﻮﺍ ﺏ ﺣـﯿـﺪﺭﯼ ِ ﺑـﺴـﻤــﻞ ﺧــﻮﯾــﺶ
ﺑـﺪﻩ ﻣﺜـﺒـﺖ،ﻧـﻤـﺎ ﺷــﺎ ﺩﺍ ﻧـﻢ ﺍ ﯼ ﺧﺎﮎ
     
  
مرد

 


خاک وطن
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺗﺮﮎ ﺷﻤﺎ ﮔﺮﺑﮑﻨﻢ ﺩﺭﻏـــﺮﺑﺖ
ﮐﻔـﻨـﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺨــﺎﮎ ﺳﯿﻬـــﻢ ﺑﮕــــﺬﺍﺭﯾﺪ

ﺗﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﻢ ﺯﺷﻤﯿـﻢ ﻭﻃﻨــﻢ ﺷـــﺎﺩ ﺷﻮﺩ
ﻗﺪﺭﯼ ﺧﺎﮎ ﻭﻃﻨﻢ ﺯﯾﺮﺳـﺮﻡ ﺑﮕــــﺬﺍﺭﯾﺪ

ﺑﻬﺮﺁﻣـﺮﺯﺵ ﺍﯾﻦ ﺑﻨــﺪﻩﺀ ﻫﺠــــﺮﺍﻥ ﺩﯾﺪﻩ
ﺳــﻮﺭﻩﺀ ﺣﻤـﺪ ﻭﺩﻋﺎﺋــﯽ ﻧﺜـــــﺎﺭﻡ ﺩﺍﺭﯾﺪ

ﺑﻨﻮﯾﺴﯿــﺪ ﺑﻪ ﻟــﻮﺡ ﺳـﺮﻗﺒــــﺮﻡ ﺍﺯﻣــــﻦ
ﻣُﺮﺩﻡ ﺑﺎﻋﺸﻖ ﻭﻃﻦ،ﺩﺭﺩﻝ ﺧــﺎﮐــﻢ ﺩﺍﺭﯾﺪ

ﭼﻪ ﺷﻮﺩﮔـﺮﻋﺰﯾـﺰﺍﻥ،ﺯﺭﻩﺀ ﻟﻄﻒ ﻭﺻﻔـﺎ
ﻧــﺎﺯﺑــﻮﺋﯽ ﻭﻃﻨــﻢ ﺑـﺮﺳﺮﻗـﺒــﺮﻡ ﮐــﺎﺭﯾﺪ

ﻫــﺮﺯﻣﺎ ﻧﯽ ﺍﮔﺮﺁﺋﯿـــﺪ، ﺑﺴـﺮﺗﺮﺑـﺖ ﻣـــﻦ
ﻻﻟﻪ ﺍﺯﯾــﺎﺩ ﺷﻬـﯿــــﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﻣــﺰﺍﺭﻡ ﺁﺭﯾﺪ

ﮔــﺬﺭﺗﺎﻥ ﺷـﻮﺩ ﮔــﺮﺑﺴــﻮﯼ ﻣﯿﻬـﻦ ﻣــﺎﻥ
ﺩﺍﻏﻬـــﺎﯼ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻗﺼـﻪ ﺑﻪ ﻣـــﺎﻣﻢ ﺩﺍﺭﯾﺪ

ﻣــﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍﺑﮕﻮﺋﯿــــﺪﺯﻣﻦ ﺍﺯﺭﻭﯼ ﻧـﯿـــﺎﺯ
ﭘﺴـﺮﺕ ﻫـﺠـــﺮﺗﻮﺑﺲ ﺩﯾﺪﻩ،ﺩﻋـﺎﯾﻢ ﺩﺍﺭﯾﺪ

ﺩﺭﺷﺐ ﺟﻤﻌـﻪ ﺍﮔـﺮﺳﻮﺭﻩﺀ ﯾﺎﺳﯿﻦ ﺧﻮﺍﻧﯿﺪ
" ﺣﯿــﺪﺭﯼ " ﺭﺍ ﻃﻠــﺐ ﻋﻔـﻮ،ﺯﻏﻔّﺎﺭﻡ ﺩﺍﺭﯾﺪ
     
  
مرد

 


ﺁ ﻣــﺪ ﺑـﻬـــﺎ ﺭﻭ ﮐـﺸــﻮﺭﻣــﺎ، ﺯﺍ ﻥ ﺧـﺒـــﺮ ﻧـﺸــﺪ
ﮔــﻞ ﻫــﺎ ﺑـﺨـﺎ ﮎ ﺭﻓـﺘـﻪ ﻭ ﺑـﯿـــﺮﻭﻥ ﺩ ﮔــﺮﻧـﺸــﺪ

ﺑﻠـﺒـﻞ ﮐﻪ ﺩ ﯾـﺪ، ﻭﺿﻊ ﭼـﻤـﻦ ﺭﺍ ﭼـﻨـﯿـﻦ ﺧــﺮﺍ ﺏ
ﺑــﺎ ﮐـــﺮﮔــﺲ ﻭﮐـــﻼﻍ، ﺩ ﮔــﺮﻫـﻤـﺴــﻔـــﺮﻧـﺸــﺪ

ﺍ ﺯﺟـﻨـﮓ ﺧـﺎ ﻧـﻪ ﺳــﻮﺯﻭ ﺯﺟـﻮﺭﺳــﺘـﻤـﮕـــﺮﺍ ﻥ
ﺍ ﻓـﻐـﺎ ﻧْﺴِﺘـﺎ ﻥ ﺧـﺮﺍ ﺏ ﻭﺑـﺮﺁ ﻥ ﯾـﮏ ﻧـﻈــﺮﻧـﺸـﺪ

ﺍ ﺯﺑـﺲ ﺭﺳـﯿـﺪﻩ ﻇـﻠـﻢ ﻭﺟـِﻨـﺎ ﯾـﺖ، ﺑﻪ ﺍ ﻭﺝ ﺧــﻮﺩ
ﮏﯾ ﻓــﺮﺩ ﺑﺎ ﺯﮔــﺸﺘـﻪ ﺑﻪ ﻭﻃــﻦ، ﻣُـﺴـﺘـَﻘـَـﺮﻧـﺸــﺪ

ﻫــﺮﮐـﺲ ﺑﻪ ﭘُــﺮﻧـﻤــﻮﺩﻥ، ﺟـِﯿـﺒـﺶ ﮐـﻨــﺪ ﺗـﻼ ﺵ
ﯾـﮏ ﻭﺍ ﻟﯽ ﻭ ﻭﺯﯾـــﺮﻭ ﺭﺋـﯿــﺲ، ﺩﺍ ﺩ ﮔـــﺮﻧـﺸــﺪ

ﺁ ﻥ ﺟــﺎ ﻧـﯽ ﺑـﺰﺭﮒ ﻭ ﺷـــﺮﯾﮑـــﺎ ﻥ، ﺟـــﺮﻡ ﺍ ﻭ
ﺩ ﺭﻣـﻠــﮏ ﻣــﺎ ﺯﻗـَـﺘــﻞ ﻭ ﻗِـﺘــﺎ ﻝ، ﺑـﺮﺣـﺬﺭﻧـﺸــﺪ

ﮔــﺮﮔــﺎ ﻥ ﺑــﯽ ﺣَـﻤِـﯿـّـﺖ ﻭﺳَــﻔـّـﺎ ﮎ، ﺟــﺎ ﻣـﻌــﻪ
ﮐـﺸـﺘـﻨـﺪ ﺻـﺪ ﻫـــﺰﺍ ﺭﻭﮐـﺴﯽ، ﻧـﻮﺣـﻪ ﮔــﺮﻧـﺸــﺪ

ﻫـــﺮﺭﻫـﺒـــﺮﯼ ﺑـﺨــﺎ ﻃــﺮﺧـﻮﺩ، ﺳﻌﯽ ﻣـﯿـﮑـﻨــﺪ
ﯾــﮏ ﻗــﺎ ﺋــﺪﯼ ﺯ ﺭﺍﻩ ﺧــــﺪﺍ، ﺟـﻠـــﻮﻩ ﮔــﺮﻧـﺸــﺪ

ﺑـﺮﻗـﻠــﺐ ﻫـﻤـﭽـﻮ ﺳــﻨﮓ ﺗـﻔـﻨﮓ ﺩﺍ ﺭ، ﺑﯽ ﺧــﺪﺍ
ﺍ ﺷـــﮏِ ﯾـﺘــﯿــــﻢ ﻭﺁﻩِ ﺯﻧــﯽ، ﮐـــﺎ ﺭﮔــــﺮ ﻧـﺸــﺪ

ﺍ ﯼ ﺩ ﻝ ﺯﻫـﺠــﺮﻭﯾـﺎ ﺩ ﻭﻃــﻦ، ﻧــﺎ ﻟــﻪ ﻣـﯿـﮑــﻨﯽ
ﻋـﻤــﺮﯾـﺴﺖ ﺣـﺎ ﺻﻠـﺖ، ﺑﺠــﺰﺍ ﺯﺩﺭﺩ ﺳــﺮﻧـﺸــﺪ

ﺧــﻮﺍ ﻫﻢ ﺑـﻪ ﻋَـﺠـــﺰﺍ ﺯﺩ ﺭﺧــﻼ ﻕ، ﺑـﯽ ﻧـﯿـــﺎ ﺯ
ﺗـﺎ ﻧـﺨـــﻞ ﺩ ﺷــﻤـﻨــــﺎ ﻥ ﻭﻃـــﻦ، ﺑـــﺎ ﺭﻭﺭﻧـﺸــﺪ

ﭼــﻮﻥ ﺣـﯿــﺪﺭﯼ ﺷَــﻨـﯿـﺪ، ﺯﺧــﻮﻧــﺮﯾـﺰﯼ ﻭﻃــﻦ
ﺑـﺮﮔـﻮﺩ ﺭﺍ ﯾـﻦ ﺑﻬـﺎ ﺭ، ﭼـﺴﺎ ﻥ ﺧـﻮﻥ ﺟﮕـﺮﻧـﺸـﺪ
     
  
مرد

 


ﺳـﻮﺧـﺘـﻢ ﻣﻦ ﺧﺎ ﻟـﻘـﺎ ! ﺍﺯﺩﺭﺩ ﻫـﺠــﺮﺍ ﻥ ﺳـﻮﺧـﺘـﻢ
ﺍﺯ ﻓﺮﺍ ﻕ ﺧﺎ ﮎ ﭘﺎ ﮐــﻢ، ﻣُـﻠـﮏ ﺍﻓـﻐـﺎ ﻥ ﺳـﻮﺧـﺘـﻢ

ﺳﻮﺧـﺘـﻦ ﺑﻬﺘـﺮﺑـﻮﺩﺍﺯﺷـــﺎ ﺩﯼ ﺍﻡ ﺩﺭﻣُـﻠـﮏ ﮐـُـﻔـﺮ
ﮔـﺮﺑﻈﺎﻫــﺮﺧـﺮﻣـﻢ، ﻟـﯿﮏ ﺍﺯﺩﻝ ﻭﺟـﺎﻥ ﺳـﻮﺧـﺘــﻢ

ﻣـﺮﮒ ﺑﺎ ﺩﺍ،ﺁ ﻧﮑــﻪ ﺩﺭﺩﻝ، ﻧـﯿـﺴـﺘـﺶ ﺣُـﺐ ﻭﻃـﻦ
ﺩﺭ ﺩ ﯾـﺎ ﺭﻏـﯿــﺮ،ﻣـﻦ ﺍﺯﯾـﺎ ﺩ ﺟــﺎ ﻧـﺎ ﻥ ﺳـﻮﺧـﺘــﻢ

ﺗﺎ ﺑﮑﯽ ﻣُـﻠﮑـﻢ ﺑـﺪ ﯾـﻨـﺴــﺎ ﻥ،ﺯﯾﺮﻇـﻠـﻢ ﻇـﺎ ﻟـﻤـﺎ ﻥ
ﺍﺯﺟـﻔـﺎﯼ ﻇـﺎ ﻟـﻤـﺎ ﻥ ﻭ ﺟـــﻮﺭﺩﻭﺭﺍ ﻥ ﺳــﻮﺧـﺘــﻢ

ﻧﺎ ﻣﺴـﻠـﻤــﺎ ﻧﺎ ﻥ ﺟـﺎ ﻧﯽ، ﺑـﺎ ﺷـﻌـﺎ ﺭﺣـﻔــﻆ ﺩ ﯾــﻦ
ﮐــﺮﺩﻭﯾـﺮﺍﻥ ﮐـﺸـﻮﺭﻡ، ﮐـﺰﺩ ﯾـﻦ ﺍﯾـﺸﺎ ﻥ ﺳﻮﺧـﺘـﻢ

ﺣﺮﺹ ﺩﺍﻟـﺮ، ﺑـﺮﺩ ﺩﯾـﻦ ﺍﺣـﻤـﺪﯼ، ﺍﺯﯾــﺎ ﺩ ﺷــﺎ ﻥ
ﺍ ﺯﺟﻨﺎ ﯾﺖ ﻫـﺎ ﯼ ﺷﺎ ﮔـﺮﺩﺍ ﻥ ﺷـﯿـﻄـﺎ ﻥ ﺳﻮﺧـﺘـﻢ

ﺁ ﻫــﻮﺍﻥ ﻣـﯿﻬـﻨــﻢ ﺭﻡ ﮐــﺮﺩﻩ ﺍﻧــﺪ، ﺩﺭﻫــﺮﻃــﺮﻑ
ﻣـﻦ ﺑـﯿـﺎ ﺩ ﻧــﺮﮔــﺲ ﭼـﺸـﻢ ﻏــــﺰﺍﻻ ﻥ ﺳـﻮﺧـﺘــﻢ

ﺳﻮﺧﺖ ﮐﺎ ﺑﻞ، ﻫﻢ ﻫﺮﺍﺕ ﻭﺑــﺎ ﻣﯿــﺎﻥ ﻭﻗـﻨـﺪﻫــﺎ ﺭ
ﻻﻟــﻪ ﺳـﺎﻥ ﺩﺍﻏـﻢ ﺑـﺪﻝ،ﺯﺷـﮏ ﯾﺘـﯿـﻤﺎﻥ ﺳـﻮﺧـﺘــﻢ

ﺣـﯿـﺪﺭﯼ ﺻﺒـﺮﺧــﺪﺍ ﮐـﻦ،ﻋﺎ ﻗـﺒـﺖ ﻭﺻﻠﯽ ﺭﺳــﺪ
ﺗﺎ ﻧﮕــﻮﺋﯽ ﺩﯾـﮕـﺮﺵ، ﮐـﺰﻫـﺠـﺮﯾـﺎﺭﺍﻥ ﺳـﻮﺧـﺘــﻢ
     
  
مرد

 


ﺩﺭﺩ ﺑﯽ ﺩﺭﻣﺎﻥ

ﺩﺭﺩ ﺑﯽ ﺩﺭﻣـﺎﻥ ﺑﻮﺩ، ﺩﻭﺭﯼ ﻭﻃﻦ
ﺍﯼ ﺧـﺪﺍ ! ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ،ﺑﯽ ﺩﺭﻣـﺎﻥ ﻣﮑﻦ

ﺩﻭﺳﺘـــﺪﺍﺭﺍﻥ ﻭﻃـﻦ ﺩﺭﻏـــﺮﺑﺘـﻨـﺪ
ﺩﺷﻤﻨـــﺎ ﻥ ﻣﯿﻬﻨـــﻢ، ﺷـــﺎﺩﺍﻥ ﻣﮑﻦ

ﺁﻫــــﻮﺍﻥ ﮐﺸـــﻮﺭﻡ ﺭﻡ ﮐــــﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ،ﻃﻌﻤﻪﺀﮔﺮﮔﺎﻥ ﻣﮑﻦ

ﺍﺯﺳـﺮﻟــﻄﻒ ﻭﺻﻔــﺎﯾﺖ ﺑﯽ ﻧﯿـــﺎﺯ
ﻃﻔـﻠـﮑـــﺎﻥ ﺑﯽ ﭘـﺪﺭ ﮔـﺮﯾــﺎﻥ ﻣﮑﻦ

ﺳﺮﺯﻣﯿــﻦ ﻣﺎ ﺧـﺮﺍﺑـﻪ ﮔــﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ
ﻣﻠﮏ ﺍﻓﻐــﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﮔـﺮ،ﻭﯾـﺮﺍﻥ ﻣﮑﻦ

ﮐﺸــــﻮﺭﻡ ﺍﺷﻐــﺎﻝ ﺩﺳﺖ ﻇـﺎﻟﻤــﺎﻥ
ﺗﯿـــﻎ ﻇﺎﻟـــﻢ ﺭﺍ ﺩﮔـــﺮﺑُـــﺮّﺍﻥ ﻣﮑﻦ

ﻣـــﺮﺩﻡ ﺑﯿــﭽـــﺎﺭﻩﺀﺍﻓـﻐـــﺎﻥ ﺯﻣﯿـــﻦ
ﺟﻮﺭ ﺑﯽ ﺣﺪ ﺩ ﯾــﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﻧــﺎﻻﻥ ﻣﮑﻦ

ﻣـﻠــﮏ ﻣــــﺎ ﺭﺍ ﺧُـــﺮّﻡ ﻭﺁﺑـــــﺎﺩ ﺩﺍﺭ
ﺧﻠــﻖ ﻣﻈﻠــﻮﻣـﺶ، ﺳﺮﮔــﺮﺩﺍﻥ ﻣﮑﻦ

ﺟﻤــــﻊ ﻭﺷﻤــﻊ ﻣﻠـﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺯﻟﻄــﻒ
ﺩﺭ ﭘﻨــــﺎﻫـﺖ ﺩﺍﺭﻭﺑﯽ ﺳـﺎﻣــﺎﻥ ﻣﮑﻦ

ﻭﺁﻥ ﺩﺭﻭﻏـﯿــﻦ ﺩﻭﺳﺘــــﺎ ﻥ ﻣﯿﻬﻨــــﻢ
ﺭﻭﺳﯿـﺎﻩ ﮔﺮﺩﺍﻥ،ﺧﻮﺵ ﻭﺧﻨـﺪﺍﻥ ﻣﮑﻦ

ﻣﯿﻬـــﻦ ﻣﺎ ﮐﺂ ﺷﯿــﺎ ﻥ ﺧﻠـﻖ ﻣــﺎ ﺳﺖ
ﺁﺷﯿﺎ ﻥ ﻭﯾـﺮﺍﻥ ﻭﺧﻠـﻖ ﺣﯿـــﺮﺍﻥ ﻣﮑﻦ

ﺑﻬــــــــﺮ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﮐﺸــــﻮﺭ ﺧــﺎ ﻟﻘــﺎ !
ﻣﻨﺠﯽ ﺍﺵ ﺁﺧـــﺮﺭﺳﺎﻥ ﭘﻨﻬـﺎ ﻥ ﻣﮑـﻦ

" ﺣﯿﺪﺭﯼ " ﺭﺍﺑﺨﺶ ﺯﻟﻄﻔﺖ ﺍﯼ ﮐــﺮﯾﻢ !
ﮐﯿﻔﺮﺵ ﺯﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎﺵ،ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻣﮑﻦ
     
  
مرد

 


ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻗﻠﯿﻢ ﻋﺸﻖ ﺍﻧﺪﻭﺩ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﻭ ﺗﻘﻮﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ

ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﯾﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺭﻭﺣﻢ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ
ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻭﺍﮊﻩ ﺀ ﭘﺪﺭﻭﺩ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ

ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺍﺯ ﺍٌﻥ ﺟﻨﮕﻞ ﺳﺮﺷﺖ ﺳﺒﺰ ﺁﻭﺍﺯﻩ
ﻗﻨﺎﺭﯼ ﻗﻔﺲ ﺍٌﻟﻮﺩ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ

ﺳﺮﻭﺩ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﻣﯽ ﭘﯿﻮﺳﺖ
ﮔﻞ ﭘﺮﭘﺮ ﺻﺪﺍﯼ ﺭﻭﺩ ﻫﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ
     
  
مرد

 


ﺩﺭﻳﻦ ﺯﻣﺎﻧﻪﺀ ﺑﯽ ﻫﻤﻨﻔﺲ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ
ﮐﻪ ﺗﺎ، ﺯ ﻏﺮﺑﺖ ﭘﺎﻣﻴﺮ ﻳﮏ ﺻﺪﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ

ﻭ ﺷﺎﻣﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎ ﻧﺸﺪ ﺳﺘﺎﺭﻩﺀ ﻣﺸﺮﻕ
ﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺮ ﻳﮏ ﺻﺪﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ

ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺳﻨﮓ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺯﻣﻴﻦ ﺳﺒﺰ ﺻﺪﺍ ﺭﺍ
ﮐﻨﻮﻥ ﺯ ﻧﺴﻞ ﺍﺳﺎﻃﻴﺮ ﻳﮏ ﺻﺪﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ

ﺩﺭﺧﺖ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ، ﺍﻳﻨﮏ
ﺍﺯ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺀ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻳﮏ ﺻﺪﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ

ﺯ ﺑﺴﮑﻪ ﺣﻨﺠﺮﻩﺀ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺗﻠﺦ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺰﺍﻣﻴﺮ ، ﻳﮏ ﺻﺪﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ
     
  
مرد

 


ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ! ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﻣﻴﺪ
ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ! ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ
ﺍﯼ ﭼﺮﺍﻍ ﻫﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥِ ﺳﻮﺧﺘﻪ
ﺑﺎﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ
ﻋﺸﻖ ﺳﺮ ﮐﻨﻴﺪ .
ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ! ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺗﺎﻥ
ﺷﺎﻣﻨﺎﻣﻪﺀ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺍﺳﺖ
ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺭ ﻏﺮﻭﺏ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ
ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﮔﺮ ﻭﻓﺎﯼ ﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﻮﯼ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺣﻘﻴﺮ
ﭘﻮﺳﺖ ﺩﺍﺩ
ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﮔﺮ ﻳﻘﻴﻦ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﺎﻧﺪ
ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻳﺪ
     
  
مرد

 


ﻣﻦ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ، ﺗﻮ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ
ﺻﺒﺮﻡ ﮐﻢ، ﺍﻣّﺎ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺭﻣﺰ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ

ﺍﯼ ﻣﺎﻩ ﺗﺎ ﯽﮐ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻕ ﺷﺎﻡ ﻣﯿﻤﺎﻧﯽ؟
ﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﯽﮐ ﺩﺭ ﮔﯿﺮ ﻧﺎ ﭘﯿﺪﺍﯼ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ؟

ﻫﺮ ﺷﺐ ﺩﺧﯿﻠﺖ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺑﺎ ﺭﯾﺴﻤﺎﻥ ﻋﺸﻖ
ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺭﻧﺠﻮﺭ ﻭﺳﻮﺩﺍﯾﯽ

ﮏﯾ ﺷﺐ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﭼﺮﺍﻏﺎﻧﯽ ﮐﻦ ،ﺍﯼ ﺑﺎﻧﻮ
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﺮﻗﺪﺕ ،ﺷﻤﺲ ﺍﻫﻮﺭﺍﯾﯽ

ﺷﯿﻌﻪ ﺿﺮﯾﺢ ﺳﺒﺰ ﻭﺯﺭﯾﻨﯽ ،ﺑﺮﺍﯾﺖ
ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻣﺤﺒﺖ ،ﺭﻧﮓ ﺷﯿﺪﺍﯾﯽ

ﺑﯿﻦ ﺩﺭ ﻭﺩﯾﻮﺍﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﯼ ،ﺁﻧﺮﻭﺯ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻣّﺎ، ﻧﯿﺴﺘﯽ ! ﺗﻨﺪﯾﺲِ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ
     
  
مرد

 


ﺧﺒﺮﻫﺎﻱ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ، ﺳﺎﻝ ﻧﻮ ﻣﺮﺍ ﭼﻮﻥ ﮔﻠﺒﺮﮔﻲ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ
ﺧﺸﻢ ﺑﺎﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ
ﻭﺗﻤﻨﺎی فراموشی ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺟﻮﺍﻧﻪ ﺯﺩ .
ﺁﺭﻱ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ،ﮔﺎﻫﻲ ﺗﻤﻨﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻲ ﺑﻪ
ﺳﺮﺍﻏﻢ ﺁﻳﺪ
ﻭﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﺩ،ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﻱ ﻧﺎﻣﺮﺩﻣﻲ ﻫﺎ،
ﺩﻧﻴﺎﻱ ﺳﭙﻴﺪﺍﺭﻫﺎﻱ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻓﺘﺎﺩﻩ،ﺩﻧﻴﺎﻱ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ
ﻭﺣﺎﺻﻞ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺎﻳﻢ ﺷﻌﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺭ
ﺧﻮﻥ ﻏﻠﻄﻴﺪﻩ ﻱ ﻗﻨﺪﻫﺎﺭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻴﮑﻨﻢ .
ﺗﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻬﺘﺎﺏ،ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺐ ﺧﻨﺪﻳﺪ
ﺗﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ،ﺍﺑﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﻏﺮﻳﺪ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺎﺭﻡ ﺯ ﺑﻬﺎﺭ
ﺯ ﻧﻮﮎ ﻗﻠﻪ ﻱ ﮐﻮﻩ ﭘﺎﻣﻴﺮ
ﺑﻬﻤﻦ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺷﻘﺎﻳﻖ ﻏﻠﻄﻴﺪ
ﺧﻮﻥ ﺑﻪ ﭘﻬﻨﺎﻱ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﭘﺎﺷﻴﺪ
ﺗﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻧﻮﺭﻭﺯ
ﻳﺎﺩﻡ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﻱ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺁﻣﺪ
ﮐﻪ ﮐﻔﻦ ﭘﻴﭻ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻋﻴﺪ
ﺗﻴﺮﻭﺳﺮ ﻧﻴﺰﻩ ﻱ ﺳﺮﺑﺎﺯ،ﭼﺮﺍ؟
ﻋﻴﺪﻱ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﺎﺳﺖ !
ﺗﺎ ﮐﻲ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ،ﺗﺎ ﮐﻲ؟
ﻗﻠﻤﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺯﺷﻌﺮ ﻏﺮﺑﺖ
ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻣﻴﺪﻱ
ﻭﺍﮊﻩ ﻱ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﺭﻧﮓ ﻣﺎﺗﻢ ﺩﺍﺭﺩ
ﻭ ﻏﺰﻝ ﺟﺎﻣﻪ ﻱ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻪ ﺗﻦ
ﮔﺎﻩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﻢ
ﺁﻩ،ﺍﻱ ﺣﻖّ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ !
ﭘﺲ ﮐﺠﺎﻳﻲ؟
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﺮﺳﻲ
     
  
صفحه  صفحه 4 از 18:  « پیشین  1  2  3  4  5  ...  15  16  17  18  پسین » 
شعر و ادبیات

"شعر شاعران افغانستان"

رنگ ها List Insert YouTube video   

 ?

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti Forums is not responsible for the content of external sites

RTA