»غزل شماره 238«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~غرور خشکی زهد ار دماغ تر داردبیا که مستی ما نشأه دیگر داردبهشت و خلد و نعیمش کی التفات افتدکسی که حسن رخ دوست در نظر داردبهشت یکطرف و عشق یک طرف چونهندغلام همت آنم که باده بر داردبسنگلاخ نگردیم همچو زاهد خشکبه بحر عشق در آئیم کان گهر داردنهال زهد اگر سدره گردد و طوبیدرخت عشق جمال حبیب بر داردز زهد خشک لقای حبیب نتوان چیددرخت عشق بود آنکه این ثمر دارددرا بحلقهٔ ما فیض و زهد را بگذارکه ذوق صحبت ما لذت دگر دارد
»غزل شماره 239«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~کسی کو چشم دل بیدار داردزهر مو دیده دیدار داردوصالش هر کرا گردد میسرسرمست و دل هشیار داردکجا بیند رخش آنگوز پستینظر پیوسته با اغیار داردکسی کو بار هستی بسته بر دوشکجا در بزم رندان بار داردترا زاهد گل بیخار جنتکه گلهای محبت خار داردتنی خواهد سراپا چشم باشدکه در سردیدن دلدار داردروان من سوی جانان روانستگهی شبگیر و گه انوار داردگهی فکر و گهی ذکر و گهی سوزگهی جان سیر در اسرار داردنباشد لذتی از عشق خوشتراگر چه محنت بسیار داردشب آبستن شد از املاح امروزچه غم تا فیض را دربار دارد
»غزل شماره 240«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~کسی کو چشم دل بیدار داردنظر پیوسته با دلدار داردبهر جا بنگرد چشم خدا بینتماشای جمال یار داردتماشا در تماشا باشد آن راکه در دل دیده بیدار دارددل هشیار هر جا افکند چشمروان چشم را بیدار داردتماشا باشدش پیوسته آنکوسرمست و دل هشیار دارددلی کو میتواند عشق ورزیدنشاید خویش را بیکار دارددرون شادست و خرم عاشقانرابرونشان گرچه حال زار دارددلش با دوست تن با غیر عاشقدل خرم تن بیمار داردچه پروا دارد از تاریکی زلفکه از شمع رخش انوار دارددو روزی فیض را مهلت ده ای عمردلش با عشقبازی کار دارد
»غزل شماره 241«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ز شراب وصل جانان سر من خمار داردسر خود گرفته دل هم سر آن دیار داردچه کند دیگر جهانرا چو رسید جان بجانانچو رسید جان بجانان بجهان چه کار داردسر من ندارد این سر غم من ندارد این دلکه باین سرو باین دل غم کار و بارداردببر از سرم نصیحت ببر از برم گرانینه سرم خرد پذیرد نه دلم قرار داردسر من پر از جنون و دل من پر است از عشقنه سرم مجال عقل و نه دل اختیار داردسر پر غرور زاهد بیخیال حور خرسنددل بی‌قرار عاشق سر زلف یار داردبر زاهدان نخوانی غزل و قصیده‌ای فیضکه تراست شعر و زاهد همه خشک باردارد
»غزل شماره 242«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~هر دم سر پر شورم سودای دگر داردآهوی جنون من صحرای دگر داردطوفان محیط عشق با دل چه تواند کرداین قطره خون در سر دریای دگر داردای خواجه سوداگر سودا ببرم از سرکاین دم سر سودائی سودای دگر داردپیش نظر عاشق بالای فلک پست استبالاتر از این بالا بالای دگر داردپهنای فلک گر هست ضرب‌المثل وسعتصحرای دل عاشق پهنای دگر داردروی تو بهر لحظه نوعی بنظر آیدهر بار که می‌بینم سیمای دگر داردبلبل نگران گل پروانه اسیر شمعحسن تو بهر روئی شیدای دگر داردمجنون ز تو مجنون شد وز تو جگرش خونشدهرچند که در صورت لیلای دگر داردشیرین دهنان هستند شیرین سخنان هستنداما لب نوشینت حلوای دگر داردگویند که عنقائیست در قاف جهان پنهانقاف دل عشاقت عنقای دگر دارداز حسن دل افروزت فردای من امروزستامروز بدل زاهد فردای دگر داردبا عشق مکن نسبت سودای هوسنا کانکاین جای دگر دارد آن جای دگر داردهر دل که درو تازد اغیار بپردازددل در عرصهٔ دلها عشق یغمای دگر دارددل را سر دنیا نیست آرامگه اینجا نیستتن را چو ز سر وا کرد ماوای دگر داردفیض ارچه زناسوتست آئینهٔ لاهوت استجانرا چه کند صیقل سیمای دگر دارد
»غزل شماره 243«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~دل من بیاد جانان ز جهان خبر نداردسر من بغیر مستی هنری دیگر نداردهنر دگر نباشد بر ما بغیر مستینبود هنر جز آنرا که ز خود خبر نداردکند آنکه عیب مستان نچشیده ذوق مستیخودش او تمام عیب است و یکی هنرنداردز ره ملامت آئی و گر از در نصیحتچه کنی بمست عشقی که در او اثر نداردتو که زاهدی بپرهیز تو که عابدی سحرخیزسر من مدام مست و شب من سحر نداردمن و باز عشق و رندی که درین خرابهٔدلهمه علم و زهد کشتیم و یکی ثمر ندارددل ماست شاد و خرم بهر آنچه میکند دوستغم آن نمیخورد فیض که دعا اثر ندارد
»غزل شماره 244«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~گفتم مگر ز رویت زاهد خبر نداردگفتا که تاب خورشید هر بی بصر نداردگفتم بکوی عشقت پایم بگل فروشدگفتا که کوچه عشق راهی بدر نداردگفتم سرای دل را ره کو و در کدام استگفتا بدل رهی نیست این خانه در نداردگفتم تو گوی خوبی از دلبران ربودیگفتا که مادر دهر چون من پسر نداردگفتم که بر فلک هست خورشید و ماه تابانگفتا که همچو روئی شمس و قمر نداردگفتم رهی بکویت بنمای اهل دل راگفتا که راه عشقست راهی دگر نداردگفتم که از غم تو تا چند زار نالمگفتا که در دل ما زاری اثر نداردگفتم که فیض در عشق از خویش بیخبر شدگفتا کسیست عاشق کز خود خبر ندارد
»غزل شماره 245«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~با هیچکس این کش مکش آن یار نداردجز با دل سر گشتهٔ ما کار نداردبر دوش من افکند فلک بار امانتزان چرخ زنان است که این بار نداردبیمارم و بیماریم از دست طبیب استدردا که طبیبم سر بیمار نداردگویند که رنج تو ز دیدار شود بهاین چشم ترم طاقت دیدار نداردغمخواری یار است علاج دل بیمارآن یار و لیکن دل غمخوار نداردسهلست اگر مهر تو آرایش جان کردبگذر ز دلم این همه آزار نداردزاهد کندم سرزنش عشق که عار استعار است که از زهد کسی عار ندارداز زهد گذر کن گرت اندیشه خار استکاین گلشن قدسی گل بیخار نداردغمخوار بود چارهٔ آن دل که غمینستبیچاره دل فیض که غمخوار ندارد
»غزل شماره 246«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~غمی هست در دل که گفتن نداردشنفتن ندارد نهفتن نداردچو گفتن ندارد غم دل چگویمچگویم غم دل که گفتن نداردنهفتن ندارد غم دل چه پوشمچه پوشم غم دل نهفتن نداردشنفتن ندارد غم دل چه پرسیچه پرسی غم دل شنفتن ندارددلم چون غبار از تو دارد چه روبمچه روبم غباری که رفتن نداردشکفتن ندارد دلی کز تو گیرددلی کز تو گیرد شکفتن نداردچه خوابی بچشمم نیاید چه خسبمچه خسبم که این دیده خفتن نداردز درد نهان لب فروبند ای فیضفرو بند لب را که گفتن ندارد
»غزل شماره 247«~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~سرم سودای سودائی ندارددلم پروای پروائی نداردبجز سودای عشق لا ابالیسر شوریده سودائی نداردبجز پروای بی‌پروا نگاریدل دیوانه پروائی ندارددل آزاده‌ام از هر دو عالمتمنای تمنائی ندارددلم از زندگانی سرد از آن نیستکه دیک عیش حلوائی ندارددلم از زندگانی سرد از آنستکه غم در دل دگر جائی ندارددل عاشق نمی‌اندیشد از مرگکه بر آزادگان پائی نداردچو عیسی جای او در آسمانستکه در روی زمین جائی ندارداگردنیات باید دل بکن زوکه دنیا دوست دنیائی نداردنباشد هیچ عقیائی به ار عشقنگوئی فیض عقبائی ندارد
صفحه 25 از 98
