«غزل شماره ۵۳۷»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~در جهان افگندهٔ غوغای عشقعالمی را کردهٔ شیدای عشقآفتاب و ماه و اخترها روانروز و شب سرگشتهٔ سودای عشقکرد مینای فلک قالب تهیبر زمین تا ریختی صهبای عشقمیدهد جانرا حیوتی دم بدمصور اسرافیل بی آوای عشقمیکشد جانهای اهل دل ز تندست عزرائیل استیلای عشقعقلها را همچو سحر ساحرانمیکند یک لقمه اژدرهای عشقرفته رفته میشوم از خود تهیتا سرم پر گردد از سودای عشقدر دل شب عاشقانرا عیشهاستخوشتر است از روزها شبهای عشقروزهای تیره بر شبها فزودعمر من شد یک شب یلدای عشقای تهی از معرفت زحمت ببرفیض داند قدر نعمتهای عشق
«غزل شماره ۵۳۸»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~عشق است اصل بندگی من بنده و مولای عشقعشق است آب زندگی من بنده و مولای عشقبرتر ز جان دان عشق را مشمار آسان عشق رامفروش ارزان عشق را من بنده و مولای عشقعشق است جان جان جان از عشق شد پیدا جهانعشق است پیدا و نهان من بنده و مولای عشقجنت سرای عشق دان دوزخ بلای عشق دانجانرا فدای عشق دان من بنده و مولای عشقعالم برای عشق دان آدم قبای عشق دانخاتم لقای عشق دان من بنده و مولای عشقعشقاست چون شیر ژیان عشق‌است چون ببردمانعشقست نادر پهلوان من بنده و مولای عشقمشمار منکر عشق را هشیار بنگر عشق رابازیچه مشمر عشق را من بنده و مولای عشقنزدیکش آئی گم شوی چون قطره در قلزم شویدر آتشش هیزم شوی من بنده و مولای عشقجان موجه دریای عشق دل گوهر یکتای عشقسر کاسه صهبای عشق من بنده و مولای عشقسر مطبخ سودای عشق جان محفل غوغای عشقدل جای های های عشق من بنده و مولای عشقکار من و تدبیر عشق سعی من و تقدیر عشقحلق من و زنجیر عشق من بنده و مولای عشقفخر من از بالای عشق از همت والای عشقوز کبر و استغنای عشق من بنده و مولای عشقمن عاشق سیمای عشق من واله و شیدای عشقمن چاکر و لالای عشق من بنده و مولای عشقدست منست و پای عشق کرد منست ورای عشقفیض است و استیلای عشق من بنده و مولای عشق
«غزل شماره ۵۳۹»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~هم توئی راحت جانم ای عشقهم توئی درد و غمانم ای عشقهم توئی حاصل و محصول دلمهم توئی جان و جهانم ای عشقهم توئی مایهٔ سوداگریمهم توئی کار و دکانم ای عشقهم توئی اصل وجود و عدممهم توئی سود و زیانم ای عشقهم توئی طاعت و هم معصیتمهم توئی ناز و جنانم ای عشقهم توئی مایهٔ آشفتگیمهم توئی امن و امانم ای عشقگاه میسوزی و گه میسازیتا چه خواهی تو ز جانم ای عشقدوست کس دیده که دشمن باشدهم تو اینی و هم آنم ای عشقدل من بردی و جان میخواهیای بقربان تو جانم ای عشقدر دل فیض بمان یکدو نفستا که جان بر تو فشانم ای عشق
«غزل شماره ۵۴۰»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~بوی گلزار هوست قصه عشقمیبرد سوی دوست قصهٔ عشقمیکشد رفته رفته جان از تنمغز گیرد ز پوست قصهٔ عشقای که صد چاک در دلست تراچاک دلرا رفوست قصهٔ عشقهست در ذکر حق نهان مستیمی حق را کدوست قصهٔ عشقهر که دارد ز حق بدل شوقیبردش سوی دوست قصهٔ عشقدم بدم رو بسوی حق داردهر کرا گفت گوست قصهٔ عشقهر سر موی من کند شکریکه مرا موبموست قصهٔ عشقروبروی خدا بود عاشقکه جهان پشت و روست قصهٔ عشقیکنفس ذکر حق ز دست مدهدوست دارد چو دوست قصهٔ عشقگلستان حق و بوی گل ذکرشحق محیط است وجوست قصهٔ عشقخام افسرده بهرهٔ نبردپختگانرا نکوست قصهٔ عشقذکر حق فیض بوی حق داردگل گلزار اوست قصهٔ عشق
«غزل شماره ۵۴۱»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~درد دل مرا نکند به دوای خلقبیماری خدای بهست از شفای خلقرنج از خداست راحت و راحت ز خلق رنجقربان یک بلای خدا صد عطای خلقصحرا و کوه خوشترم آید ز شهر و دهصد ره صدای کوه بهست از ندای خلقهر یک ترا بدام بلای دگر کشدای چشم بسته روی مکن در قفای خلقگویند خلق راه حق ایسنت زینهارمشنو مرد بسوی جهنم بپای خلقبار گرانشان بدل و جان به و برومیکش برای حق دو سه روزی بلای خلقآزار خلق روی دلت سوی حق کندراهیست سوی معرفت حق جفای خلقدانی تو فیض آنکه نیاید ز خلق هیچبگذر ز گفتگوی ملالت فزای خلق
«غزل شماره ۵۴۲»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~عاشق که بود غلام معشوقسرمست علی‌الدوام معشوقاز خویشتنش خبر نباشددایم مست مدام معشوقمستی نکند ز آب انگورمستیش همه ز جام معشوقبرخواسته از سر دو عالمپابنده شده بدام معشوقاز کام و هوای خویش رستهکامش همه گشته کام معشوقگامی ننهاده هیچ جائیجز بر آثار گام معشوقگم کرده نشان و نام خود راگشته است نشان بنام معشوقوحشی صفت از جهان رمیدهوز جان و دلست رام معشوقگوش هر قوم با سروشی استگوش فیض و پیام معشوق
«غزل شماره ۵۴۳»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ارانی اراک و لست اراکارانی سواک و لست سواکارانی اراک و انت بمرایارانی و انت سوی ما اراکارانی و لست اری غیر وجهکارانی اری ما سواک سواکهواک اراک ولست بمرایارانی و انت سوی ما رآکسواک سواک اراک و انیفلست اری فی سواک سواکاری ما سواک طلالا و فینافما هو سواک و ما انت ذاکاراک اراک سواک سوائیو لست سوائی و لست سواکارانی و انی کسانا لباساارانی سواک و لست بذاکسوای ارانی سواک و انیفلست اری فی وجودی سواکو انی و انی فدآء لانکو ما نیتی دون انی فداکلقاک هوای و حق اللقاءهوای فیض افناؤه فی لقاک
«غزل شماره ۵۴۴»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~الهی الهی فقیر اتاکولا یرتجی من لدنک سواکلقاک هوای رضاک منایفهب لی لقاک وهب لی رضاکهواک رضای رضاک هوایهوای هواک رضای رضاکجفاک وفآء و حق الوفآءجفاک وفاء فکیف و فاکغنای لدیک و فقری الیکو فقری غنای غنای غناکشفائی و دائی و روحی وهمیلدیک و عنک و فی یبتغاکحنینی انینی لجائی رجائیالیک علیک لدیک لداکاراک معی اینما کنت کنتو انت نرانی و لست اراکامامی و رائی یمینی شمالیاذا ما نظرت فها انت ذاکو لست اخاف سواک فانیبمرای لک لک ازل فی حماکو لا ارتجی عیرک ان فیضفاًوثوق بان لم تخب من رجاک
«غزل شماره ۵۴۵»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ذاب قلبی من اشتیاق لقاکحسرت وصل می‌بریم بخاکبر سر آتش تو میسوزیمدر هوای تو می‌شویم هلاکچون ضروریست سوختن ما رااحرق ارواحنا بنار هواکمیدهیم از پی صال تو جاناهدانا ربنا سبیل رضاکگر تو خواهی که ما هلاک شویمجان فشانیم از برای هلاکدوست خواهد چه سوزش و شورشمن و سوز درون و سینه چاکدل و جان پاک کردم از اغیارپاک باید رود به عالم پاکز آتش عشق گر بسوزد فیضگم شو از بحر کوخس و خاشاک
«غزل شماره ۵۴۶»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~بهوای تو می‌شویم هلاکوز برای تو می‌شویم هلاکبر سر آتش تو میسوزیمدر هوای تو می‌شویم هلاکمیدهیم از پی رضای تو جاندر رضای تو می‌شویم هلاکگر پسندی که ما هلاک شویمبرضای تو می‌شویم هلاکهر چه هستیم سخرهٔ قدریموز قضای تو می‌شویم هلاکای ردای تو کبریا تو کبیردر ردای تو می‌شویم هلاکدر سرای وجود غیر تو نیستدر سرای تو می‌شویم هلاکما همه فانئیم و تو باقیدر سرای تو می‌شویم هلاکلمن الملک واحد القهارزین نداری تو می‌شویم هلاکدل ما گرچه تنک و تاریکستدر فضای تو می‌شویم هلاکهمه جانها بدرگهت سپریمدر فنای تو می‌شویم هلاکفیض چون نیستی سزای نجاتبسزای تو می‌شویم هلاک
صفحه 55 از 98
