«غزل شماره ۶۰۷»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~من و عشق و مستی عشق بجز این هنر ندارمبجز این هنر چه باشد که ز خود خبر ندارمبود از سر وصالش دل و فتنه جمالشمن و کنجی و خیالش سر شور و شر ندارمز در تو کی کشم پا مگر آنکه سر ببازمز تو کام تا نیابم ز تو دست بر ندارمبمیان اشک غرقم چو صدف ببحر لیکنچو تو در برم نباشی تهیم گهر ندارمشجری ز باغ عشقم غم و ناله شاخ و برگمچو تو در برم نباشی عبثم ثمر ندارمز تو چون جدا شوم من تو بگو کجا شوم منبخدا که هیچ راهی بکسی دگر ندارمنکنم حدیث از غیر ببرم ز شر و از خیرچو مرا غم تو باشد غم خیر و شر ندارمخوش آنکه بعشق تو گرفتار بمیرمبیدار درین منزل خونخوار بمیرمزین خوابگه بی‌خبران زنده برآیمواقف ز سرا پردهٔ اسرار بمیرممستغرق دیدار شده در بر جانانآسوده ز اقرار و ز انکار بمیرمدر سر هوس ساقی و در دست می لعلدر پای خم و خانهٔ خمار بمیرمکاری چو به از خدمت معشوقه و می نیستساقی مددی کن که درین کار بمیرمبشتاب و بده یکدو سه ساغر ز پی هممپسند که در میکده هشیار بمیرمخونین جگر و خسته دل و محنت هجرانجانا تو پسندی که چنین زار بمیرمآن یار بکس رخ ننماید چه توان کردبگذار که در حسرت دیدار بمیرمگفتار خود ای فیض بکردار بیارامگذار که در زخرف گفتار بمیرم
«غزل شماره ۶۰۸»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~امروز دگر در سر سودای دگر دارمبا این دل دیوانه غوغای دگر دارمهر عهد که بستم من بشکست دل شیدادل رای دگر دارد من رای دگر دارممجنون ز غم لیلی بگرفت ره صحرامن در دل دیوانه صحرای دگر دارمآن داد قرار من بگرفت قرار منماوای من اینجا نیست ماوای دگر دارمعنقا طلبا خوش باش کز دولت عشقش مندر قاف وجود خود عنقای دگر دارمای منتظر فردا چون من ز خودی فرداکامروز نشد اینجا فردای دگر دارمزاهد اگر از شاهد با شهد بود خرسندمن از لب نوشینش حلوای دگر دارممجنون و همان لیلا فیض و رخ هر زیباکز پرتو هر جانان لیلای دگر دارمگفتم که بشیدائی افسانه شدم گفتامن بر سر هر کوئی شیدای دگر دارم
«غزل شماره ۶۰۹»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~لبکی چون شکر هوس دارمرخکی چون قمر هوس دارمیارکی آفتاب طلعتکیدرم آید ز در هوس دارمسرو بالای ماه سیمائیخوش کشیدن ببر هوس دارمبوسکی از دهانکی تنگینمک اندر شکر هوس دارمبادهٔ تلخ و ساقی شیرینهر دو سر بیخبر هوس دارمصحبتی گرم بابتی نرمیآتشی بی شرر هوس دارمفیض ازینگونه حرفها بگذرگفت و گوی دگر هوس دارم
«غزل شماره ۶۱۰»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~نالهای با اثر هوس دارمآتشی با شرر هوس دارمبا دلی پر ز درد عشق کسینالهای سحر هوس دارمهم دلی پر ز درد میخواهمهم سری بیخبر هوس دارمبی می و جام و مطرب و ساقیمستی و شور و شر هوس دارمعیش بر عاشقان حرام بودمی ز خون جگر هوس دارممستئی و جنونی و کشتنکوبکو دربدر هوس دارمدر هوای میان باریکیگشتن اندر کمر هوس دارمدر خیال دهان شیرینیخرفه اندر شکر هوس دارمکوه و صحرا و عشق و سودائیبهر فیض این هنر هوس دارم
«غزل شماره ۶۱۱»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~صنمی ماه رو هوس دارمدو بدو روبرو هوس دارمجای دل تا بیابم از زلفشجستن موبمو هوس دارماینچنین صحبتی هوس دارممی و جام و سبو هوس دارمهر دو سر مست چون شد از بادهنعرهٔ های و هو هوس دارمهمه شب مست تا سحر گشتندر بدر کو بکو هوس دارممی کشیدن بنغمهٔ دف و نیبر سر چار سو هوس دارمفیض چیزی دگر اگر خواهدمن همین آرزو هوس دارم
«غزل شماره ۶۱۲»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ز تو ای گشاد دلها همه کار بسته دارمز تو ای دواء و درمان دل و جان خسته دارمبامید آنکه شاید بهوای تو ببندمهمه تار و پود خود را ز جهان گسسته دارمنه نگاه نیم مستت دل من بجا گذاردنه ز بند شست زلفت سر موی رسته دارمهمه رنج و محنت و غم همه درد و سوز و ماتمسپه بلای عشقت بدلم نشسته دارمبتو بسته‌ام دلی را که شکسته است صد جابپذیر عذرم ای جان که شکسته بسته دارمبشکیب تا بسوزد دل و جان در آتش اودل و جان چسودای فیض که ز غیر رسته دارم
«غزل شماره ۶۱۳»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~آمده‌ام بدینجهان تا که ز نی شکر برمنامدهام که از شکر قصه برم خبر برمچیست شکر دهان او نی غم آاندهان اواین نی پر گره بهم در شکنم شکر برمجهد کنم در این سفر تا که ذخیره را بسیتنگ شکر ز معدنش بر سر یکدیگر برمبسته کمر ببندگی ناله کنان ز خود تهیلب بلبش چو نی نهم از لب او شکر برمدوست چو مغز من شود پوست بیفکنم ز خودتا که نماید آن من بی صدفی گهر برمآمده بسته‌ام کمر خدمت پادشاه راتا که زیمن دولتش تاج برم کمر برمسر بنهم به پای او دل بنهم برای اوجان بدهم برای او خدمت او بسر برمظلمت و نور و خیر و شر هست درون یکدگرنور کشم ز ظلمت و خیر ز شر بدر برمهر چه درین سرا بود جمله از آن ما بودآمدهام که مال خود جمع کنم بدر برمدیدهٔ جان گشوده‌ام بو که در آید از درمتخم ولاش کشته‌ام تا که ازو ثمر برممونس و غمگسار من نیست بجز خیال اوگر نبود خیال او با که دمی بسر برمکی بود آنکه وصل او روزی جان من شودبوسه زنم بر آن دهان غصه ز دل برون برمدوست بدست آورم نیست بهست آورمجان که بزیر آمده باز سوی زبر برماین غزلم جواب آنکه عارف روم گفته فیضآمدهام که سر نهم عشق ترا بسر برم
«غزل شماره ۶۱۴»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~الا یا ایها الساقی بده جامی که مخمورممگر می وارهارند جان از این غمهای پر زورمالا یا ایها الناصح مکن منعم ز میخانهکه من موسی و این ارض مقدس هست چون طورمالا یا ایها الواعظ تو از تقصیر من بگذرکه من در عشق و زیدن بجان تو که معذورماگر رندم و گر رسوا اگر مستم و گر شیدااسیر عشقم و در مذهب عشاق مغفورمنه شمع روی او بینم نه گل از گلشنش چینمنیم پروانه یا بلبل ز بزم وصل او دورمالا یا ایها الاحباب اغیثونی اغیثونیکه در ظلمت سرای تن غریب و زار و مهجورماگر گویم و گر نالم از آن منعم مکن ای فیضکه با بیگانه همراز و و ز یار آشنا دورم
«غزل شماره ۶۱۵»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~چشم خوش پر شعبده مست تو نازمو آن غمزهٔ خونریز زبردست تو نازمبستی چو گشادی گره از زلف بر ابروقربان گشاد تو شوم بست تو نازمدلهای خلایق همه از پای در افتادزان شانه که بر زلف زدی دست تو نازمبرخواست ز جام غم و پیکان تو بنشستتیری که زدی بر دل من شست تو نازماز پای در افتاد هر آنکس که سری داشتطرز نگه چشم سیه مست تو نازمزد بر صف عشاق وصف خویش نگه داشتخونریزی مژگان زبر دست تو نازمکردی نگهی خفیه دل فیض ربودیچشم خوش پر شعبدهٔ مست تو نازم
«غزل شماره ۶۱۶»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~اگر آهی کشم دریا بسوزمو گر شوری کنم دریا بسوزمشود دل شعله چون بر یاد روئیشوم تن شمع و سر تا پا بسوزمکنم هرچند پنهان آتش جانمیان انجمن پیدا بسوزمخوشم با سوختن در آتش عشقبهل تامن در این سودا بسوزمدر آنجا هر که باشد هر چه باشدبسوزد ز آتشم هرجا بسوزمکنم گر اقتباسی ز آتش قدسوجود خویش سر تا بسوزمنیارم تاب یا آرم ندانمتجلی کنم بسازم تا بسوزمنه من ماند نه ما ماند چو آئیبیا تا بی من و بی ما بسوزمترا خواهم مرا گر تو نخواهیتجلی بیشتر کن تا بسوزمبسوزد ظاهر و باطن ز سوزماگر پیدا و گر پنهان بسوزمز سوز جان اگر حرفی نویسمورق را سربسر یکجا بسوزمچو فیض ار دم زنم از آتش دلزبان و کام با لبها بسوزم
صفحه 62 از 98
