«غزل شماره ۷۹۶»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~خورشید ذره‌ایست ز نور جمال توافلاک قطره‌ایست ز بحر نوال تولذات هر دو کون ز جودت نشانهٔایجاد شمه‌ایست ز حسن نعال توآفاق پرتویست ز اشراق کبریاغیب و شهادت آیت نور و ظلال توآدم نمونه‌ایست ز مجموع خلق و امرخاتم نگین خاتم جاه و جلال توجنت اشارتیست ز قرب و کرامتتدوزخ کنایتیست ز بعد و نکال توهر جا غمی و محنت و دردیست سربسریکسطوتست از سطوات جلال توحلمست نکتهٔ ز شکوه خدائیتعلمست نقطهٔ ز کتاب کمال توهرجاست بینش و شنوائی و دانشییکشمهٔ ز آگهی بیمثال توحسن بتان و غمزهٔ خوبان دلفریبیک لمعاست از لمعات جمال توچندین هزار عالم و آدم که هست نیستجزموجهٔ ز بحر عدیم المثال توجائی نگنجی از عظمت جز سرای دلشاد آن دل وسیع که باشد محال توعاشق بنقد غرقهٔ بحر شهود وصلعارف در انتظار ندای تعال تومستغرق شهودم و جویای آن شهودمحروم گردم ارز حجاب خیال تودر من زن آتشی که بسوزد مرا ز منشاید که فیض فیض برد از وصال تو
«غزل شماره ۷۹۷»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ای خدا شرمنده‌ام از کثرت احسان توشرم بر شرمم فزاید چون کنم عصیان توگر ببخشائی گناهان مرا از فضل خودآب گردم از خجالت بر در غفران توور حساب من کنی ای وای من ای وای منکی تن و جان من آرد طاقت نیران توگاه گویم شاید این ذره نیاید در حسابچون کنم با ذره دارد کار در استان توهرچه هستم از توام بهر توام ای بینیازمظهر قهر توام یا مظهر غفران توهرچه دارم از تو دارم خود چه دارم هیچ هیچنسیتم من جز بدی مستغرق احسان توفیض را حد ثنایت نیست معذورش بدارکیست او یا چیست او تا دم زند در شان توکی توان از عهدهٔ شکر تو بیرون آمدنشکر نعمت نعمتی دیگر بود از خوان تو
«غزل شماره ۷۹۸»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~خاهم که خاک راه شوم زیر پای توتا ذره ذره‌ام همه گیرد هوای توآیم چو گرد بر سر راه تو اوفتمشاید که بوسهٔ بربایم ز پای توجان در رهت فدا کنم و منتت کشمای صد هزار جان گرامی فدای توجان صد هزار کاش بود هر دمی مراتا جمله را نثار کنم از برای توخوش آندمی که سوی من آئی ز روی لطفتا جان ز من طلب کنی و من لقای تویابم حیات تازه بهر جان فشاندنیگر صد هزار بار بمیرم برای تودر تو کسی بحسن و ملاحت کجا رسدتو پادشاه حسنی و خوبان گدای توتو همچو آقتابی و من همچو سایهامآیم بهر کجا که روی در قفای توهستم برای تو و تو هستی برای خودهستی تو خود برای خود و من برای توهرچند لطف بیش کنی تشنه‌تر شومسیراب کی شوم ز شراب لقای تواز درگه تو دور نگردد به تیغ سرهر کو چشید چاشنئی از عطای تودر آسمان ملائکه گویند آمینآندم که فیض روی کند در دعای تو
«غزل شماره ۷۹۹»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ای سر هر سروری در پای توخوبی هر خوبی از بالای توشد خراب چشم مستت ملک جانای جهانی مست از صهبای توبر سر یکدیگر افتاده است دلخستهٔ مژگان بی پروای توهر دو عالم را بیک جو کی خردعاشق شوریدهٔ شیدای توجای هیهای تو کی دارد سرمای دو عالم یک می از هیهای تواز خودم دارد تهی وز خویش پرپای تا سر عشق سر تا پای توهمتی تا سر درین سودا نهمای سرم سودایی و سودای توهر چه فرمائی بجان فرمان برمای من از جان بنده و مولای توفیض را خاموش کن زین گفتگوظرف را کو وسعت دریای تو
«غزل شماره ۸۰۰»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~هستیم یکقطره از دریای تومستیم یک نشأه از صهبای توگر قبولم میکنی درّ یتیمرانیم از خود کف دریای توحسن تو نور دل بینای منعشق من زیب رخ زیبای توچشم تو مفتون سر تا پای خودچشم من حیران سر تا پای توآبروی شمع و مه را ریخت دوشآفتاب روی بزم آرای تومیفزاید شور بر شور دلمچون تبسم میکند لب‌های توآه من از تاب آن زلف سیاهشور من از لعل شکر خای تونالهام از بخت مادر زاد خودعشق من از حسن مادرزای توهر که سودا کرد با تو سود بردفیض را سر رفت از سودای تو
«غزل شماره ۸۰۱»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~بی‌پرده رخ نما که شوم من فدای تودر چشم من در آ که شوم من فدای تودور از چشم بد که سراپای نکوئیینزدیکتر بیا که شوم من فدای توخوب آمدی بیا که بپای تو جان دهمدردم شود دوا که شوم من فدای توبا من هر آنچه میکنی از لطف و قهر و نازهست آنهمه بجا که شوم من فدای تودر خلد چون بناز خرامی برسم سیرحورت کند دعا که شوم من فدای توبگذر ز فیض زود که دیریست داریشدر وعده لقا که شوم من فدای تو
«غزل شماره ۸۰۲»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~تا بکی در مقام نازی توچه شود گر بما بسازی توحسن رویت ز عشق دارد سازاز چه با عاشقان نسازی تودست پرورد عشقبازی مانشود گر بما نبازی توز آینه عشق ما نمود رختسزد الحق بما بنازی تودر تو یکذره از حقیقت نیستپای تا سر همه مجازی تومینوازش بلطف خود گاهیگر چه از فیض بی‌نیازی تومردم از غم سحر نخواهی شدشب هجران چه بس درازی تو
«غزل شماره ۸۰۳»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~جان من سخت دلربائی تودل من نیک جانفزائی تونیک دل میبری ولیکن سختسست پیمان و بی‌وفائی تومن ز هجرت چنانکه میدانیتو چنینی چنین چرائی توطاقت هجر و تاب وصلم نیستچون کنم چون عجب بلائی توچند بیگانگی کنی با منگوئیم کهنه آشنائی توآشنائی قدیم را چو نهٔجان من پس بگو کرائی توچون بر فیض خود نمیآئیدل من پس بر که آئی تو
«غزل شماره ۸۰۴»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~بر من نیستی کجائی توای که یکجا دمی نیائی توآتش هجر تو کبابم کردسوختم این چنین چرائی توای سراپا چنانکه میبایدوی که هستی چنانکه بائی تونیک محبوب دلربائی لیکبیوفائی عجب بلائی توگل نچینند عاشقان ز درختای ز خود بی‌خبر کرائی توگرچه من نیستم سزای تو لیکبیوفائی عجب بلائی توفیض دیوانه میکند فریادبر من نیستی کجائی تو
«غزل شماره ۸۰۵»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ای گل چه گلی مانا از گلشن هوئی توچشمت مرساد از کس هی هی چه نکوئی تویا رب چه جمالست این یا رب چه کمالست ایناز توبه نپرسد کس هم خود نه بگوئی توچشمم نگران سویت دل میتپد از خویتای روی چه روئی تو ای خوی چه خوئی تومن میشنوم بوئی از حلقه گیسوئیکز دست ببر دستم ای بوی چه بوئی تویا رب ز چه می بود آنک ایزد بسبویت کردمست عجبم کردی آیا چه سبوئی توگشتم ز میت چون مست خود کوزهٔ من بشکستوانگاه نظر کردم دیدم همه اوئی توای فیض مکن اسرار نزد کر و کور اظهارچون گوشی و هوشی نیست بیهوده چگوئی تو
صفحه 81 از 98
