«غزل شماره ۹۳۶»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~مرحبا ای نسیم عنبر بویخبری از دیار یار بگویصبر دیدیم در مقابل شوقآتش و پنبه بود و سنگ و سبویتشنهٔ وصل راست بیم هلاکپیش از آن کاید آب رفته بجویهجر را هم نهایتی بایدیار با یار کی کند یکرویکرده طغرای بیوفائی ختمبرده از خیل بی‌وفایان گویدر دل از آتش غمش صد داغبررخ از آب دیده‌ام صدجویمن سرا پای درد و او فارغبوده هرگز محبت از یکسویگر سرا پا ز غم شوم موئیندهم زو بعالمی یکمویفیض بگذر ز وادی وصلشبنشین کنجی و زغم می موی
«غزل شماره ۹۳۷»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~مست و بی پروا بیغما میرویلا اوحش الله خوب و زیبا میرویغارت جانهاست مقصود دلتتا بعزم صید دلها میرویمیروی و همرهت دلهای ماتا نه نپنداری که بی پا میرویمیروی و صد هزاران دل ز پیدر خیالت آنکه تنها میرویمیروی و شهر ویران میشودشهر صحرا میشود تا میرویشهر صحرا گشت و صحرا شهر شدتا ز منزل سوی صحرا میرویهم تماشای خودت خوشتر بودگر بسیری یا تماشا میرویجان و دل خواهم بقربانت کنمیکنفس می‌ایستی یا میرویفیض در گرد رهت مشگل رسدتند و تلخ و چست و زیبا میروی
«غزل شماره ۹۳۸»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~خوشا فال آن کو دوچارش شویخوشا حال آنکو نگارش شویخوش آن بیدلیرا که پرسش کنیخوش آن بی کسیرا که یارش شویخوش آشفته‌ایرا که آئی برشقرار دل بی‌قرارش شویشفا یابد آن دردمندی که توانیس دل سوگوارش شویخوشا روز آن عاشق زار، توشبی آئی و در کنارش شویچه بیخود شود از لب و چشم توتو هوش دل هوشیارش شویشوی گاه خورشید روز خوششگهی شمع شبهای تارش شویکند فیض چون جان بقربان تو راخوش آنکو تو شمع مزارش شویچه می‌آئی ایجان درین خاکدانخوشا حال تو گر نثارش شوی
«غزل شماره ۹۳۹»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~دورم از خویش مکن هان پشیمان نشوینوش من نیش مکن هان پشیمان نشویدل ما ریش مکن جور ازین بیش مکنای جفا کیش من هان پشیمان نشویغیر را یار مکن یار را خوار مکنمکن این کار مکن هان پشیمان نشوییار اغیار مشو دشمن یار مشوپی آزار مشو هان پشیمان نشویترک اغیار بگو ترک آزار بگوترک این کار بگو هان پشیمان نشویاز خودم دور مکن دیده‌ام کور مکندر جفا شور مکن هان پشیمان نشوینور چشم تر فیض مونس و غم خور فیضنروی از بر فیض هان پشیمان نشوی
«غزل شماره ۹۴۰»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~روی بنمای ای پری رخسار هیعقل را دیوانه کن دلدار هیبلبلانت در ترنم آمدندجلوهٔ کن ای گل بیخار هیدل بجان آمد مرا از هجر تویکدمک بنشین برم ای یار هیجان باستقبال آمد تا بلببوسهٔ زان لعل شکر بار هیبادهٔ عشق تو دارد جام دلمشگنش دلدار هی دلدار هیلطف کن از چشم مستت ساغریفیض را مگذار در غم زارهیشد دلم دیوانه در زنجیر غمصبر تا کی ای پری رخسار هی
«غزل شماره ۹۴۱»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ساقیا پیمانهٔ سرشار هیای مغنی ناخنی بر تار هیتارهائی یابم از زنجیر عقلمطرب دیوانگان بردار هیمیکشد دلرا ز هر سو دلبریبر دلم دستی نزد دلدار هیجان بلب آمد مریض عشقراشربتی زان لعل شکربار هیوه چه کرد این عشق با دلهای ماالحذر زین قلزم ز خار هینیست آگه در جهان جز مست عشقبا تو دارم اینسخن هشیار هیتا بکی اینخواب غفلت‌های هاییکدمک بیدار شو بیدار هیزاهدا تا کی کنی انکار عشقپند من بشنو مکن انکار هیتا بکی از هر هواسازی بتیمحو شو در واحد قهار هیشکر آن در گوشها کوشندفیضهان مکن اسرار را اظهار هی
«غزل شماره ۹۴۲»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~باده خواهم که کشم ز آن لب و غبغب هله هیبوسه خواهم که زنم مست بر آن لب هله هیبادهٔ لعل از آن دست بلورین دو سه جامپرپر خواهم و سرشار و لبالب هله هیتنگ خواهم که در آغوش کشم آن بر دوشچه شود در بزم آئی تو یک امشب هله هیداردم چشم تو در آرزوی بیمارینظری کن که بتاب آیم و در تب هله هیسوخت جانم ز فراقت صنما رحمی کنتا بکی در دل شب یارب و یارب هله هیمطلبم نیست بجز آنکه فدای تو شومچه شود گر برسم از تو بمطلب هله هیجان خدا دوست بود فیض ندارد سر تنبرهانم ز صنم خانه قالب هله هی
«غزل شماره ۹۴۳»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~صبر از دلم برخواست ساقیا بیا هی هیعشق همچنان برجاست ساقیا بیا هی هیدین بخویشتن لرزید دل طمع ز جان ببریدعشق نیست اژدرهاست ساقیا بیا هی هیهی بر آتشم آبی درد باده با تابیشعله از دلم برخواست ساقیا بیا هی هیسر شد از نگاهی مست دین و دل برفت از دستفتنه هم ز ما بر ماست ساقیا بیا هی هیگر فزون دهی گر کم میفزاید از دل غمهر چه میکنی زیباست ساقیا بیا هی هیهی بیار پی در پی یکدمم ممان بی میباده تو روح افزاست ساقیا بیا هی هیفیض دل ز کف داده بهر ساقی و بادهمجلس طرب آراست ساقیا بیا هی هی
«غزل شماره ۹۴۴»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ز تو کی توان جدائی چو تو هست و بود مائیتو چو هست و بود مائی ز تو کی توان جدائیدل خلق میربائی بکرشمهای پنهانبکرشمهای پنهان دل خلق میربائیمه روی اگر نمائی ز جهان اثر نماندز جهان اثر نماند مه روی اگر نمائیخم زلف اگر گشائی دو جهان بهم برآیددو جهان بهم برآید خم زلف اگر گشائیچه شود اگر درآئی بدل شکستهٔ منبدل شکستهٔ من چه شود اگر درآئیبخیال اگر در آئی چو تو در جهان نگنجیچو تو در جهان نگنجی بخیال کی درآئیز تو میکنم گدائی چو تراست پادشاهیچو تراست پادشاهی ز تو میکنم گدائیچو تو منبع عطائی ز تو فیض فیض جویدز تو فیض فیض جوید چو تو منبع عطائی
«غزل شماره ۹۴۵»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ای نسخهٔ اصل خوبی و رعنائیسر چشمهٔ آبروی هر زیبائیروشن بود از جمال تو هر دو جهانپنهانی تو ز غایت پیدائیای حسن تو مجموعهٔ هر نیکوئیوی هر دو جهان ز عشق تو شیدائیخورشید سراسیمهٔ شوق رویتسرگشته کویت فلک مینائیبدر از غم تو هلال گردد هر مهکیوان کندت چه چاکران لالائیتیرو ناهید و مشتری و بهرامجویای تو اندر فلک پیمائیآب و باد و زمین و آتش هریکسر کرده قدم ترا کند جویائیهرجا نوری غمت بجان بگزیدهواندر طلب تو باشدش پویائیمرغ سحر از درد تو دارد افغانوز عشق تو عندلیب شد شیدائیاز فرقت تو فاخته گوید کو کووز بهر تو میزند نوا مامائیاز درد تو غنچه را بود تنگدلیداغ تو بلاله داده خون یالائیخون در دل نافه بوی زلفت کردهاز چشم تو آهوان شده صحرائینگذاشته داغ تو دلی را بیدردسودای تو کرده عالمی سودائیفیض از غم عشقت همه شب نالانستروزی بود از دلش گره گشائی
صفحه 95 از 98
