«غزل شماره ۹۴۶»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~نگاه ار میکنی جان میفزائیتغافل میکنی دل میربائیقیامت در قیامت مینمایدقیامت را بقامت مینمائیمرا صد غصه از دل میگشایدز زلفت گره چون میگشائیغمم ز آینهٔ دل میزدایدز دل گر کینهٔ من میزدائیحیاتی بر حیاتم میفزایدچو در لطف نهانم میفزائیتنت هر موی دارد مویهٔ فیضچو حرف عشق جانان میسرائیسر درج حقایق میگشایدچو در وصف بتان لب میگشائی
«غزل شماره ۹۴۷»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~چه شود اگر در آئی بطریق آشنائیز طریق آشنائی چه شود اگر در آئیبر بیکسی بیائی دل خستهٔ بجوئیدل خستهٔ بجوئی بر بیکسی بیائینروی ره جدائی سپری طریق الفتسپری طریق الفت نروی ره جدائیبر عاشقان بیائی غم خستگان بداریغم خستگان بداری بر عاشقان بیائیبجز از در گدائی بر تو رهی ندارمبر تو رهی ندارم بجز از در گدائیببهانهٔ گدائی بدر سرایت آیمبدر سرایت آیم ببهانهٔ گدائیبنوای بینوائی غزلی مگر سر آیمغزلی مگر سر آیم بنوای بینوائیچو تو زلف میگشائی دل فیض میگشایددل فیض میگشاید چو تو زلف میگشائی
«غزل شماره ۹۴۸»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~الا ای که دلها نهان میربائیکجائی کجائی کجائی کجائیمیان من و بزم وصل تو تا کیجدائی جدائی جدائی جدائیتو با این لطافت چنین بیمروتچرائی چرائی چرائی چرائیکه گفتت سراپا وفائی غلط گفتجفائی جفائی جفائی جفائیبکام کسی چون نهٔ می نگوئیکرائی کرائی کرائی کرائیچه خواهد شدن ایشب هجر اگر توسرائی سرائی سرائی سرائیچه پرسی که فیض از غم ما چه خواهدرهائی رهائی رهائی رهائی
«غزل شماره ۹۴۹»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ای زلف تو مسکن دل شیدائیوی روی تو مجموع همه زیبائیجان در تن هیچکس نماند ز نهارآن عارض و زلف را بکس بنمائیاز حسرت آن لبم بلب آمد جاناز فکرت آن دهان شدم شیدائیبیمار شدم ز آرزوی چشمتگشتم ز خیال خال تو سودائیایمان بسواد کفر زلفت دادمبستم زنار و بستدم ترسائیاز حسرت آن میان شدم چون موئیباشد روزی که در کنارم آئیگر در نظر تو فیض پستست ولیدارد ز خیال قد تو بالائی
«غزل شماره ۹۵۰»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~گل از رخ تو وام کند زیبائیسرو از قد تو کسب کند رعنائینرگس بود از چشم خوشت تازه و ترشمشاد ز بالات کند بالائیاز پرتو روی تو بود مه روشنخورشید بنور تو کند بینائیآهوی ختن ز گیسویت مشگ بردعنبر گیرد ز زلف تو بویائیشوری ز لبت نمک کند در یوزهدندان تو لؤلوش کند لالائیشکر ز دهان تو برد شیرینیقند از لب تو وام کند حلوائیابروی تو است قبلهٔ هر مؤمنزلف تو بود راهزن ترسائیاز عشق تو دیوانه بود هر مجنونسودای تو کرد فیض را سودائی
«غزل شماره ۹۵۱»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~بیا بیمار خود را ده شفائیکه جز تو نیست دردم را دوائیبیا تا جان برافشانم ز شادیکه جان دادن بغم باشد بلائینگیرد بر تو کس زیرا که نبودجنایتهای خوبان را جزائیمبند ای دل طمع در ماهرویانکه خوبانرا نمی‌باشد وفائیبود این عاشقیهای مجازیمرید راه حق را رهنمائیچو ره را یافتی بگذر از ایشانزدور اینقوم را میکن دعائیبر افشان دست از ایشان فیض یکسربزن بر ما سوی الله پشت پائی
«غزل شماره ۹۵۲»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~هم تو بیننده هم تو بینائیهم تماشا و هم تماشائیجلوه فرمای جلوه آرایانجلوه آرای جلوه آرائیآب و رنگ جمال زیبایانزیب و حسن کمال زیبائینور بینائی نظارگیانمردم دیدهٔ تماشائیمایهٔ ناز حسن عالم سوزخانه پرداز عشق سودائیخلش غمزهای معشوقانتبش عاشقان شیدائیخانه ویران کن سکون و قرارغارت کشور شکیبائیذروهٔ آسمان غنج و دلالآفتاب سپهر بالائیفیض از تو چنانکه میبایدهستی او را چنانکه میبائی
«غزل شماره ۹۵۳»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~سحر ز هاتف غیبم رسید هیهائیفتاد در سر من شورشی و غوغائیشدم ز شهر برون تا بکام دل نالمکه شور را نبود چاره غیر صحرائیبدل نواز خودم در مقام راز و نیازسخن کشیده بجائی ز شور سودائیکه از شنیدن و گفتن ز خویشتن رفتمبخویش باز رسیدم ز ذوق آوائیچه گفت؟ گفت تو را چون منی یکی باشدمراست چون تو بسی عندلیب شیدائیکجا روی ز در من کجا توانی رفتبغیر در گه ما هست در جهان جائی؟بیا بیا بطلب هر چه خواهی از در ماکه هست اینجا هر مطلب مهیائیسجود کردم و گفتم مرا ز تو چیزیستکه یافت می نشود نزد چون تو مولائیمراست لذت زاری بدرگه چه توئیتو را کجا است چنین نعمتی و آقائیگرم بخویش بخوانی ز ذوق جان بدهمورم ز پیش برائی خوشم بپروائیخوشم بقهر تو چون لطف هر چه خواهی کنمرا چه یارا ای یار تا بود رائیخوشا دلی که در آن جای چون توئی باشدخوشا سری که در آن هست از تو سودائیکجا روم ز در تو کجا توانم رفتکجاست در دو جهان غیر در گهت جائیدلم خوش است که در وی گرفتهٔ منزلکراست همچو تو یار لطیف زیبائیسر من و در تو تا نفس بود در تنکه فیض را نبود غیر تو تمنائی
«غزل شماره ۹۵۴»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ای شاهد شاهدان کجائیوی آب رخ بتان کجائیای جان هر آنچه در جهانستوز تو روشن جهان کجائیای هیچ مکان ز تو تهی نهوی پر ز تو لامکان کجائیای چشم و چراغ عالم دلای جان جهان و جان کجائیمن تاب فراق تو ندارمای از نظرم نهان کجائیای کام دل شکسته منوی آرزوی روان کجائیدیدار بکس نمینمائیای در همه جا عیان کجائیبیروی تو دل بود فسردهای گرمی عاشقان کجائیاز فیض تو سوخت فیض دلرااو را تو میان جان کجائی
«غزل شماره ۹۵۵»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~بود گر در ما تو تنها در آئیتو تنها در آئی و با ما در آئیتنی چند بیجان همه چشم بر درکه تنها در آئی به تنها بر آئیبدیوانگی سر بر آرند عشاقکه شاید ز بهر تماشا در آئیخوش آندم که خنجر بکف بر سر ماخرامان بقصد سر ما در آئیبجای گیاه از زمین چشم رویدتفرج کنان چون بصحرا در آئیخلایق ز حسن تو مدهوش گردندخرامان بمحشر چو فردا در آئینخواهی گذشت از سر عشقبازیمگر آنکه ای فیض از پا در آئی
صفحه 96 از 98
