«غزل شماره ۹۵۶»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~خوش آندم کز در احسان در آئیمیان جمع ما خوبان در آئیز روی لطف در غمخانهٔ هجربرای جان مشتاقان در آئیز چشم و لب کنی عشاقرا مستز بهر جان مخموران در آئیبزلف و خال دلها را کنی صیدبتیر غمزه بهر جان در آئیتطاولها کنی ز آن زلف و گیسوبقصد جان مسکینان در آئیبپایت خوش برافشانیم جانهادر آنساعت که دست افشان در آئیز شادی جان دهد از غم رهد فیضگرش در کلبهٔ احزان در آئی
«غزل شماره ۹۵۷»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~خوش آندم کز درم ای جان در آئیدر این غمخانهٔ هجران در آئیشب تاریک هجرانرا کنی روزچه خورشیدای مه تابان در آئیببالین غریبی دردمندیدمی ای مایهٔ درمان در آئیسر افتاده‌ای برداری از خاککنی لطف از در احسان در آئیبپایت جان بر افشانم ز شادیگرم در کلبهٔ احزان در آئیکباب دل کشم پیش تو ای جانگرم در سینهٔ بریان در آئیبچشمم در نیاید هر دو عالمگرم در دیدهٔ گریان در آئیندانستم که دشوار است این کارگمان کردم بمن آسان در آئیاگر جان در ره جانان کنی فیضببزم وصل جاویدان در آئی
«غزل شماره ۹۵۸»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~سر خستگان نداری بگذار ما نیائیغم کشتگان نداری بمزار ما نیائیتنم از غبار گردد بره گذارت افتدتو بگردی از ره خود بغبار ما نیائیبغمی نیوده پا بست نشده زمامت از دستتو که بار غم نداری بقطار ما نیائیز خرابهٔ وفایم تو ز شهر بیوفائیز تو چون وفا نیاید بدیار ما نیائیدلم از غم میانت شب و روز میگدازدنشویم تا چو موئی بکنار ما نیائینشود خرابهٔ دل ز عمارت تو آبادتو از این سرا برون رو تو بکار ما نیائیچه شکایتست ای فیض که شنیده است هرگزکه کسی بیار گوید تو بکار ما نیائی
«غزل شماره ۹۵۹»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~هر آن دلرا که با یاریست خوئیز گلذار حقیقت هست بوئیندارد او سر دنیا و عقبیکه دارد پای آمد شد بکوئیدلی کوشد اسیر زلف یاریدو عالم را نمی‌گیرد بموئیبود خاطر پریشان هر که او رارسید از زلف عنبر بوی بوئیکسی کوشد ز راه عشق آگاهنمیخواهد دگر راهی بسوئیسری کو مست عشقی شد ز خود رستبود آن می ز دریا یا بسوئیدل فیض از غم عشقی زند هایمگر روزی به پیوندد بهوئی
«غزل شماره ۹۶۰»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~هیچیم ما بخویش و نمودار ما توئیما صورتیم و معنی هشیار ما توئیهم گوش و هم سماع توئی در سرو دماغهم چشم ما تو معنی دیدار ما توئیهم تو زبان بیان تو تنطق تو میکنیهم در دهان زبان تو و گفتار ما توئیهم دست ما تو معنی نازش ز تست همهم پای ما تو قوت رفتار ما توئیدیدار تست هر چه درآید بچشم مابیننده هم تو دیده و دیدار ما توئیداعی تو و مجیب توئی در سؤال ماگر دل شود غمین ز تو غمخوار ما توئیهرکس بسوی سبزه و گلشن رود بسیرما را تو سیر سبزه و گلزار ما توئیبازاریان بسود و زیان متاع درسود و زیان ما تو و بازار ما توئیعرض کمال بهر خریدار میکنندما عرض نقص کرده خریدار ما توئیبنشسته در دکان ز پی کسب وکار خلقدکان ما تو کسب تو و کار ما توئیقومی بمیکده ز پی باده میروندما را محبتت می و خمار ما توئیفیض از تو است و حاصل معنای شعر تواندیشها همه ز تو گفتار ما توئی
«غزل شماره ۹۶۱»~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ای بجهان نهان چو جان روشنی جهان توئیاز همه دیدها نهان در همه جا عیان توئیآنکه ز جای میبرد هر نفس این دل مرامیکشدش بهر طرف در پی این و آن توئیآنکه چو عزم میکنم کز پی مقصدی روممیشکند عزیمتم ناگه و بیگمان توئیآنکه چو دیو ره زند تا بجحیم افکنددر دل من ندا کند هی مرو آنچنان توئیآنکه سفر چو میکنم حافظ اهل منزلستباز مرا در آن سفر همدم انس و جان توئیآنکه رهم بخود نمود آینهٔ دلم زدودتا که بدیدم آنچه بود در تتق جهان توئیآنکه ز مهر دلبران در دلم آتشی فکندخاک مرا بباد داد ز آب رخ بتان توئیآنکه ز نطفه آفرید سرو قدان دلفریبکرد ز چشمهٔ حیاه آب روان، روان توئیدر رخ دلبران تو آب در دل بیدلان تو تابجان من این درین توئی جان تو آن در آن توئیدر دل بیقرار من مایهٔ اضطراب تودر سر بیخمار من مستی جاودان توئیناوک غمزه میزند در دل من نهان کسیمی نکنم غلط که آن غمزه زن نهان توئیکیست که هر نفس مرا تازه حیات میدهدگر تو نگوئی آن منم کیست بگوید آن توئیکیست که ذره ذره دل میبرد از برم نهانهست عیان چو آفتاب دلبر من نهان توئیکامل و ناقص جهان سوی تو کرده روی جانقبلهٔ عارفان توئی مقصد سالکان توئیمایهٔ شورش جنون در سر فیض جز تو نیستحسن و جمال دلربا برزخ دلبران توئی
«رباعی شماره ۱»ای حسن تو جلوه‌گر ز اسما و صفاتروی تو نهان در تتق این جلواتاندیشه کجا بکبریای تو رسدهیهات ازین خیال فاسد هیهات~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره۲»در عهد صبی کرد جهالت پستتایام شباب کرد غفلت پستتچون پیر شدی رفت نشاط از دستتکی صید کند مرغ سعادت شصتت~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره۳»این جان تو عاقبت ز تن خواهد جستاین جان تو عاقبت ز تن خواهد خستاین تن بتو عاقبت نخواهد ماندناین جان تو عاقبت ز تن خواهد رست~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره۴»دیدم دیدم که معرفت توحید استدیدم دیدم که رهنمایم دید استدیدم دیدم که گمرهی تقلید استدیدم دیدم که دید در تجدید است~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره ۵»دانی ز چه عشق گلرخان مطلوبستبا بهر چه سار و سوزشان مطلوبستاز دوزخ مرهوب و بهشت مرغوبآگاه شدن درین جهان مطلوبست
«رباعی شماره ۶»ای فیض غم زیان هر سودت هستبا این همه در امید بهبودت هستهر چیز که پاک سوخت دودی نکندبا آنکه تو پاک سوختی دودت هست~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره ۷»تا چند ز آب و نان سخن خواهی گفتخواهی خوردن بروز و شب خواهی خفتامروز تو را ز تو اگر حق نخریددر روز جزا نخواهی ارزید بمفت~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره۸»ای فیض بسی موعظه گفتی بعبثدر گوش نکردی درو سفتی بعبثنوری بدل کسی نمی‌بینم منبس خانهٔ تاریک که رفتی بعبث~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره ۹»سر خاک شد و نقش خیال تو نرفتخون گشت دل و شوق وصال تو نرفتهر چند ز هجران تو زنگار گرفتز آینهٔ دل عکس جمال تو نرفت~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره۱۰»تن را بگذار تا شوم من جانتجان در باز تا شوم جانانتاز پای درآی تا بگیرم دستتبا درد بساز تا شوم در مانت
«رباعی شماره۱۱»ن را در اشگ شست و شو باید کرددلرا از غیر رفت و رو باید کردچون پاک شود و جودش از آلایشآنگه جانرا نثار او باید کرد~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره ۱۲»با وصل تو دست در کمر نتوان کردبا درد فراق هم بسر نتوان کردچون چارهٔ کار غیر بی‌تابی نیستجز ناله و آه بی‌اثر نتوان کرد~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره۱۳»ای خسته ترا آن سر کو میسازدزان لب دشنام رو برو میسازدلب میدهدت شفا ز بیماری چشمدرد او را دوای او میسازد~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره۱۴»این گلشن دهر عاقبت گلخن شدهر دوست که بود جز خدا دشمن شدجز مهر خدای هرچه در دل کشتمحاصل اندوه و دانه صد خرمن شد~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~«رباعی شماره۱۵»ایمان درست عشق کیشان دارندهرچند که ظاهری پریشان دارندمفتاح حقایقی که میجوئی فیضزیشان غافل مشو که ایشان دارند
صفحه 97 از 98
