ارسالها: 2517
#211
Posted: 4 Apr 2013 15:31
انسان
سکوت تلخ آدا مس همه دهان هاست
تنها صدای حرکت مداد بر روی گاغذ بگوش می رسد
و گاه گاه صدای پرسشی
صدای پاسخی
ما همواره در گلهای آرامش لحظات را سپری می کنیم
زندگی با حرکت مورچه ثانیه ها در روز مخفی می شود
در باز می گردد
همه در انتظار آبی بسر می بریم
آیا او انتظار ما را در هم خواهد شکست؟
گاهی انتظار هم چون لبخندی شیرین است
در باز است
برای همه
بویزه آفتاب و درخت و خیابان
ما در بازیم
بویزه برای گنجشک و پنجره و هوای آزاد
چهار دیواری بسته ی ما
برای انسان؛ انسان ؛ انسان
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
ارسالها: 2517
#212
Posted: 4 Apr 2013 15:32
بادکنک
مانند باد سرد سوزناک غربی عبوس
با کلمات اتو کرده
عاشق کاغذبازی
بسیار سرد سلام می کند
وانسان با او احساس راحتی نمیکند
یک روز چنان سرد عشق را معنی کرد
که انگار پشت پنجره ی دلش یخبندان است
حیات خلوت دلگیر را می ماند
دشت خار زار
سرد و سنگین قدم بر می دارد
گوئی کلاغ های مانده در برف
نابغه ی دوران است!
بهمین جهت چند شغل برای او اختصاص داده اند
وآفتاب گوئی از کوچه ها ی او گذرنکرده است
در دل درخت زندگی نمی کند
باد را نمی فهمد
گویا از غرورش آسمان را نمی پذیرد
ودر قلب باغ زندگی نمی کند
آسمان تقوا را درک نمیکند
فقط در محدوده تنگ خود زندگی میکند
بادکنک را می ماند
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
ارسالها: 2517
#213
Posted: 4 Apr 2013 15:32
تجربه
زیر نور سرد لامپهای مهتابی تجربه ی وجود
تاریکی را تجربه کردم
تاریکی از خورشید
تاریکی از گلهای زیبا
فقط کمد ها بودند و اسبابهای خشک و بی روح
سلام گرم منور صبح
تنها مامن دوستانه را رو شن می کرد
من باید دنبال ترجمه های دیروز آ فتاب می رفتم
در ضمن سری هم به آلاله های ذهنم می زدم
اواخر بهار دیار ما بسیار دل انگیز است
کنار تصویرشادمان باران هم نشستن
حال و هوائی دارد
همه ی روزهاآثار بی بدیل ورقه های تاریخ تجربه بود
تجربه ی عبور از باغ گلهای گلدان صبح
تجربه ی عبور از آ تشفشان آبی آسمان
تجربه ی عبور از بزرگ راههای فضای دلربای درختان
تجربه ی عبور از چشمها ی ارغوانی زندگی
تجربه ای لطیف و دل انگیز
به لطافت جوشش آب از زمین
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
ارسالها: 2517
#214
Posted: 4 Apr 2013 15:34
ترانه مشکی اندوه
ترنم صبح است
نه دلنشین ولی قابل تحمل
در اطاق دفینه که زندگی آ زمایشگاه موج بر می دارد
نشسته ایم
همه چیزها ئی که دوروبرمان زندگی میکنند
بی روحند
مسیر تماشا همواره اندوهگین سپری می گردد
آنها دوباره پوشه ها را بر می دارند
پوشه های قرمز
پوشه های آبی
ونوشتن تکمیلی را آغاز می کنند
مانند کندن علف های یک مزرعه
یا دروی سنتی گندم
سرها پایین و چشمها اسیر حرکت خطوطند
تلفن در این لحظات کاغذی چیزی برای گفتن ندارد
رایانه سکوت ؛ در خاموشی رنج است
تنها صدای هواکش در آواز صبحگاهی آزمایشگاه پرنده می گردد
دوباره اندوه ترانه ی مشکی می خواند
هیچکس سر جای خویش کار نمی کند
مانند گنجشک که ادای بلبل را در می آورد
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
ارسالها: 2517
#215
Posted: 4 Apr 2013 15:35
تنهائی
شاید برای چندمین بار در ترانه ی گفتار زنده می شوم
تنهائی بلورین من برنگ زرد کهربائی است
برنگ زرد خوش نمای جذاب
که حقیقت سبز عدالت را از روی آن میتوان درک کرد
اشخاصی که در قضیه کار با منند
رو پوشهای پاکی استقامت سپید بر تن دارند
هنوز نمی توان به کشتی درک نشست
قلبهایشان تا کجا برنگ عدالت؛ سپید است
آیا با رنگ تنهائی سخی من هماهنگند
من امروز در اینترنت شعر جستجو بودم
صبح تا ساعت نه برنگ شعر بنفش ادامه داشت
شعر قلب مرا در اوراق شاد بایگانی می کند
و برنگ ارغوانی درمی آورد
صورتم را که کاویدم
قدری از بلورتنهایم برروی میز ریخت
برنگ زرد کمرنگ ترانه می خواند
و بیادم آورد که باید پاییز باشد
ما هنوز در قطار حقو ق ها یمان ننشسته ایم
واین بر رنگ تنهائی من تاثیر دارد
تنهائی مرا پر رنگتر می کند
نمیدانم به جیبهای خالی ام چه بگویم
در این پاییز و برفی که بر دامنه ها نشسته است
در دل انگیزی آفتاب در سرمای پاییزی
راستی ما فقیریم؟
اگر تا سه روز دیگر در فیش ها ی مخفی حقوق ننشینم
براستی فقیر می شوم
رنگ فقر مرا خاکستری کنید
آنگاه تنهائی من با اضطراب مشکی تیره ملون خواهد شد
وافسردگی سیاه دوباره بسراغ من خواهد آمد
راستی اگر در پنجره لیست کمک شیرین اضافه کار قرار نگیرم
آسمان چه رنگی خواهد شد؟
باد به چه رنگی خواهد وزید؟
آفتاب لذیذ خواهد بود؟
دستان من در چه جهتی پرواز خواهند کرد؟
همسرم و پسرم مانند همیشه با من در باران مهربانی خواهند نشست؟
تنهائی من بی تردید برنگ بغض افسردگی در خواهد آمد
که دامنه ها ی کوه را از برف آب خواهد کرد
آه موهای سفید
اینها را دیو اضطراب که از کوچه های چهل و دو سالگی عبور می کند
به خوبی می داند
اما بازخدا کریم است
تابلوی زندگی این را میگوید
آفتاب
ابرهای باران زا
و درختان
خدا هم می داند
که چهره ی سیاه فقر لکه ننگی بردامن زمین است
زور مداران چهره ی لحظات را تلخ و تیره کرده اند
ریسمان نامرئی تجاوز آنها اضطراب را چون غرشی شوم و مهیب
بردلها می نشاند
آنها خود ننگ تاریخند
تنهائی خود را در قلب درخت می کارم
با پرنده به پرواز در آیم
وبا برفهای دامنه ی کوه ترانه ی اندوه می خوانم
عمق تنهائی ما شاید بلبل می خواند
با دستانی به گشادگی آسمان
به پهناوری رشته کوه های البرز
به درختی که در عمق خاک ریشه دارد
و برگهای خود را برای من پیراهن می سازد
به چشمان عاشق مورچه
که در نتگنای دوری از آشیانه آواز میخواند
به افسوس بچه ای که نمیتواند در خلوت اسباب بازی بنشیند
من تنها ئی خود را تقسیم کرده ام
و از هر گوشه ی آن آهنگی می نوازم
من تنهائی خود را تقسیم کرده ام
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
ارسالها: 2517
#216
Posted: 4 Apr 2013 15:35
تنوع
خانه ی ما در انتهای خیابان زمستان قرار دارد
همسرم در پشت گلهای کلمات پارچه ای ترانه خیاطی می بافد
صدای قاطع قیچی ؛ سخاوت روز را می برد و پیش می رود
حصار جلوئی محوطه رشد میکند
گارگر؛ در آواز ملاط غرق می شود
استاد در آجر های زندگی؛ امنیت در جان ها می ریزد
نمکی با صدای بلند تقا ضا ی نان خشک می کند
زندگی تعویض نان خشک با نمک است
؛؛؛؛
امروز روز سوم بهمن است
ما دو نفریم
آسمان یکپارچه در ملاط ابر ستاره می افشاند
از برف و باران عادت سپید خبری نیست
تلویزیون در باره ی تز یینات درون خانه ریسمان صحبت می بافت
گوینده رنگ لیمو ئی ملایم را رنگ خوش نما می خواند
همسرم در اوهام تیره ی نا رضایتی قدم میزند
روز با ابهت تمام در پشت پرده با آرامش نشسته است
زندگی بطرز ظریفی تکراری نیست
اینرا تلویزیون تکرار میکند
دستان کارگر نشان می دهد
وهمسرم بنمایش می گذارد
زندگی بطرز ظریفی تکراری نیست
بویژه اگر در جوهر استطاعت مالی طلوع کند
ستاره های رنگارنگ روی ملحفه ی تختخواب
در دریای احساس غوطه ورند
وقتیکه پرده را به یکسو میزنم
هنوز همان کارگر در تنهائی شن و ماسه و سیمان رنج می پراکند
و نگاهش با آسمان قهر است
استاد همچنان مشغول چیدن گلهای آجر در آشیانه ذهن است
دشت شن زار در سکوتی عمیق با سرما کنار می آید
عطسه های روز در گوش دکلهاو تیرهای برق می پیچد
زندگی بطرز ظریفی تکراری نیست
کبوتر سیب شیرین ساعت دوازده نیز اینرا تکرار میکند
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
ارسالها: 2517
#217
Posted: 4 Apr 2013 15:35
حصار سوزان زمستان
سرما در عصبانیت ما عشقبازی می کند
رادیا تورهای سرد پره های دردند
تمام زوایای خانه جایگاه سرما ست
پنجره ها آزادی نمی تابانند
ودر بزحمت بر روی مهمان گشوده می شود
ما قالی ها را خوش رنگ نمی بینیم
تابلوهای دیوار خانه ی دل ؛ دلگیرند
پشت دیوار سرما بیداد می کند
و آ سمان مامن خوش رویا نیست
خیا بان ها دست های یخزده ی زمین اند
وصحرای شنزار محل عبور کلاغ های آزادی نیست
مرد با شال و کلاه آجر ها را در فرغون می چیند
نمی تواند با سرما کنار بیا ید
زندگی یخ زده است
و سرما از زوایا ی تار و پود آن عبور می کند
ما هر چه کوتاهتر آمدیم
سرما پر روتر به میدان آمد
خوشا به حال آنها ئیکه پنجرها یشان نگا ههای گرم آزادی است
خوشا به حال آنهائیکه آسمان ابری شان رویا ی زیبا ی تماشا ست
خلوت سرد سوزان ما قبرستان آشنا ئی است
کلاغها!
کلاغها هم دیگر از این مسیر عبور نمی کنند
آفتاب تنک نیز دل را به شادلبی نمی نوازد
روابط سرد و سنگین بازار می ماند
سوزنده برای خیل عظیم مصرف کنندگان
گرم و لذیذ برای گروه اندک واسطه ها و کار فرمایان
؛؛؛؛
سرما در عصبانیت ما عشقبازی می کند
پنجره ها دیگر سمبل رهائی نیستند
در بندرت بر روی شادابی گشوده می شود
پشت دیوار سرما بیداد می کند
وکسی از مسیر رویای ما عبور نمی کند
رویا ها ی یخ زده
دل ما گرم نیست
جانمان در اندیشه ی رهائی دست و پا می زند
و آسمان؛ رویای گرم تا بستان را در چشمان خشکمان آواز نمی خواند
دلمان یخ زده است
مانند روابط رویاها یمان با یکدیگر
؛؛؛
دلمان یخ زده است
مانند دستان سرد زمخت آن کارگر ناچار ساختمانی
سرما در عصبانیت ما عشقبازی می کند
سرما در عصبانیت ما عشقبازی می کند
و ما در حصار سوزانی اسیریم
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
ارسالها: 2517
#218
Posted: 4 Apr 2013 15:36
حضور شادمان سکوت
امروز ؛ عطر خلوتی دوباره را ؛ جوانه می زند
چون نگاه بی دریغ اطاق بر میزها و صندلی ها ی خالی
ما آسمان را از یاد می بریم
وباد سرد و سوزان زمستانی را
هوا کش ؛ سکوت شیرین را می شکند
من همواره سعی می کنم
نقش خویش را در شعر بزدایم
اما امروز اصرار دارد مرا وارد معرکه کند
حسادت اگر نبود ؛ زندگی زیبا تر میدرخشید
برنگ احسا س آرامشی که هنر به انسان می بخشد
بچشمان همین خیابانی که به آرامی در قلب باد می درخشد
حضور شادمان سکوت !
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
ارسالها: 2517
#219
Posted: 4 Apr 2013 15:36
خواب
ما پنج نفر بودیم
درون ا ضطراب سیا ه سراسیمه گی ریختیم
سرویس از تونل دیر رد شد
دل سرما بشدت می تپید
خانم زمستان با چادر سفید از خیابان رد شد
ترافیک قله ی مکا فات بود
زندگی حرکت مورچه وار در ترافیک است
آفتاب در دایره ی قشنگ نارنجی در سرما می درخشید
ما در حوالی کج و معوج سرد دیر رسیدیم
مستخدم در ترانه زندگی عادی می رقصید
راستی زندگی از کجا شروع شد؟
از هنگامیکه از خواب بیدار شدیم؟
یااز هنگامیکه آفتاب طلوع کرد؟
یقین می گوید: خواب مرگ است
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
ارسالها: 2517
#220
Posted: 4 Apr 2013 15:36
خیابان زندگی
دورتر از من قدم بر می داشت
در مغازه چنان محو رنگ و نور بود
که یادش رفت بعد از خدا حافظی با من بیاید
از مهد عصبانی آمد
ستاره ای بااو در آویخته بود
اصلا خبر نداشت عمر چگونه می گذرد
مرگ چیست
زندگی چیست
فقط در لحظه زندگی می کرد
آروزهای بسیار کوچک و رنگارنگ
و جمعه ی لذیذ برای او
جمعه ای تکراری ومتروک برای من
دلخوشی من تنها دو تابلوئی هستند که بر دیوار آویزانند
آروزهایم کوچک و لطیف
وقلبم شاعر
شاعر خیابان خلوت
شاعر دل مشغولی های روزمره
شاعرعبور تکراری از خیابان زندگی
شاعر جمعه های ملول
هی زمان داره میره
منم یه پسر جوون که حسابی پیره
یه عاشق که از عشقش سیره
__________________
alinumber7
صفحه 22 از 43