صفحه 4 از 12: « پیشین 1 2 3 4 5 ... 9 10 11 12 پسین »

Pablo Neruda | پابلو نرودا

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#31 Posted: 20 Jun 2013 23:35

ماتیلده
نام تو
شراب من
سیاره من
نام تو ، تمام من .

ماتیلده رودخانه ای است
جاری از سرزمین قلبم
و زورق ها
چه با شکوه در می نوردند
مرا در بی کرانگی نام با شکوهمند تو
ماتیلده !

ماتیلده
نامی غنوده بر تاکی برهنه
آمیخته با بوی خوش عشق .

هجومم کن !
با لب های داغت هجومم کن !
مرا بپرس
همه مرا از من
تمام آنچه را دوس میداری
تنها بگذار
چونان زورقی از میان نامت عبور کنم .

بگذار در تو بخوابم
بگذار در تو بمیرم
در نام تو ، ماتیلده من !

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#32 Posted: 20 Jun 2013 23:47

مرگ
کنون دیری است که
خاک با تو آشناست .
با خوشه ای از تنت
که اجزاءش در کنار هم
معنای کاملی از وحدانیت اند

تو وجود داری
نه بخاطر چشمهایت
به دلیل اجاقی نا منتظر
که در شیلی به آتشت کشید .

حتی در گور هم تو با من خواهی بود
و همچنان به جاودانگی ادامه خواهیم داد
با تشکر از عشقمان که هرگز به پوچی نگرایید
و زمینی که بی ما هم به زیستن ادامه خواهد داد .

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#33 Posted: 20 Jun 2013 23:57

دوستت می دارم
تو را دوست نمی دارم
گرچه گلی در نظر آيی
يا ياقوت زردی
يا ميخكی
كه آتش، آنها را به كشتن خواهد داد.

تو را دوست می دارم
چونان حقايق تاريك
كه دوست داشتنی هستند.

من حقيقت تو را دوست می دارم
اگر گياهی باشی
كه هيچگاه شكوفه نداده است.
بازدوستت می دارم
حقيقت مطلق تو را
و عشقی را كه از تودر بدنم زندگی می كند.

دوستت می دارم،
بی آنكه بدانم چرا؟
يا چه زمانی-
در كجا؟

تو را بی عقده و غرور
تو را آشكارا دوست می دارم.
ما به هم نزديكيم
به قدری نزديك
كه دستان تو بر سينه ام همان دستان من است
به قدری كه بستن چشمان تو همان به خواب رفتن من است

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#34 Posted: 21 Jun 2013 11:17

مسلخ

تو می آیی
چونان نسیمی که از دل کوه .
تو می آیی
چونان رودی که از بطن سطحی برف آگین
و گیسوانت آرایش خورشید را شرمگین میکنند
آنگاه که در من تکراری میشوی .

نور کوتاپوس
به تمامی
از میان بازوان تو سرریز میشود
بازوانی که رود ناخنکش خواهد زد
با قطره هایی که پیراهنت خواهد پاشید .

چندان که قصدت میکنم
سرشانه هایت چونان یکی شمشیر
چه بی رحمانه می درخشند
به بستری که خواهی خفت
به مسلخی که خواهم مرد .

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#35 Posted: 21 Jun 2013 11:29

خورشید کوچک

آه عشق من ، چه زشتی تو !
همچون بلوطی ژولیده .

آه عشق من ، چه زیبایی تو !
چونان چشمان یکی غزال .

زشتی : دهانت به بزرگی دو دهان
و زیبایی : زان رو که بوسه هایت
به حد هزاران دهان لذتم میدهد .

زشتی : سینه هایت چون دو گیلاس نارسیده کوچند .
همیشه دلم می خواست
دو خورشید را در پیراهنت پنهان کرده باشی .
دو برج مغرور و قد برافراشته
دو کوه بزرگ و سربلند .
زیبایی : و من از اندامت فهرستی خواهم ساخت
و چون شعری ناب
سطر به سطر ، بند به بند را از بر خواهم نمود .

عشق من !
تو را دوست می دارم بخاطر هر آنچه که داری و نداری

زیبای من !
تو را بخاطر آن دو گیلاس نارسیده کوچک
تو را برای هر آنچه که داری
تو را بخاطر هرچه نداری
تو را چنین که هستی
دوست می دارم .

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#36 Posted: 21 Jun 2013 11:47

رویای کودکی
اگر عشق
تنها اگر عشق
طعم خود را در من منتشر کند
بی بهاری که تو باشی
حتی لحظه ای ادامه نخواهم داد
منی که تا دست هایم را به اندوه فروختم .

آه عشق من !
اکنون مرا با بوسه هایت ترک کن
و با گیسوانت تمامی درها را ببند .

برای دستانت

گلی

و برای احساس عاشقانه ات

گندمی خواهم چید .
تنها ، فراموشم مکن
اگر شبی گریان از خواب برخاستم
چرا که هنوز در رویای کودکی ام غوطه می خورم .

عشق من !
در آنجا چیزی جز سایه نیست
جایی که من و تو
در رویایمان
دستادست هم گام بر خواهیم داشت .
اکنون بیا با هم آرزو کنیم که هرگز
نوری برنتابدمان .

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#37 Posted: 21 Jun 2013 19:09

فرمانروای من

ای عشق !
بی آنکه ببینمت
بی آنکه نگاهت را بشناسم
بی آنکه درکت کنم
دوستت می داشتم .

شاید تو را دیده ام پیش از این
در حالی که لیوان شرابی را بلند می کردی
شاید تو همان گیتاری بودی که درست نمی نواختمت .

دوستت می داشتم بی آنکه درکت کنم
دوستت می داشتم بی آنکه هرگز تو را دیده باشم
و ناگهان تو با من - تنها
در تنگ من
در آنجا بودی .

لمست کردم
بر تو دست کشیدم
و در قلمرو تو زیستم
چون آذرخشی بر یکی شعله
که آتش قلمرو توست
ای فرمانروای من !

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#38 Posted: 21 Jun 2013 19:15

ابدیت

دست های تو
سپیدند و لطیف
و چشم های من
مظاهر صلح .

ما
من و تو
چونان حیاتی یگانه در برابر جهان ایستاده ایم
ای شیرین من ،
ای عشق بی قرار من !
ماتیلده عزیز من !
ما
من و تو
اگرچه خواهیم مرد
اما شکوه عشق ما آنسوی تیرگی
در ژرفنای جاودانگی
ادامه خواهدمان داد .

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#39 Posted: 21 Jun 2013 20:15

کلید

دریا ، روز و کشتی
اینبار ، هر سه باهم به تبعید فرستاده شدند
و ابرها همچون زنان رختشوی
در آسمان غمگین شعله کشیدند .

بیا لمس کن
خلواره های این آتش را
در آسمان آبی غمگین
تا فضا
تسلیم آخرین رازهای حباب های دریایی شوند .

هنوز هم برای چشمان ما
کلیدیباید
تا به استدراک اسرار دریا
لبخند بزنیم .

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#40 Posted: 21 Jun 2013 20:18

هیچ نبودم

هیچ نداشتم
پیش از اینکه عاشقت باشم
پیش از اینکه دوستت بدارم .

بی تو
بی اهمیت و بی نام
در خیابان های مشکوک و مردد
به استنشاق هوای انتظار
به اتلاف خویش لحظه ها را قربانی می کردم .
بی تو در اتاقی پر از خاکستر
در مجلسی که ماه به گودالش فرو می افتد
و در انبار هایی که واژخ "گم شو" را غر می زدند
می زیسته ام .

همه چیز گنگ و خاموش
دستگیر و متروک
و پوسیده و فاسد می نمود
آنها ، متعلق به شخص دیگری بودند
متعلق به "هیچ کس"

تا تو آمدی
با فقرت
و زیبایی ات
و با هدایایی
که خزانم را کامل می کند .

ویرایش شده توسط: paridarya461

صفحه 4 از 12: « پیشین 1 2 3 4 5 ... 9 10 11 12 پسین »

شعر و ادبیات /

Pablo Neruda | پابلو نرودا

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا