ارسالها: 14491
#1,351
Posted: 7 Sep 2013 16:42
ز چنگ گیســــوی هـرزه بنـــدت نداشت راهی که پرکشد دل
نشد میسـّر که خطّ بطـــلان بر این قضـــا از قدر کشد دل
شکسته بغضی نشسته درکنـج عزلـــت آه از شکســــته بالی
چه بی خیـالی از اینکه پیوســـته آه را شعـلــــه ور کشد دل
صفیــــر آهـــم سفیـــر یــــوم الحســـاب گـــــردد بـدون تردید
تو را اگر دلخـــوشی به این شد که آه پیوستـــه تـر کشد دل
خوشــــا به حالت فـــراغبــــالی و ماتمـــی نیســتت کـه حالی
گلیـــم خویــــش از مسیـــل اشکــــم چگونه آیا بدر کشد دل؟
نه باکت است ازجنون مزاجی که درمـن ازشورعشق پیداست
نه ترسی از این که عالمـی را به هُـــرم آهی شـــرر کشد دل
گـــدازه گردیـــده تا کــه باشـــد گـــزاره ای داغ درمحـــبّت
خطر خطـــوری نکرد در من نخواه دست از خطــر کشد دل
ثمـــر ندارد حیــات بی تــــو ، نزیبـــدم جـــز وفــــات بی تو
به هیچم است التفات بی تـــو، چرا نفــــس بی ثمرکشد دل؟
امید واری بد اســـت آیا ، به این که شـــب زنـــده دار باشد
به شوق یک عشوه بی محابا ســـراز دیارت سحر کشد دل؟
مقیم کویت که شسته دســـت از جهان و جان بر نتابدت رو
گمـان باطل مـــبر که رخـــت از دیارت آســــوده بر کشد دل
گشــــوده کی گردد این طلســـمی که بی تو بر من مسلّط افتاد
اگر نه چـــون باده شوکـــران را خمـــار آلـــوده سـر کشد دل
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,352
Posted: 7 Sep 2013 16:44
سحراست نگاه تو ، چه با دل کند این سحر ؟
تزریق جنـــون در رگ عــاقل کند این سحر !
هشـــــیار نمـــانَد به جهــــــان بی برو برگرد
هوش از ســر عشّــاق تو زائل کند این سحر
طـُـــــوبَی لـَــکَ مِـــــن طـَــــرفَةَ عَیـنٍ بِأقـّـــلٍ
هر چــــیز دلـت خواسته حاصل کند این سحر
کــــرده ست مـــرا با نـگه ایـــن شوخ گرفتار
هیــــهات خـــدایا کـه مــــرا وِل کند این سحر
دل را نه بــُوَد دست ونه پا از چه ســبب پس
بیچــــاره گرفتــــار سـلاســــل کند این سحر؟
خواهــــد چو ، توانـــد نبُوَد شبـهه که شیرین
چون شهــــد عسـل زهر هَلاهِل کند این سحر
بســـــپار به اقـــــران خــــودت مسـئله ها را
چون غافلــــت از حــلّ مســائل کند این سحر
یک سلســـله از زلـف تو شــد سلسله جنبان
بس موج که بر دامــن ســاحل کند این سحر
گیســوی تو با بــــــاد شــود چون که گلاویز
انفاس بـشر را به تـــــو مــایل کند این سحر
تردیــــد نداریـــــم در اکنــاف جـــهــــان کس
حِرزی ننــوشته ســت که باطل کند این سحر
وَه ، هَلـــهَل طَبــــعِی بـِــکَمَـــالات جَمَـــالِـک
اشعار مـرا جمله هـُـــلاهـِـــــل کند این سحر
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,353
Posted: 7 Sep 2013 16:45
سودند ســـر بر خاک شـــد خــورشیــد دستاوردشان
زر می فشـــاند بــر زمیـــن ایــن پاکبـــازان گردشان
در غفلتســـتان گُــم شــدیـم از حیــرتی آسیـــمه سر
پرواز را از مـــا ربــود ایـــن دُرد نــوشــان دردشان
با یکّـــه تــازی تاختـــند از عشـــق ســر افــراختــند
کوهنـــد ــ کوهـــی بی نظــیرــ انگــار فــرداً فردشان
در بزمِ رزم ، آهنـــگِ خـــود نخجـــیرگانـی می زنـند
هنگامـــه می گـــردد به پـــا ، جانــانه بـا نـاوردشان
این عشـــق کیشان بی گمـان هــر گاه ره پوئیــده اند
بالیـــده بر خـود بی ریا چــون وِردِ مستــان وَردشان
دلگرم تر از عاشقــان ، کو در قنـــوت عشق ؟ کـو ؟
هرگـــز نخواهـــی دیـــد از الطــاف حـــق دلسردشان
تـاریـــخ را پوئیــــده اید ؟ آیــا نـمـــی دانـیـــد هـــر
قومی کــه در جـــا می زنــد حـــوّا ندیـــده مردشان ؟
خورشـــید را بُر خــورده اند از حـق تلنگرخورده اند
دوزخ بهشــت آگیــن شــد از«یَا نارُ کُونِی بَردِ» شان
سرمست شد چون سلسبــیل ازسیرت این سرخوشان
هرگـز نخواهــــد کــرد حــق از سنبلســـتان طردشان
مستـــند از پـــرواز و از عنقـــا فـریبـــا فـــرتـــرند
نورٌ عَلَی نور اسـت هـــان قــاف است اگـر پاگردشان
شد مات صــد بوذرجُمِـــهراز کیش درویشـــان چــرا؟
خورده ست آب ازعقل سرخ ـ ازسهروردی ـ نردشان
تا لاجـــوردی مـی وزد انفـــاس عیســـی مشـــربــان
در چـــار فصــل ســـال هـــا هرگـــز نبیـــنی زردشان
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,354
Posted: 7 Sep 2013 16:46
تـــو منــی و مـــن منـــم و مــا مـــن ایم
او نــشــوی و نشــوم تــــا مـــن ایم
ضـــدّ و نقیضـــیم ؟ نـــه البـــتّه لیـــکْ
اوئیـــم فـــی الجمـــله فقـــط ، یا من ایم
نیســـت تبــاهـــیّ تـــو إلّا منـــی تْ
نیســـت تبــاهـــیّ مـــن إلّا مـــنی مْ
مـــا ، همـــه چـــیزیــم اگـــر او شـــویم
هیچیــــم در هیـــچ به هـــر جا مـن ایم
می کُـــند او ریشـه کــَـن از جــا منی تْ
می کُـــند او ریشـــه کــَن از جــا منی مْ
فاجــــعه زنهـــار ، فـــرا روی مـــاست
با منی ات تــــو نرو مـــن بــا منــی مْ
قطـــره ام امّـــید کـــه دریـــا شـــوم
چــون کـــه در او گشـــت هـویدا منی مْ
دشمـــنی ای بـــا منـــی ام نیــســـتم
دشمنـــم امّـــاست کـــه ؟ تنهـــا منی مْ
در عجبم ــ در عجب از این ــ چراست؟
ــ گم شده ام در خـــود و ــ پــیدا منی مْ
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,355
Posted: 7 Sep 2013 16:55
بهمن قره داغی ****بیو گرافی خاصی ندارد
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,356
Posted: 7 Sep 2013 16:55
بوی عبور
روز شما هم پر از روزنه
ما ندیده ایم در کوچه هیچ زنی با دامنی پر از انار و روسری زرد .
هیچ زنی با آفتابی در بغل.
هیچ زنی بازنبیلی زندگی.
ما ندیده ایم...
ـ اما این کوچه هنوز بوی عبور می دهد .
ـ خیالاتی شده ای آقا
از وقتی طعم "حلبچه " در این شهر نشست
ما تنها بازی بچه هایمان را به خواب این کوچه خیس می بینیم
ما تنها ...
برو آقا برو
شب شما پر از فرشته
خدا صبرتان دهد!
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,357
Posted: 7 Sep 2013 16:56
فقط می خواستم ...
من شهر را خوب بُلَدم!
خیال می‌کنی دلم را،
نابُلَد بایدها به شهر آورده‌ام وُ به کاهدان زده‌ام؟
تو راستی راستی هنوز باورت می‌شود
که در خلوتِ خیابانِ این شهرِ ناشلوغ
که عطرِ عابرانش بوی بن بست می‌دهد
هیچ نگاهی طعمِ دریا را به دهانم نمی‌ریزد،
دلم را گم می‌کنم؟
منی که دیوارهای این شهر را دریچه‌ام
پروانه‌هایش را مادر
و نمازِ سحرگاهِ هر روزم را
به زبانِ زمین پرواز می‌دهم
تو فکر می‌کنی هنوز
دلم را ناشتای نوازش
و نابُلَد بایدها به شهر کوچ داده‌ام وُ
راز بیقراری قاصدک‌ها را
حالیم نیست؟
نه عزیز دلم!
من شهر را خوب بلدم
حتا تمام دنیایی را که تو امروز
به صفحه‌ی مانیتورت می‌بینی
من درست در هفت سالگی
در دوزخِ دستهای خسته‌ی پدرم
و زخمِ کتف‌های مادرم فهمیدم
اما فقط می‌خواستم در کوله بار فردا و فرداهایم
بذری از اگر وُ ... شاید وُ ... نکاشته باشم
و گرنه
بلدٍ بایدهای شهر
عطشِ واژه‌هایم را
فرو نمی‌نشاند.
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,358
Posted: 7 Sep 2013 17:00
تلخ
پر شده ام
از پاییز و قاصدک
منی که بیدار مانده ام
تا به تماشا بنشینم
ویرانی خوفناکی را
که هیچ جغدی ندیده حتا به رؤیا .
روزگاری رنگارنگ وُ
غروری غارت شده
با کلاغانی که در کلامشان
ایاتِ مقدس را نشخوار می کنند
و از ایمانشان هر شب
طنابِ دارِ ما را
دار می زنند
هنوز بیدار مانده ام
تا بر سرنوشتٍ سیاهِ خویش
سوگواری کنم
درست آنگونه که تاریخ بر تقدیرِ هابیلیان
که پر شده ام
از پاییز و قاصدک .
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,359
Posted: 7 Sep 2013 17:03
شعر هم مثل تو
شعر هم مثلِ من
وقتی گرسنگی های گرمِ پروانه را
بوسه می ریزد
تبسم های دختر ایینه را
پاره می بیند
آتش می گیرد .
چه همزادی به تقدیرِ خویش
شانس برده ام
در این روزهای بغض آلودِ برفی
که هیچ دهانی به سلامی
ستاره نمی ریزد.
شعر هم مثلِ «تو»
فرداهایی‌ست
که مثل همیشه
دوستش می دارم .
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,360
Posted: 7 Sep 2013 17:04
مـــــراد
خوب که خیس شدم از بارانِ بغضِ خویش
خودم را عاشقانه تر از پیش
صدا زدم :
مـــــــــراد
و باز پاسخ از دهانِ تو شنیدم !!
تو کیستی که بر تمامیت من
همیشه حمیـّت خویش را
انگشت می زنی ؟
حتا زیر آسمانِ اشکهای من
گونه های سرخ تو
خیس می شوند
تو کیستی؟
که دلم می خواهد
تا فرصتی فراهم هست
با خودم آشتی کنم
شاید هنوز ردِ پای اسبم را
کوچه های «چنگیز قلعه » گواهی دهند
می خواهم با خودم آشتی کنم.
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
صفحه 136 از 267