ارسالها: 14491
#2,241
Posted: 3 Feb 2014 18:30
ن والقلم
صفحه تا گشت پدیدار قلم پیدا شد
چون قلم دایره زد آدم و دم پیدا شد
راز این قصه نشد فاش که در حقه ی چرخ
زندگی بهر چه بین دو عدم پیدا شد
دایم ابلیس پی صید دل آدم بود
تا که دار جهان دام درم پیدا شد
دل چو در راه طلب بار توکل نکشید
در وجود من بیچاره منم پیدا شد
از همان روز که تدبیر شد افسون طمع
نفس قابیل حَکَم گشت و ستم پیدا شد
به گمانی که شود راست سخن های دروغ
بین یک تیره ی کذاب قسم پیدا شد
شادی آنروز که آمد به طربخانه ی دل
حلقه بر در نزده چهره غم پیدا شد
تا شناسد به جهان "یوسفی" آن ذات قدیم
حادث آمد به میان روی صنم پیدا شد
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#2,242
Posted: 3 Feb 2014 18:33
شبها نیازمند نگاه تو میشوم.
شبها نیازمند نگاه تو میشوم.
چشم انتظار صورت ماه تو میشوم.
هر صبح و ظهر وعصر بخود پیله میتنم
چون شب شود حریر و پناه تو میشوم
انکار میکنی مرا و من این وسط
در فکر خود اسیر گناه تو میشوم
هر روز دوره میکنم این راه و هفته ها
تا بازروم دوباره به راه تو میشوم
امد دوباره طبع شاعری و ذوق گفتنش
من شاعر دوچشم و نگاه تو می شوم
دیگر نمانده اثر بر زمین زمن
دیوانه وار عاشق ماه تو میشوم
یعقوب چشم به راه امدن و من به راه تو
چون یوسفی روانه ی چاه تو میشوم.
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#2,243
Posted: 3 Feb 2014 18:35
شد سحر از قدوم تو شام شب سیاه ما
شد سحر از قدوم تو شام شب سیاه ما
خنده کنان شد به جهان گریه و سوز و آه ما
راحت جان تو آمدی در قدمت ستاره ها
غمزه کنان نهان شدند در پی نور ماه ما
آمدی و خوش آمدی مونس جان تو را چه شد
کز دو لبت شرر نشان خون چکد از گناه ما
روی تو همچو آینه فاش گواه می دهد
روشنی وجود تو پرده درد ز راه ماه
هرکه تو را نظر کند از دل خود گذر کند
ناله کند سرشت ما مویه کند نگاه
مست جمال تو شدم غرق خیال تو شدم
عربده چون کشد سرم از در خانقاه ما
وااسفا زیاد تو وا اسفا زدرد من
مرهم من شکر لبت جلوه ی تو پگاه ما
ساز غزا من دلا ناوک خود رها مکن
تاب ندارد این بدن خسته شده سپاه ما
یاد تو در خیال من نام تو نام فال من
طلعت من کمال من غمزه مکن به آه ما
قالب شعر و نظم من قلب مرا قلم زند
نام تو در حروف ما مدرک ما گواه ما
یاد تو در وجود من قلب مرا شرر زند
فاش گواه می دهد گریه ی گاه گاه ما
چکد ز قلب سرخ من بسی نگاه سبز تو
زچهره ی سپید تو به دیده ی سیاه ما
یوسف ما زمهرخی شد به دل پریوشان
"یوسفی" از نگاه تو خیمه زند به چاه ما
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#2,244
Posted: 3 Feb 2014 18:36
گل من سخت نگیر
این هنوز اول راهه گل من سخت نگیر
عشق اینجا یه گناهه گل من سخت نگیر
زاغ و قمری دلاشون یکی شده تو شهر ما
اسمون اینجا سیاهه گل من سخت نگیر
پاشو از اینجا بریم اینجا دیگه جای ما نیست
اینجا عمر گل کوتاهه گل من سخت نگیر
دیدی اون روزا میگفتم همه عشقا دروغه
اینجا عاشق بی پناهه گل من سخت نگیر
عاشقی مرده گلم اینجا از این حرفا نزن
همه ی قلبا سیاهه گل من سخت نگیر
جرم ما اینجا گلم میدونی این روزا چیه
اینجا زنده بودنم گناهه گل من سخت نگیر
دیگه صبرم سر اومد گلم بیا پاشو بریم
عاشقی اونور راهه گل من سخت نگیر
بیا با هم بریم اونجا که دل و حرفا یکی
منکه قلبم پر اهه گل من سخت نگیر
دیگه بسه گلکم گریه نکن تموم میشه
این هنوز اول راهه گل من سخت نگیر
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#2,245
Posted: 3 Feb 2014 18:37
مات و مبهوت رخت صورتگر چین می شود
مات و مبهوت رخت صورتگر چین می شود
صفحه گردان از نگاهت منکر دین می شود
بسکه دندان بر جگر بفشرده ام از جور یار
لب به خوناب جگر هر لحظه رنگین می شود
از غم دنیا پرستان بگذر آسان در جهان
چون که شادان طفل خرد از اسب چوبین می شود
همچو اصحاب قناعت عزت نفسی نگر
خوشه آنگه که رسد بر دار شیرین می شود
بردباری پیشه کن تا وارهی از دست خلق
چون تهی از باده ساغر گشت سنگین می شود
نیستی آزاده تا در بند آزی چون مگس
کی شکار تار تن در عمر شاهین می شود
سر به جیب از درد دوری "یوسفی" باشد بلی
بلبل ازدوری گل هر لحظه غمگین می شود
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#2,246
Posted: 3 Feb 2014 18:38
می ایی و از عشق تو من میروم از هوش.
می ایی و از عشق تو من میروم از هوش.
زین طره و گیسو و لب و زلف و بناگوش.
حوری صفتی ماهرخی نیک خصالی.
مهتاب وشی ماه شد از روی تو مدهوش.
یاد خم گیسوی تو ما را به کجا برد
تن میکنم این یاد تو و گم کنم اغوش
ای ماه شب چارده ای سرو دلارام
ای شمع شبستان غزل لاله ی خاموش
شادم چو تو در طالع من نیک بگنجی
شاهم چو شدم از می و مینای تو مدهوش
ارامش عشق تو به عالم نفروشم
گفتند حکیمان به دو عالم تو بنفروش
طرار تر از زلف تو جایی بتوان یافت؟
ای عشق من ای ماه من ای مه رخ گلپوش
رازیست در ابیات من و فاش نگویم
دیوانه منم من که کشم یاد در اغوش
یوسف همه زیبایی اش از عشق تو گم شد
موسی شد از اندیشه سینای تو مدهوش
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#2,247
Posted: 3 Feb 2014 18:41
پای در دامن کشیم و عشق در عالم کنیم.
پای در دامن کشیم و عشق در عالم کنیم.
با نگاه دوستان از سینه غم ها کم کنیم.
ژاله از گل باز بستانیم و رخ در اینه.
باز نو سازیم و دل ها خانه ی محرم کنیم.
مستی از سر سر کنیم و دیده از می تر کنیم.
حال بد بدتر کنیم و ساز را همدم کنیم.
اشک از دیده بگیریم و سبوها می کنیم.
اب انگور اوریم و سرو را سرخم کنیم.
نارفیقان را زداییم از جهان همچون غبار.
تا رفیقان را به ساز خویش زیر و بم کنیم.
عشق را برپاکنیم اغوش را ماوا کنیم.
در بروی یار بگشاییم و بیرون غم کنیم.
سیب یا گندم هرانچ ادم زجنت دور کرد.
شر ان از جنت و حوا و ادم کم کنیم.
گنج در ویرانه جا دارد ولی اینجا دل است.
گنج مهر دوست در ویرانه ی دل هم کنیم.
راز شعر من بدست توست با قفل و کلید.
رمز ان واگو که غم را از دل هم کم کنیم.
روز عشق و عاشقی شد شام غمها پرکشید.
فصل عشق امد بباید بهر ان سر خم کنیم.
گاه رفتن یادمان اید که گاه رفتن است.
کاش این اندیشه را از ابتدا محکم کنیم.
هر چه گفتم عرض من از این غزل این مصرع است.
ما به عشق روی تو بار سفر محکم کنیم
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#2,248
Posted: 3 Feb 2014 18:42
مناظره
روزی به رسم و شیوه ی دزدان کهنه کار
مژگان و ابرو زلف و لب و چشم و خال یار
کردند مجمعی که بدانند زان کیست
این دل که برده اند از این سینه ی طرار
چشم سیاه مست دل آرام می پرست
میخانه دار کوی جنون نرگس نگار
مستانه گفت دل بود از آن من چو من
بستم بر این حریم به تبسم ره فرار
ابرو کمان کشید و به فرمان غمزه گفت
کای غافلان زشورش زهر خدنگ خار
صید من است این که نشسته به خون خویش
زیرا که من به تیر مژه کردمش شکار
چون غنچه در سپیده لب از لب گشود لب
با هم گنان خویش چنین گفت با وقار
یاران دل از من است چو در بند و بست عشق
من دادمش فریب به یاقوت ابدار
من کردمش به حلقه ی مژگان خود اسیر
اکنون نشسته در شب یلدا به انتظار
در این میانه یوسفی از عشق و عاشقی
چیزی نشد نصیب دلش غیر انتظار
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#2,249
Posted: 3 Feb 2014 18:44
مسمط
اندوه تو غالب شده بر فکر و روانم
عشق تو زد آتش به دل و خرمن جانم
قاصر شده از قامت سرو تو زبانم
از دیده همی ناله کند راز نهانم
محبوب رهاکن تو همی بند عنانم
بگذار که در عشق تو من مست بمانم
دیوانگی من زغم خویش برون شد
آشفتگی فکر من از عشق فزون شد
کس بر رخ من نیست که پرسد زچه چون شد
دل از ستم ناوک چشمان تو خون شد
دانی که چرا اشک من از دیده برون شد
چون از غم دوری تو لبخند ندانم
هرلحظه زغم بر دل و برخویش بنالم
بر دیده ی خود خاک ره دوست بمالم
در جمع به لبخند تو بر خویش ببالم
خط خورده بر این شهرت و بر جاه و جلالم
با این دل افسرده همی رو به زوالم
خم شد کمر از عشق تو و همچو کمانم
آهوی دلم بر رخ مست تو گذر کرد
با بی گنهی بر لب لعل تو نظر کرد
افسوس ز عشق تو زسمع و زبصر کرد
دل را زغم عشق تو برسان شرر کرد
دل را زتن خاکی خود سخت به در کرد
از حلقه ی زلف تو فراری و دوانم
عشق از کف ما رفت ببین مرده دل ما
افسون شده پرپر زده پژمرده دل ما
از بتکده و دیرشرر خورده دل ما
در مسجد و میخانه به سربرده دل ما
مستانه زبیگانه نظر خورده دل ما
از عشق تو گم گشته دل و نام و نشانم
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#2,250
Posted: 3 Feb 2014 18:45
نگاه
نگاهی کاسمان را زار می کرد
چه ها بر این دل تبدار می کرد
شراب از لعل میگونش چو میریخت
دل دیوانه را هشیار می کرد
سرآپای وجودش عطر گل داشت
من افسرده را چون خار می کرد
به خلق عشق و غم گر دست میزد
خودش را با خدا همکار می کرد
تمام عاشقان را کام می داد
من بیچاره را انکار می کرد
دمی هم گر بر این عاشق نظر کرد
تو گویی روی بر دیوار می کرد
مرا تا انتهای عشق می برد
هماندم هجر را در کار می کرد
چو فکر حیله ای دیگر به سر داشت
مرا هر لحظه دل افگار می کرد
چو قصد جان من با عشوه می کرد
مرا منصور و خود را دار می کرد
زعشقش قلب من با تیشه می کوفت
تو گویی بیستون هموار می کرد
حریر عاشقی را چون به تن کرد
مرا بر پود خود چون تار می کرد
خدایا انتقام من ازو گیر
که من را دم به دم بیمار می کرد
چو نام خود زقلبم پاک می کرد
مرا از خویش هم بیزار می کرد
سراپای دل من را به هم کوفت
نگاهش مرگ را تکرار می کرد
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
صفحه 225 از 267