صفحه 17 از 103: « پیشین 1 ... 16 17 18 ... 102 103 پسین »

اشعار کردی و لکی

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#161 Posted: 28 Sep 2013 19:18

دالکه = مادر

دالکه تون خودا ئه را مینیت زای = مادر تو را خدا چرا مرا زاییدی؟
ئه را مینیت زای خیر وه ری یت بای= چرا مرا زاییدی خیر به راهت بیاد؟

نوی مانگ ره نج تیفلیم وه کولیت کیشا = نه ماه رنج مرا به گرده (در شکمت) تحمل کردی
تا مین و ئه ی دونیای فانی بیم پیدا = تا من قدم در این فانی نهادم

بابوم نام مین نا ووه له که میر = پدرم اسم مرا گذاشت لکه امیر
جوانی تو چی پیر بین و خاپیر = جوانی تو رفت، پیر و فرتوت گشتی

وه ئه و دیتکه ی ره نگین خاس و خیرامان = آن دختر جوان و خوب و زیبا با آن راه رفتن قشنگ
ره نگ و روی نه مه ن چوی هه رده جاران = رنگ به رخسارش نماند چون گذشته ها (بعد از بدنیا آوردن من)

ئاوسا تیفلی بیم میدام ده م ووه شیر = آن موقع من طفلی بودم که مدام شیر سینه ی تو را به دهان می گرفتم
می شاد و خه ندان تو خه سته و خاپیر = من شاد بودم و لبخن زنان ولی تو پیر و خسته شده بودی

ئای شوو تا سه حه ر وه بال کولیت بیم = از شبانگاه تا سپیده دمان مرا بغل می کردی
مه لول و گیریان روله ی چولیت بیم = من زار می زدم، فرزند عزیز و دلبند تو

پی له بخه ند کورپه ت گیان مه دای ووه گیان = برای لبخند طفلت جانها نثار می کردی
ده نگ لاوه لاوه ت سنگه مه تاوان = آوایی لالایی هایت دل سنگ را آب می کرد

هه ر چی قاواره ی مین گه په موویا = هر قدر قد و قامت من بزرگتر می شد
قه د و قامه ت تو چوی شه م مه سیزیا =قد و قامت و زیبایی تو چون شمع می سوخت و می گداخت

روله ی سه ر ویجاخ ووه شانسیت هاتیو= فرزند یادکار (نماد حفظ و استمرار خانواده) به اقبالت آمده بود
ده سته مه گیرتیم ووه تاتی پاتی = دستم را می گرفتی و پا به پا می بردی

تا وه ختی مینیت ووه ره نج که لین کیرد = تا وقتی مرا با رنج و زحمت بزرگ کردی
هیزار و یه ی گیل ده س ئه دونیایت گیرت= هزار و یک بار مردی و زنده شدی

بیمه جووانی مه س و خه رامان = شدم جوانی مست و شاداب و سرحال
شیدا و سه ر مه س قه در که س مه زان = شیدا و سر مست بودم و قدر کسی را نمی دانستم

مین چوی به چگه شیر میدام ووه ته نگ بیم = من چون شیربچگان یک آن آرام و قرار نداشتم
تو دیلواپه س بین مین ووه پی جه نگ بیم = تو دلواپس من بودی و اما من در پی شلوغی و هیاهو

مین ناشی نادان ناپوخته و خام = من بی تجربه و خام و ناشی
تو دوعات یه بی گیروده ی چیل نام = تو دعا می کردی به مصیبتی گرفتار نشوم

وه ختی ئاتمو ویژ نه دا بی نه که س = زمانی به خود آمدم که نه مادرم بود و نه هیچکس دیگر
جووانیم تی بوی ووه پی هه وه س = جوانی از کفم رفته بود به دنبال هوا و هوسها

که تمو یاد دالکه م خانیم خیرامان = به یاد مادرم افتادم آن شیر زن عزیز و گرانمایه .
دام ئار بان سه ر ووه هه ر دو ده سان = با هر دو دستهایم بر سر خود زدم

رو رو پی دالکه ی دیلسوز غه م خاریم = ای داد و فغان از برای مادر غمخوار و دلسوزم
تا سه ر بیکیشیس ووه حال زاریم = بلکه نگاهی به حال و روز زارم بیافکند

به رگ ریزانیمه چوی فه سل خه زان = روزهای خزان زده ام چون فصل پاییزان فرا رسیده است
که تمه سی گیر یه ی گه له خیزان = گرفتار عده ی زیادی فرزند شده ام

گیرفتار بیمه ووه زینده گانی = گرفتار زندگی سختی شده ام
میدای دیله که م که س نیمه زانی = راز درونم را کسی نمی داند

ریشم چه رمیه پیر بیمه چوی زال = موهای صورتم سپید شده و چون زال زر پیر و ناتوان شده ام
دیل واپه س خه مین په ریشان ئاحوال = مدام دلواپسم و غمگین با حال و روزی پریشان

چوار دوریم دیوار ته نیم خه سه وه = انگار پیرامون دیوار کشیده اند، تن و جانم خسته است
چارم ناچاره ریه گه م به سه ووه = هیچ راه چاره ای ندارم، راهها همه بر من بسته شده

که س نیمه پیرسی حال و ئاحوالیم = کسی سراغی از من نمی گیرد و احوال مرا نمی پرسد
ئاولاد رویت و پویت وویم په شو حالیم = فرزندانم لخت و عورند و خودم آشفته احوال

گیرفتار بیمه و جور و جه فا = به بد جور و جفایی گرفتار آمده ام
حاوال پیرس نه یریم قومه ل بی وفا = احوال پرسی ندارم و اقوام همه بی وفایند

ووه بی که س کویژی عومر مه ده م ووه سه ر = با بیکسی و غربت عمرم را به سر می کنم
تویکیم ریزیایه ووینه ی دال گه ر = پرهایم چون لاشخورهای پیر همه ریخته است

په که ر نیشتیمه ده س ووه زیرانی = غمگین نشسته ام و زانوی غم در بغل
هه ر ئاه مه کیشیم پی زینده گانی = مدام آه از سینه بر می کشم از زندگی که بر گذشت.

لک میر

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#162 Posted: 28 Sep 2013 19:48

یارم که ت ئه و وویر

یارم که ت ئه و وویر یارم که ت ئه و وویر = به یاد یار افتادم به یاد یار افتادم
حاشا حالیت بو دیل بهانه گیر = حاشا حالت ای دل بهانه گیر

پیژاره ی یاران دیلم ته نگ که ردن = واگویه ی کردن از یاران دلم را تنگ کرده
خاتره ی دوسان هوش ووه لیم به رده ن = خاطرات دوستان هوش از من ربوده

دیلم خاپیره ووه فه راق یاران = دلم نابود گشته از دوری یاران
میدام په شووم چوی گونه کاران = دائم چون گنهکاران پریشانم

غه م خوراکیمه زینگانیم تاره = خوراکم شده غم و غصه، زندگیم تاریک گشته
شوو و روژ ووه ده رد مه که م پیژاره = شبها و روزها از شدت درد با خودم واگویه می کنم

بیه سه پیژاره م یاد ئاو دیلداره = یاد آن دلداره شده ورد زبانم
دیل ووه جه فای یار میدام بیماره = دلم از جفای یار دایم بیمار است

به به ووه ئه و روژه دوس میهمانم بی = به به به روزهایی که دوست مهمانم بود
خوش و خاتیر جه م یار ئار شانیم بی = خوش و خرم یار در کنارم بود

فه غان هی فه غان دوسان دویر که فته ن = فغان و آه که دوستان همگی دور افتادند
زیندگانیم بیه ن و بار گه رده ن = زندگانی شده بار گردنم

ووه هی ر و دویری یاران سیزیامه = از فراق و دوری یاران دارم می سوزم
چوی شیکار پیر ژه گه ل بیریامه = چوی شکاری پیر از گله جدا افتاده ام

چوی کووانگیگ جامیان دی خاموش بیمه = مانند اجاق جامانده از ایل کوچ کرده دیگر خاموش گشته ام
ئای یاد نازاران فیراموش بیمه = از یاد و خاطره عزیزان فراموش شده ام

که س نیمه پیرسی حال و ئاحووالیم = کسی حال و احوالی از من نمی گیرد
ئاسمان مه گیرو ووه حال زارم= آسمان به حال زارم می گرید

کوچ که ردین یه ک یه ک یاران بی وه فا = کوچ کردن یکی پس از دیگری یاران بی وفا و رفتند
غه ریب مه نیمه بی که س و ته نیا = غریب مانده ام در تنهایی و عزلت و بی کسی

باخیم بی سه مه ر عومر کوتاه چوی گول = باغم بی ثمر و عمرم کوتاه چون عمر گل
تهی ده س و ژار شه رمه نده و خیجیل = فقیر و تهیدست و شرمنده و خجلت زده مانده ام

نه عیش ووه باوان نه سود ئاژ ئاولاد = مه در خانه ی پدری ام عیش و نوشی کردم و نه از فرزندان سودی جستم
ووه ئای دونیا مه نیم بی به ش ب یبیرات = توی این دنیا بی سهم و بی پاداش ماندم

نه دوس نه دوس دار نه که س هاواخواه = نه دوستی دارم و نه دوست داری و نه هواخواهی که خاطرم را بخواد
نه جا نه مه قام نه کیا و بیا = نه ملک و مکنتی و نه مقام و منزلتی و نه بیا و برویی

هه رچی قاپیم ئایشت یه ی سه ر نیشت ئاو جیک = هر چه قاپ انداختم در قمار زندگی همه باخت بود
ره نجیم بی ووه ر بی چوی گاوازولیک = رنج و زحماتم چون (گازولک) حشره ای که به طور غریز همه ی دسترنجش بر باد می رود، بر باد فناد و نیستی رفت

جوانیم تی بی بی سود بی سه مه ر = جوانیم طی شد بی آنکه سود و ثمری از آن بر گرفته باشم
هه نوز نادان بیم پیری ئات ئه و ووه ر = هنوز نادان بودم که دوران پیری و ناتوانی ام سر رسید.

ته ک دام ووه ئاو پیری خیجیل ده رمانده = تکیه به پیری زدم خجلت زده و با درماندگی
ژار و په ریشان ئاژ کول جای رانده = زار و پریشان و از همه جا رانده شده

کافیر ووه هر کی چوی مین بی که س بی = گناهکار هر آن کسی که مانند من بی کس و کار بو
ووه جای عه قل و هوش ووه پی هه وه س بی = به جای عقل و درایت بدنبال هوس رفت

جه فای بی سامان عه قل و هوشیم بیرد = جفای بی رحم و مروت عقل و هوش از من برد
هه ر چی مین کاشتیم زه لیم دیرو کیرد = هر چه را کاشتم (زل = نی) حاصل بی برکت درو کردم

هه ر چی ووه جاره ل هوشه چینیم کیرد = هر چقدر دانه دانه گندمها را با خواری جمع آوری کردم
نام ئاو خه رمانجا گه رته چویچه بیرد = همه ی آن چه را که یکجا جمع کردم گرد باد برد

هه رچی ووه رزیری ناکه سانیم کیرد = هر چقدر کارگری برای دیگران کردم
بی موزد ماواجو ئاوری ویژیم بیرد = بی مزد بی پاداش فقط خودم را خوار و زبون کردم

ووه حه سره ت جیفت فیره ره نج کیشام = د رحسرت جفت رنجها بردم
نه خاتیر گیر بیم نه جیفت نیشت ئاو لام= نه کسی عاشقم شد و نه جفتی نصیبم گشت

ئاخبالیم حوتیو شانسیم ووه خاو بی = اقبالم خسبیده بود و شانم در خواب بود همه ی عمر
ووه حه سره ت لیلی جه رگیم کاواو بی = در حسرت معشوقی قلبم در آتش سوخت

ووه ره نج و عزاو عومریم دا ووه سه ر = با رنج و عذاب عمر به سر کردم
هوشک و خاپیر بیم چوی دار بی سه مه ر = خشک و نابود شدم به سان درخت بی ثمری

ووه خار نیشتمه و پیلاسه به رگیم = با خفت و خواری نشسته ام با لباسهایی ژنده و پاره
ژار و ناته وان چه مه ری مه رگیم = بیمار و از پای افتاده چشم به راه مرگ مانده ام .

لک میر

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#163 Posted: 28 Sep 2013 22:34

زیمی سانه هی زیمی سانه هی(۱)

زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر

ساله ل بی حاسیل و یه خ به نانه هی = سالهای بی حاصل و یخبندان را بنگر
شه رم ساری فه سله ل واهارانه هی = شرمساری فصلهای بهاران را بنگر

سه ردی ساییقه ی هه ر شووانه هی = سرما و صاعقه ی هر شبانه اش را بنگر
ئاسمان ته م و تار بی وارانه هی = آسمان تم و تار و بی باران را بنگر

زنئی بی بیره که ت چوی خه زانه هی = زندگی بی برکت و خزان زده را بنگر
خه زان پی خه زان به رگ ریزانه هی = خزان از پی خزان و برگ ریزان را بنگر

حه کیم پیره ستار کول نایانه هی = حکیم و پرستاران نادان را بنگر
به د به ختی خه لکان بی تاوانه هی = بدبختی خلق های بی تقصیر را بنگر

قه رن خه فت خواری جووانانه هی = قرن خفت و خواری جوانان را بنگر
موبتلا و ده رد بی ده رمانه هی = مبتلا شدگان به دردهای بی درمان را بنگر

گیفت لیفت دورو چوی سنانه هی = صحبت و محبت های مانند خنجر (بر قلب انسان) را بنگر
خه م خوسه روژگار بی پایانه هی = غم و غصه های روزگار بی پایان را بنگر

زولم و زور و جور هیزارانه هی = ظلم و زور و جبر هزاران هزار را بنگر
خه لکان لاره کیش ناکسانه هی = خلق های تحقیر شده از سوی ناکسان را بنگر

زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر

پیره ل سالحورده ی کول ناکامه هی = پیرمردان و پیر زنان سالخوردگان همگی شکست خورده را بنگر
سه رانه پیری چوی سه ر سامه هی = که در اوان پیری به مرز دیوانگی رسیده اند

جوونه ل ناشی که تی ئای دامه هی = جوانهای بی تجربه و گرفتار در دام را بنگر
گیژ و ئاواره و ته ن پیر زامه هی = گیج و آواره هایی با تنهای زخمی را بنگر

گیرفتار تیلسیم ده د و دامه هی = که گویی در طلسم دیو وددان گرفتار آمده اند را بنگر
ئاسیران و به ند بی فه رجامه هی = این اسیران در بندهای بی پایان را بنگر

ئه لیل ناتوان چوی موم رامه هی = علیلان ناتوانی که چون موم رام شده اند را بنگر
هه مته زار سه ف مه رگ ناهه نگامه هی = که به انتظار مرگ صف کشیده اند را بنگر

دیته ل تامارزورو جیفت و جامه هی = دختران آرزومند همسر و شیرینی زندگی پر شور و نشاط را بنگر
ژینه ل دیل شکیا و بی گیل گامه هی = زنان دلشکسته و منزوی در گوشه ی خانه را بنگر

بیزانه ل زه نجیر قولف و دامه هی = دانایان اسیر در قل و زنجیر و زندان را بنگر
بیوه شه ل خه مین ده م له قامه هی = شعرای غمگین و مهر سکوت بر دهان را بنگر

ناکه س و مه دار خیال خامه هی = ناکسان را بنگر که تکیه بر افکار خام خود داده اند .
حه رامیه ل سه ر خوش نان حرامه هی = حرامیانی راکه به نان حرامشان دلخوش کرده اند بنگر

زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر

جوونه ل لیوه و بی قیراره هی = جوانان دیوانه آسا و بی قرار را بنگر
موعتاد وه سه د جور ژه ر ماره هی = معتادان به صد نوع زهر مار را بنگر

خوسه و زویخ و ده رد و خه رواره هی = غصه و رنج و دردهای خروار خروار را بنگر
مه رگ و ناخوشی وه هیزاره هی = مرگ و بیماری های فراوان تا حد هزار را بنگر.

خه لک بی به ش بیرات و تار و ماره هی = خلق بی سهم و حق پایمال شده و از همه جا رانده شده را بنگر
ئارزیش گیان ئایم بی میقداره هی = ارزش فرو ریخته ی جان و کرامت آدمیت را بنگر

زینئی تیفه روی نیکبه ت باره هی = زندگی تفو شده و نکبت بار را بنگر
عوموم خه لایق گیشت خه م باره هی = عموم خلایق همگی غصه بار را بنگر

نانه جیم مالدار چوی سه گ هاره هی = نانجیب زراندوز و ثروتمند را که چون سگ هار شده است، بنگر
بی شه رم و حی یا و زیشت ره فتاره هی = بنگر که چقدر بی شرم وحیا و زشت رفتار است

زه حمه ت کار و ره نج کول بی باره هی = بنگر که زحمت و کار و تلاش و رنج دیگر سودی ندارد
مه ردوم چاره سیه و بیدیکاره هی = مردم با سرنوشت سیاه و شوم و بدهکار را بنگر

به رد ئه ر بان به رد بی شوماره هی = بد بیاری از پی بدبیاری بیشمار را بنگر.
ئاینسان بی حورمه ت و خه ف و خاره هی =انسان هتک حرمت و تحقیر شده را بنگر

خه لک ویسینی و گیدا و ژاره هی = خلق گرسنه و ندار و بیچاره را بنگر
مه نگ و خاو زه ده و ناهوشیاره هی = چون خوابزده منگ و بی حس و هوش شده اند را بنگر.

زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر

ده نگ که ره ل مه لول و فیره دیل ته نگه هی = آواز خوانهای ملول و خیلی دلتنگ را بنگر
هاوار و ناله ی ده ف و چه نگ هی = ناله و فریاد دف و چنگ را بنگر (گوش کن)

ئاوای موسیقاو و شین و ده نگ هی = نوای موسیقی و شیون و غوغا را بنگر
ریمه ی که له باد غه م ئاهنگه هی = ناله ی کله باد (باد بهاران) غماهنگ را بنگر

سه لاخه ل بی ره حم دیل ژه سه نگه هی = سلاخان بی رحم را که دلهایشان از سنگ است بنگر.
قه ناریه ل تیژ بال شه هید جه نگه هی = قناریان بال قیچی شده و شهید جنگ را بنگر

کورپه ل مه عسوم شوخ و شه نگ هی = نوزادان بی گناه و خندان و بی خبر از مصایب را بنگر
چوی تویله ماران تویش خه دنگه هی = که چون نوزادان مار دچار دشمن شده اند

نوجووانه ل ناشی مه سلول به نگ هی = نوجوانان بی تجربه مسلول افیون را بنگر
شیووه ن رنجه رو و بی ده نگه هی = شیون و گریه و زاری در سکوت را بنگر

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#164 Posted: 28 Sep 2013 22:43

زیمی سانه هی زیمی سانه هی(۲)

زام حورده ی تیر ریا و ره نگه هی = زخم خوردگان تیر نیرنگ و ریا را بنگر
له ش ئار بان له ش چوی روژ جه نگه هی = جنازه های تلنبار گشته که گویی کشته شدگان جنگ اند را بنگر

زینئی سه ردا بی و بی شیرنگه هی = زندگی به سردی و بی فروغی گرائیده و بی شور و نشاط را بنگر
شین و ویووه رو خه لک وه تنگه هی = شیون و ناله و زاری خلق به تنگ آمده را بنگر

یه له ل ته ک تنیا چوی نیه هنگه هی = یلان بیکس و تنها چون نهنگان دریا را بنگر
میرام روژگار کول نیره نگه هی = مرام روزگار که همه اش نیرنگ شده است را بنگر

زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر

حوور که م ره مه ق بی تاوو سوزه هی = خورشید بی رمق که دیگر گرمابخشی ندارد را بنگر
شاواری بی بین گیانان سوزه هی = شبهای طولانی و کشدار و جانگداز را بنگر

سه رداره ل سه نگین و پیلکیا توزه هی = سردران بزرگ و گرانقدر و در خاک غلتیده را بنگر
چوی شه مع ده م بیان نیمه سوزه هی = چون شمع سحرگاهان چیزی به پایان سوختنشان نمانده را بنگر

سه ر زه مین گه رجیه ته پ و توزه هی = سرزمین بی برکت و غرقه ی گرد و غبار را بنگر
روژگار خه رده جال بین جه ر سوزه هی = روزگار بی قاعده و قانون و جگر سوز را بنگر

بیزانه ل گیران دیل پیر سوزه هی = دانایان گرانقدر دل لبریز از درد را بنگر
چوی خارج ویله د دویر ئاژ هوزه هی = که چون تبعید شدگان از جامعه پرت شده اند را بنگر

ئافیرته ل ره نگین ئاهو پوزه هی = دختران زیبا و آهو مانند را بنگر
بی که س بی دیره تان سیه روزه هی = بی یار و یاور با سرنوشت های شوم و سیاه را بنگر

یه له و سه ر گه ردان شوو و روزه هی = سرگردانان و بی پناهان در طول شبانه روز را بنگر
گیرفتار گورگه ل کینه توزه هی = گرفتاران در چنگال گرگان درنده و پر حسد و کینه را بنگر

تیفله ل بی پناه و بی دیلسوزه هی = کودکان بی پناه که هیچکس دلسوزی ندارند را بنگر
زوخال چال زوخال نیمه سوزه هی = ذغالان نیمه سوخته در کوره ی آتش را بنگر

میر میشت نوکیسه ل جه نگ ئافروزه هی = شاخ و سینه و عربده کشیدنهای تازه به دوران رسیده ها را بنگر
قوز نیامی ناهات وه بان قوزه هی = شور بختی از پی شوربختی را بنگر

زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر

باوه و دال په که ر ئاخیر شه ره هی = پدران مادران نگران و آخر زندگی به رنج و فلاکت گرفتار آمده را بنگر.
ناحومید ئاژ ئاولادی ره نج بی ووه ره هی = نا امید از فرزندان و رنج و زحمات به هدر رفتگان را بنگر

خووه ل دیل شکیا و زاری که ره هی = خواهران دلشکسته را که دائم گریانند بنگر
پا وه دوو تیلاق ده ر وه ده ره هی = در ورطه ی طلاق و جدایی و اخراج از زندگی و سرگردان را بنگر

چوی جیفت گوم که رده چه م وه ده ره هی = مانند جفت گم کرده ها، مدام چشم به راه هستند را بنگر
وه شور جوانی بی هه مسه ره هی = این در عنفوان شور و شوق جوانی بی یار و همسر افتادگان را بنگر

خه لک گیرفتار شه ر هه ریه سه ره هی = خلق گرفتار مصیبت و خاک بر سر شده را بنگر
زینئی نیکبه ت بار و پیر ده رد سه ره هی = زندگی نکبت زده و پر از رنج و دردسر را بنگر

قازیه ل قه زاوه ت په رچه شه ره هی = قاضیان قضاوتی که از دل و چهره هایشان شر می بارد را بنگر
داروقه و ئه سه س بی هوکه ره هی = داروغه و پاسبانهایی که جلوداری ندارند را بنگر.

خه فه ت و خاری سه رو سه ره هی = خفت و خواری همه گیر و سراسری را بنگر
دیوان ئه دل و داد بی داوه ره هی = دیوان عدل و داد فاقد داور را بنگر

ئایله ل بی که س کویژ گول په ر په ره هی = کودکان بیکس و بی صاحب و چون گل پر پر شده را بنگر
بوویلکان بازی ده س ئانتره هی = عروسکان بازیچه ی دست انتر زشت را بنگر

بازه ل بال که نیا تور سه رگه ره هی = شهبازان بال قیچی شده که چون لاشخوران پیر شده اند را بنگر
قیلار ناشیرین تاج وه سه ره هی = کلاغهای زشت با تاجهای زیبا بر سر را بنگر

زیمی سانه هی زیمی سانه هی = به این زمستان بنگر به این زمستان بنگر
زیمسان سه رد و سیر و بی سامانه هی = زمستان سرد و پر سوز و بی مروت را بنگر

لک میر

ویرایش شده توسط: nisha2552

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#165 Posted: 29 Sep 2013 20:23

برای مازیار(لکی)

ته رمت ها وه شان هفت تورومه وه
خه لک ئاژ شیوه نت ها وه کومه وه

سی وای وه زی یه وئای مه رزبومه وه
ته ن دای وه کشتار قرن شومه وه

ترجمه:

تابوتت بر دوش هفت برادران قرار دارد.
خلق از شیون برای تو در ترس و دلهره است.

باد سیاه بر این سرزمین وزیدن گرفته است.
تو نیز قربانی کشتار این قرن شوم شدی.

( لک امیر)

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#166 Posted: 3 Oct 2013 18:21

کردی

دالگه یه ی نان سزیا ی دۊ ده سد ، تیه رزی وه دنیا داڵگه
خوه ر تابکه ی خوه ی وه خرد ئیواره نه میا داڵگه

نه ۊ شی کوره م گه ورا بۊه و ، چۊ که و ترێ باڵه و گرێ
تا بودنه م هه ر نیه یلمه د ، یه ی گر وه ته نیا داڵگه

ترجمه به فارسی :

یک نان سوخته در کنار دست تو ( خوردن ) ، به کل دنیا می ارزد مادر .
معنی مفهومی مصرع دوم : عظمت مادر آنقدر زیاد است که اگر آفتاب بخواهد به دور مادر طواف کند وقت کم می آورد و غروب آن فرا می رسد .
نگویی که پسرم بزرگ شده ، مثل کبوتری پرواز می کند .
تا و قتی که ( زنده ) باشم محال است که تو را یک لحظه تنها بگذارم مادر .

شاعر : حامد شبابی

ویرایش شده توسط: nisha2552

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#167 Posted: 3 Oct 2013 18:23

رازي دپ(کردی)

ئةودةمةي بةخةم دل مةستي مةستة
ئةودةمةي ئةذنودةسطيري دةستة

ئة ودةمةي کةس نية وصرات بنالص
دةطةلت بطري و خةم را بمالص

ثةنابةرة بةرداري سنةوبةر
بلص بص کةسم سايةم بخةسةر

دةستم لةمل کة وخوت رابذصنة
طةلات وةک ئةسرين بؤم هةل وةرصنة

طةلاي عومري من بةردةوةخؤارص
بانةجاتم بص لةخةم بةجارص

ئةومةلانةي وا دصنة سةرضپان
ئاطاداريان کة لة رازي دپان

ترجمه:

آن دم که دل از غم سرمست گشته
آن دم که دستها زانو را دربغل گرفته

آن دم که کسي نيست تا با تو هم ناله شود
و با تو بگريد وغمها را از دلت بزدايد

به درخت صنوبر پناه ببر
به او بگو من نيز همچون تو بي کسم سايه ات را بر من بيافکن

اي صنوبر!با دستهاي نوازشگرت مرا بپذير
برگهايت را همچون باران برمن فرو ريز

برگهاي عمر مرا فرو ريز تا به يکباره از غم رهايي يابم
آن پرندگاني را که بر شاخه هاي تو نشسته اند، از راز دل آگاه کن

شاعر:ناسرئاغابرا

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#168 Posted: 3 Oct 2013 18:28

دالگه(کردی)

له‌ی مال چوول بی ده‌نگه‌ ته‌نیا مه‌نیده دالگه!
وه‌ به‌رزی هساره‌گان گه‌ورا مه‌نیده ‌دالگه !

هه‌نای‌ چه‌وم که‌فیدنه نمیور پرله حه‌سره‌تد
ئیوشم له هر چی خوه‌زیه‌وه جیا مه‌نیده دالگه!

له ئی غریبی شه‌وه فره په‌شیو دیونمه‌د
له شاره‌گه‌ی په‌ژاره هه‌م ئرا مه‌نیده دالگه!؟

ئاگر وه گیانه گم مه‌نه! دی کةم له‌ ته‌نیایی بنال!
شایه‌د له حووز ئاسمان وه جا مه‌نیده دالگه!

خه‌م و خوسه له کوو تیوه‌نی پشت خیالد بشکنی
وینه‌ی په‌راوو بیستیون وه پا مه‌نیده دالگه!

گوله‌م گوله‌م خوسه‌یلمان تیدن وه پابووس دلد
له ئی که‌ویر و سه‌ختیه ده‌ریا مه‌نیده دالگه!

ترجمه به فارسی :

مادر
در این خانه ی خلوت و بی سر و صدا تنها مانده ای مادر
و به بلندی ( عظمت ) ستاره های بزرگ در آسمان مانده ای مادر

وقتی چشمم به چهره ی خسته ی پر از حسرتت می افتد
می گویم از هر آرزویی ( که داشته ای ) به دور مانده ای مادر

در این غریبی شب تو را خیلی آشفته حال می بینم
چرا دوباره در شهر پر از غم وغصه مانده ای مادر !

آتش به جان من مگذار ، دیگر کمتر از تنهایی ناله کن
شاید ( به این خاطر ناله می کنی که ) از قوم آسمان جا مانده ای مادر .

غم و غصه کی می تواند پشت خیالات تو را بشکند ؟
همچون پراو و بیستون { نام دو کوه در استان کرمانشاه } استوار مانده ای مادر .

تکه تکه های غصه هایمان به پا بوس دلت می آید .
در این کویر و سختی ( همچنان ) دریا مانده ای .

شعری از مهوش سلیمانپور

ویرایش شده توسط: nisha2552

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#169 Posted: 3 Oct 2013 18:30

هؤ لةيل!

هؤ لةيل يادم كة هؤلةيل يادم كة
شةوص وةك ئيمشةو بة فريادم طة

نة دةردم دةردي دةردةدارانة
نة زامم زامي طةستةي مارانة

دةردم ئاوصتةي دةردي فةرهادة
منيش وةك فةرهاد أةنجم بةبادة

خةم دةورةي داوة لة دةوري دپما
بة‌جصي ناهصپص ئصذص مةنزپمة

ترجمه:

اي ليلي مرا درياب ، اي ليلي مرا درياب
در چنين شبي به فرياد من تنها برس!

نه دردم به درد دردمندان، مانند است
نه زخمم چون زخم مارگزيده‌‌ها است

درد من مانند درد فرهاد است
رنجم نيز همچون رنج او برباد رفته‌است

غم يار در نهانخانة دلم نشسته‌است
بيرون نمي‌رود،مي‌گويد سراي من است!

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#170 Posted: 3 Oct 2013 18:32

دڵم له گێژاوی ئه‌م غوربه‌ته ،
له ڕیگه‌ی گه‌یشتن به هیچ!
به جیگه‌ی خوێن به‌رده !!
ئیسته دێم سارد سارد !
وه‌ک رۆحی ساردی ئه‌م خه‌ڵکه!
له ناو قه‌فه‌سێک له سه‌هوڵ ،
هه‌تاوێکی شه‌رمن!
ئیسته ده‌نگی شکانی ئێسقانه‌کانم ده‌بێستم !
ده‌نگی شکانی غرورم !
به حه‌یزه‌رانی ئه‌م غوربه‌ته!
هه‌ستم ئه‌د‌ه‌نه ژێر ته‌ڕکه !،،،
من لێره جگه له هیچ هیچ نیم !
من له‌وێ ، پڕ له خۆشی بووم ،
!لێره سه‌ر ره‌شێک زیاتر نێم !!له‌وێ پڕه له بزه !
لێره تفێکی له‌عنه‌ت کراو زیاتر نیم !
له‌وێ ده‌مار له ناو خاک بووم !
به‌ڵام لێره !
پوش و پڵاشی ده‌م با زیاتر نیم...

ترجمه:

دلم در گرداب این غربت در راه رسیدن به هیچ
به جای خون سنگ است
اکنون می ایم سرد سرد
همچون روح سرد این مردمان
در قفس از یخ و افتابی خجول
من اینک صدای استخوانهایم را
میشنوم صدای شکستن غرورم
با ترکه های این غربت سرد
احساسم را در زیر ترکه می گیرند
من اینجا جز هیچ هیچ نیستم
من انجا پر ازسرور بودم
اینجا کله سیاهی بیش نیستم
در انجاشاد و مسرور بودم
اینجا تفی لعنت شده بیش نیستم
انجا ریشه در خاک بودم
ولی در اینجا کا هی بیشتر
بر باد نیستم...

صفحه 17 از 103: « پیشین 1 ... 16 17 18 ... 102 103 پسین »

شعر و ادبیات /

اشعار کردی و لکی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا