ارسالها: 14491
#1,021
Posted: 4 Mar 2014 15:00
(لولی وش)
من عاشق آن شاهدِ دردانه ی شهرم
در عاشقی اوست که افسانه ی شهرم
دیوانه ترین نغمه سرای شب مهتاب
مستانه ترین نغمه ی مستانه ی شهرم
دل شاد ترین قاصد آن یار قدیمم
غم دار ترین غم کش غمخانه ی شهرم
هم دُرد کش رند خرابات نشینم
هم پادشهِ محفل شاهانه ی شهرم
از بس که پر از باده ی او ساغر جان شد
لبریز ترین ساغر و پیمانه ی شهرم
با مکر و فسون بر لب او بوسه زدم باز
استاد فسون کاری رندانه ی شهرم
حامد به خرابات چنین گفت به گوشم
من شاعرِ شبهای غریبانه ی شهرم
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,022
Posted: 4 Mar 2014 15:02
برای رضا
ر قلبت ای رفیق چه دردی نهفته ای
ناگفته هاست دردلت آری نگفته ای
شبهای تار به دیده ی شب زنده دارِ خویش
می بینمت که تا سحر ازغم نخُفته ای
برف است بر سرت که سپید است یا هنوز
گرد و غبارِ راه تو از سر نرُفته ای؟
خود را بده به او به رضایش رضا بده
خود را بخوان به نام خود این ذکر گفته ای
خون جگر به رشته بکش همچو لعلِ ناب
نتوان فروخت گوهرو لعلِ نسُفته ای
بُغضت چو دانه ایست به گلدان ولی هنوز
لبیکِ رُستن از بَرِ گلدان نگفته ای
اما بدان که به قلبم چو لاله ای
کندر پیِ خزان و زمستان شکفته ای
بیدار بود حامد امشب و از حال دوست گفت
اما چو بختِ من تو به خوابی و خفته ای
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,023
Posted: 4 Mar 2014 15:05
یاعلی
یا علی دستی بده تا سردهم نام علی
ضرب کلکم را زنم با ضربت گام علی
یا علی شیطان من می لرزدم گاه از درون
راهبر ذکری بگو از ذکرو اصنام علی
یا علی زارم ولی دستان لرزانم هنوز
نقش بند زلف و رویت هست و رسام علی
یا علی افتاده ام در چاه غم ها رازگو
رازگو تا راز گویم با شب و شام علی
یا علی هر کس بیآمد بر درت نقدی ببرد
از نگین شاهی و دریای انعام علی
یا علی تنهای تنهایم خدا را باده ای
تا شوم دمساز و ساز از باده و جام علی
یا علی هم گوش و هم هوش و زبان را برده ای
وه که در اجراست هردم سفته و وام علی
یا علی با پای خویش آید دلم در بند تو
دل فریبی می کند بند غم و دام علی
یا علی بی اختیار از جان و دل دل کنده ام
چون که جانم هست مجنون و دلم خام علی
یا علی دانی از عشق است و نه بهر حاجتی
می کنم با ناله های زار ابرام علی
یا علی بر باد گفتم تا بیآرد طوطیا
گر رسد بر تربت ِ پاک و دلآرام علی
یا علی تا ماه رفتم دوش من در خواب خوش
نیست آنجا هم اثر از ختم و اتمام علی
یا علی گویی حرامم کرده ای بی غم شدن
چون که حامد از ازل بَستست اِحرام علی
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,024
Posted: 4 Mar 2014 15:09
ملحق شدم به یار
اندر آن مجلس که مستی ها به کارش می کنند
عشق اگر وارد شود جان را نثارش می کنند
عقل ها در سر ولی سرها فرود آمد بر او
سجده های عاشقی بر راهوارش می کنند
این چه سِری کز ازل این عاشق بیچاره را
هر زمان آواره از راه و دیارش می کنند
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم *
سرزنش ها پای را باسنگ و خارش می کنند
تا چو یوسف از فراقش در بیابان گم شود
کاروانهای وصالِ مصر یارش میکنند
تشنگی ها گر کشید او در رهِ جانان چه باک
کعاقبت مهمانِ آبِ خوش گوارش میکنند
در به در جویا شود گر خانه ی آمال را
عاقبت در منزل حق راز دارش میکنند
آخر الامر این دل ما کعبه ای شد ملحقا
حامد دل داده را هم پرده دارش میکنند
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,025
Posted: 4 Mar 2014 15:10
ای دادا
تا به خلوتگه دل شمعِ تو نوری دادا
سایه ی عشق ز پروانه به دل افتادا
هفت رنگ است به محراب زلالینه چشم
کرده ای هفت به آیینه ی دل هفتادا
عطر گل میشنوم از دهن شعر زلال
گویی آهوی خُتن بوده بر او استادا
دختر طبع خسان بین به صف آرائی تو
که زلالت شده در حجله ی شان دامادا
از خموشی لبانت شده جمعی به شگفت
داد اگر آن لب مخمور کند بیدادا
نرود در دل نا اهل ندایی از یار
هر چه بر گوش کرش هم بکشی فریادا
آنکه یک عمر گِل آلوده بُوَد آبخورش
نگذرد از سر او زآب زلالی یادا
گر کسی شاد شود از سخنت حاجت بس
که ثوابت شدو یک دل زغمی آزادا
پس مخور غُصه عزیزا که به فریاد غُراب
نرود حرمت بلبل زگل و شمشادا
گلشن عشق کجا پشت به نسرین کرده ؟
کی صبا زلف شقایق بدهد بر بادا ؟
تو روان باش به راهت که دعایت خواندم
دست اقبال خدا پشت و پناهت بادا
خط شیرین تو جانا قلم حامد را
میکشد بر دمن و کوه چنان فرهادا
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,026
Posted: 4 Mar 2014 15:27
بانوی نقره ای
بانوی نازو نقره ای و مهربان من
آرام بخش جان و دل ناتوان من
با نغمه های مهر زعشق و زدوستی
می گوید از نوای دل و داستان من
پر نور می کند به فروغی شب مرا
روشن ستاره ئ غزل و کهکشان من
با نازو سازو راز مرا پند می دهد
آن بلبل خجسته دل خوش زبان من
بر دوش می کشد غم تنهایی مرا
بر شانه هاش بار سر سنگدان من
بر چشم او گُلِ این گُل ستان منم
همواره اوست ناز کش و باغبان من
با یک نگاه خود چه غزل ها که از بهار
پرتاب می کند به خیالِ خزان من
انگار کودکم که هنوزم شبان تار
بیدار می شود به صدا و فغان من
تنها کسی که نوازش کند هنوز
این زبر پوزه ئ خشن وریشران من
تنها به بار نشانده مرا که اوست
تک قهرمان وشیر زن داستان من
آن قلب سال خورده چه خوش ضرب می زند
از ضرب اوست ضربه ئ قلب جوان من
او مادر من است و همینم کفایت است
یارب نگاه دار که او هست جان من
حامد ز روز ازل نقش او زَدَست
وز عشق اوست چشمه ئ طبع روان من
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,027
Posted: 4 Mar 2014 15:32
شبهای من
سری پر آتش و دیوانه دارم
تنی رنجور چون پروانه دارم
دلی نازک تر از برگ گلِ یاس
به گلدانی درون خانه دارم
به مستی ها گهی سوی خرابات
گهی عزمی سوی میخانه دارم
ز ماهِ آسمان جویا شو حالم
که با او صحبتی جانانه دارم
به دنبالم نیا که در خرابات
کنام و منزلی ویرانه دارم
به غمهای دل ِ تنگم به شبها
درون ِ سینه ام غمخانه دارم
سرشکی پاک دارم همچو یاقوت
به اشک چشم ِ خود دردانه دارم
به رندی شهره ی شهرم ازاول
من آخر محفلی رندانه دارم
ولی در عاشقی عاشق ترینم
که یاری دلبرو یک دانه دارم
چو حامد در هوای خواندن شعر
نوایی دلکش و مستانه دارم
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,028
Posted: 4 Mar 2014 15:35
دیدار با دوستان
عجب بزمی دل آرا بود در جایی که من بودم
می و میخانه آنجا بود در جایی که من بودم
(شب افروزِ) عزیز دل چو ماه چارده کامل
چو گل بر گلشن ما بود در جایی که من بودم
از آن (لولی وشِ) فتان چه گویم کز برای او
دلم غرق تمنا بود در جایی که من بودم
به جمع عاشقان (پژواره) از هر سو به مشتاقی
دلش مشتاق و شیدا بود در جایی که من بودم
جوانی بود خوش الحان عزیزِ ترکمان (پژمان)
پدر را یارو همتا بود در جایی که من بودم
به دریای هنر بودم درون قایقی کوچک
ولی( طوفان)به دریا بود در جایی که من بودم
یکی دیگر ز مشتاقان نیای حیدری بودش
(رضا )هم مجلس آرا بود در جایی که من بودم
دگر بود آنیکی (مجنون) طبیبی بر دلِ پر خون
به دردِ ما مداوا بود در جایی که من بودم
صدای (فکریِ) تناز هم از دور می آمد
صدای او چه زیبا بود در جایی که من بودم
همه عاشق همه شاعر همه دلداه و شیدا
دل و دلدار یکجا بود در جایی که من بودم
خلاصه خوش هوایی بود با یاران ِ جان پرور
شراب و عیش برپا بود در جایی که من بودم
زچشم مستشان خواندم چه الطاف خداوندی
خدا انگار با ما بود در جایی که من بودم
تو خود دانی چو حامد را قلم بر دست می آید
کلام ِ شعر رسوا بود در جایی که من بودم
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,029
Posted: 4 Mar 2014 15:39
شبی با یک درویش
یار اگر بار دگر وقت و مجالی بدهد
از سخا و کرمش ترفه ریالی بدهد
صبح تا شام به گِرد در او می چرخم
مگر از روی چو مه نقطه ی خالی بدهد
کی امید است که جان را نگدازد اینبار
کی شود شمع به پروانه مجالی بدهد ؟
یا که از چشم خمارش به خماری نظری
یا که از آن خَم ابروش هلالی بدهد
نازِ ما را نخریدَ ست که من می دانم
هرکه را ناز خریدَ ست جمالی بدهد
پَر من گرچه شکستَست ولی امید است
که دگر باره خدایم پروبالی بدهد
رو نهان داشت زما در شب مهتاب ایکاش
از خیال رخ چون ماه خیالی بدهد
حامدا قافیه خوانیت عجب درویشیست
قافیه خوانیِ درویش چه حالی بدهد
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#1,030
Posted: 4 Mar 2014 15:40
صدای ملکوت
ای بلبلی که نغمه به آواز می زنی
آری بزن که با دل ِ من ساز می زنی
جان می دهی به خیالم که اینچنین
رازِ دلِ غمین مرا ناز می زنی
گویی صدای ناز کشت را به سوزِ من
دمساز می نمایی و دمساز می زنی
گاهی "سه گاه" شنیدم گهی" نوا " *
گاهی ز"شور" گوشه ی "شهناز" میزنی *
از ساز خسته ی دلِ من نغمه های عشق
با صوت دلنواز به آواز می زنی
در های بسته ی دل من باز می کنی
کین زخمه های دلکش و تناز می زنی
دلداده ام به سوز صدایت عزیز دل
دلداده ای و دلبر و دلباز می زنی
یک شب بیا به محفل من راز ها ببین
همراه ِ راز باش که با راز می زنی
پایان ِ کارِ حامد محزون و زار را
با آن صدای ناز زِ آغاز میزنی
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
صفحه 103 از 114