ارسالها: 6368
#521
Posted: 5 Dec 2013 19:37
آرزوهای محال ...
اگر می شد دلش را با دلم . همزاد می کردم
سکوت بی حدودم را پر از فریاد می کردم
در آن هنگامه از شوق حضور گرم و پرمهرش
دل ویرانه را باری دگر آباد می کردم
و یا ،با یک غزل یا بیتی از احساس پاک و ناب
دل سنگی و سختش را کمی ارشاد می کردم
برای درک معنای محبت . دست شیرین را
به کوه بیستون چون تیشه ی فرهاد می کردم
من و این آرزوهای محال و دور و بی حاصل
اگر می شد .. جهان را خالی از بیداد می کردم
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 14491
#522
Posted: 2 Jan 2014 22:12
اشعاری از
شاعر : آسیه کریم زاده
تخلص : یُمنا
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#523
Posted: 2 Jan 2014 22:13
بهارانه
امشب کنار حجم رویاهای سبزم عید می گیرم
با یاد غوغای بهار و مستی اش امید می گیرم
یک بوسه زد مهتاب بر پیشانی مملو احساسم
یک بوسه هم من از کنار گونه ی خورشید می گیرم!
یک سال چرخیدم به دنبال کسی موهوم و دور از من
او بی وفایی کرد و من این قصه را نادید می گیرم
اینک بهار ست و دلم غرق نسیمی عشق آمیز ست
امشب هر آن چیزی که از سمت خدا تابید می گیرم...
امشب کنار سبزه و ماهی قرمز جشن می گیرم
از آینه پژواک هر سینی که می بارید می گیرم
امشب خدا را نیز من یک جور دیگر می پرستم باز!
این لحظه هایی را که من مسرور و شادم عید می گیرم.
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#524
Posted: 3 Jan 2014 10:37
"شهزاده ی اسب سوار قصه!"
عطر جان بخش تنت رایحه ی شب بوهاست
هر کجا پا بنهی شهر ختن آهوهاست...
طعم آغوش تو شیرینی بی حد دارد!
عسل کام من از ناخنک کندوهاست!
این چه حالی ست؟ چرا این همه مجنونم من؟
هان! که چشم تو خودش آلت این جادوهاست
آرزوی همه ی دخترکان شهری!
آرزویی که ورای من و در آن سوهاست!...
هست شهزاده ی بر اسب سوار قصه!
چشم او در پی من... نه! که پی مهروهاست!
جای تو پیرهنم دست جناب باد است!
او به جای تو نوازشگر این گیسوهاست!
من تو را در ملا عام تمنا کردم!
بی کسی عاقبت تلخ همه ترسوهاست!...
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#525
Posted: 3 Jan 2014 10:43
"روزگار زشت!"
زیر بار غصه های جبرت آبستن شدم!
مستحق دختری بیچاره، نامیدن شدم
بارها سیلی زدی بر فطرت حساس من
چون که من بی اختیار از آفرینش، زن شدم!
می وزی غرنده، می لرزد تمام پیکرم
همچو ابری نیمه جان، مسئول باریدن شدم
آن قَدَر با من بدی کردی که با این ذهنیت
با تمام دوستداران خودم دشمن شدم
بی ابا شاکی ام از تو " روزگار زشت ِ" زشت!
در نهادت رشد کردم مثل اهریمن شدم
پی ببر بر عمق دردم با همین یک جمله ام:
در به در دنبال پیدا کردن مأمن شدم
*
نیست دیگر دردی از شلاق تو ای روزگار
هر چه محکم تر زدی من سخت تر آهن شدم!...
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#526
Posted: 3 Jan 2014 10:45
"در خواب"...
آخرین بار است پیش تو شکایت می کنم!
کم کَمَک دارم به خُلق و خویت عادت می کنم!
من توقع داشتم می گفتی: ای بانو بیا!؛
عشق خود را تام و کامل با تو قسمت می کنم
درک کن! وقتی که می خندی به هر کس غیر من
من زنم! فوراً به حال او حسادت می کنم!
گرچه می خواهی بجنگی با دل بیچاره ام
صاحب این دل منم، پس با تو بیعت می کنم!
در صف تقدیر تو جای انیسی خالی است!
با حضور خود حقوقت را رعایت می کنم!!
با سر انگشتانم از تو چهره ای خواهم کشید
حجم فرتوت دلم را باطراوت می کنم
آخرین بارست پیشت شِکوه ای می آورم
من تو را از دست این دیوانه راحت می کنم!؛
*
تا زمانی که به این دل کندن عادت می کنم:
*
چون پلنگی زخمی ام با یک خیال بی اثر
دائماً نقش تو را "در خواب" رؤیت می کنم...
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#527
Posted: 3 Jan 2014 10:51
سرقت دل!
سکوت ِ چشم های تو برای من چه ناطق است
چه می گریزی از دلت؟ که ناگزیر عاشق است!
به غایت ِ حصول تو، به یک فراز بی نشیب
شکوفه ی دلم به باغ ِ عشق ِ پاک لایق است؟
پرنده ی دلم اسیر ِ گلشن ِ نگاه ِ توست
ببین ز عُجب مملوم! ولی دلم چه صادق است!
به هجر وُ بی قراری وُ نگاه های منتظر؛
مرا طلوع ِ عشق ِ تو، به بحر ِ قلب خالق است
رواست آشنای من؟ که من غریب مانده ام
که حُجب یا که عُجب من؟ برای وصل عایق است!
به موج در شباهتی، که می سپاری ام به مَد
یواش ْ موج ِ سرکشم! که دل، شکسته قایق است!
مشقتی ست دیدنت!؛ که چون ستاره ی سهیل
به دور ِ چشم ِ قلبمی! رصد به شکل سابق است!
ببین که غصه می دهی به جای طعم ِ شهدِ عشق
خدای من! ز هجر او، به جان من چه فائق است؟
به شادی ات سهیم کن، مرا که می کشم به دوش
غمی ثقیل وُ جان من، در این زمینه حاذق است
دلم چه دور گشته از خودم، خدا! کجاست او؟
خدا بگو به آن کسی که دل ببرده سارق است!...
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#528
Posted: 3 Jan 2014 10:56
این ماه همان لطف خدا است...
دریاست تمامی وجود تو و من تشنه ام اما
ای بحر عظیم این همه پرهیز چه افزوده به دریا ؟
خورشید اگر روز یکی است ولی چشم تو دو تاست !
از سلسله نور نگهت چون دل خورشید بده ما
چون خنده ی تو سرخ و ملس هم چو یکی کاسه انارست
پس کاش شود بر غم من سرخ ترین دانه هویدا
با هر قدمت لرزه بیافتاد به اندام زمانه
با هر قدمت سخت تو آوار نمودی دل من را
از هرم نفس های تو خورشید خجالت شده سهمش
من هم که خجل زین همه هرم و نفس و شورش و گرما ! . . .
تو ماه دلم هستی و هرگز نشود در تو محاقی
این ماه همان لطف خدا است که در من شده پیدا . . .
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#529
Posted: 3 Jan 2014 10:59
بهانه گیر!
می بندم از این گستره بار سفرم را
تغییر نده جان خودت این نظرم را
افکار پریشان به سرم باز محاط اند
اندازه بگیرید غم دور سرم را!
با هر عطشی شهر کویری ست سراسر
مسئول نمودید چرا چشم ترم را؟
پرواز فراموش شده در نظر من
چندی ست که بستید همه بال و پرم را
در لذت دنیا شده ام غرق و مریدش
معطوف به خود ساز خدایا!؛ سحرم را
با هر نفسی دور ز شادی شده ام من
غم محو نموده ز حیاتم اثرم را...
رنجم شده این قصه که معشوق مرا دید!؛
آرام ولی کرد نگاه این گذرم را...
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
ارسالها: 14491
#530
Posted: 3 Jan 2014 11:02
غم نامه
در بحر عظیمی ز غم و غصه شناور شده ام
از مرز جنون؛ محض ترین سقم فراتر شده ام!
در وسعت شب تیره ترین نقطه ی این دایره ام
چون جوهره ام مملو رنج است مکدر شده ام
من معتقدم بر سر من فاجعه آوار شده!
شاید که تصور بشود ملحد و کافر شده ام
آلام خودم هیچ... که درد دگران را هم من ،
بر دوش کشیدم آه! انگار که مادر شده ام!
دل تنگ ترین هستم و غرقم به غمی بی پایان
غم نامه ی درمانده دلان، یک شبه از بر شده ام...
آشفته سریم !
شانه‌ی دوست کجاست ؟
صفحه 53 از 114